TTC

Processen van inferentie en interferentie, meestal zegt het niets wanneer we daar geen interesse in tonen. Het zijn zeer precaire processen zoals psychologen ook wel weten, heel anders dan de nogal rigide systeemtaal en bijhorend discours, om niet te zeggen koude oorlog. Ja, met je eens, in alle rust en sereniteit kunnen we nog veel meer informatie vinden, als hoop met een kanttekening.

Ja, wellicht omdat het gewoon op internet staat, je bent nooit alleen.

Ja, wat principieel helder is raakt vaak verloren in het chaotische kluwen dat geenszins nog laat vermoeden dat die helderheid opgemerkt zal worden, en ook niet kan zonder de bereidheid tot introspectie in alle rust en sereniteit. Daarenboven, het systeem bestrijden is als kamikaze, zodat het idee van een eilandmodel ons de mogelijkheid biedt om met een propere lei te beginnen. Op deze manier krijgen we als het ware twee werelden of referentiekaders, met hiertussen een imaginaire brug die we innerlijk of geestelijk kunnen overbruggen. En dat heeft niets met dwingelandij te maken, noch met kwak

Niet echt, objectief is er de synthese die zich in praktijk laat opmerken als een samenspel tussen these en antithese, waardoor de synthese op een schijnbaar mysterieuze manier buitenspel valt. En ja, zoals je het zegt, in het verlengde, als eigen aan het spel, gaat het subject alle kanten op, nogal vaag en mistig door de vele percepties die hierdoor mogelijk worden, zij het zonder de synthese als beginsel te (h)erkennen. En binnen dit, laat ons eerlijk zijn, chaotische kluwen kunnen we een reeks paradoxen bespeuren die enig discours in milde overreding quasi onmogelijk maken, een kwestie van

In dit spanningsveld ontstaat iets vreemds, de objectieve wetmatigheid die inflatie nastreeft wordt een sociaal-cultureel dogma. Het evenwichtige principe dat zowel opbouw als afbouw omvat, raakt als een soort cultureel geheugen verloren. Deze eenzijdige gerichtheid betekent ook dat het potentieel voor veerkrachtige economische adaptatie verkleint, zodra de andere pool uit beeld is, verliezen we mogelijk het vermogen om ons organisch aan te passen. Zo krijgen de regels en conventies zelf de neiging de economie te sturen in plaats van dat ze als hulpmiddel voor adaptieve balans dienen.

Tenzij het gaat om non-lineaire katalysatoren, dan stroomt er niets meer?

Humor is belangrijk, sommige oefeningen wekken het vermoeden dat we in reïncarnatie moeten beginnen te geloven, je krijgt ze immers nooit af.

Het is zacht gezegd een heel gedoe met dat simpele in het complexe.

Precies, in het kader van Acceptance and Commitment Therapy (ACT) kan zelfs een eenvoudig symbool, zoals een stip op papier, een diepgaande en persoonlijke betekenis aannemen als het individu er een eigen associatie of ervaring aan koppelt. Het punt wordt dan een anker voor bepaalde emoties, herinneringen, of inzichten, en kan dienen als een persoonlijke reminder voor een waarde of doelstelling, bijvoorbeeld om in het moment te blijven, om keuzes te baseren op waarden, of om afstand te nemen van destructieve gedachten.

Ja, zo krijgen we een beter beeld op wat er met onderscheidingsvermogen bedoeld wordt, ondanks principieel simpel. Moest ik er überhaupt al iets van kunnen begrijpen, ik zou het nooit uitgelegd krijgen.

En dan hebben we het nog niet over een reeks dubieuze logica's die in systemen ingebakken zitten, met bijhorende wetmatigheden en spreektaal.

Vroeger dachten onderzoekers dat fysieke systemen die onvoorspelbaarheid vertoonden, alleen maar zo leken vanwege ofwel hun complexiteit, ofwel door de verscheidenheid van de factoren die veranderingen in die systemen teweegbrachten. Met de ontwikkeling van de systeemtheorie is men gaan beseffen dat dit niet waar is. Zelfs zeer simpele systemen waarin de onderdelen van het stelsel elkaar op niet-lineaire wijze beïnvloeden, kunnen het verschijnsel 'deterministische chaos' vertonen. Met de komst van de computer heeft men dit goed kunnen bestuderen.

Wees vooral voorzichtig wanneer je aan die gouden poort komt, die is dichtgemetseld.

Stond er iets anders? Het zegt nog niets over non-lineaire katalysatoren die we dagelijks gebruiken, misschien zelfs buitenspel plaatsen.

Het zwarte vlak van Malevich roept vragen op, zoals die naar het doel, de vorm en de grenzen van wat we niet zien en hoe we dat 'niets' moeten interpreteren. De nul, verborgen achter het zwart, wordt misschien een soort symbool voor een leegte die ons iets vertelt over het beginpunt, het ongeziene, of het potentieel dat voorafgaat aan de creatie.

En dan hebben we het nog niet eens over non-lineaire katalysatoren, kan je nagaan.

Verhalen maken vaak het onzichtbare zichtbaar of leggen onvermoede verbanden.

Het idee van 'het simpele in het complexe' komt telkens terug omdat het patronen onthult die door de tijd heen en in verschillende contexten telkens weer verschijnen. Of we nu kijken naar de oude mythologieën, historische ontwikkelingen, of onze moderne psychologie, het zijn vaak dezelfde archetypes, universele thema's, en cycli die steeds opnieuw naar voren komen.

In wiskundige optimalisatie zoeken we de 'beste' of meest 'optimale' oplossing binnen een reeks mogelijke opties die voldoen aan bepaalde voorwaarden of beperkingen. De keuze tussen continue en discrete variabelen bepaalt de aanpak en technieken die geschikt zijn voor het oplossen van het probleem.

Het is altijd een plezier om samen door deze gedachtegangen te wandelen en de schoonheid en speelsheid van ideeën te ontdekken.

Schalen en visualisaties kunnen verwarrend worden, sommigen hanteren bijvoorbeeld 1 km voor de volledige geschiedenis van de aarde. De laatste meter zou dan de opkomst van complexe levensvormen weergeven, en de laatste millimeter stelt de volledige menselijke geschiedenis voor.

Ja, een ophoping in de lucht, er is geen hoop meer zoals je alsmaar predikt.

Je bedoelt wat er in Valencia gebeurd is?

Er was al een zondvloed vooraleer er zuurstof was om te ademen, het is maar hoe je het bekijken wil.

Je lijkt wel de personificatie van de zondvloed, wat ging er mis?