TTC

Ja, alsof we in een fuik gezogen worden, en niets over die paradoxen.

Per traditie moet er in het hier en nu eerst iets ergs gebeuren, anders klopt het verhaal niet meer.

Hebben we al gemerkt, behalve die niet vermeld worden.

Onderhand heb je al een hele berg verzameld krijg ik de indruk, bestaan ze werkelijk?

Er was toen nog geen sprake van een bos, zelfs geen lucht om te ademen.

Kunnen we terug vooraan beginnen, net gemist.

Stijlfiguren hebben een soort maïzena-effect, hoe meer je erin roert, hoe dikker de soep wordt.

Als je nog niet tureluurs bent geworden van al die stijlfiguren die vlotjes door elkaar heen gebruikt worden, heb dan nog even geduld.

Pars pro toto is een stijlfiguur waarbij men een gedeelte van een object noemt wanneer men het hele object bedoelt. Prolepsis, ook vooropstelling of voorafname is een stijlfiguur waarbij het zinsdeel dat de aandacht moet krijgen als eerste wordt genoteerd. Het wetenschappelijk bestuderen van prolepsen wordt proleptologie genoemd.

Ken er eerlijk gezegd allemaal niets van, maar hoe dan ook is 'hoera, hoera, hoera' een palilogie.

De kyklos is een korte vorm van de epanadiplosis, waarbij de afstand tussen de woorden groter is, als bij een couplet, alinea of een heel werk.

Ze heten ook niet allemaal Justin Bibber natuurlijk.

Ze zijn daarom wellicht ook moeten gaan vluchten, misschien zijn er zo wel nog wel een aantal voorbeelden doorheen de geschiedenis waar te nemen.

Een zeer complexe kruisstelling is het Wilhelmus, waarbij de 15 coupletten inhoudelijk gekruist zijn zodat de 1ste met de 15de, de 2de met de 14de etc. gekruist zijn, zodat het 8ste couplet centraal komt te staan, waarin de essentie van het Wilhelmus geopenbaard wordt, de vergelijking tussen Willem van Oranje en de Bijbelse koning David, aan wie beiden een koninkrijk toekomt en die beiden voor een vijand moeten vluchten.

Een verhaspeling of malapropisme is het onjuiste gebruik van een woord of uitdrukking, bijvoorbeeld doordat het woord of de uitdrukking wordt verward met een ander woord dat of een andere uitdrukking die er qua vorm sterk op lijkt.

Zal ik me vergist hebben, nog een tweehonderdtal te gaan. Het doet gelukkig geen afbreuk aan dat waar het naar verwijst.

In het alledaagse sociale verkeer wordt radicalisme vaak geassocieerd met extremisme, binnen veilige en vertrouwde omgevingen betekent het echter doorgedreven vereenvoudiging dat leidt tot onderliggend fundamentele mechanismen. Ergo, ofschoon het ijsbergmodel met regelmaat wordt gesuggereerd tot nader introspectief onderzoek, onderschatting lijkt soms ongepast.

In een dualistische wereld zijn tegenstellingen onvermijdelijk, goed en kwaad, licht en donker, orde en chaos. Elk van deze polen bevat een kern van waarheid, maar zolang ze geïsoleerd blijven of als absoluut worden gepresenteerd, ontstaat er een incompleet beeld.

Epiclasis is een stijlfiguur waarbij een conclusie wordt toegevoegd aan een beschrijving.

Door gebruik te maken van epanalepsis en de kop-staartconstructie brengt de auteur structuur in zijn verhaal. Hij kan dit ook gebruiken om terug te verwijzen naar een voorgaand feit om het belang van de rol van dat feit in het verhaal te benadrukken.

In situaties waarin iemand door traumatische ervaringen sprakeloos wordt, of de woorden simpelweg tekortschieten, onthult taal zowel haar kracht als haar tekortkomingen. Een overvloed aan stijlfiguren of retorische middelen kan in zulke gevallen inderdaad ontoereikend aanvoelen, alsof de rijkdom van onze taal een botsing maakt met de schrijnende stilte die trauma vaak veroorzaakt.

Alwaar de klant door traumatische ervaringskennis nog amper een woord durft zeggen, biedt een overvloed aan stijlfiguren geen soelaas om de scherven nog gelijmd te krijgen.

Een zeugma is een vorm van coördinatie die in wezen, althans op het eerste gezicht, niet verkeerd lijkt.

Paronomasie is een woordspeling die berust op gedeeltelijke klankovereenkomst. Het is daarmee het samenbrengen van woorden die voor het gehoor min of meer gelijk zijn en tevens tot dezelfde woordsoort of tot verschillende woordsoorten behoren, meestal binnen hetzelfde zinsdeel.

Vind het een mooie getuigenis van wat paraconsistente logica precies wil zeggen, redelijk verwarrend dus.