TTC

De speltheorie is een tak van de wiskunde waarin het nemen van beslissingen centraal staat. De speltheorie is ontstaan uit de analyse van beslissingen die worden genomen bij het spelen van bordspellen, maar niet beperkt tot het spel in de zin van vrijetijdsbesteding.

Hoe we die pseudocode nu best kunnen integreren, is nog een ander paar mouwen.

Dat benoemen in termen van ontdekking vind ik eerlijk gezegd een beetje verwarrend, want het stond er al.

Door dat eerder chaotische kluwen iets meer aandacht te schenken wordt gaandeweg misschien ook helder waarom binnen de communicatiewetenschapen gesproken wordt over de zwijgspiraaltheorie, onder deze omstandigheden niet onbegrijpelijk.

In situaties waarin verschillende referentiekaders ogenschijnlijk onverenigbaar zijn, kan de aanhoudende stigmatisering rondom geestelijke gezondheid bijdragen aan de ontwikkeling van suïcidale gedachten. Dit gebeurt omdat stigma leidt tot isolatie, gevoelens van onbegrip, en een gebrek aan steun, wat de psychische druk verder vergroot. Wanneer individuen niet in staat zijn om verbinding te maken met anderen die hun ervaring begrijpen, versterkt dit hun kwetsbaarheid en kan het destructieve gedachtenpatronen in stand houden, wat de kans op suïcide vergroot.

Momenteel, met als benchmark Filip Raes, voortbordurend op de aanbevolen oefeningen, ervaren als een proces van denken, voelen en begrijpen waartoe om veel redenen gepaste ggz-begeleiding geen achteloos advies is.

Moesten we die gewone zintuigen al een keertje gebruiken, het zou kunnen helpen in een topic over onderscheidingsvermogen. Binnen dat specifieke deelgebied komen we nergens zonder een minimum aan relevante kennis, net zoals dat geldt voor veel niches waarin we leek zijn. Historicism, zoals Popper het omschrijft, is het idee dat de geschiedenis zich volgens onveranderlijke wetten ontwikkelt naar een onvermijdelijke eindsituatie. Deze visie, die stelt dat historische gebeurtenissen voorspelbaar zijn op basis van vaste patronen, diende volgens Popper vaak als rechtvaardiging voor au

Andere absurde helden in Camus' werk zijn: Meursault, de protagonist van L'Étranger (De Vreemdeling), die onverschillig staat tegenover de conventies van de samenleving en uiteindelijk zijn eigen doodsstrijd ondergaat zonder illusies. Caligula in het gelijknamige toneelstuk, die de absurditeit van het bestaan omarmt en zijn macht gebruikt om de hypocrisie van de wereld bloot te leggen. Don Juan, die de zinloosheid van het zoeken naar liefde erkent, maar toch onvermoeibaar vrouwen blijft veroveren, niet in een zoektocht naar betekenis, maar als een expressie van zijn vrijhei

Beetje als zeggen dat de ene Caligula niet de andere Caligula is, en dan vragen wat ze gemeen hebben. Om als hobby incommensurabiliteiten te verkiezen, ben je wellicht serieus van het padje af.

Kunnen we die andere helft van de boekhandel misschien beter sluiten, dank.

In zekere zin zijn er dan na Adam nog veel Adams geboren, met dezelfde begeerten.

Met paalstokspringen hebben we misschien dan wel een handige methode gevonden om aan de andere kant van de sloot te geraken, het enige dat verandert is de perceptie op hetzelfde probleem.

Onwaarschijnlijk, met rasse schreden schieten we op, als een wonder dat geschiedt.

Genuanceerder, we zijn in de volle verwachting dat je verschillende perspectieven door elkaar gaat halen zodat we er zeker van kunnen zijn dat een topic over onderscheidingsvermogen nog eeuwen kan verder gaan. Enig voordeel is dat de universele stimulus onveranderlijk blijft, van waaruit mag blijken dat er altijd hoop op beterschap is, geen garantie.

Het simpele zit in het complexe, het complexe in het simpele.

We koesteren die verwachting ook niet, wat rest is voorspelbaar.

De wet van de spaarzaamheid verwijst naar het idee dat wanneer er verschillende hypothesen zijn die een verschijnsel in gelijke mate kunnen verklaren, die hypothese gekozen moet worden die de minste aannames bevat en het kleinste aantal entiteiten veronderstelt.

De 'context van ontdekking' verwijst naar het proces van hoe wetenschappelijke kennis daadwerkelijk wordt verkregen, inclusief de persoonlijke, historische, en toevallige factoren die een rol spelen bij een ontdekking. Dit verschilt van de 'context van rechtvaardiging', waarbij men zich richt op het rationele en systematische deel van wetenschappelijke theorieën. In de context van ontdekking zijn intuïtie, experimenten, en creativiteit belangrijk, terwijl in de context van rechtvaardiging de nadruk ligt op de logische onderbouwing en toetsing van kennis.

Het staat je vrij een en ander te corrigeren, daar is Wikipedia voor bedoeld.

In Wetenschapsfilosofie voor geesteswetenschappen legt Michiel Leezenberg de kernprincipes van wetenschapsfilosofie uit en past deze toe op de geesteswetenschappen. Hij bespreekt fundamentele vragen rond methodologie, interpretatie en objectiviteit, en verkent thema's als hermeneutiek, kritisch realisme en de rol van taal.

Denksporen kunnen beïnvloed worden door eerdere ervaringen, beschikbare informatie en onderliggende aannames, en veranderen of vertakken naarmate nieuwe informatie of perspectieven worden toegevoegd.

Zo gezien vinden we in die derde wereld elementen die los staan van de gemoedstoestand van zij die zich hierin interesseren, het universele karakter ervan benadrukkend.

Het zou me werkelijk verbazen moest daarover nog geen degelijk boek geschreven zijn, ik denk zelfs in overvloed.

Een verhoogde corroboratiegraad betekent volgens Popper dat een uitspraak de waarheid dichter benadert dan een uitspraak met een lagere corroboratiegraad, maar of de uitspraak de waarheid is zullen we nooit zeker weten, omdat ook een uitspraak met een hoge corroboratiegraad bij een volgende cruciale test weerlegd kan worden.

Alle respect voor wie dat in vakjargon met een haast ijzingwekkende accuratesse heeft weten te beschrijven, laat daarover aub geen twijfel bestaan.