Robert Frans

Je hebt een érg groot vertrouwen in Hem. En in Trente werd niet zomaar wat besloten, maar werd vastgesteld wat al eeuwenlang praktijk was, als antwoord op de Reformatie. En een concilie heeft daarbij nog altijd meer gezag dan een individuele kerkvader, ook als deze kerkvader heel invloedrijk is geweest in ons denken. Wanneer een conciliebesluit wordt genomen, is daarbij voor haar geldigheid niet relevant. Weer in het algemeen: Het is logisch dat men reageert op mijn toch zo gastvrije uitnodiging terug te keren tot de Moederkerk. Dat had ik natuurlijk helemaal verwacht, maar mijn

De paus wordt niet aanbeden, maar in zijn ambt als opvolger van Petrus eerbiedigt. Daarvoor gebruiken katholieken inderdaad onder meer deze gebaren, maar die hebben dus een andere betekenis als ze bij protestanten hebben. Eenzelfde gebaar, woord of gebruik kan immers verschillende betekenissen hebben voor verschillende gemeenschappen en culturen. Het vreemde gevoel bij jou ontstaat dus omdat jij vanuit jouw eigen, protestantse taal en cultuur deze gebaren interpreteert en niet vanuit de katholieke taal en cultuur.

Dat is niet wat ik zeg hè? Dat is wat jij er nu van maakt. Ik houd enkel een spiegel voor. Het heeft dan niet te maken met macht, maar met het gegeven dat de Reformatie afgesplitst is van de katholieke Kerk. Niet mee eens? Je meent dat het misschien andersom is? Precies, en daar komt dus die verdeeldheid vandaan. Als we beiden niet dezelfde geschiedenis willen delen, om welke legitieme reden dan ook, dan kunnen we eenheid wel vergeten. Velen klagen over de verdeeldheid, terwijl zij zelf in een afsplitsing van hun oorspronkelijke kerk of godsdienst in het algemeen zitten. Keer dan terug naa

Je bent van harte welkom om terug te keren in de schoot van de Moederkerk, om je weer te verenigen met de heilige, apostolische en katholieke Kerk van alle eeuwen, onder het door Christus gegeven gezag van de bisschop van Rome. Als je dat niet wil, dan ben je zelf net zo goed een oorzaak van die verdeeldheid en weet je ook gelijk waarom die verdeeldheid er is.

Het werd al snel ontdekt, de kopiïsten werden ontslagen en kregen een flinke boete en er zijn zoveel mogelijk exemplaren opgespoord en verbrand (de Engelse kerk destijds deelde dat hemelse gevoel voor humor iets minder...). Er zijn nog echter een onbekend aantal exemplaren over en een paar ervan zijn af en toe te bezichtigen.

Ik denk dat men in de hemel wel echter kon lachen om de Wicked Bible. Voor mensen die geen Engels verstaan: het is een in 1631 gepubliceerde Engelse bijbel waarin het woordje "not" (geen) per ongeluk is weggelaten in de zin "Thou shalt not commit adultery" (U zult geen overspel plegen) uit Exodus 20,14.

Moest er nog bijkomen dat dat niet het geval zou zijn geweest. Dat de reformatoren dachten: "Ach, kom, laten we er wat boeken uithalen, anders is de bijbel zo dik hè." Nee, ze deden het natuurlijk, even heel globaal gezegd, omdat de inhoud van die boeken niet altijd even strookte met wat zij geloofden en niet overeenkwamen met wat zij alreeds verstonden onder legitieme bijbelboeken. De bijbeltekst zelf geeft immers geen canon weer of zelfs criteria voor een canon, dus je ontkomt nu eenmaal niet aan buitenbijbelse argumenten vanuit een al bestaand geloof. Dat is dan ook de meest logis

Nee, Hij heeft liever alle 73 boeken erin. Maar goed, ondanks het te weinig aantal boeken weet Hij de protestanten heus nog wel iets te leren hoor. Jullie zijn nog wel te redden.

Aiai, had al zo'n vaag gevoel dat er iets fout zat... Vijfhonderd jaar uiteraard.

