Robert Frans

Klopt. Dus als de meerderheid lijfstraffen weer zouden willen invoeren, of het homohuwelijk zouden willen afschaffen, dan is er ook geen discussie nodig en kan er gewoon worden gestemd? Natuurlijk zijn er verschillende visies, maar elke ontwikkeling zonder enige discussie met enkel een droge stemming laten passeren lijkt mij echt geen goed idee. Dan reduceer je de Kamer ook tot stemvee. Je moet wel over dit soort dingen blijven nadenken en discussieren. En dan kan het best eens zijn dat je als politiek een maatregel moet nemen die (aanvankelijk) niet populair is, maar toch genomen moet worde

Ik vind het nu wat te ingewikkeld worden allemaal. Ik wilde enkel aangeven dat als je beiden een gemeenschappelijk iets bespreekt en de ene ervaringsdeskundig erin is en de andere niet, beiden dan er op gelijkwaardige voet iets over kunnen zeggen. En dat lijkt mij voor nu voldoende om het te laten rusten. Dit is niet helemaal waar, want in katholieke regio's staat zij natuurlijk net zo dicht bij het dagelijks leven als het secularisme hier in veel westerse regio's doet. En het klassieke huwelijk wordt niet alleen door het katholicisme geleerd. In veel landen, ook in Afrika, staat de kl

Natuurlijk zien zij die hier geen ethische bezwaren in zien het ethische bezwaar niet als discussiepunt. Maar dat betekent natuurlijk niet dat zij daarin terecht handelen. Het geen vraag vinden is geen argument op zichzelf. Sowieso, als zij draagvlak willen creëren in zowel de samenleving als de Kamer, zullen ze alsnog de discussie erover moeten aangaan en gewoon moeten aantonen waarom deze behandeling ethisch verantwoord zou zijn. Zij staan niet boven die verantwoordelijkheid, ook niet als zij zelf zouden vinden van wel. Het genezen en voorkomen van ziekten is een zeer belangrijk en

Het verschil is alleen dat jij niet katholiek gelooft en ik wel We hebben beiden dus een tegengestelde invalshoek, net zoals een vegetariër en een vleeseter dat hebben. Terwijl wat betreft het huwelijk zowel de gehuwde @Petra als ikzelf in het huwelijk geloven (anders zou ze immers niet getrouwd zijn). We geloven beiden dus dat het huwelijk belangrijk is, alleen spreken er vanuit eigen invalshoeken over. Daardoor is er in de basis voldoende gemeenschappelijkheid om verder te discussieren over wat het huwelijk verder dan werkelijk inhoudt. Zou ik het huwelijk als volstrekt onzinnig hebben b

Goed, het gaat je dus niet om het taalgebruik an sich, maar om de reden waarom ik het gebruik. Prima, maar mijn taalgebruik is dan dus de discussie niet. Ook jij zult onderwerpen kennen waarbij zulk taalgebruik gepast zou zijn en het zou dan ook geen pas geven om dan over het taalgebruik zelf te discussieren. De discussie is dan ook of het wel of niet zorgvuldig genoeg wordt toegepast en overwogen, maar of het überhaupt juist is om toe te passen of te overwegen. Ook onethische handelingen kun je heel zorgvuldig, doordacht en zelfs met de beste intenties verrichten. Dit soort di

Vind je het taalgebruik an sich verkeerd, ongeacht de context, of alleen dat ik het taalgebruik hierop toepas? Zijn er situaties waarvan je gelooft dat zulk taalgebruik wél gepast zou zijn en waar ligt bij jou dan precies de grens? Omdat er een verschil is tussen een natuurlijke dood en een niet-natuurlijke dood. Zo sterven er dagelijks vele mensen aan allerlei ziekten, maar dat geeft ons niet het recht om zelf mensen te doden. Dat veel embryo's dus al in de moederschoot sterven, geeft ons daarom nog niet het recht zelf die dood te bewerkstelligen. En op dat laatste doel ik dus

