TTC

Het is maar om te zeggen dat een katalysator op verschillende manieren kan aangewend worden. Ergo, de actualiteit binnen het voortschrijdende hier en nu is daar het resultaat van, zelfs het wegredeneren van de katalysator zelf. Het 'Zwart Vierkant' van Malevich kan gezien worden als een radicale expressie van de zoektocht naar de essentie en de fundamenten van kunst en bewustzijn. Het vertegenwoordigt een afwezigheid van representatie en een nadruk op abstractie en pure vorm.

In relatie tot externe impulsen denk ik aan pseudocode, beetje als zeggen dat een kind het zou kunnen bedenken maar niet over de competenties beschikt om er verder iets mee te doen. Dit verhoudt zich tegelijk tot een reeks kwetsbaarheden, hiermee zeggend dat leken zeer frivole en goedbedoelende ideeën in het hart kunnen dragen, maar eigenlijk nooit tot expressie kunnen brengen binnen memen die 'anders' zijn. Dit, neurotypisch vis à vis neurodivers, laat zich vaak opvallen tijdens workshops binnen de geesteswetenschappen, afleidbaar van veel therapievormen.

Een katalysator die op verschillende manieren kan aangewend worden, verandert de katalysator niet.

Binnen bepaalde bewustzijnsvelden worden nieuwe technologieën, filosofieën of economische systemen gezien als een logisch vervolg op de huidige ontwikkelingen, terwijl andere velden diezelfde concepten misschien beschouwen als utopisch of zelfs absurd. Dit is vergelijkbaar met hoe memen zich vermenigvuldigen en verspreiden, ze nemen de 'ruimte' in beslag waar ze worden geaccepteerd en aangepast, terwijl ze in andere contexten worden afgewezen of zelfs bespot.

Het goede nieuws is dat er aan kennis geen schaarste is, en blijven hopen is gratis.

Is er nu echt geen andere plek om dit te bespreken? Ja, soms lijkt het alsof tijd en ruimte noodzakelijke voorwaarden zijn om het tijdloze of non-duale op het spoor te komen, zodat we op die manier misschien terug uitkomen bij de vertegenwoordiging van absoluut nul middels een zwart vierkant. Maar dat zegt nog niets over hoe een en ander verder evolueert binnen het duale leven, het menselijke welzijn of het alledaagse.

Zo gaat het verder, geen idee. Het onderzoek loopt tijdloos verder, haast onwaarschijnlijk. Procesfilosofie is een filosofische stroming die stelt dat verandering, ontwikkeling en dynamiek de fundamentele kenmerken van de werkelijkheid zijn, in tegenstelling tot statische en onveranderlijke entiteiten. Het benadrukt processen boven vaste substanties, waarbij alles voortdurend in beweging en evolutie is. Deze filosofie wordt vaak geassocieerd met het werk van Alfred North Whitehead en ziet de wereld als een netwerk van relaties en gebeurtenissen, waarin alles in interactie staat

Laat ons dit niet echt een verrassing noemen, maar je kan wel goed oordelen over iets waarvan je niets weet.

Het is erg moeilijk, zoniet onmogelijk.

Het labyrint van het denken is een krachtige metafoor, omdat het de unieke aard van ieders zoektocht naar inzicht benadrukt. Elk individu navigeert door een persoonlijke, soms ingewikkelde route van ideeën, overtuigingen, ervaringen, en interpretaties. Net zoals in een labyrint kan het pad kronkelen, doodlopen of juist onverwacht tot nieuwe openingen leiden. Het proces van denken, leren en bewustwording is veel vaker echter niet lineair, en er is geen universele route die voor iedereen hetzelfde werkt.

Mindfulness raakt thema's aan zoals de aard van het bewustzijn, de voortdurende verandering van perceptie en de wisselwerking tussen lichaam en geest. Gegeven de complexiteit die kwantumfysica, filosofie en psychologie kunnen toevoegen aan het begrip van wie we zijn en hoe we de wereld ervaren, wordt het duidelijk dat mindfulness een multidimensionaal pad is dat iemand kan helpen diepgaande inzichten te ontwikkelen.

Interessant om zien is hoe binnen een veelheid aan variaties en interpretaties een universele stimulus toch intact kan blijven, zelfs doorheen de tijd geschoven kan worden. Het goede en het slechte nieuws, ondanks tijdloos beschikbaar zegt het omwille van nu net de vele opties en aspiraties niet dat er ook ontvankelijkheid voor gevonden kan worden, als een domper op de feestvreugde.

We mogen al van geluk spreken dat je nog geen idee hebt waar die universele stimulus over handelt.

Binnen het ACT-kader maakt men ter vervanging van een trein gebruik van een busmetafoor, omwille van de flexibiliteit.

Het zal je toch maar overkomen dat wanneer er een belletje begint te rinkelen, je luttele seconden later een slagboom op je kop krijgt.

Andere drijfveren spelen mee, maar dat mag niet gezegd worden. Uiteindelijk moet alles blijven draaien om de spirituele narcist. Die heeft de wijsheid in pacht, die spreekt als enige met jouw engelen of gidsen, die staat in verbinding met de hoogste waarheid en weet als beste wat goed is voor jou.

Sinds mensenheugnis worden verschillende sferen onderscheiden, dat is het punt helemaal niet. Onwaarschijnlijk, en het blijft maar doorgaan, alsof er geen boek geschereven werd. We mogen van geluk spreken dat ook dat niet meer mag, zelfs het onderscheid is niet nodig. De vraag of we de oplossingen in de theorie al kennen, maar deze nog niet hebben gerealiseerd in de praktijk, leidt tot overpeinzingen over de toegankelijkheid en toepassing van kennis. Het kan betekenen dat ons bewustzijn en onze middelen nog niet adequaat zijn afgestemd om die theoretische kennis effectief

Volgend rondje?

Het is om je een breuk mee te lachen, doe aub verder.

Kan dit niet elders?

Halleluja, heb even geduld vooraleer je het weer zegt. Interessant om zien is hoe je het vermoeden wekt des duivels te zijn, wat zich overigens makkelijk laat verklaren.

Gingen het even over logica hebben, niet moeilijk dat zoiets eindeloos kan doorgaan.

Vreemd, meen je nu écht wat je schrijft?

Volgens Hopper heeft Jezus nooit echt bestaan, tenzij je aan cognitieve inhoud enig belang hecht.

Ja, en stel dan een vraag over boerenlogica, je weet niet wat je overkomt.