TTC

Want? Dat zou alle mystiek dood slaan. Mijn inziens hebben alle scheppingsverhalen hun mooie en minder mooie kanten en zie ik ze vooral mythisch maar desalniettemin een bron van nuttige informatie over culturen en hun omgang met God.

De meest voor de hand liggende verklaring: omdat het scheppingsverhaal nooit bedoeld is als historisch verslag. Daarom is dit onderwerp voor de meeste christenen ook geen breekpunt.

Zoals ik al eerder zei is het christendom een syncretische religie die geleidelijk is uitgebouwd een aangevuld. Het grote verschil met het boeddhisme is dat het christendom zich niets lijkt aan te trekken van de intitiele leer van de stichter en een heel andere (syncretische) kant op gaat, waardoor het een warrig en vooral tegenstrijdig geheel wordt waar moderne mensen niets mee kunnen (ondanks de bewierroking op dit forum).
Het is dus in die zin geen "serieuze levensbeschouwing" voor de echte spirituele zoeker, in tegenstelling met het boeddhisme en de yoga. De leringen van Yeshua zijn kort, maar ze zijn zeker geen boeddhisme, ze lijken meer op de hindoeistische tantra-yoga waar grote goeroe's (die met God samenvallen) wel normaal zijn. Het boeddhisme bouwt in tegenstelling met het christendom wel consistent voort op de leringen van de stichter.
Wat jij "enkele wijsheden plukken" noemt is een valse typering van het terugvinden van de basis die voorbij gaat aan de agenda's van de christelijke evangelieschrijvers. Natuurlijk zullen orthodoxe christenen zeggen dat je het "totaalpakket" moet slikken, dat beweert de orthodoxe kerk al sinds de tweede eeuw, daarmee hebben ze zelfs het christendom van Marcion al verketterd. Het is de godsdienst van de dwang, het dogmatische denken, het bijgeloof en de onverdraagzaamheid, van de mannen in de woestijn die de hoofden van mensen in het oranje afhakken omdat ze in hun ogen "ongelovigen" zouden zijn (lees : de "verkeerde" leer aanhangen)

Stel dat we een Vredesrijk tot doel stellen, hoe zou je dat dan aanpakken? Misschien dat op deze manier duidelijk wordt waarvan we verlost kunnen worden, het is een suggestie die tot zelfonderzoek wil leiden.

Nog nooit The Matrix gezien? In die film is de wereld waarin wij leven ook een krachtige illusie, geschapen door zeer geavanceerde machines in de verre toekomst, waar onze echte lichamen aan gekoppeld zijn. Door onze hersenen te stimuleren laat de Matrix ons alles zien, horen, proeven, voelen en ruiken, terwijl in werkelijkheid we in grote capsules liggen en enkel de hersenen het werk doen. In The Matrix voel je dus echte pijn, proef je echte smaken en hoor je echte geluiden.
Als het universum een hologram zou zijn, dan hoeft het hologram daardoor nog niet uitsluitend visueel van aard te zijn. Ze kan alle zintuigen stimuleren en zo de veronderstelling geven dat wat wij ervaren tot een op zichzelf staande, materiele werkelijkheid behoort. Net zoals dromen dat ook doen.
Overigens is dit idee niet nieuw. De filosoof Berkeley bijvoorbeeld geloofde al dat alles enkel bestaat voor zover wij het waarnemen. "Zijn is waargenomen worden." Hij omschreef het universum dus ook als een illusie, of een manifestatie van God zelf, die uitsluitend bestaat uit onze gemeenschappelijke ervaringen.
Het is dan heel wel mogelijk dat áls er toch een op zichzelf staande werkelijkheid is, wij deze misschien volstrekt anders en veel gebrekkiger ervaren en waarnemen dan zij in werkelijkheid is. Dat misschien zelfs ons tijdsgevoel van verleden-heden-toekomst een krachtige illusie is, opgewekt door onze hersenen. In de natuurkunde worden volgens mij al ongelooflijke dingen ontdekt of berekend over tijd als materie, die mij echter helaas veel te ver boven de pet gaan, over meerdere dimensies, zwarte gaten waarin alles ophoudt, inclusief tijd, en de mogelijkheid van meerdere universa, meerdere werkelijkheden naast elkaar.

