Robert Frans

Berouw moet je weer tot God brengen en je ertoe aanzetten je verantwoordelijkheid te nemen, je zonde te belijden en te herstellen wat hersteld kan worden. Zodra het berouw ervoor zorgt dat je God niet meer onder ogen durft of wilt komen, vanwege schaamte, of je zelfs drijft tot een grotere zonde als zelfmoord, dan is het berouw van de duivel. Berouw uit angst voor de hel hoeft echter niet zo'n groot probleem te zijn; hoewel het niet volmaakt is en dus geen schoonheidsprijs verdient, kan het je wel alsnog tot volmaakte berouw brengen, dus berouw omdat je God liefhebt. En berouw kun je natuurli

Schijnbaar doe je toch iets waardoor je jongens extra aantrekt, Lisanne. Je kunt natuurlijk niet alles op de jongens afschuiven en zelf het onschuldige nu-eenmaal-erg-leuke meisje spelen. Uit je schrijven hier versta ik dat je erg open staat voor contact met jongens, dat je her en der ook al wat gezoend of geknuffeld hebt en dat je ze als vriendinnen behandelt. Nu ben je een meisje en het is redelijk bekend dat meiden onder elkaar veel meer lichamelijk contact hebben dan jongens onder elkaar en sneller met elkaar diepere gevoelens delen. Jongens knuffelen véél minder en slaan elkaar eerder v

De meer strikte atheïsten geloven dat onze zintuigen voldoende zijn om daarmee de wereld zoals-zij-is waar te nemen en te meten en dat alles wat buiten deze zintuigelijke en dus ook meetbare waarneming valt óf nog ontdekt moet worden, óf betwijfeld tot verworpen moet worden. Het zal per atheïst verschillen hoe strikt deze grondhouding toegepast wordt, want het atheïsme kent verder geen centrale leer waar elke atheïst zich aan moet houden. Atheïsme is dus geen geloof in traditionele zin, maar meer een levensbeschouwing dat exclusief gezag toekent aan de menselijke waarneming. Veel atheÃ

Als hij dat leuk vindt, moet hij dat vooral helemaal zelf weten. Mits de vrouw natuurlijk ook geen bezwaar heeft. Zoals ik al zei: wij doen niet aan rituele reinheidsrituelen en zijn sowieso geen geloof van allerlei regeltjes. Die hebben we wel, maar enkel als hulpmiddel bij het vormen van je eigen geweten. Op het platteland ruikt het altijd, omdat dat nu eenmaal bij het platteland hoort. En of dat geschiedenisverhaaltje waar is, dat weet ik allemaal niet. Ik weet alleen dat in vorige eeuwen hygiëne inderdaad geen bijzonder grote rol speelde in het dagelijks leven en dat naaktheid nog ster

Niet zoals moslims dat kennen nee. Wel kennen in elk geval katholieken de rituele reiniging bij het betreden van een kerk, middels het jezelf bekruisigen met wijwater, dus water dat door een priester gezegend is. Ook zijn er katholieken die zich thuis met wijwater bekruisigen bij het opstaan en het naar bed gaan. Dat kleine ritueel herinnert je aan je doop, heeft een zegenende werking en verricht je door je vinger in het water te dopen en daarmee vervolgens een kruisje te slaan. Maar je kunt ook de kerk betreden zonder jezelf zo te bekruisigen en niet iedereen doet dat dan ook meer. Wij ken

Niet zenuwachtig genoeg om een compleet radicale wending in de Leer te bewerkstelligen, zodat een antichristelijke dwaling, stammend uit de negentiende eeuw, ineens katholiek zou zijn. Niet dat dat overigens mogelijk is, want Christus waakt er wel voor dat dwalingen geen standhouden binnen zijn Kerk.

Mogen ook zij dan niet zo hun nood uitschreeuwen naar God? Ik ben zelf ook getreiterd en ik kan je wel meedelen dat zo'n psalm 139, hoe mooi ook, mij toen helemaal niets zei, toen klasgenoten dagelijks ervoor wilden zorgen dat ik mij een sukkel, een kneus en een niet-persoon voelde, waar zij mee mogen doen wat zij willen. Daar zijn kindertjes dan héél bedreven en sluw in. De psalm zou me dan zelfs eerder ontmoedigen, omdat het zo verschrikkelijk haaks stond op de realiteit. Dat ik me juist in die tijd liet dopen had meer te maken met dat ik maar gewoon doorzette en dat niet eens de gedachte

De katholieke Kerk die de Opname zou hebben verzonnen, terwijl die leer volgens diezelfde katholieke Kerk antichristelijk is, en dat allemaal uit angst voor die paar o zulke enge protestanten die menen dat zij de Hoer Babylon zou zijn... de complottheorieën worden steeds ingewikkelder en voorbariger, dat moet gezegd worden.

