Dat beloof ik

Dat is ontzettend duidelijk: hier wordt Maria aanbeden, het is domweg niet anders uit te leggen. Beweren dat dit niet zo is komt is hetzelfde als in het water springen en beweren dat je niet nat wordt.

Beste @Miriam, Goed om te lezen dat je met je vriend wel degelijk lange gesprekken hebt gehad over het huwelijk. Al valt me ook daar weer op dat je de twijfel bij hem legt, terwijl die bij jou ligt: Hij heeft geen twijfel: hij wil aan jou beloven dat hij voor je zal zorgen, maar niet aan God. Als jij wil dat er in de kerk wordt getrouwd, is het aan jou om daaraan vorm te geven, en wel zodanig dat hij niets hoeft te beloven aan een god waarvan hij denkt dat die niet bestaat. In mijn ogen ligt de bal op dit punt dus bij jou en niet bij hem: jij twijfelt over hoe je trouwen in de k

Dat is helemaal niet tegenstrijdig! Wat jij daar van vindt is niet van belang, want jij hebt geen relatie met haar. Haar vriend wel, en die zal er zo tegenaan kijken. Die zal dat dan ook voor haar voeten werpen als ze gaat vertellen dat ze gaat verhuizen: God veroordeelt dat ze samen wonen, maar dat is toch geen probleem als hij de gruwelijkste dingen kan vergeven ?

Daar vecht ze wel voor. Ze zit in een relatie waarin ze samenleeft met een man. Dat die relatievorm 2000 jaar geleden nog niet bestond, is geen reden om te doen alsof hij nu ook niet telt. Het probleem is dat ze zelf niet weet wat ze wil met de situatie. Keer op keer komt ze met nogal tegengestelde uitgangspunten. Zoals bv "Ik geloof in een God van liefde die de gruwelijkste dingen kan vergeven" en tegelijkertijd "God veroordeelt wat ik nu doe, want dat is verkeerd". Tegelijkertijd wordt de vriend onduidelijkheid verweten, terwijl die (in mijn ogen) juist erg duidelijk is.

Ik lees verschillende , soms tegenstrijdige zaken. Enerzijds zeg je dat je het zeker wel vanuit zijn standpunt bekijkt, aan de andere kant dat je je niet inleest in wat hij vindt. Verder: als je schrijft dat hij zelf geen idee heeft van wat hij vind, en dat het enige dat voor hem duidelijk is, is dat God niet bestaat, dan heb je dus wél een idee van wat hij vindt. Dat is immers precies wat atheïsme inhoudt, en veel ingewikkelder is het niet. Als je dus verder vraagt, is het logisch dat hij denkt "wat wil ze nou", want meer is er niet aan niet-gelovig zijn. Mijn indruk is dat je zelf eigenl

Als ik jou was zou ik het gewoon met hem bespreken en uitleggen dat je het geloof belangrijker vind dan hem, en dat je de relatie wilt beëindigen. Ik zie niet in welk nut het heeft om er op deze manier mee door te gaan. Je bent gaan samen wonen toen er geen sprake van een god, en nu haal je die er bij en plaatst hem boven jouw vriend. Bekijk het eens vanuit zijn standpunt; het lijkt wel of je dat nog niet hebt gedaan en ook niet wil, op de een of andere manier. Dat vind ik wel vreemd als je al 3 jaar lang samen woont. Hij zal het niet eerlijk vinden dat er ineens een god om de hoek

Het is zoals @dingo zegt: ja het kan. Maar het is natuurlijk wel vreemd om iemand 'zomaar' te weigeren. Ze doen dat ook niet 'zomaar': kennelijk is er iets voorgevallen waardoor ze haar te enthousiast, te direct en te confronterend vinden. Wat dat is staat niet vermeld, maar daar ligt dus de oorzaak van de weigering. Je hoeft dat voorval natuurlijk hier niet te vermelden, maar het is niet netjes om dan van de ander te stellen dat er 'zomaar' wat wordt gedaan. Ga dus ergens anders heen, steek hier geen negatieve energie meer in en probeer de volgende keer zo'n zelfde situatie te voorkom

Interessante casus. Ten eerste: als je 16 bent zijn er best al wel een hoop zaken waarin je zelf beslist. Ik neem aan dat je deze beslissingen baseert op argumenten, je gaat immers niet 'zomaar iets beslissen zonder reden'. Als zoon wordt je nu geconfronteerd met een mening van je vader: hij vindt het niet goed dat je op zondag naar comic-con gaat. Je geeft aan dat je vader daar geen duidelijke reden voor heeft. Als je die zelf ook niet hebt, zou ik gewoon op zondag ook naar comic-con gaan. Ten tweede: Respect is een veel gehoord woord hier, en respect werkt 2 kanten op. Als

Kijk, dat is helder. Erg helder.

