Robert Frans

Christus regeert over zijn kerk, op aarde zoals in de hemel. Binnen de christelijke gemeenschap wordt Hij aanbeden, heeft Hij gemeenschap met zijn gelovigen, wordt het evangelie verkondigd en wordt zo goed als mogelijk zijn wil nagevolgd. Zonder Christus' bescherming, zonder een sterke, onverkwikkelijke wil uitsluitend rechtvaardig en liefdevol te handelen en daarvoor alles op te geven wat daartoe in de weg staat, ben je speelbal van het kwaad. Het is dus niet zo dat de satan regeert zoals koningen dat doen. Maar op aarde heeft hij tijdelijk wel de vrijheid om de mens te misleiden en naar he

-vergissinkje-

We moeten ons wel daarbij realiseren dat de tijden destijds heel anders waren. Nu beschouwen wij het hier vrij vanzelfsprekend dat we in vrede leven, dat onze steden en dorpen niet snel zullen worden geplunderd en in brand gestoken door vreemde legers, dat we de volgende dag nog wel halen. Dat was toen wel anders. Men leefde op het scherpst van de snede en koningen en sterke leiders waren gewoon hard nodig om de veiligheid van de stad of het land te waarborgen. Kerk en politiek waren destijds één, dus de kerk zag het ook als een heilige plicht om de veiligheid van haar gelovigen, van haar b

Ik vind dit buitengewoon inspirerend om te lezen!

Fijn godsbeeld zit daarin verwerkt... De God uit de Schrift is inderdaad niet altijd een even prettige God. In het Nieuwe Testament dreigt Hij nog weleens met een eeuwige hel als je niet zuiver naar zijn maatstaven wil leven en in het Oude Testament slacht Hij hele volkeren, inclusief kinderen, af omdat zij andere godsdiensten erop nahouden of simpelweg omdat zij toevallig wonen in een land waarvan God besloot dat het Israël toebehoort. Niet dat Hij de Israëlieten zelf spaart, ook die moeten het regelmatig ontgelden. Als we God als Vader willen zien, dan zien we meestal een moderne, liefd

Jezus droeg de dwarsbalk van het kruis naar Golgotha; de paal stond alreeds in de grond. Kon ook niet anders, want zo'n paal was meer dan honderd kilo zwaar, om zo ook de zwaarste criminelen aan te kunnen ophangen. Jezus kan dus onmogelijk die paal zelf hebben gedragen. Eenmaal daar werd de dwarsbalk aan de paal bevestigd en vormde zo een T-vormig kruis. Volgens de evangelieën werd daarbij het INRI-bordje boven zijn hoofd bevestigd. Dus niet boven zijn handen, wat de meest logische beschrijving zou zijn als zijn handen boven zijn hoofd zouden zijn genageld.

De schepping is zo rijk aan schoonheid, creatie en Gods voorzienigheid, dat je als mens onmogelijk dat alles in dat korte, aardse leven kunt bevatten. Dus kies je daarin het beste de weg die binnen je mogelijkheden en interesses past. Dat kan de weg van DeThomas zijn, dus genieten van je vrouw, van reizen, van een goede wijn, van literatuur, etc. Maar dat kan ook de weg van Renegaat zijn, dus genieten van de stilte, van de contemplatie, van de rijkdommen aan gedachten en ingevingen die je kunt ontvangen. Als je dit alles doet uit compassie, uit liefde voor het leven, voor de schepping en voo

Dank. Ik was al bekend met deze leerstelling, maar dat je zou moeten afwijken van de norm als je geweten dat zegt, blijft toch wel soms vragen oproepen. Ik bedoel, stel dat je geweten je opdraagt om, ik noem iets extreems, je kind te laten aborteren? Omdat het bijvoorbeeld vreselijk en ongeneeslijk zal lijden, pas na enkele jaren sowieso zal sterven en je het daarom een mercy kill wil geven? Volgens de Kerk is abortus echter een objectief kwaad wat tot excommunicatie leidt of kan leiden. Zelfs het promoten ervan is al een zware zonde. Moet je dan tóch doorzetten en het kind dus aborteren?

Open een topic broeder, open een topic Oké, bij deze.

RELATIE TUSSEN TRADITIE, BIJBEL EN GEWETEN Naar aanleiding van onderstaande conversatie tussen mij en Flash Gordon in dit topic: Dus bij deze. Mijn vraag aan Flash Gordon is dus wat hij verder wil toelichten over het geschrevene en daarna natuurlijk wat er eventueel nog meer over te zeggen en te vragen is.

Je maakt me nieuwsgierig.

Binnen de katholieke traditie zijn er uiteenlopende leefwijzen en vormen van gebed, spiritualiteit en liturgie. De geloofstraditie is dus niet allesbepalend tot in de kleinste details, maar geeft veel ruimte voor je eigen weg daarin, met je eigen geweten als belangrijkste gids. Maar wel binnen het katholieke geloof inderdaad. Dezelfde vraag kun je dan ook stellen over protestanten in relatie tot (hun interpretatie van) de bijbel.