Ik heb mijn post daarover nog eens nagelezen voor de zekerheid en ik schrijf daarin niet dat ik méér recht van spreken zou hebben, maar evengoed recht van spreken. Ik schrijf dus dat Petra en ik op voet van gelijkwaardigheid over het huwelijk kunnen uitwisselen, ieder vanuit een eigen insteek. Nee, beiden hebben dus evengoed recht van spreken als het gaat om de discussie over wat het huwelijk is. Over het huwelijk valt immers meer te zeggen dan enkel de persoonlijke ervaring. Nee, want je schikken betekent niet dat je je minderwaardig opstelt, maar dat je je openstelt voor de l

Nee, het gaat zo begrijp ik om de mogelijkheid om via IVF (wat al een discussie op zich is) middels embryo-selectie eventuele erfelijke ziekten in de toekomst te voorkomen, door embryo's die de ziekte dragen bij voorbaat 'weg te selecteren', ook als zij zelf niet ziek zijn en niet ziek ervan zullen worden. Waar paracetamol en andere medicijnen willen genezen en zo de beschadigde menselijke natuur zoveel mogelijk willen herstellen, is er hier sprake van het doelbewust laten ontstaan van verschillende embryo's en het selecteren welke mag leven en welke niet. En dan nog niet eens omdat de embr

Wat ik begrijp, is dat je de suggestie opgooit dat niet-katholieken net zo goed over en vanuit het katholieke geloof zouden kunnen spreken als ongehuwden over het huwelijk. Daarop reageerde ik dat dat al gebeurt, dat de katholieke leer juist ook is beïnvloedt door niet-katholieke denkers. En dat er bij tijd en wijle juist niet-katholieken nodig waren om haar op de misstanden te wijzen. Natuurlijk is het zo dat alleen gehuwden de diepten, zegeningen en offers van het huwelijk ten volle ervaren. Maar dat betekent niet dat ongehuwden daarom niet in het algemeen over het huwelijk kunnen mee

Dat is een vreemde redenering. Van anderen leren is niet hetzelfde als hun gedachten één op één overnemen. Zo betekent het leren van alleenstaanden niet dat je als gehuwde zou moeten scheiden. Zo kun jij ook van mij leren, zonder meteen katholiek te worden. Sommige gedachten kun je wellicht overnemen, omdat die resoneren met jouw gedachtengoed, maar andere gedachten weer niet. Daarbij is de klassieke huwelijksvisie niet per se niet-westers. Men kan een vrije, westers-georiënteerde samenleving aanhouden met het klassieke huwelijk. Er zijn dan ook westerse landen waar dat gebeurt. Andersso

Tuurlijk, waarom niet? Soms kunnen inzichten van buiten een helder licht werpen op wat wij leren en helpen de leer beter te verstaan of te formuleren. En het kan ook helpen om als katholiek de leer op een wijze te verwoorden die ook voor niet-katholieken verstaanbaar is, zodat je er zelf ook weer over nadenkt. Zelf vind ik dat ook een mooie uitdaging, die ik hier nog weleens aanga. De Openbaring komt uiteindelijk van Christus, Hij die zowel buiten alles en iedereen staat als ten volle in al onze ervaringen en menselijkheid deelt, maar dat neemt niet weg dat Hij door vele tijden en culturen

Je moet in staat zijn zowel fysiek als mentaal de seksuele daad te verrichten die in normale omstandigheden tot zwangerschap kan leiden en daar ook voor openstaan. Daarmee wordt het huwelijk namelijk definitief gesloten. Maar het is vervolgens aan God om te bepalen of en hoeveel kinderen je krijgt. Onvruchtbaarheid hoeft dus geen huwelijksbeletsel te zijn, omdat dat dus aan God is, maar mocht je als door een wonder toch een kind verwekken, dan wordt je geacht dat alsnog als de vervulling van een verlangen te zien, een bijzondere genadegift van God. Als je echter daadwerkelijk geen kinde