Een mooie preek maar ik heb niets met iemand van 2000 jaar geleden, dat moet toch door traditie e.d. aangeleerd zijn? Bovendien zijn er wel meer mensen geweest die de wereld wilden verbeteren, maar om die allemaal lief te hebben gaat mij wat ver. Het is goed om een voorbeeld te hebben hoe we met onze naasten moeten omgaan maar daar blijft het dan ook bij. En dat kan heel goed zonder er religie bij te halen. Als je gaat zitten wachten tot je vrijgevigheid van Christus ontvangt kun je lang wachten. We zullen het echt zelf moeten doen. En zeg nu zelf, wat heeft Jezus met zijn voorbeeld de afgelopen 2000 jaar bereikt? Zijn de liefdadigheidsinstellingen uitsluitend christelijk? En wanneer ik de kathedraal in Rome zie moet ik elke keer weer denken hoeveel geld er in naam van Jezus voor al die overbodige pracht en praal aan de armen is onttrokken, ik denk niet dat Jezus daar achter gestaan zou hebben.

Het is een diepergaande stelling die alle onze aandacht verdient, aan de oppervlakte bestaat er mi een wisselwerking tussen alle gedachten/verschijningen. Wanneer we dieper gaan graven dan komen we tot de bron van alles, voorbij aan al het bedachte. Onze ware aard zoals je eerder al aangaf.

Kwestie van doelstelling, meen ik. Levinas omschreef het zo, zeer treffend:
De kwetsbaarheid en de weerloosheid van De Ander roepen ons rechtstreeks op. De mens in nood is imperatief en treft ons als een bevel, uit de hoogte. Het naakte Gelaat is geen opwekking van medelijden, maar komt mij tegemoet als een gebod, als een eis tot rechtvaardigheid. De machteloosheid zelf is een bevel tot hulpverlening. Zo legt De Ander beslag op mijn vrijheid en grijpt mij in de kern van mijn zelfontplooiing. Geconfronteerd met de nood en de weerloosheid van De Ander voel ik mij als een beschuldigde, iemand die ten onrechte geniet van zijn bezit, zijn rijkdom, zijn rechten en zijn zekerheden. Deze authentieke schuldervaring mondt uit in het verlangen naar De Ander als zingever van mijn bestaan. De Ander heeft dus niet alleen een functie van zelfontplooiing van het Ik. De Ander is ook voorwerp van een verlangen als honger zonder einde, als een vuur dat nooit uitdooft. Hoe meer men zich immers inzet voor De Ander, hoe groter het appel op verantwoordelijkheid. (bron)

Niet in het bijzonder, maar ook dat is waar. Niets wat God schiep werd dood geschapen. Het is een terugkeer naar de schepping, zoals God het bedoeld had. Een nieuw begin.

Deze omschrijving van Levinas komt niet echt in de buurt van mijn beleving van het loslaten van het ego en al het andere als belangrijker dan mezelf te beschouwen.
Om het te proberen om het simpel te houden een praktijkvoorbeelbeeld.
 
