Lobke

Wanneer je bemerkt dat er twee kanten aan een verhaal zitten, dan kun je meer begrip voor de visie van een ander opbrengen.
Homoseksualiteit is voor mij geen issue, een leuke, goede leraar, lerares is belangrijk. Wat zijn/haar geaardheid is boeit me voor geen meter.
De keuzes w.b.t het kerkelijk homo huwelijk juich ik toe maar je kunt een kerk genootschap niet dwingen m.i. Maar ik gun het hen die zich gelovig weten en een homoseksuele geaardheid hebben. 
@ Mullog abortus is al jaren tot 24 weken toegestaan, wat ik gewoon te lang vindt.  Maar het mag, wat kerken, gelovigen er ook van vinden. Het zou niet mijn keuze kunnen zijn. Maar ik wil geen druk uitoefenen op vrouwen die hier voor kiezen.
 

Wanneer je bemerkt dat er twee kanten aan een verhaal zitten, dan kun je meer begrip voor de visie van een ander opbrengen.
Homoseksualiteit is voor mij geen issue, een leuke, goede leraar, lerares is belangrijk. Wat zijn/haar geaardheid is boeit me voor geen meter.
De keuzes w.b.t het kerkelijk homo huwelijk juich ik toe maar je kunt een kerk genootschap niet dwingen m.i. Maar ik gun het hen die zich gelovig weten en een homoseksuele geaardheid hebben. 
@ Mullog abortus is al jaren tot 24 weken toegestaan, wat ik gewoon te lang vindt.  Maar het mag, wat kerken, gelovigen er ook van vinden. Het zou niet mijn keuze kunnen zijn. Maar ik wil geen druk uitoefenen op vrouwen die hier voor kiezen.
 

Zou kunnen? 
Gelukkig heb ik vroeger op en christelijke school gezeten waar respect een groot goed was en waar kwaliteit van onderwijs voorop stond ipv wat iemand in zijn privé leven uitspookt.
 

Ik vind de belangen van homoseksuelen veel zwaarder wegen dan die van christelijke scholen omdat ik denk dat ze op angsten gebaseerd zijn die niet reëel zijn. Van een homoseksuele leraar worden de kinderen niet homoseksueel en dat God niet van homoseksuele leraren houdt is niet bewezen. Dus daarmee is er geen grond voor discriminatie.

Ik kan het niet laten.....
 

Ik kan het niet laten.....
 

Ik kan het niet laten.....
 

Done.

@Hendrik-NG,
Ja dat!! Ik word zo moe van het rondjes draaien; inderdaad net als een verdwaald schaap. Maar toch steeds in de verte "zie" ik Hem.  

Er komen nogal eens topic's langs waarin men zich afvraagt of zowel de ene kerk of de andere geloofsgroep behoren tot de christenen.. En wat er allemaal nodig is om je christen te noemen.
Ook bij mijzelf merkte ik de laatste jaren twijfel of ik me christen kon/kan noemen. Maar wanneer men me vroeg; "heb je Jezus lief"? Dan kon ik daar volmondig; "ja" opzeggen. Is dat een gevoel? Ja voor mij is het "ervaring'', rationeel kan ik met een aantal zaken niet uit de voeten. Maar is ~liefhebben~ dan ook alles wat in de Bijbel staat als ~echt gebeurd~ aanvaarden?
Vanmorgen kwam er een filmpje langs, wat me herinnerde aan de boeken van Adrian Plass met name "het bezoek''.
 http://www.merweboek.nl/boeken/adrianplass/hetbezoek/index.php
Adrian Plass werd na een periode van overspannenheid geconfronteerd met: "wie is Jezus voor mij, en draag ik dat uit in de praktijk''. Met humor geschreven maar velen een spiegel voorhoudend. Ik las zijn boekjes graag. 
Eenvoudig, maar is de kern van het evangelie niet eenvoudig of zie ik dat te "eenvoudig''. Wat je voor mijn minste broeder doet, doe je voor Mij. 
Hoe zien jullie dat?
 
