TTC

Na wat oefenen beginnen herstelopdrachten misschien te lijken op een goochelshow met dure woorden, wat voor de toevallige voorbijganger niet meer dan wartaal is.

Ja, en die ouderen leiden jongeren op met inbegrip van dezelfde obstakels waardoor we kunnen zeggen dat een paradigmashift van alle tijden is. Het is maar hoe we het bekijken willen, dit topic laat dan ook mooi zien hoe zoiets in z'n werk gaat.

Een paradigmashift treedt op wanneer een bestaande theorie of raamwerk niet langer alle verschijnselen kan verklaren en een nieuwe theorie deze vervangt, waardoor een wezenlijk andere kijk op een onderwerp ontstaat. Dit kan een aanzienlijke impact hebben op hoe kennis wordt verkregen, begrepen en toegepast.

Het klopt dat sommige wetenschappers zichzelf tot het uiterste drijven in hun zoektocht naar nieuwe inzichten. Dit kan het gevolg zijn van hun passie voor hun vakgebied, de drang om doorbraken te realiseren, of de wens om complexe problemen op te lossen. Dit intense proces kan leiden tot uitputting, zowel fysiek als mentaal, omdat het vaak gepaard gaat met lange uren, diepgaande concentratie, en voortdurende mentale inspanning. Dit kan echter ook tot creatieve doorbraken en vernieuwende inzichten leiden.

Het is begrijpelijk dat computerwetenschap soms overweldigend kan lijken. De vaardigheden van computerwetenschappers omvatten een breed scala aan complexe en abstracte concepten zoals algoritmes, kunstmatige intelligentie, softwareontwikkeling, en datastructuren. Wat je ervan mag denken, hangt af van je perspectief en ervaring met technologie. Voor de ene persoon zijn ze briljante probleemoplossers die de wereld vooruithelpen, voor een ander kunnen ze mysterieus overkomen vanwege hun werk met code en abstracte ideeën. Het kan helpen om specifieke aspecten te onderzoeken waar je interesse in he

Af en toe consolideren kan aanzienlijk helpen, voor wie het de interesse kan genieten.

Om jouw niveau te realiseren of evenaren hebben gewone stervelingen wellicht nog een paar levens nodig, zodat we enkel maar ons best kunnen doen om er een glimp van te begrijpen. Ik vrees echter dat zoiets quasi onmogelijk is, ik denk dat er nog teveel obstakels in de weg zitten. Nu wordt het helemaal te gek, en we hebben het over zaken van toen er nog geen auto's waren, pardoes.

Leuk, de auteur van dat boek schrijft in z'n slotrede dat we eigenlijk alleen die visualisatie dienen te onthouden, omdat het de basis is om te evalueren of we ook enige progressie boeken met de daartoe bijpassende oefeningen. Heb in ieder geval nog veel werk, kan weer aan de slag.

Oneindigheid is ook een kader, alleen onbevattelijk. Bizar is het fenomeen dat wanneer we iets helder maken, het vaag en mistig wordt.

Het is niet eens een grap, bij piekeren denk ik aan een kennis die in z'n droom gevangen zat in cel G7 van een rekenblad.

In een eilandmodel gaat patronen herkennen smoothly, alsof het niet meer dan een oefening mindfulness zou kunnen zijn. Je weet wel, in alle rust en sereniteit kunnen we dingen opmerken die in de ruis verdwijnen alsof ze er niet zouden zijn.

Voor de piekeraars onder ons durf ik het werk van Filip Raes wel adviseren, vooral omdat het op een congruente manier weergeeft wat mindfulness betekent. Maar dat lees je dan wel, als je daar zin in hebt.

In de Relational Frame Theory (RFT) wordt uitgelegd hoe mensen in staat zijn om relaties te leggen tussen verschillende stimuli zonder dat ze die verbanden direct hoeven te ervaren. Dit houdt in dat mensen via taal en cognitieve processen stimuli met elkaar kunnen verbinden op basis van context en eerdere ervaringen, zelfs als die stimuli niet rechtstreeks aan elkaar gerelateerd zijn. Dit vermogen tot het vormen van complexe relaties tussen concepten vormt de basis van menselijk redeneren en abstract denken.

Dat merk je snel wanneer je binnen een gegeven kader informatie deelt, soms gaat heel dat kader aan diggelen.

Zoals veelvuldig gesuggereerd door het advies loslaten, lijkt van rups tot vlinder dan de vraag hoe het navigerende zelf zich kan ontworstelen uit het niet-coöperatieve spel met beperktheid aan informatie.

De vraag stelde zich of het überhaupt mogelijk is een topic te openen dat nooit over de essentie van het topic gaat, maar er indirect altijd wel mee te maken heeft. Op deze manier kunnen we zien hoe universele elementen of hulpmiddelen op zichzelf onveranderlijk zijn, maar nu net door hun potentie ze veranderlijk in te zetten quasi onzichtbaar blijven. Het resultaat mag frappant en verhelderend genoemd worden, maar ook volledig tegengesteld tot enige verbijstering en verschrikking leiden. En zo schrijden we verder, hiermee bekrachtigend dat een theorie kristalhelder kan zijn, inclusief alle mo

De observatie dat dergelijke abstracties telkens opnieuw onder de mat geveegd worden, maakt vrijwel spontaan helder hoe ernstig de situatie is.

Als nietsvermoedende leken kunnen we onmogelijk zomaar op de hoogte zijn van een reeks spitsvondigheden die dat wat irrationeel is rationeel doet lijken, zelfs op een manier ingezet wordt dat je aan jezelf kan beginnen twijfelen. Wellicht dan ook niet zonder reden dat binnen de geesteswetenschappen aandacht zo'n prominente plaats inneemt. Logischerwijs komt dit onder de voorwaarde van de aandacht zelf, idealiter niet verzandend in een moeras van conflicterende referentiekaders waardoor we het bos door de bomen niet meer kunnen zien. En denken dat het iets nieuws onder de zon is, is op basis va

Misschien kan je het eens proberen, maar denken dat je met een plumeau dat soort obstakels zomaar kan wegvegen is een illusie. Het zegt daarom niet dat ze strikt theoretisch niet oplosbaar zijn, op basis van redelijke argumentatie twee verschillende dingen.

Het idee is dat wanneer iemand informatie wordt voorgeschoteld, deze persoon in een bepaald niveau van uitwerking terecht komt. In deze context betekent dat de moeite die iemand neemt om het bericht of boodschap te evalueren, onthouden en accepteren of afwijzen.

Het contrast tussen hoe accuraat een en ander beschreven staat en de bijtijds als hakbijl ervaren destructie, maakt elke dialoog in milde overreding onmogelijk. Kortom, we mogen dankbaar zijn dat we nog terecht kunnen bij zorg- en hulpverleners wiens nobele taak redelijk onderschat wordt.

Misschien dat we het later nog eens proberen, onderscheidingsvermogen bestaat niet zoals je zei.

Misschien een beetje naast de kwestie, straks proberen we het nog eens.

Stel eens een simpele vraag over alledaagse dingen, en het gaat door het dolle heen.

Dat kerken leeglopen is niet zo moeilijk om te begrijpen, zelfs tot twee tellen lukt niet meer.