Dat laatste heb ik op mijn beurt niet gezegd. Ik heb gezegd dat er geen sprake is van gelijkwaardigheid bij het traditionele, oude, rollenpatroon. Het kan best zijn dat er vrouwen zijn die helemaal geen moeite hebben met zo'n rol. Dat kan natuurlijk. Als zij daarin niet ongelukkig is en er vallen geen gewonden, tsja, dan zou ik zeggen: lekker zo laten. En dus vind jij ook dat alle beroepen voor vrouwen opengesteld dienen te worden, inclusief het priesterschap. Het is immers aan de vrouwen om dat zelf te bepalen en jij wilt dat niet voor ze doen......

@Robert Frans, Ik lees dat je ernstig je best doet om het traditionele rollenpatroon weg te zetten als modern en 'hier is sprake van gelijkwaardigheid tussen man en vrouw'. Tegen vrouwen die in zo'n situatie zitten en denken dat er sprake is van gelijkwaardigheid, zou ik inderdaad de zin willen zeggen die jij op het laatst stelt, m.u.v. het deel 'omdat U niet leeft zoals wij'. Hoe ik leef heeft daar niets mee te maken.

Als er wordt gezegd dat de vrouw moet kunnen kiezen, dan slaat dat er vooral op dat de vrouw al vrouw is, en daardoor slachtoffer is van de kinderwens en de vaak aan haar toegerekende huishoudelijke roeping. Onbegrijpelijk vrouw-onvriendelijk is het als de jongens worden opgevoed met een vanzelfsprekendheid dat een vrouw de kinderen er wel even tussendoor uitpoept. Gelijkheid is de dwaasheid van de heerszuchtige man. De vrouw is voor de man méér dan hijzelf. Een wijs man acht zijn vrouw zó hoog, dat zij zich ook werkelijk vrij kan voelen om te doen wat ze zelf wil. Als zijn vrouw De

Dat is helemaal niet zo moeilijk. Wat je hier als feministisch voor stelt, is in feit een modern gezin: beide partners werken, en de huishoudelijke taken worden verdeeld. Het feit dat je dit beeld anno 2018 als 'feministisch' bestempeld, zegt meer over jou dan over hetgeen je er mee wil verduidelijken. Als dat een keuze, dan is dat een keuze voor minder emancipatie. Er is dan weliswaar een eigen keuze, maar man en vrouw zijn niet gelijkwaardig in het traditionele rollenpatroon. Bij deze stelling komt mij elke keer de moslima op, die met een hoofddoek op beweert er zelf voor te kieze

Als we gelijkwaardigheid willen voor vrouwen, betekent dit niet alleen rechten, maar ook plichten. Als men alleen de rechten wil. maar niet de plichten, dan heeft dat niets te maken met strijden voor gelijkwaardigheid, maar zeuren om leuke dingen. Eenzelfde teneur spreekt uit het standpunt van @Robert Frans hiervoor, waar hij pleit voor gelijkheid, waar hij ook vindt dat we vrouwen niet moeten verplichten om tegen hun wil te werken. Dergelijke zinnen geven aan dat je in feite helemaal geengelijkheid wil. Ik heb ál mijn kinderen (van beide geslachten) opgevoed met de gedachte dat zel

Op een zo goed mogelijke wijze apart van elkaar leven, binnen het huwelijk. Wie hou je dan voor de gek eigenlijk ?