 
 
 
 

Geloof heeft vele facetten. Lang geleden had ik een RK begrafenis van een dierbare en dat was de mooiste, imponerenste begrafenis die ik heb meegemaakt. Het geluid van de kerkklokken door die kerk heen (Bonifatius in Leeuwarden). Fantastisch. Daar zou ik wel katholiek om willen worden, maar er zit teveel atheïst in mij om ooit gelovig te worden.
Wat geloof je nog?  Ik zit namelijk nog steeds te zoeken naar de minimale christen. Misschien dat daarboven iemand zit die zich om ons bekommert?

Ik denk dat "de minimale christen" de persoon is van wie Christus zegt: van Mij!
Christen zijn begint en eindigt met het horen van de stem van Christus en die herkennen. Nog niet eens zozeer het "volgen" van Hem, zoals het in deze tekst staat. Denk aan wat Jezus zei over "het verloren schaap"...

Hier zit wel een probleem. Binnen mijn familie wil het geval dat in een JG huwelijk de man de vrouw mishandelde wat uiteindelijk ertoe heeft geleid dat de vrouw en haar ouders (die voor haar opkwamen) uitgesloten werden vanwege dat er op haar initiatief uiteindelijk gescheiden ging worden.
Dan vraag ik mij af wie de kwaaddoener is die in dit geval gestraft wordt. Ook vraag ik mij dan af waar de christelijke redelijkheid, of misschien wel gewoon de menselijke maat, is in het star naleven van de regels.
En de geest ongewillig

Mijn vraag waar vallen vrijzinnigen onder? Atheïst kun je ze niet noemen, het formulier van Enigheid zullen ze niet onderstrepen. Bij vrijzinnige geloofsgemeenschappen denk ik aan; de Nederlandse protestanten bond, de Lutherse kerk, de Doopsgezinden en ook binnen de R-KK is nogal wat vrijzinnigheid maar daar kunnen onze rooms-katholieke vrienden meer over zeggen. Opgegroeid in de gereformeerd synodale kerk sloop ook veel vrijzinnigheid binnen. De reden dat ik vertrok en evangelisch werd, nu hang ik ergens tussen in. De predikant gooide 20 jaar geleden al iets in de groep; "ach een hel, zal die bestaan?" En ik dacht dan; "voor mij hoeft het niet, maar hoe zit het dan met die hemel''? Er waren leden die nog heel orthodox gereformeerd geloofden, maar er waren er ook die veel betwijfelden. Maar toch mooi dat ze samen hun weg gingen, ik kon het niet meer.  Zo als ik nu denk? Dan was ik lid gebleven; de kerk van mijn vaderen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vrijzinnig_protestantisme
 

Ja ik ken Peter, Paul en Mary. En ik hoorde ook wel dat het Dylan niet was, maar dacht; misschien is het door hem geschreven.
De baby in Jordan, don't let the light go out.. 
John Michael Talbot- come to the quiet.
 
Nog één van John Michael Talbot; Breath of life.
 

Fantastisch, een moment dat Lobke ook kan wat mij betreft, en ruim na de Advent. In de Advent heb ik het op zondagen te druk, zoals je zal begrijpen  
Goed te horen. Meer in het algemeen ben ik wel benieuwd of er kledingvoorschriften zijn. Hoewel ik ambtsdrager ben in de RKK, zijn daar voor mijn ambt geen kledingverplichtingen aan verbonden, maar ik draag in de praktijk eigenlijk altijd wel een zgn diakenkruisje. Als dat geen aanstoot geeft doe ik dat liever niet af, maar geen aanstoot geven weegt zwaarder voor me. Dus alles wat je kan vertellen over kleding, gedrag etc dat als aanstootgevend wordt ervaren, is meegenomen