De huidige mens werkt om geld te verdienen om voor zichzelf te zorgen. Dit doet hij door productief te zijn voor anderen, waarmee hij dan een beloning ontvangt zodat hij voor zichzelf kan zorgen.
Voor mij werkt het zo dat het idee van het belonen totaal overbodig wordt. ik doe precies hetzelfde, ik werk, ben productief voor anderen, behoef daar echter geen beloning voor. Met mijn productiviteit draag ik zorg voor al het andere, zonder daarbij aan mijzelf te denken. Binnen een collectief wat op deze manier zou werken, zou het collectief voor mij zorgen op de manier waarop ik voor het collectief zorg. In plaats van verantwoordelijkheid alleen voor mezelf te nemen,neem ik verantwoordelijkheid voor het collectief, waarin het collectief verantwoordelijkheid voor mij neemt en ik dus wanneer ik verantwoordelijkheid voor het collectief neem ook verantwoordelijkheid voor mezelf neem.
des te meer ik investeer in het collectief, des te meer kan het collectief in mij investeren.
met deze  gedachte werkt het egocentrisch bestaan van de realiteit mij tegen.
deze wereld zegt ls het ware je moet je eigen bestaan verdienen en wil je anderen helpen,moet je je eigen bestaan verdienen + extra wat er voor zorgt dat er een constante stroom van onbenutte overvloed ontstaat. Alles wat we nodig zijn is er in overvloed, echter we kunnen het niet benutten, omdat we het simpelweg nog niet kunnen betalen/ verdient hebben. Het egocentrisch denken van ik moet verdienen weerhoudt mij er dus van om dat te doen wat ik zou willen waardoor ik als persoon totaal onbelangrijk wordt omdat ik als "consument" beschouwd wordt waar niets aan te verdienen valt om in de zelfvoorziening bij te dragen.
Een economische crises binnen mijn beleving van de wereld onstaat slecht wanneer mensen niet productief zouden zijn. Een denkbare economische crisis in de vorm vanuit de egocentrische wereld zoals dat momenteel beleefd wordt is totaal ondenkbaar, omdat het productief zijn niet de voorwaarde kent van de beloning, maar de beloning zich vormt door hoe het collectief in staat is zorg te dragen voor een ieder individu.
De capaciteit om zorg te dragen voor  ieder individu is aanwezig, ook binnen het egocentrisch bestaan van de werkelijkheid, echter binnen het bestaan in de egocentrische werkelijkheid is het afhankelijk van de beloning of je van deze capiciteit gebruik kunt maken. 
Bijvoorbeeld door  bezuinigingen in de zorg ontstaat er minder zorg. Wanneer er voldoende middelen in het beloningssysteem aan de zorg besteed zouden worden, zou er voldoende zorg zijn. In  mijn beleving van de wereld is het dan in hoeverre zijn we zelf bereid zorg te dragen voor hen die de capaciteit bezitten zorg te dragen voor de zorg.
Daarmee wordt het hele financiële systeem overbodig en kunnen we samenleven van puur onze eigen capaciteiten,vaardigheden, talenten.
Door het inzetten van onze capaciteiten, vaardigheden,talenten, wordt een ieder daarmee belangrijk,want wanneer we iemand daarin vergeten, buitensluiten, kan deze niet bijdragen aan het welzijn van het collectief, nog profiteren van het collectief,waardoor deze op een andere manier zijn bestaan moet gaan vormgeven.
Dat verschijnsel  van het op een andere manier vormgeven van het bestaan kun je ook terugzien binnen de egocentrische werkelijkheid,waar het de naam draag van criminaliteit, als zijnde van op een ongeoorloofde manier om je bestaan op te bouwen. De egocentrische manier is niet in staat om in de levensbehoefte van anderen te voorzien,terwijl binnen mijn beleving van de wereld voorziet het collectief in alles voor iedereen.

 

Het gaat nochtans over aardse problemen, aan de linker kant staan problemen die geneutraliseerd/opgelost kunnen worden door de elementen aan de rechterkant. De elementen aan de rechterkant worden door politici niet kenbaar gesteld aan de bevolking waardoor zij hierover onwetend blijven. Het vergt slechts wat zelfonderzoek om dit te begrijpen, een gegeven dat ook als schokkend ervaren kan worden. Zie de strijd die zich ontpopt als een gigantische communicatiekloof, met daarbinnen weer niets anders dan strijd en tumult. Het menselijke lijden?