Alleen als het idee niet tegenstrijdig is met wat we al geloven. Het christendom is apostolisch, orthodox, universeel en dus ook consistent. Onze voorouders maken ook geen deel uit van deze tijd, zodat zij voor ons als buitenstaanders zijn. Ook behoorden lang niet al onze voorouders tot de katholieke kerk, ook niet zij die nu in de hemel zijn. Maar als je deze gelijkenis niet correct vindt, dan kun je ook buiten je eigen westerse kring kijken naar hoe het huwelijk in de rest van de wereld algemeen beleefd wordt. En dan... ...doel ik dus meer op de essentie van het huwelijk, n

Dus is het geen argument in een discussie als deze. Wel kun je op basis van de geloofstradities van afgelopen 2000 jaar aardig inschatten in hoeverre een nieuwe ontwikkeling daadwerkelijk nog grond daarin heeft. God laat ook in onze verdeeldheid ons niet volstrekt in het ongewisse hierin. Als de wereld met een idee komt dat tegen vrijwel alle geloofstradities van alle kerken ingaat en deze wordt heel populair, dan is het natuurlijk redelijk verdacht als kerken ineens o wonder ontdekken dat dat idee al die tijd heel christelijk zou zijn en toch niet tegen de geloofstraditie zou ingaan.

Dat betekent niet dat die kerken net zoveel gelijk zouden hebben. Het kan ook zijn dat ze daarin gewoon verkeerd handelen. Jij kan vanuit ervaring spreken, ik vanuit een meer afstandelijk perspectief. Beide insteken zijn echter nodig om over een onderwerp ten volle te kunnen spreken. Je hoeft niet alles ervaren te hebben om er kennis en inzicht over op te doen; soms kan de eigen ervaring zelfs in de weg staan. Soms moet je het bos uit om het bos te kunnen onderscheiden van de rest van de omgeving. We hebben beiden dus evengoed recht van spreken. Laten we elkaar dus niet de mond wil

Wel als de kerk het niet met je eens is natuurlijk. Jouw en ook mijn persoonlijk geloof is voor de gemiddelde kerk geen maatstaf in het bepalen van haar verkondiging. Niet kunnen trouwen betekent niet dat je niet 'oké' zou zijn. Het homohuwelijk komt uit een alternatieve visie op het huwelijk voort en is dus geen logische voortzetting van het klassieke huwelijk. Het huwelijk is méér dan enkel een zegening. Het is de zowel geestelijke als ook lichamelijke eenwording van man en vrouw, waar zo God het wil ook nieuw leven uit kan voortkomen. Bij een homopaar is dat niet mogelijk.

Volgens mij maak je nu een beetje een stropop van het christelijke denken. De inderdaad door Christus voorgeschreven nederigheid staat het geloven dat je de waarheid het meest volledig belijdt niet in de weg. Immers, jij gelooft ook dat hetgeen je hier nu zegt het meest waar is, maar voelt je als het goed is daarom ook nog niet verheven boven zij die dat niet zo geloven. Christenen geloven inderdaad dat je enkel door Christus direct tot de Vader kunt komen, in de kracht van de heilige Geest, maar dat betekent niet dat ze op persoonlijk vlak geloven daadwerkelijk altijd dichter bij Hem te zij

De wereld heeft veel heftige tijden gekend, waarin echter toch kinderen verwekt werden. Denk aan de pest in de Middeleeuwen, of de vele oorlogen. Zelfs in Auschwitz werden er kinderen geboren én in het verborgene in leven gehouden. Terwijl er toen nog absoluut geen zicht was op bevrijding en baby's bij ontdekking vermoord werden. We moeten mensen natuurlijk niet dwingen kinderen te krijgen en we moeten inderdaad voor de schepping zorgen, maar je kunt kinderen ook zien als een teken van hoop. Zolang mensen nog graag kinderen willen krijgen, is het blijkbaar nog niet zo slecht gesteld met de w

Zij die het niet willen weten, leze nu niet verder. Het is wat je verstaat onder 'feel good'. De jongen gaat verder met zijn vriendin, geloof ik, maar hij omschrijft de uitsluiting op het eind wel alsof je na een zwaar auto-ongeluk weer moet herstellen. Soortgelijke ervaringen hoor je dan ook wel vaker bij ex-Getuigen; de 'wake up' met de daarop volgende uitsluiting is bepaald niet alleen een positieve ervaring. Door het plotseling wegvallen van je hele familie- en vriendenkring moet je weer helemaal opnieuw een leven opbouwen en nieuwe sociale contacten opdoen. En dat niet allee

