Robert Frans

Ik had begrepen dat de dood vooral de verwijdering van God is. Als je zonder God fysiek sterft, dan ben je écht dood, dan zul je eeuwig zonder God verder leven. Alleen oorspronkelijk was de fysieke dood niet zo bedoeld. De fysieke dood was de ultieme vereniging met God in de hemel, nadat je je werk op aarde gedaan had. De dood was dus geen straf, maar hoorde en hoort gewoon thuis in de natuurlijke orde. Net zoals de kwetsbaarheid van ons lichaam. Vanwege de zondeval is die vereniging na de dood echter niet zo vanzelfsprekend meer; een mens wordt geestelijk dood geboren en zal in de doop als

Sjaloom Esther, Zelfs bij Al Qaida zou je in jezelf gewoon kunnen bidden, daar ook terroristische moslims gewoon bidden. Maar ja, je kunt je natuurlijk afvragen hoe je in vredesnaam in zo'n klas terecht wilde komen.

Ik heb niet zoveel met de spiritualiteit die in de preken doorklinkt (ook niet echt met de preekstijl trouwens, maar dat is deels ook persoonlijk), maar het idee is best mooi. Je kunt zoiets natuurlijk ook met anderssoortige preken doen, gecombineert met andere muziekstijlen. Een mooie korte preek over rusten in God, gecombineerd met Taizé-gezangen bijvoorbeeld. Het kan dan best een aardig begin van de dag zijn, net zoals er ook andere bezinnende podcasts, vanuit allerlei kerken.

Quote: Op dinsdag 13 januari 2009 15:39:48 schreef Renaldo het volgende: [...] Ik snap precies wat je bedoelt! En ben het hier ook helemaal mee eens. Ik was laatst in de synagoge, waar vanwege een thema-avond twee joodse mannen iets vertelden over wat geloof in hun leven betekende. Het aardige vond ik dat één van hen vertelde dat de joodse gemeenschap helemaal niet zit te wachten op niet-joodse christenen die al die Torah-wetten gingen naleven. Ook niet om zich zogenoemd te willen verbinden met hun joodse wortels. Ze hadden daar zelfs een speciaal woord voor: jodelen. Het kwa

Het liefst gewoon een standaard begrafenis volgens de gewone liturgie met het liefst een koor, waarschijnlijk het beste een gebedsviering zodat ook mijn protestantse familie en naasten in álles kunnen deelnemen, en een intentie in de daaropvolgende zondagse Mis. Het liefst wil ik dat mijn nabestaanden zo min mogelijk worden belast hiermee, dus dat ze niet allerlei vervelende of onmogelijke wensen zouden moeten uitvoeren en dat ze financieel zich qua begrafenis geen zorgen hoeven te maken (heb dus ook een uitvaartverzekering).

Sjaloom Karin, Natuurlijk en niet voor niets gebied God ons om seks enkel binnen het huwelijk te houden. Juist ook om dit soort wantrouwen te voorkomen. Maar als het eens niet zo zou zijn, als het ideaal er niet is, dan moeten we toch íéts, om te voorkomen dat mensen onterecht van verkrachting worden beschuldigd en zo voor hun leven getekend worden. En het meest redelijke is dan het aanhouden van objectieve maatstaven en niet rekenen op zoiets subjectiefs als het gevoel. Dus: je wordt verkracht als je aangeeft niet verder te willen en de ander gaat toch door. Niet als je het toelaat en

Het ergste wat er is, is als je je tijdens zo'n intiem moment je niet veilig kunt voelen, omdat je dan nooit erop zou kunnen vertrouwen of je nu seks hebt of je partner verkracht. Je kunt dan beter maar geen seks meer hebben, om te vermijden dat de partner je zomaar beschuldigd van verkrachting en je zo geestelijk kapot kan maken. Juist in het liefdesspel, juist in dit soort situaties is objectiviteit zó belangrijk. Je móét er honderd procent op kunnen vertrouwen dat als de partner niet aangeeft te willen stoppen, dat het dan ook onvoorwaardelijk goed is. Zoals ik al zei: helaas zijn er o

Sjaloom Luxuria, Punt is dat je niet blanco bent, je wellicht al in een kerk zit en je dat niet zomaar moet willen wegwuiven. Want juist je afkomst en je huidige kerk bepaald voor een groot deel wie je bent en hoe je denkt. Je kúnt simpelweg niet blanco en kerkvrij denken, ook al lijkt dat soms wel zo. Waarom je het beste kunt blijven in de kerk waar je geboren en opgegroeid bent? Omdat Christus je oproept om trouw te zijn aan je gemeente, aan de mensen die je zijn gegeven. Omdat je ook het gezin waar je in opgroeit niet gekozen hebt, maar daar ook niet zomaar weggaat, onder het mom van:

Toch denk ik dat juist in situaties als van rosa89 het gevoel zo min mogelijk een rol moet spelen. Zolang er geen vorm van tegenwerking is of dwang, denk ik dat je de initiatiefnemer het beste alle voordeel van de twijfel kunt geven. Ook als die ander zou ervaren verkracht te zijn. Waarom? Omdat verkrachting een vreselijk zware en enorm gevoelig liggende beschuldiging is, juist omdat het zo'n zware misdaad is. Daarom moet je extra voorzichtig zijn met beschuldigen, want met een valse beschuldiging kun je iemand net zo goed kapot maken. Diegene zal over het algemeen alle twijfel tegen hebben,

HH. = Heilige, als je over meerdere heiligen tegelijk spreekt. Dus bij één heilige spreek je bijvoorbeeld over de H. Petrus, bij meerdere heiligen spreek je over de HH. Petrus en Paulus.

Quote: Op donderdag 25 december 2008 12:28:01 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] * Cornelius van Wijck begon zich al af te vragen waar de BMW bleef... Je bent ook nog maar een diaken, vriend. En diakens kunnen hoogstends een Volvo krijgen. Wordt dus eerst maar eens priester, voordat je OLH naar de BMW-dealer wilt slepen...

Goh. Eind 2008/begin 2009 begint er dus waarschijnlijk weer één of andere nieuwe sekte rondom één of andere charismatische "messias." En deze keer met iets meer naamsbekendheid dan de andere weetikveelhoeveel andere sektes en obscure New Age-clubjes. Boeiend.

En Paulus wist natuurlijk ook niet dat Jezus hem graag had willen genezen. Hij had nog één keer extra om genezing moeten bidden, niet meteen moeten opgeven bij het "mijn genade is u genoeg." Dán was hij ook echt genezen geweest. Toch?

Sjaloom wateengedoe2, Kan, maar in hoeverre is intimidatie dan al geen misbruik van andermans seksuele integriteit maken? Persoonlijk denk ik dat als je je partner chanteerd met seksuele onthouding, opdat hij doet wat jij wil en niet anders, dat er dan ook een zekere vorm van seksueel misbruik komt opdagen. Of als je iemand valselijk beschuldigd van verkrachting, dat je diegene dan ook seksueel misbruikt. Maar dat zijn nog slechts gedachten die in mij opkomen.

Sjaloom Karin, Ik denk dat je het dan zou moeten vergelijken met mishandeling. Iemand een jaar stelselmatig in elkaar slaan is mishandeling. Maar iemand éénmaal in elkaar slaan is óók mishandeling. Ik denk dat dat bij seksueel misbruik ook opgaat: éénmaal iemand aanranden is ook seksueel misbruik, net zo goed als iemand een jaar lang stelselmatig aanranden. Ik denk dat seksueel misbruik ook kan plaatsvinden als iemand je met seks of onthouding ervan chanteerd, of bewust vuige opmerkingen naar je maakt of onzedelijke voorstellen doet. Je wordt dan niet aangerand, maar er kan al wel sp

Quote: Wat is precies het verschil tussen verkrachting en seksueel misbruik? Bijv. bij gedwongen seksuele handelingen binnen een relatie? En als dat met regelmaat gebeurd, maakt dat dan uit? (overigens ben ik ook wel benieuwd naar de wetgeving hierover) Sjaloom Karin, Bij verkrachting dringt de verkrachter daadwerkelijk bij het slachtoffer naar binnen, of stopt hij een voorwerp in het lichaam. Binnendringen kan met de penis, maar ook met de tong, vingers of andere lichaamsdelen. Als je al bij iemand je vinger in de mond stopt terwijl die ander dat niet wil, dan is het wettelijk gezien

Eens met Cornelius wat dronkenschap betreft. Je kiest er zélf voor om dronken te raken, je kiest er zélf voor om niet op te letten tijdens het drinken en allerhande en welbekende waarschuwingen daarover te negeren, dus kies je er zélf voor om tijdelijk minder toerekeningsvatbaar te zijn. Anders wordt het denk ik wel als iemand stiekem alcohol of drugs aan je drankje zou toevoegen, zodat je onvrijwillig beïnvloed/gedrogeert wordt en daardoor misschien ineens vrijwillig seks zou hebben. Die ander laat je dan dingen doen die je nuchter misschien normaal nooit zou doen. Dan is het denk ik aa

Niet onbelangrijk ook om te vermelden is dat vooral in Nederland de NOM veel te snel werd ingevoerd. Van de één op de andere dag was er ineens een nieuwe Mis in de kerk. Die bepaald niet meteen in de smaak viel, ook omdat de verandering erg groot was en mensen sowieso niet zo van grote veranderingen houden. En omdat de vrijzinnigheid al opkwam in de Nederlandse kerkprovincie, en Vaticanum II meer vrijheid gaf in het vieren van de Mis, gaven prompt veel parochies zichzelf wel érg veel vrijheid...