Het is maar wat je verlichting noemt.
In gewicht voelt het als lood in de schoenen, in perspectief van het zien zijn er heel wat lampjes gaan branden  

Voor mij is dit onlogisch. Wanneer je naar oorlog kijkt is het een handeling die uit de mens voorkomt en dus onder de invloed van de mens ontstaat.
Wanneer wij als mens invloed hebben in een rijk (een geheel van een realiteit) waarin wij oorlog manifesteren, zouden we theoretisch hetzelfde vermogen moeten bezitten om een vredesrijk te stichten. Wanneer het door Jezus en engelen opgericht zou worden en de mens zou niet veranderen zou binnen de kortste keren datzelfde vredesrijk in een oorlogsgebied veranderen. het vergt een aanpassing van de mens. Wij mensen hebben echter geen macht om de mensheid te veranderen, we hebben wel de macht om onszelf te veranderen waardoor de mensheid in staat wordt gesteld om te veranderen. Hoe meer mensen dat gaan inzien, dat je de mensheid alleen maar kunt veranderen door bij jezelf te beginnen. het enige waar je werkelijk macht over hebt. iedere andere vorm is slechts een illusie, wat ook binnen Genesis hetscheppingsverhaal wordt bevestigd.
" God schiep eerst de mens (als hem) en in tweede instantie als man en vrouw (hen). Hij zegende ze met de woorden, "Wees vruchtbaar en word talrijk" en heers over de vissen, vogels en alle dieren die op aarde rondkruipen. Aan het eind van deze dag, na de schepping van de mens, staat er "God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was. "
De mens staat niet onder het rijtje waarover geheerst zal worden. Het is niet te forceren en zal moeten gebeuren vanuit de vrije wil, die een ieder heeft ontvangen.
het zou kunnen zijn dat Jezus wel die macht over mensen heeft, dat is iets wat ik niet weet, maar de bewering dat een mens geen invloed heeft om een vredesrijk te stichten, daarmee doe je voor mij het bijzondere schepsel de mens tekort mee.
Niet weten hoe is iets anders als niet kunnen.
Mijn post over al die oorlogen en de opmerking om het in een groter perspectief te gaan zien,is ook omdat ik me bewust ben dat wein een rijk zonder vrede leven.
Dat ik hier op deze plek vrede ervaar is alleen maar omdat ik het geluk heb dat in me niet in de battlezone bevindt en is de vrede slechts een illusie van het moment dat ieder moment zomaar anders kan zijn omdat oorlog een constante factor is in dit rijk.

Precies, en op die manier gaan a-theïsten en gelovigen ook vaak met elkaar om als  : "wat jij zegt is niet decimaal dus klopt het niet"

En mijn aan jou was en is: Over welk onderwerp wil je meer kennis verkrijgen (als je dat al wilt want ik betwijfel dat wel, gezien vele van je reacties op mensen die proberen je vragen uitgebreid te beantwoorden en zelfs bereid zijn daar veel tijd in te steken). Wees dan ook specifiek en haal niet steeds allerlei onderwerpen door elkaar want daar creëer je alleen maar een onoverzichtelijke warboel mee, niet alleen voor jezelf maar ook voor de anderen. Indien je kennis wilt vergaren over geschiedenis bijvoorbeeld, wordt het al een stuk ingewikkelder dan over dieselmotoren. Want zodra je je in de menselijke geschiedenis gaat verdiepen wordt je al geconfronteerd met verschillende theorieën, meningen, interpretaties en opvattingen. Als jouw reactie daarop dan zou zijn dat het om die reden allemaal maar onzin is kom je niet veel verder m.b.t. kennis van de geschiedenis. Om even op dieselmotoren terug te komen zou je je natuurlijk ook af kunnen gaan vragen hoe het dan mogelijk is dat diesel onder hoge druk tot ontbranding komt en wat ontbranding dan wel is. Dan wordt het ook al weer wat minder simpel. Zo kom je steeds, als je ergens kennis over wilt vergaren, op een punt dat je erachter komt dat we wel verschijnselen kunnen waarnemen maar lang niet altijd begrijpen wat die verschijnselen nu precies zijn. Indien jij dus kennis wilt vergaren over een eventuele Schepper God zit je met je natuurwetenschappen in ieder geval op de verkeerde weg want die hebben daar niets over te zeggen. Die houden zich daar namelijk niet mee bezig omdat dat niet hun vakgebied is. Ik heb sterk de indruk dat jij alles simpel wilt hebben, zoals ik overigens ook regelmatig waarneem bij andere anti-theïsten. Wel, ik heb nieuws voor je. Het leven is niet simplistisch, of je dat nu leuk vind of niet.