Het ritme van de traditionelere psalmmelodiën is bij tijd en wijle echter wel wat complexer, net zoals de melodiën zelf, zo heb ik zelf ervaren. Het ritme bestaat meestal uit een spel met enkel korte en lange noten, waarbij de woorden die op lange noten moeten worden gezongen soms onderstreept worden. Vergelijk bijvoorbeeld de melodie van "'t Hijgend hert" op hele noten en met ritme. Ritmisch gaat de eerste regel zo: lang-kort-lang-kort-kort-kort-lang-lang, dus: 't Hijijijgend hèèèrt der jacht ontkóóómèèèn." In de bundel staat dan: 't Hijgend hert der jacht ontkomen. Daarbij wordt v

Bowling for Columbine, Michiel.

Het is natuurlijk maar net hoe je het formuleert hè? Je kunt ook zeggen dat je binnen het huwelijk een bijzondere band met elkaar deelt en dat onder meer uit in seksualiteit. Alles heeft zijn plaats en orde binnen de goddelijke natuur, dus ook seksualiteit. We zijn dus helemaal niet negatief daarover, maar geven haar de juiste plaats en ook de juiste bedoeling. Ik vraag me dan ook af, Levenhetleven, welke rol je het ontvangen van kinderen toebedeelt in jouw visie op seksualiteit. En ik ben ook erg blij dat we een genuanceerder beeld van seksualiteit mogen aanhouden dan jij...

Dat lijkt mij wat voorbarig gezegd over seksualiteit, Levenhetleven. Het is belangrijk, dat zeker, maar of het het allermooist is? Ik denk dat er wel mooiere vormen zijn van liefde binnen het huwelijk. Zoals de man die zijn zwaar gehandicapte vrouw blijft verzorgen en haar ook trouw blijft, ondanks dat ze hem niet zoveel meer kan geven dan voorheen. Of het al langer getrouwde echtpaar dat gewoon samen televisie kijkt of een kaartje legt en al meer dan genoeg heeft aan het bij elkaar zijn. Of de twee ouders met maar nét voldoende geld om min of meer rond te komen, die met alle liefde en geduld

God wil gezinnen stichten waarin pa en ma elkaar onvoorwaardelijk trouw blijven, tezamen een éénheid vormen, onvoorwaardelijk van de kinderen houden en waarin alle gezinsleden voor elkaar instaan en bereid zijn offers voor elkaar te brengen. Zo wil Hij nieuwe mensen laten opgroeien met genoemde christelijke waarden en wil Hij zo hen iets meegeven van zijn onvoorwaardelijke, éénmakende liefde voor de mens. Alleen het christelijk huwelijk, dat onverbrekelijk is, kan daarvoor garant staan en daar de eenwording tussen man en vrouw en het ontvangen van kinderen door seksualiteit geschiedt, beho

Of Hij nu morgen of over honderd jaar komt, iedereen hier zal Hem over hoogstends tachtig of negentig jaar ontmoeten. En de voorbereiding op die onvermijdelijke ontmoeting, die óók al morgen of zelfs vandaag kan plaatsvinden, is precies dezelfde als de voorbereiding op de wederkomst. Wie dus al zo leeft, dat hij zonder noemenswaardige problemen verenigd kan worden met God door de dood, hoeft de wederkomst ook niet te vrezen. Al zou die morgen al plaatsvinden. Je voorbereiden op je heengaan is daarbij misschien ook wat gemakkelijker, omdat de dood tenminste echt concreet en dagelijks present

Ik geloof dat er best nog wel wonderen en bovennatuurlijke genezingen gebeuren. Als de Kerk bijvoorbeeld een wonder erkent, dan denk ik vooral: "Ach, waarom ook niet? God kan het als Hij wil, dus dat zal het probleem dan niet zijn, en het is mooi als mensen zo tot geloof komen of hun geloof vernieuwen." Zo is Lourdes ook tot bedevaartplaats geworden en zij niet alleen. Ook over iemand als Pater Pio gaan wonderlijke verhalen rond over toen hij nog leefde en schijnbaar dagenlang vrijwel onafgebroken op profetische wijze de biecht hoorde. Het is mooi als iemand een wonder beleeft of verricht, het