"Probleem" alleen is dat Jezus verder nergens in het evangelieën dat zegt. Hij zegt altijd alleen "Voorwaar(, voorwaar,) Ik zeg u: ..." Om Hem dan ineens hier "Voorwaar, Ik zeg u heden: ..." te laten zeggen, is dan een wat geforceerde keuze. De kwestie dat de moordenaar met Hem dan heden in het paradijs zou zijn, terwijl Hij afdaalde in het dodenrijk, is ook al op verschillende wijzen verklaard. Bijvoorbeeld dat hij gewoon samen met alle andere rechtvaardigen die dag in de hemel werd toegelaten en daar met God is. Jezus sprak dan daadwerkelijk als God. Wie immers met Jezus is, is met God e

Ben alleen zo bang dat als je er eenmaal binnen bent, je er enkel nog met een hele stapel Wachttorens en Ontwaakt!'s eruit komt en je de komende weken daarna elke dag Getuigen aan de deur krijgt... (just kidding of course )

Ach, soms mis ik best wel dat "baptistensfeertje" van weleer hoor. Lekker met zijn allen op de camping allerlei spellen (bijbelkwis!) doen en met een keyboard in een tent fijn Opwekkingsliederen en Johannes de Heer zingen. En ik kan me best voorstellen dat als je zelf niet zo snel op mensen afstapt of je opgeeft voor een vereniging, of als je sowieso moeilijk binnenkomt in een meer gesloten dorpscultuur, zo'n grote parochie best wel afstandelijk kan overkomen en het moeilijk kan zijn om je er echt thuis te voelen. Ik denk dat elke cultuur, kerkelijk of niet kerkelijk, zo haar voor- en nad

Ik ben vrij op mijzelf binnen de parochie en leef thuis dan ook voornamelijk alleen en een beetje monastiek. Ik zit wel op een gregoriaans koor en ben cantor, dus vooral op het koor heb ik natuurlijk gewoon contact met mijn koorleden en leef ik mee als er iets gaande is, maar verder heb ik geen medeparochianen met wie ik eventuele problemen mijner zijde bespreek, heb daar ook niet echt behoefte aan, en blijf ik ook niet bij het koffiedrinken hangen na de mis. Een enkele keer met de pastoor over een persoonlijke geloofskwestie gesproken, dat wel, maar meer niet. En iets oosters-orthodox

Bij ons is er een wekelijkse gaarkeuken, de Franciscustafel genoemd, en wordt vooral in de winter soep rondgebracht aan "vrienden van de straat." Er is een financiëel potje voor parochianen in geldnood, zo had ik eens begrepen, en we proberen katholieke migranten hier ook een gelovig thuis te laten vinden, inclusief af en toe een deels Arabische mis op zondagmiddag. Verder zijn er verschillende verenigingen, waaronder de koren, waarbinnen men natuurlijk wat intensiever naar elkaar omziet, wordt er elke mis gebeden voor een zwik overledenen en voor andere parochiële intenties en draait de par

De KRO is niet langer sterk katholiek, de NCRV niet sterk protestants, de VPRO niet sterk vrijzinnig, de VARA niet sterk socialistisch, etc. Sinds het verdwijnen van de verzuiling zijn de verschillende omroepen meer naar elkaar toe aan het groeien en is er meer eenheid ontstaan in de mediacultuur. En met het ontstaan van het internet en de social media is dat alleen maar sneller gegaan. Waar je vroeger enkel naar je eigen omroep keek, kijk je nu gewoon de programma's die je interessant vindt, los van wie het uitzendt. Zo volg ik bijvoorbeeld Anita wordt opgenomen van de KRO, Hunted van AVROT

Het zal voor bepaalde groeperingen nooit, nooit genoeg zijn. De Sint zal uiteindelijk ook niet goed genoeg zijn, als blanke, niet-gehandicapte mannelijke bisschop. Denk dus maar niet dat zij zullen zwijgen als wij hun volop de zin zouden geven, zelfs al zou de Sint uiteindelijk een stevige, Surinaamse vrouwelijke imam in een rolstoel worden. Macht maakt nu eenmaal dorstig naar meer en het zeer politiek-correct mogelijk "SJW-denken" kan érg verslavend worden als je het gevoel voor relativering en humor kwijtraakt. Net zoals een strenge religie alleen maar meer strengheid en compromisloosheid

Heb het idee, en ook weleens in een nieuwsitem gezien, dat kinderen over het algemeen een stuk volwassener hierop reageren dan de grote mensen zelf. Voor het gemiddelde kind maakt de kleur daarbij echt niet zoveel uit, zolang er maar pepernoten worden geleverd. Een vrij pragmatische benadering dus.