Denk dat we beter een verschil maken tussen wetenschap/religie en forumdebatten die er slechts zijn om de frustraties op elkaar te projecteren, het correlaat wetenschap/religie vergt nu eenmaal volwassenheid en de bereidheid tot diepgaander reflectie/onderzoek.

"Science without religion is lame, religion without science is blind." (Einstein)

Niet helemaal. We mogen ervan uit gaan dat er niet meerdere Jezussen gekruisigd en opgestaan zijn, daar zeker dat laatste een zeldzame gebeurtenis is. Dus ooit was er één verhaal en daar zijn 2 varianten op gekomen. Dan moet je vervolgens per element van elk verhaal gaan bepalen wanneer het ontstaan is. Daarbij moet je vervolgens meenemen of het waarschijnlijker is dat een element vervalt of later erbij gekomen is. Dus is het waarschijnlijker dat een geestelijke Jezus transformeert naar een lichamelijke of dat een lichamelijke Jezus die transformeert naar een geestelijke. 

Het communicatieprobllem wat ik vaker heb gezien. het generaliseren van de wetenschap, het geloof, de gelovigen, de a-theisten. Het moderne hokjes-denken syndroom 

Interessante tekst om verder uit te diepen, traditioneel maar niet onbegrijpelijk zal het ook tot nogal wat verzet kunnen leiden.