De oudste geschriften van de Schrift beschrijven gewoon een stamgodsdienst, waarbij elk land zijn eigen te respecteren god had en Israël dus de god Jahwe. Israël was in haar vroege bestaan dan ook nog helemaal niet zo monotheïstisch; haar godsdienst was nog een beetje een rommeltje, iedereen deed maar wat, en werd pas echt professioneler en monotheïstischer toen ze een fatsoenlijk koninkrijk werd. Toen sleet het polytheïsme langzaam uit de godsdienst, werd ze gecentraliseerd rond de tempel van Jeruzalem (daarvóór waren er verschillende plaatselijke heiligdommen aan Jahwe gewijd) en werd

Het zou wel passend en juist zijn als dat inderdaad nog gaat gebeuren.

Zie ik het nu niet goed, of is er nergens op het gebouw een duidelijk christelijk symbool te zien? Dus bijvoorbeeld, ik noem maar wat, een kruis?

Volgens mij is de gemiddelde atheïst helemaal niet met God bezig of wat dan ook. Die leeft gewoon zijn leven, probeert er het beste van te maken en reageert af en toe hoogstends met gefronste wenkbrauwen op weer één of andere vage evangelisatie-actie of uitspraak. Of gaan puur uit hobby of interesse (of gewoon om een beetje christenen te jennen ) af en toe de discussie aan op fora als deze.

De ark was geen schip, maar een ark, dus een soort kistachtige constructie. De Naardense Bijbel vertaald het uiterlijk met "als een vogelnestje." Ook Mozes werd als kind immers in een arkje gelegd en dat was ook geen rieten bootje. Net zoals de Ark van het Verbond ook geen gouden boot was. De ark van Noach hoefde dan ook helemaal geen schip te zijn, want hij hoefde enkel maar te blijven drijven, niet te varen.

De naam JHWH was, voor zover ik begreep, vooral liturgisch een zeer belangrijke naam, die maar één keer per jaar uitgesproken werd op de dag van verzoening en verder uitsluitend opgeschreven in gewijde teksten. Las men zo'n tekst voor, dan zei men "Adonai" ofwel "Heer" waar JHWH stond. Daarom wordt die naam nu nog in bijbelvertalingen meestal met HEER(E) vertaald en kom je dat ook al in het Nieuwe Testament tegen bij het citeren van teksten uit het Oude Testament. Met deze naam werd zeer zorgvuldig omgesprongen, omdat daarin het wezen van God werd geuit. Net zoals men ook met de Tempel zeer

Ik denk dat je die termen gewoon biologisch moet verstaan. Een koning liet zijn eigen zonen en dochters geen belasting betalen, maar mensen buiten zijn familie weer wel. Jezus wil zo aangeven dat de gelovigen kinderen van God zijn en dus eigenlijk geen tempelbelasting zouden hoeven te betalen. Dat zouden eerder de vreemden moeten doen, dus zij die niet Gods kinderen zijn. In die tijd waren dat de niet-joden, de heidenen.

En Jezus aannemen doe je door Hem na te volgen, Hem te herkennen in je naasten en daarnaar te handelen. Hem als Heer erkennen is geen eenmalige gebeurtenis, maar iets wat het hele leven kenmerkt. Geloof zonder vrucht is een dood geloof.

We vergeten echter dat in het hiernamaals er simpelweg geen concept van tijd bestaat. Tijd en ruimte bestaan er niet meer, ook niet in de hel, want de bovennatuurlijke wereld, waarin God dus verkeerd, staat geheel boven onze tijd. Iets tijdelijks is daarom er domweg niet mogelijk, net zoals het heden ook nooit tijdelijk is en ook geen begin of einde kent. Het is er gewoon, altijd. Tijd is enkel onze perceptie, omdat wij dingen altijd achter elkaar zien gebeuren en daarin dus automatisch een tijdslijn menen te ontwaren. In de hemel en in de hel is er domweg enkel heden. Geen verleden, geen toek

Schijnbaar nemen mensen als Dave en Eulogía het begrip gelovige wat ruimer. Ook prima. Ik zie een christelijke gelovige als iemand die het Evangelie gelooft. En naar gelang zijn gedrag is hij een goede of een slechte gelovige. Of een goede christen of slechte christen. Communicatie tussen hemelbewoners en helbewoners zou impliceren dat helbewoners dus nog de hemel kunnen zien en dus ook God. Mijns inziens is dat niet het geval. Als helbewoner ben je van God gescheiden en dus ook van de hemel. Wellicht zouden sommige heiligen hebben geschreven dat je vanuit de hemel zou kunnen zien hoe helbew