TTC

Het element van utopische gespletenheid aangevuld met de irrationaliteit zoals gekend binnen de speltheorie maakt het schijnbaar toch iets minder leeg, vooral voor wie nog altijd geen idee heeft waar dit topic precies over handelt. Maar Hopper weet het wel, met als enig doel alle hoop te ontnemen binnen Gods schepping. Wonderbaarlijk is het, zelfs haast ongeloofwaardig dat zoiets banaals niet eens opgemerkt wordt.

Van die innerlijke gelaagdheid begrijp ik tot dusver enkel vaag en mistig dat het ook tot enige verwarring kan leiden, en hoe dat binnen een therapeutische setting bejegend wordt wellicht ook sterk afhankelijk van de (h)erkenning van die lagen. Dit lijkt me een zeer gevoelig proces, met mogelijks allerhande misvattingen om redenen die pas achteraf als tragisch absurd gepercipieerd kunnen worden. Nee, het is werkelijk geen kattenpis, toch blijven we lachen en hopen op beterschap.

Voor deze week als benchmark Filip Raes genomen om de oefening aan te vatten. Alweer bijzonder hoe een vereenvoudigde visualisatie zoveel meer herbergt dan we bij aanvang quasi onmogelijk kunnen vermoeden. Door de hypergevoeligheid van een aantal kwesties is bedachtzaamheid echter geen achteloos advies, wat subjectief dan weer kan verschillen om zoveel redenen dat het amper mogelijk wordt om er gepaste hulp voor te vinden. Kortom, het goede en het slechte nieuws in een haast pietluttig notendopje, ondanks alle deskundig beschikbare informatie veel vaker ook onbeholpen en machteloos.

Het Geheime Boek van Johannes, dat een belangrijk gnostisch geschrift is, biedt een diepgaande uitleg van de pleroma en de verschillende entiteiten en krachten die daarin aanwezig zijn. Het benadrukt de kosmische orde en de relatie tussen de goddelijke en aardse werelden. Gekkenwerk wordt het misschien pas wanneer we de bollenkubus van Hoekveld aanvullen met bollen waarin bollen zitten, wat eenvoud vermag.

In de uitdrukking 'partij A was geen maat voor partij B' wordt meestal geïmpliceerd dat partij A de zwakkere van de twee was. Met andere woorden, partij A zou de verliezer zijn, omdat ze niet op hetzelfde niveau stonden als partij B, die dus sterker of superieur was. Een goede manier om een idee op een zijspoor te zetten, is door het te vermengen met een ander idee.

Door al die techniciteit zouden we per abuis de NTK's nog kunnen vergeten, zodat kinderen van zes kunnen oplossen waar we zelf niet eens aan denken.

Veel valt te onderscheiden, het staat hier gepast.

Gezandstraald door een niet-aflatende stroom van conflicterende informatie waarin we op zoek mochten gaan naar het innerlijke kind dat zich geen raad weet met systemen waarin dure termen basale logicakwesties buiten het aandachtsveld brengen, niet meer, niet minder. Voor wat de kracht van eenvoud en kleine dingen betreft, voor wat liefde en verbondenheid vermag, pijnlijk, hoopvol, bedachtzaam.

Alweer fascinerend maar ook dubbel is de uiterst simplistische representatie in het boek van Filip Raes, met weloverwogen richtlijnen die de kloof tussen wat is en zou kunnen zijn kan vergroten op een manier die mogelijks tot nog meer twijfel kan leiden. En dat kunnen we onmogelijk weten zonder de aandacht die daartoe noodzakelijk is, jammer genoeg veel vaker ook leidend tot een nogal schemerachtig discours waarin verschillende referentiekaders haast continu door elkaar gehaald worden, het simpele in het complexe redelijk onbewust veronachtzamend.

Amper geloofwaardig, alsof je God nodig hebt om je veters te strikken?

Zodat het eindeloos kan verder gaan, wat op de eerste pagina in alle bedachtzaamheid al gemeld werd.

Reverse engineering, dat vaak wordt gebruikt om de werking van technologie te begrijpen, kan verrassend leiden tot voortschrijdend inzicht. Dit proces onthult vaak onderliggende principes of verborgen patronen die bij de oorspronkelijke creatie misschien over het hoofd zijn gezien of onvolledig begrepen. Door een bestaande structuur of systeem te ontleden, kan men nieuwe ideeën en verbeterde ontwerpen ontwikkelen, wat bijdraagt aan de vooruitgang van kennis en technologie. Het is een fascinerend voorbeeld van hoe leren door ontmanteling kan leiden tot innovatie en nieuwe inzichten.

Geduld koesteren is wachten tot iemand op het idee komt een synthese te maken, zodat het eindeloos kan verder gaan.

Als mens kunnen we maar de pech hebben om oog te hebben voor kleine dingen, en de proef op de som wordt mogelijk gemaakt door het decor te veranderen.

Het maakt niet zoveel uit wat er geschreven staat, zolang het maar ontkend kan worden.

De bewering dat 'de hersenen het woord 'niet' niet kennen' is een simplificatie en kan misleidend zijn. Wat ermee bedoeld wordt, is dat de hersenen soms moeite hebben met het verwerken van ontkenningen, vooral in complexe zinnen. Als je bijvoorbeeld zegt 'denk niet aan een roze olifant', dan zullen veel mensen automatisch wel aan een roze olifant denken. Dit komt doordat de hersenen beelden of concepten vaak direct verwerken, en het ontkennende deel ('niet') soms minder sterk wordt verwerkt.

Wellicht heb je het nu over die korte weg, niet over die obstakels van het topic.

Ja, om iedereen voor naakte apen te kunnen verslijten, hebben we de bijbel nodig.

Misschien vergeten we die katalysator, dat zou pas hilarisch zijn. Panaetius is zowel een stoïcijns filosoof als een geslacht van wantsen uit de familie van de kielwantsen.

Het is allemaal zo simpel, en voor niemand nog hoop wellicht?

De grafische voorstelling zoals Filip Raes suggereert laat ons zien hoe hypergevoelig en veranderlijk diverse aspecten kunnen zijn, tegelijk zeggend dat voor het navigerende zelf minieme fluctuaties een wereld van verschil kunnen betekenen.

Filip Raes is internationaal bekend vanwege zijn baanbrekend onderzoek naar piekeren. Hij biedt inzichten aan die iedereen kan gebruiken om zich beter te voelen en een vervullend leven te leiden.

Van executieve functies zegt men soms dat ze zich onder onze motorkap bevinden, maar wellicht is dat metaforisch bedoeld.

In alfawetenschappen ligt de nadruk op het begrijpen en analyseren van culturele, historische, en linguïstische verschijnselen, vaak door middel van tekstuele analyse, interpretatie van kunst en literatuur, en het onderzoeken van ideeën en ideologieën die de menselijke cultuur vormgeven. De wereld, zoals Schopenhauer het zag, is een plaats van constante strijd, niet alleen tussen individuen maar ook binnen elk individu. Omdat iedereen door dezelfde blinde wil wordt aangedreven, is er een onvermijdelijke botsing van verlangens en belangen, wat leidt tot competitie, jaloezie, en conflict.

Dat zeggen ze van een aantal katalysatoren ook, omwille van neutraal.