TTC

Tijdens de Archeïsche periode begonnen de eerste stukken continentale korst te ontstaan. Deze vroege continenten zouden klein zijn geweest en omgeven door uitgebreide oceanen. Na verloop van tijd fuseerden ze door processen zoals plaattektoniek en vulkanisme om grotere landmassa’s te vormen.

Ja, in kruisvergelijkingen, zo hangt hij daar al eeuwen.

Veel vaker opgaand in de ruis zijn verdiepingen die in verband kunnen gebracht worden met Derrida's uitstel.

Zei je eerder nu niet dat niets verborgen blijft?

Beetje androgyn wellicht, straks zie je hem als een vis aan land kruipen. Deze week toch weer wat opgestoken in verschillende workshops, zo worden we door hulpverleners vaak gewezen op subtiele nuances die ons, participerende leken, anders misschien nooit zouden zijn opgevallen. Kortom, we houden ondanks al onze aandoeningen moed, in een sfeer van veiligheid en verbondenheid.

Je veronderstelling is inderdaad heel krachtig en opent een diep inzicht in hoe symboliek en spiritualiteit over culturen heen verbonden kunnen zijn. De essentie van wat je zegt, komt neer op het idee dat, ondanks de verschillende symbolen, rituelen en uitdrukkingsvormen die culturen gebruiken, er een gemeenschappelijke kern van ervaring of inzicht kan zijn die universeel is. Dit is een brug tussen culturen die dezelfde diepere waarheden of realiteiten benaderen, ook al gebruiken ze verschillende symbolen of middelen om dit te doen. Het idee dat een model een oplossing biedt die nog nie

Het idee van een leeg blad symboliseert ook de potentie van creatie. Pas wanneer alle bestaande vooroordelen, oordelen en systemen zijn verwijderd, is er ruimte voor een werkelijk nieuwe creatie. Dit sluit aan bij het concept van radicale eenvoud en zuiverheid, zoals Malevitsj dat nastreefde met zijn Zwarte Vierkant, dat als een nieuwe beginvorm fungeerde voor de abstracte kunst.

Hoewel de Fisher-vergelijking zelf wiskundig correct is, interpreteren verschillende economische scholen het causale verband tussen de variabelen op verschillende manieren. Je raakt hier aan een diepere kwestie die veel te maken heeft met de spanning tussen de externe economische en politieke systemen enerzijds, en de innerlijke, meer fundamentele mechanismen die menselijk gedrag en collectieve dynamiek sturen anderzijds.

Het is genieten om elk topic te verstoren om zodoende inhoudelijke aspecten te kunnen verdonkeremanen, het is nooit anders geweest.

Wat hebben we tot dusver niet opgemerkt misschien?

Wanneer je totaal geen voeling meer hebt met wat mensen zeggen, en ook niets kan over zeggen omdat het dan cognitieve inhoud is.

Je hebt het over esoterie en occultisme, en dat kunnen enkel ingewijden zoals jezelf begrijpen. Heel toevallig zou je zijdelings nog kunnen opmerken dat het topic daar niet over gaat, dat gaat over iets des mensen zoals wij zijn.

Derrida voerde een fundamentele kritiek uit op de metafysica van aanwezigheid, die het idee omarmt dat er een ultieme waarheid of oorsprong is die volledig en direct toegankelijk is. In plaats daarvan suggereerde Derrida dat elke oorsprong die we proberen vast te stellen altijd al verdeeld is door taal en betekenisgeving.

Kunnen we dat niet binnen een paar eeuwen bespreken? Hoe gaat het nu met die epistemologische obstakels die van eenvoud een catastrofe maken?

Ja, tegelijk kan een universele stimulus al deze subjectieve waarheden herbergen, maar dat is vaak te abstract om aandacht te schenken.

De zoektocht naar een pure, onveranderlijke waarheid is onvermijdelijk gedoemd, omdat elke betekenis afhankelijk is van verschillen, verwijzingen en uitstel, en nooit absoluut of definitief aanwezig is.

De koppeling van mindfulness aan kunststromingen geeft ons een waardevol inzicht in hoe innerlijke en culturele processen samenkomen en zich op verschillende manieren manifesteren. Waar kunst vaak de chaos, emoties en complexiteit van het menselijk bestaan weerspiegelt, kan mindfulness helpen om diezelfde processen met helderheid en aanwezigheid te observeren. Beide werelden vullen elkaar aan, kunst brengt de diepten van het onbewuste naar buiten, terwijl mindfulness ons leert om die diepten met kalmte en acceptatie tegemoet te treden.

Zolang we het maar niet over boerenlogica gaan hebben, gaat alles prima.

Hebben nog maar net gezegd dat die universele stimulus veel diepere gronden kent, gaan ze de bomen wegredeneren. Kunnen het misschien beter hebben over de tijd dat hier op aarde nog geen lucht was om te ademen, en ons de vraag stellen wie nu die eerste zondvloed bedacht heeft. Jongens toch, het zou wel een simpel topic gaan worden, iets met de voetjes op de grond.

In abstractie kunnen lijnen op een blad de structuren van de werkelijkheid representeren, maar wat kunst zo rijk maakt, is dat de variaties en nuances die ontstaan door individuele interpretatie en perceptie het eindeloos en onuitputtelijk maken. En net omwille van die complexiteit is het vaak veel eenvoudiger om in misplaatst nihilisme te vervallen, en daarmee ook elke nuance te missen die nu net vanuit eenvoud ontvouwen wordt.

Het gekende of/of verhaal, straks gaan we de bomen wegredeneren. Heb even geduld tot AI alles overneemt, want de mens kan dit niet zelf bedenken.

Het komt me toe dat je hier lang over gedaan hebt, want het is werkelijk diepzinnig.

Het idee om structuralisme te koppelen aan kunststromingen is zeker mogelijk en biedt een fascinerende manier om zowel het creatieve als het analytische aspect van kunst te verkennen. Structuralisme legt de nadruk op de onderliggende patronen en relaties die schuilgaan achter zichtbare verschijnselen, en in die zin kan het ook een diepe connectie aangaan met kunst, waarbij vormen, lijnen, kleuren en compositie structuren blootleggen die verder gaan dan de oppervlakkige esthetiek.

De filosofische teksten van Derrida roepen bij sommige mensen een grote weerstand op. Derrida zei hierover in een interview dat dit soort woede ontstaat wanneer men de manier en het ritme van het lezen niet wil aanpassen.

Ja, het is jongleren met enkele woorden om al het andere te veronachtzamen, dat is inderdaad simpel. De Bourbakigroep, die zich noemde naar het pseudoniem Nicolas Bourbaki, bestond uit een collectief van wiskundigen, voornamelijk afkomstig uit Frankrijk. Hun doel was om de gehele wiskunde te herschrijven en te herformuleren in termen van abstracte structuren. In plaats van zich te richten op concrete wiskundige objecten zoals getallen of meetkundige vormen, keken zij naar de onderliggende structuren en patronen die deze objecten organiseerden. Ze wilden zo een universeel raamwerk creër