Wat bedoel je daarmee? Youtube is toch geen forum (voor een debat) maar een site met filmpjes?
Tja, wat betreft het onderwerp blijft het lastig. Kennelijk wordt het door de diverse mensen verschillend gezien of iemand wel of niet christen is.
Hier in de regels staat: Credible heeft als basis het christelijk geloof, zoals dat kernachtig wordt beschreven in de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel
Daarmee is dan de doelgroep vastgelegd. Of iemand die de geloofsbelijdenis niet onderschrijft hier wel of niet als christen kan worden beschouwd is een vraag die moeilijk op te lossen is. Maar moet dat? Misschien eigenlijk niet per se.
Ik vind het wat eigenaardig om Jehovah's Getuigen erbuiten te plaatsen, maar tot de doelgroep behoren ze volgens wat er staat niet. Dat horen echter niet-gelovigen ook niet en die mogen toch ook wel meedoen. Dus ach, of men zich wel of niet als christen beschouwt moet dan maar iets blijven waar men voor zichzelf een antwoord op geeft en ten behoeve van het gesprek hier op het forum een toelichting op geeft wat betreft de eigen denk-/geloofswijze als het van pas komt, zou ik zeggen.

@Foppe1986,
Ja voor mij is dat ook zo. En ik denk dat het ook zo was in de tijd dat Jezus leefde. 

@Foppe1986,
Ja voor mij is dat ook zo. En ik denk dat het ook zo was in de tijd dat Jezus leefde. 

Ik weet niet of er interesse is voor de baptistische insteek, die ik vanuit mijn baptistenverleden nog wel ken. Dat kan misschien ook een interessant, protestants licht op de zaak geven.
Het bijzondere is namelijk dat binnen het baptisme dit regeltje nog best actueel was, althans, toen ik nog baptist was. Om dat te begrijpen, is het goed om te weten hoe het baptisme in Nederland georganiseerd is.
Baptistengemeenten zijn namelijk in principe zelfstandig en functioneren als verenigingen; ze houden ledenvergaderingen over zowel theologische als huishoudelijke kwesties, beroepen zelf hun voorgangers en kerkeraadsleden en ze bepalen zelf tot op zekere hoogte hoe ze de eredienst vieren en welke eigen tradities ze daarbij aanhouden. Alleen doop en avondmaal zijn aan enige gemeenschappelijke voorschriften gebonden.
Je hebt daarbij gemeenten die aangesloten zijn bij de Unie van Baptistengemeenten in Nederland, maar deze functioneerd meer als een dienstencentrum, die onder meer baptistenvoorgangers opleidt, en heeft dus geen synodale status. Ze kent echter wel de jaarlijke Algemene Vergadering, om de landelijke, bestuurlijke en deels ook theologische koers vast te stellen. Je hebt echter ook gemeenten die daar niet bij horen, de zogenoemde vrije baptistengemeenten, en die zijn dus ook niet gebonden aan de gemeenschappelijke voorschriften en basisbeginselen van de Unie.
Lid van een gemeente wordt je in principe door het doopsel, mits deze geldig is toegediend volgens de beginselen van het baptisme, dus uit eigen vrije wil en door volledige onderdompeling. Het doopsel kan dus ook in een andere kerkgemeenschap worden toegediend, maar dus niet als je als kind gedoopt werd.
Het baptisme koppelt het christen-zijn dus heel direct aan het lid zijn van de plaatselijke gemeente, met alle rechten en verantwoordelijkheden die je er als lid hebt. Aan de andere kant echter erkent het baptisme vrijwel alle andere kerkgemeenschappen, inclusief de katholieke Kerk, als medekerken en hun leden dus ook als broeders en zusters in het geloof, gedoopt of niet gedoopt.
Ze heeft dus een inclusivistische kijk op de Gemeente van Christus: die overstijgt alle kerkmuren en bestaat uit alle ware christenen die binnen hun kerken of gemeenten Christus oprecht proberen na te volgen. Zij ziet zichzelf, nuances daargelaten, dus als één van de gemeenten die zo bijbels mogelijk proberen te leven en niet als de enige of de ware gemeente.
Nochtans blijven mensen mensen, dus ook binnen het baptisme heb je verschillende ideeën, discussies en stromingen. De discussie over de verhouding tussen de plaatselijke en de universele Gemeente werd in mijn tijd dan ook zeker nog wel gevoerd, ook op landelijk niveau. En hier komt Paulus om de hoek kijken.
De "Paulusgangers" hechtten dan vooral veel belang aan de zelfstandigheid en de urgentie van de plaatselijke gemeente, vonden dan ook niet alle kerken even legitiem en wilden ook liever niet teveel bemoeienis van de Unie.
De "Appolosgangers" legden meer de nadruk op het baptisme in het algemeen en haar identiteit binnen het Nederlands kerkelijk landschap; zij zagen het baptisme meestal dan vrij nadrukkelijk ook als het meest bijbels en juist.
De "Petrusgangers" vonden al die kerkmuren maar hinderlijk en waren dus vooral de inclusivistische visie toegedaan; gereformeerden hoefden dan ook niet baptistisch te worden of omgekeerd en men kon dan ook prima samen erediensten houden en het avondmaal vieren.
De "Christusgangers" waren van mening dat kerken en gemeenten helemaal niet nodig waren om Christus na te volgen; Hem alleen is genoeg en al het andere leidt enkel maar van Hem af.
Dit uitte zich dan in discussies over hoe streng de verbintenis doopsel-lidmaatschap zou moeten zijn, of al die voorschriften, plaatselijk of landelijk, werkelijk zo nodig waren, over de moreel die in de gemeente diende te heersen, over hoe ver oecumene diende te gaan, etc. Paulus waarschuwt in zijn brief dus allevier de groepen, niet enkel de eerste drie, en geeft aan dat de Gemeente in alle toonaarden bestaat en elke toon de muziek maakt.
Christus is niet gebonden aan kerken en gemeenten, maar wij hebben ze wel nodig en Hij spreekt wel door hen heen. Zowel de plaatselijke als de universele Gemeente is van belang, zowel de eigen identiteit als die van de ander, maar Christus is degene die dit alles voedt en leidt.
Je mag dus de Gemeente niet afwijzen, je mag niet doen alsof enkel het baptisme het helemaal juist heeft, je mag je niet zomaar losmaken van de plaatselijke gemeenten en je moet altijd voor ogen houden voor wie je het doet. Allevier de lagen zijn nodig en je moet elkaar daarover dus niet in de haren vliegen en je eigen voorkeuren niet als de meest zuivere of bijbelse verkondigen.