Zelf heb ik enkele keren een Buitengewone Ritus bijgewoond en hoewel ik qua ervaringen niet kan spreken voor de oudere katholieken die vroeger wekelijks of dagelijks deze Mis bijwoonden, merkte ik toch wel enkele verschillen. Wat me meteen opviel, waardoor ik vrijwel in het begin al wat verdwaalde in het Misboekje, is dat priester, volk en volk heel vaak verschillende dingen tegelijkertijd doen. Dus als bijvoorbeeld het volk met het koor het Kyrie aanheft, dan bidt de priester onhoorbaar zacht met de misdienaren de gebeden aan de voet van het altaar. Als je dat niet weet, dan zit je in het b

Sjaloom Eefz, Ik zou zeggen: vraag het eens aan die kerk als dat zo is, zonder een eventueel veroordelende toon. Zelf speculeren heeft geen enkele zin en misschien zijn er inderdaad wel redenen waar jij nu niet aan denkt. Met het slechts hier je eigen visie erop verkondigen, zonder dat je echt van de hoed en de rand weet, dus zonder kennis van zaken, zul je geen antwoorden krijgen en in elk geval ook een stuk minder begrip van gereformeerden. Hoe en wat dan ook, het is in elk geval ook weer niet aan jou om te bepalen hoe een kerk zich zou moeten gedragen.

Twee kleine, zelfgeschreven stukjes: 1. Het was weer bijna kerst en een grote stapel kerstkaarten keek haar aan. Kaarten op de bus, kerstdiner, bezoeken overal, geschenken kopen, de nachtmis. De altijd klagende schoonmoeder die altijd weer uitgenodigd moest worden. Elk jaar weer die drukte, die spanning, dat spel met het geweten. Ze dacht toen na, zuchtte, glimlachde en schoof de stapel aan de kant. 2. Marmeren vloeren, tronen, gouden zalen Warm gezelschap, liefde, pracht en pralen Eén val, de diepte, een ster Een houten voederbak, een koude stal De donkere nacht, lijd

Sjaloom AndreasJ, Met een zilveren hamertje wordt er dan inderdaad zachtjes tegen zijn hoofd getikt, onder het aanroepen van zijn doopnaam. Alhoewel tegenwoordig gewoon de arts de dood vaststeld, is het hamertje nog steeds als een stukje traditie gebleven.

Quote: Op maandag 22 december 2008 12:59:35 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Ik bedoel, er is wel variatie, maar vrij subtiel, vrees ik. Nou, hier niet hoor. Elke viering is weer totaal anders. Sommige koren/werkgroepen... (waarmee ik dus niet wil zeggen dat de vieringen hier allemaal slecht zijn, de gemiddelde viering is redelijk verzorgd tot gewoon goed, maar in sommige vieringen herken je de katholieke liturgie nauwelijks nog terug) Waarmee ik ook maar wil zeggen: er zijn genoeg koren en werkgroepen in Nederlandse parochies die hun eigen liturgische teksten in el

Jongens, voordat je zomaar oordeelt over wat kerken wel of niet zouden moeten doen, heb je dan toch wel de plicht om dan in elk geval te onderzoeken waaróm die kerken dan zo doen. Zomaar roepen dat kerken dit soort dingen maar gewoon moeten toestaan, onder het mom van "God vindt het allemaal toch wel prachtig," is natuurlijk geen redelijke manier van doen. Onderzoek dus eerst, serieus en met open blik op ándere visies, en zeg daarna wat je er nog over kunt zeggen. En laat mensen maar zelf bepalen of ze het wel of niet belangrijk vinden om over fundamentele zaken wel of niet hetzelfde te de

Ik ook. Maar christenen hebben op Credible.nl, zónder over anderen te oordelen (!), natuurlijk wel het volste recht en alle vrijheid om te zeggen dat kerst om de geboorte van Christus draait. Dáárover hoeven ze zich hier natuurlijk niet te verantwoorden.