Met gewone zwarte pieten heb ik ook geen probleem. Zwart of roetveeg kan mijns inziens allebei prima. Alleen als je Sinterklaas viert in een gemeenschap die bezwaren heeft tegen zwarte piet, dan maar gewoon roetveegpieten. En vice versa natuurlijk. Het moet natuurlijk niet te eng worden, maar een beetje spanning rondom het feest hoeft ook niet verkeerd te zijn. Ik weet nog vroeger toen een van ons niet mee wilde zingen tijdens het zetten van de schoen. Die kreeg de volgende dag een speels doch gepeperd gedichtje daarover en mocht het cadeau zelf in huis gaan zoeken. Dat zijn toch moo

Mijns inziens is de roetveegpiet een prima ontwikkeling. Sluit naadloos aan op het schoorsteenverhaal en daar we steeds minder en schonere schoorstenen hebben is het zelfs logisch dat de pieten minder zwart worden. Wel moet je bij het schminken extra goed erop letten dat de piet onherkenbaar blijft. Gekleurde pieten slaan dan weer nergens op, ook al omdat de zwarte kleur een oudere oorsprong heeft dan zwarte piet. Het komt van Krampus, de zwarte demon die voorheen met Sint op pad ging en in verschillende landen nog steeds doet. En daarbij tegenwoordig vooral stoute volwassenen een pak slaag

Daar heb je gelijk in. Het was ook niet mijn bedoeling om die abortus-discussie te beginnen, maar mij viel gewoon de opmerking op dat het gewoon praktijk zou zijn om kinderen met Down te aborteren. En wat helaas ook gebeurd: moeders met zulke kinderen zomaar erop aanspreken dat ze die kinderen hébben. Volgens mij hoef je niet tegen abortus te zijn om die ontwikkeling best wel schokkend en zorgelijk te vinden. We kunnen het hier echter nu gewoon laten rusten.

Ook als het om leven en dood gaat? Ik bedoel, ben erg blij hoor met die vrijheid, maar je kunt toch niet zomaar medische ethiek reduceren tot "maar een mening"? Het intrinsieke recht op leven en de waardigheid van de mens moet je toch iets scherper kunnen vaststellen dan enkel "een kwestie van cultuur en ideologie"? Moet je kwetsbare mensen immers niet juist ook kunnen beschérmen tegen zich tegen hen kerende cultuur en ideologie? Zéker als zij zelf daarover niet kunnen beslissen, zoals ongeboren kinderen, moet je ze toch extra beschermen tegen willekeur? Anders kun je daadwerkelijk mense

Blijf dit toch altijd een wat nare gedachtengang vinden hoor, ook al zullen de intenties heus wel goed zijn. Want wat is nu een normaal menswaardig bestaan? Natuurlijk wil ik het syndroom van Down absoluut niet romantiseren of bagatelliseren, maar als het daadwerkelijk praktijk is om kinderen die niet aan onze standaarden van menswaardigheid te voldoen te aborteren, moeten we ons dan misschien toch geen zorgen gaan maken? Ik bedoel, bij echt ondraaglijk lijden kan ik me wel voorstellen dat je een kind een mercy kill geeft, los van de vraag of dat goed is of niet. Maar een "normaal menswaar

De Kerk is echter niet volledig één op één de katholieke kerk. Ook de oosters-orthodoxen zijn er deel van en de protestanten naarmate zij de sacramenten kennen en in de apostolische successie staan. Nochtans kunnen wij ook alle protestantse medegelovigen van goede wil tot onze broeders en zusters rekenen en mogen we van elkaar leren en door elkaar geïnspireerd raken. Daarbij zijn er naast de rooms-katholieke kerk ook de Armeens-katholieke kerken, de oosters-katholieke kerken, de Grieks-katholieke kerken, etc. Allemaal katholieke kerken volledig in communio met Rome, maar met een eigen ritus.

In het OT ben je jood door afstamming en volgens de mozaïsche wet werd je ook priester of leviet door afstamming. Hetzelfde geldt dus ook in het NT, met echter een twist: je bent christen door bovennatuurlijke afstamming en zo ook priester door bovennatuurlijke afstamming. En die afstamming houdt niet op na je dood. Door het doopsel wordt je christen en door de wijding wordt je priester. Het doopsel, zoals elk sacrament, vindt haar bestaansrecht in die apostolische successie, omdat je als christen deel bent van de Kerk, net zoals je als mens deel bent van de mensheid. De Kerk is zo dus een

Ach ja, ieder heeft zo zijn beperkingen. Weer serieus: Er zijn oorlogen en kruistochten gevoerd door de Kerk. Er zijn door haar andersgelovigen meedogenloos vervolgd en uitgemoord, waaronder ook joden. Er zijn kinderen en vrouwen misbruikt. Slachtoffers van bijvoorbeeld verkrachting opgesloten, mishandeld en vernederd, omdat zíj schuld zouden dragen. Er is binnen hoge kringen een decadentie geweest die wij ons nauwelijks nog kunnen voorstellen. Bevolkingen zijn veroverd en gedwongen bekeerd. Minderheden buitengesloten. En ga zo maar door. Dit alles is binnen de Kerk gedaan, de m