Beste Robert Jan, Ik begrijp dat je dit vanuit je geloof zo ziet. Er kloppen toch helaas een aantal zaken niet aan. Ik zie dat je op verschillende punten de letterlijke en figuurlijke uitleg door elkaar haalt, 1. Het stuk uit Genesis nergens 'dus' een diepe, laat staan éénmakende band tussen man en vrouw aan. Er staat alleen dat men en vrouw zijn geschapen. 2. Dit is figuurlijk. Ze worden immers niet letterlijk één. 3. Dit is geen geheim. Het één is figuurlijk, het ander letterlijk. Het wordt lastig als je het figuurlijke letterlijk gaat uitleggen. Dan kun je het als geheim

Je hebt gelijk: hoe kon ik het vergeten. 23 januari 1579, de Unie van Traiectum. De eerste beginselen van godsdienstvrijheid.

Dat is een keus die ieder voor zich maakt. Die vrouw zal het daar zeker moeilijk mee hebben gehad. Ik ga er niet over oordelen. Dat is iets, waar ik best wel problemen mee heb: dat mensen als @Robert Frans anderen gaan veroordelen vanwege de keus voor eigen geluk. Daar komen hele wereldvreemde gedachten aan te pas Mensen worden in een huwelijk niet 'één op fysiek niveau'. Dat is domweg niet waar: Man en vrouw blijven tijdens huwelijk op hetzelfde fysieke niveau acteren als ze daarvoor deden. Daar verandert helemaal niets aan: de man als man, en de vrouw als vrouw. En die 2 ver

Nee zeg, stel je voor dat iemand eens niet voetstoots alles aanneemt, commentaar zou durven hebben en normale logica zou willen toepassen, dat kan natuurlijk niet! Als je, zoals je hierboven schrijft, geen wetenschap nodig hebt om te weten hoe de Bijbel in elkaar steekt, dan hoef je dus ook geen oude talen te kennen, je hoeft niet de beschikking/toegang te hebben over oude manuscripten, je hoeft geen meester te zijn in de Nederlandse Taal. Je ene zin is dus in tegenspraak met de andere. Het enige dat nodig is om dit te doorzien is gezond boerenveratand. Kennis, diploma's en andere

Gaat het gesprek in het Latijn gevoerd worden? Ik vermoed gewoon Nederlands met links en (voornamelijk) rechts wat Brabantse accenten.

Volgens mij is het toch al weer een tijdje Istanboel, maar goed laten we het er maar op houden dat kerkelijke leiders nogal conservatief zijn wat betreft naamswijzigingen. In ieder geval gaan Eijk en Dijkhoff met elkaar praten, zo heeft Dijkhoff laten weten. Waarschijnlijk in Utrecht, dat vroeger gewoon Utrecht heette.

Dat is mooi gezegd. Vervolgens volgt de uitwerking, die wat mij betreft op onthutsende manier een heel ander standpunt laat zien. Ik zou dat niet per definitie als kwalijk willen betitelen. Je geeft zelf hierboven aan dat je beseft dat het een soms bijna niet te dragen enorm offer is. Ik vraag me af in hoeverre dat een oprechte opmerking is, als je niet inziet dat dit soms daadwerkelijk niet te dragen is. Op enig moment breng je in: Dan vraag ik me af in hoeverre je opmerking "ik geloof ook dat de discussie over theïstische of atheïstische moraal inderdaad irrelevant hieri

@Lobke, mooi voorbeeld, goed verwoord. Een oordeel als is vrij makkelijk te geven, als je niet in die positie bent geweest. Pas als je er bent geweest én keuze hebt gemaakt. Dán, en niet eerder, kun je stellen wat je doet en waarom je dat doet. Dit zijn situaties waarin men zich tevoren geen voorstelling kan maken van het leed dat hiermee gepaard gaat.

Is dat zo? Laten we eens kijken wat jij zegt van onrecht. Ik ben ook tegen onrecht. Dat is mijn reden om geen onrecht te bedrijven. Simpelweg is dat bij de meeste ongelovige mensen het geval trouwens. Is jouw uitleg waarom je geen onrecht doet nu beter dat de mijne ? Ik denk van niet. Wel lijkt het een andere uitleg, en als je het woordje 'ander' wil vervangen door 'beter' of 'hoger', om wat voor reden dan ook, moet je dat zelf weten. Ik denk dat dit dan onrechtvaardig is. Wat betreft relaties. Ik denk dat 2 mensen (al dan niet gelovig) die uit liefde een relatie aangaan, b

Tsja, jij begint met 'wat een onzinnig non-nieuws'. .. Ps. De gevoelens zijn niet wederzijds. Probeer iemand anders.