Zucht... Hier een citaatje van Polkinghorne (anglicaans priester en Fysicus):
"Twee misvattingen hebben tot de verkeerde conclusie geleid dat het verschil tussen wetenschap en godsdienst zou worden gevormd door "harde feiten" versus "slechts overtuigingen". De eerste is een misvatting over wetenschap, de tweede over godsdienst. Laat ik beginnen met wetenschap
Veel mensen denken dat vooruitgang in de wetenschap ontstaat door het doen van een voorspelling, vervolgens wordt een experiment uitgevoerd en zie, een grote nieuwe ontdekking is gedaan. In feite is het echter allemaal veel subtieler en interessanter
Ten eerste zijn de feiten waar wetenschappers mee worden geconfronteerd reeds geïnterpreteerde feiten. meestal is het niet mogelijk rechtstreeks waar te nemen wat er gebeurt. Men kan alleen iets afleiden uit de dingen die men kan zien en dit veronderstelt het gebruik van een theoretisch interpretatiekader
Iedereen weet dat godsdienst geloof impliceert. Veel mensen schijnen te denken dat geloof betekent de ogen sluiten, de tanden knarsen en al voor het ontbijt zes onmogelijke dingen geloven, omdat de bijbel, de paus of een andere onbetwistbare autoriteit dat voorschrijft. Kom nou! Het geloof kan dan wel een sprong inhouden, maar het is een sprong in het licht, niet in de duisternis. Het doel van de godsdienstige queeste is - net als de wetenschappelijke queeste - het vinden van een gemotiveerd geloof over wat er aan de hand is.
Ik ben van mening dat wetenschap en godsdienst twee intellectuele handen op één buik zijn. Beide zijn op zoek naar een gefundeerde mening. Geen van de twee kan een claim leggen op absolute kennis, want beide moeten hun conclusies baseren op een wisselwerking tussen interpretatie en ervaring. Daarom moeten zij openstaan voor correctie. Geen van de twee houdt zich uitsluitend bezig met "harde feiten" of "overtuigingen". Zowel wetenschap als godsdienst maken deel uit van het grote menselijke streven om te begrijpen.
Niettemin bestaan er duidelijke verschillen tussen wetenschap en godsdienst. Een van de meest opvallende is dat wetenschap zich bezighoudt met de materiële wereld, een wereld die tot onze beschikking staat om ermee te doen wat wij maar willen. God staat daarentegen niet voortdurend tot onze beschikking.
Een ander verschil tussen wetenschappelijke kennis en godsdienstige kennis zijn de gevolgen die zij voor ons hebben. Mijn geloof in gluconen en quarks bevredigt mijn intellect, maar heeft geen verregaande invloed op mijn leven. God, aan de andere kant, is er niet alleen om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. De ontmoeting met hem zal zowel een oproep tot gehoorzaamheid inhouden als de verlichting van onze geesten
De inzichten van wetenschap en godsdienst zijn onmisbaar op onze zoektocht naar inzicht. In essentie is wetenschap niets anders dan de "hoe-vraag" te stellen. Hoe komt het dat de dingen op deze manier gebeuren? Godsdienst houdt zich daarentegen hoofdzakelijk bezig met de "waarom-vraag". Is er een reden of een doel waarom dit allemaal gebeurt? Beide vragen verdienen onze aandacht als wij willen begrijpen wat er gaande is. het water kookt, doordat het gas brandt. maar de fluitketel staat op het vuur, omdat iemand thee wil zetten. Wij hoeven niet te kiezen tussen deze twee antwoorden, want beide zijn noodzakelijk. Maar, ook al zijn "hoe" en "waarom" twee verschillende vragen, de antwoorden moeten in een bepaald geloofwaardig verband met elkaar staan. De uitspraken "Ik heb de fluitketel in de koelkast gezet" en "Ik ga thee zetten" passen niet bij elkaar. Juist door deze noodzaak dat beide elkaar niet mogen tegenspreken, kunnen wetenschap en godsdienst elkaar van dienst zijn"
Persoonlijk ben ik trouwens niet gelovig opgevoed, ik heb heel mijn middelbaar Zedenleer gevolgd... En ik ben niet de enige...

Interessant - zij het pijnlijk - verhaal, stel daarbij ook vast dat sociale uitsluiting geen alleenrecht van JG is. 
Dat is al een veel interessanter debat, is dat realiseerbaar en hoe? Zou dat niet betekenen dat we een grote vergevings- en/of verzoeningsoefening moeten maken?

Ik had het niet over onfatsoenlijke opmerkingen maar over dat je zogenaamd geïnteresseerd bent in een goed en eerlijk gesprek. Vragen stellen, antwoorden die je niet bevallen negeren, beklagen over de deelnemers aan het gesprek en weer dezelfde vragen stellen. Dat is het patroon hier al zolang als je hier op het forum bent en er blijkt geen enkele interesse in een goed en eerlijk gesprek uit. Overigens is je zo gedragen ook onfatsoenlijk ook al gebruik je geen onfatsoenlijke opmerkingen. Maar goed dit was weer fase 3 begrijp ik.

Probleem lijkt soms dat velen heilig geloof hechten aan wat die heren en dames politici de bevolking vertellen, ook iets dat we onder 'religie' kunnen begrijpen? Het is allemaal wat natuurlijk, humor kan bevrijdend werken en hoop dat het lachen ons niet vergaat.

Kostelijk! Zolang er nog humor bestaat in deze wereld teken ik ervoor!
Weigeren deel te nemen aan oorlogen helpt al een hoop. Laten de heren en dames politici het zelf maar uitvechten.