Ik ken deze ervaring wel bij liederen. Het herhalen van steeds dezelfde woorden kan rust geven, overgave.
Zelf ervaar ik het bij Taizé liederen ik zet dan bij een bepaald nummer de knop op repeat. En ik zweef dan een beetje weg. 
Ik moet denken aan het lied van Michael J Smith wat zeker in evangelische kringen maar ook daarbuiten gezongen wordt.
De herhaling kan veel los maken maar hoeft inderdaad geen religieuze betekenis te hebben. Veel goede bands kunnen ook in de reguliere wereld zoiets losmaken bij het publiek.
Schiet me toch nog iets te binnen. Jaren geleden, -twijfel had nog weinig plek in mijn gelovig leven- en ik moest een scan laten maken. Maar ik was/ben nogal claustrofobisch en hevige angst overviel me, zo hevig dat ik de paniek niet kon onderdrukken behalve met het enige gebed wat ik nog kon bedenken en wat ik zelden bad. Ik heb daar hardop verschillende keren het : Onze Vader gebeden; dat kende ik uit mijn hoofd en dat kon mijn angst onderdrukken.

Welke kennis en welke wijsheid is door het christendom vernietigd? Specificeer dit alsjeblieft zodat ik het ook kan volgen. Anders blijft het allemaal zo vaag. 