Ik kan je dan ook de Nederlandse film 'Uitgesloten' uit 2001 aanraden. Hij staat niet meer op YouTube en ik weet niet of en waar hij nog ergens te verkrijgen is, maar qua opbouw lijkt het een beetje op To Verdener. Alleen gaat het nu over een JG-jongen uit de jaren '80 die verliefd wordt op een meisje uit de krakersscene, uiteindelijk een dubbelleven leidt en ook met haar het bed deelt. Wanneer de ouderlingen daar achter komen, wel, zie de titel.

Het probleem is dan ook niet het uitsluiten zelf, want elke kerk of kerkgemeenschap kent wel een vorm van ex-communicatie. En dat is logisch; ook bij een voetbalclub word je op een gegeven moment geroyeerd als je stelselmatig niet komt opdagen bij de trainingen en je je consequent niet aan de clubregels houdt. Niemand die daar raar van opkijkt. De JG binden echter een consequentie aan het uitsluiten die vele malen verder gaat dan het enkel royeren van een lid, namelijk het compleet doodzwijgen van zo iemand. Zelfs als diegene een familielid is of een dierbare vriend. In pestjargon noemen we

Een ander nadeel is dat veel vrouwen die alleen komen te staan het niet lukt om zelfstandig inkomen te vergaren. Ook niet in samenlevingen waar werkende vrouwen heel normaal zijn. Het blijkt voor zowel gescheiden mannen als vrouwen nu eenmaal lastig om het singlebestaan weer op te pakken, ook als men geen traditioneel rollenpatroon aanhing. Als alles wat vertrouwd was ineens wegvalt, tja, dan moet je je weer helemaal herijken op een nieuwe realiteit. Het heeft ook wel iets poëtisch: samen wisten ze elkaar mooi aan te vullen en vormden ze als het ware een geölied team met een eigen, vertrouwd

Dat lijkt me een nogal onwaarschijnlijk motief. Hele hoofdstukken en bijbelboeken staan er vol gewelddadige oorlogsretoriek en massale slachtpartijen en dan zou je specifiek het woordje 'heir' willen weglaten om niet te gewelddadig over te komen? Waarbij het woordje heir ofwel leger niet eens per se een militaire betekenis heeft? Dat is alsof je een heel boek over voetbalwedstrijden, voetballers en voetbalclubs vertaalt en vervolgens hier en daar het woord 'voetbalveld' vervangt door 'grasveld' omdat het anders te 'voetballerig' zou overkomen...

De wat oude uitdrukking 'God, de Heer der hemelse heirscharen' betekent inderdaad 'God, de Heer van de hemelse legerscharen/legertroepen' ('schaar' is weer een oud-Nederlands woord voor groep/verzameling). In die context is de Heer dus de opperste Aanvoerder van het hemelse leger, de Generaal als het ware. Echter, met het hemelse leger konden ook daadwerkelijk de sterren, zon en maan worden bedoeld. Voor het oude, bijbelse volk, dat nog heel dicht bij en met de natuur leefde, vormden de sterren daadwerkelijk een machtig leger en was het hen niet zo moeilijk daarin Gods slagorde te herkenn

Nou nee, want het gaat enkel om handelingen waarbij je ejaculeert. Anderssoortige intimiteiten hoeven natuurlijk geen probleem te zijn. Maar je moet mijns inziens hier ook niet te strigent mee omgaan. Als je samen gewoon openstaat voor kinderen, ofwel een eventuele zwangerschap kan accepteren en je beiden daarin je verantwoordelijkheid kan nemen, dan lijkt het mij niet juist en zelfs nogal vervreemdend om precies te willen bepalen wat dan wel of niet zou kunnen. Behalve natuurlijk op het gebied van wat je samen wel of niet prettig en veilig vindt. De kerk zou deze boodschap mijns inzien