In diverse religieuze praktijken bestaan varianten op het fenomeen "mantra".
Volgens Wikipedia is de definitie van het woord mantra: Een mantra is een gedicht, woord, uitspraak of een lettergreep die het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie (chant).
Even los van de exacte definitie, zomaar wat bekendere voorbeelden. Dankzij de hippies is het "hara Krishna"-mantra vrij bekend geworden in ons deel van de wereld. Het leuke van dit mantra is dat het, door de mogelijkheden van de taal waarin het wordt gesproken, een hele reeks aan betekenissen kan hebben. De tekst is:
Hare Kṛṣṇa Hare Kṛṣṇa
Kṛṣṇa Kṛṣṇa Hare Hare
Hare Rāma Hare Rāma
Rāma Rāma Hare Hare
Ook een vrij complex mantra, maar om andere redenen, is de rozenkrans. De complexiteit zit hier in de combinatie van een drietal "handelingen" die simultaan plaats vinden. In de hand wordt een gebedsketting kraal voor kraal voortbewogen, terwijl hardop een vaste reeks formuliergebeden wordt uitgesproken (Onze Vader, Eer aan de Vader, Wees gegroet) en meestal in een zodanig tempo dat je nauwelijks bewust de woorden kan volgen. Als derde wordt per tien kralen een "geheim" overwogen. Dat zijn momenten uit het leven van Jezus. De bedoeling is dat dit geheim niet alleen genoemd wordt aan het begin van een reeks van tien kralen, maar daadwerkelijk bewust wordt overwogen terwijl je bezig bent de formuliergebeden uit te spreken.
Een extreem simpel mantra is het "Jezusgebed" uit de oosters-orthodoxe traditie. In haar meest simpele vorm bestaat het uit niets anders dan het constant herhalen in woord of gedachte van "Jezus". Maar dan wel 24 uur per dag, 7 dagen per week, zonder onderbreking.
In de monastieke en klerikale traditie van de Kerk bestaat verder nog het getijdengebed, een systeem van 7 (soms meer, soms minder in de praktijk) gebedsmomenten per dag, waarop volgens een vaste structuur gebeden wordt met als basis de psalmen. In een cyclus van 4 weken worden alle 150 psalmen gebeden.
Wat deze gebedsvormen of mantra's nadrukkelijk anders maakt dan de "vrije tekst-gebeden" is dat het doel niet primair is een gesprek oid aan te gaan met de veronderstelde godheid, of God. Het doel is feitelijk niet eens gebonden aan geloof in een godheid, want het werkt evenzeer voor een ongelovige. En inderdaad, het werkt 
Het eerste effect van deze vorm van bidden is dat het een vorm van rust, ordening en richting brengt in je dagelijks leven. Het gebed omlijst de dag niet zozeer, het draagt de dag. Het brengt contemplatie (niet te verwarren met mediatie) in het dagelijks leven. 
Het tweede effect is dat het het rationele denken tot zwijgen brengt. Hierin komt het wel overeen met meditatie overigens. Dit stil leggen van het rationele denken is opnieuw niet primair een religieus verschijnsel, hoewel het wel vooral in die hoek is ontwikkeld en bekend geworden. Het stil leggen van het rationele denken stelt de geest open voor, wat in christelijke kringen wordt benoemd als een religieuze ervaring, een mystieke ervaring, en wellicht in gereformeerde kring ook wel "bevinding" kan zijn. Dergelijke ervaringen komen overigens in alle religies in meer of mindere mate wel voor, het is dus niet iets specifieks christelijks, en sinds Timothy Leary ook zeker niet meer iets specifieks religieus. 
Waarom nu dit topic?
Ik ben benieuwd, gezien de veelheid aan achtergronden en ervaringen van mensen op dit forum, welke ervaringen men zoal heeft op dit vlak.

@Willempie, 
Dorus, prachtig! Nog één "het muizenvalletje".
 

In het nest waar ik in zit, betekent "Ja" gewoon "Ja", welk kader er ook omheen zit.