Het is dan ook goed om je te realiseren dat katholieken zich niet uitsluitend op de bijbel baseren en ook geen reden in de bijbel zien om dat te doen. Ze baseren zich op de katholieke geloofstraditie, waar de bijbel deel van is. Voor een bewust gelovende katholiek heeft in het persoonlijk leven het geweten het hoogste gezag en heeft qua geloof en algemene moraal de kerk het hoogste gezag.

New Age is vooral een gigantische industrie van allerlei zelfhulpboeken en spiritueel bedoelde producten, zoals edelstenen, engelenbeelden, pendels, wichelroedes, etc. Er komt duidelijk heel veel commercie bij kijken, inclusief beurzen waar men die spullen volop verkoopt en met gratis "readings" klanten probeert te werven en te binden en ook inclusief allerlei trends zoals de Celestijne Belofte of het iets te serieus nemen van de Da Vinci code. Het heeft ook de vorm van een grote, spirituele winkel, waaruit je kunt halen wat je maar wil. Het verhaal erachter is niet heel uitgebreid: er zouden

Wij kunnen toch ook voor elkaar bidden? Bidden voor je broeders en zusters doet natuurlijk niets af aan het Offer, het is zelfs een teken van liefde en genegenheid voor elkaar die haar zin en oorsprong vindt juist in het Offer. En de heiligen zijn niet dood, zij leven. Veel meer nog dan wij, want zij zijn bij onze Vader in de hemel. Zij zijn, net zoals wij, al gestorven en verrezen in het doopsel. De scheiding tussen lichaam en ziel is slechts tijdelijk; de lichamelijke dood brengt sinds het Offer geen scheiding meer voor de gelovige, maar voltooid die verrijzenis. Hoe mooi is het dan als de

Die beelden zijn er niet te aanbidding, maar zijn kunstvoorwerpen die ter inspiratie dienen en zo kunnen helpen bij het gebed. Het zijn dus geen afgoden, maar afbeeldingen van belangrijke geloofshelden die wij vragen om voor ons te bidden. Net zoals ik jou kan vragen om voor mij te bidden en andersom.

Als ie na driemaal onderdompeling in water het nog doet, dan is het inderdaad amazing grace.

Maar goed ook dat je binnen het katholicisme geen beeldenaanbidding zoekt. Je zoektocht zou tevergeefs zijn.

De "zonen van God" worden nog weleens gezien als engelen, die dan dus gemeenschap hadden met mensenvrouwen, waardoor reuzen ontstaan. Het gaat er dan dus meer om dat engel en mens, hemel en aarde, op ongeordende wijze weer met elkaar dreigen te vermengen en zo de chaos terug lijkt te keren, de chaos die God in Genesis 1 nu juist had bedwongen door hemel en aarde van elkaar te scheiden. Moet toch een epische compositie van te maken zijn, denk ik zo.

Vertrouwen op Gods barmhartigheid is niet hetzelfde als er vanuit gaan dat je naar de hemel gaat. Anders zou het immers geen vertrouwen zijn. En dat Hij jou het eerste liefheeft, betekent niet dat je die liefde niet hoeft te beantwoorden. Passiviteit daarin is geen deugd. Menen dat je gegarandeerd naar de hemel gaat omdat je nu gelooft, getuigt daarbij van een iets te groot vertrouwen in je eigen geest. God weet echter wel beter.

In de praktijk sterven gelovigen vredig als ze op Gods barmhartigheid vertrouwen en Hem liefhebben. De mate van heilszekerheid heeft daar geen enkele invloed op.

Heb je al met je buren gesproken?

Daarbij zijn veel heiligen ook juist in diepe vrede gestorven in al hun "onzekerheid," omdat zij inderdaad volledig vertrouwden op Gods liefde en barmhartigheid. Niet zelden verenigd met het lijden van Christus mochten zij hopen op de bekroning van hun levensweg, in de wetenschap dat God die hoop nooit zou beschamen. Daarnaast zijn er ook gelovigen angstig gestorven, omdat zij wel in heilszekerheid geloofden, maar niet zeker waren of zij het waarachtige geloof daarvoor wel (voldoende) bezaten. Zij waren dus niet zeker over de stap daarvóór. De mate van heilszekerheid zegt dus helemaal niet

Wat ik uit zijn schrijven begrijp (en ik kan het verkeerd hebben), is dat als je in Christus leeft, je zonden al vergeven zijn en je "als vanzelf" niet meer de drang hebt om te zondigen. Je ervaart dan geen strijd tegen het kwaad, omdat je zeker bent van je band met Christus en de reiniging van je zonden en omdat je Christus zodanig bemint, dat je Hem op geen enkele wijze wil beledigen. Dat is inderdaad de ideale navolging van Christus. De katholieke kerk zelf leert ook dat een dergelijk volmaakte berouw en liefde zelfs geen biecht nodig heeft. Dat het sacrament van verzoening echter toch be

Vijftien uur per week vuur stoken lijkt mij nogal excessief. Dat kan inderdaad structureel overlast geven in de buurt, zeker als er mensen wonen met astmatische aandoeningen. Ook is het niet goed voor het milieu om zoveel vuur te stoken en zeker als het lange tijd droog is kan het brandgevaar opleveren. Ik zou echter niet je buren hiermee om de oren slaan. Het beste denk ik is om ze gewoon vriendelijk te benaderen en aan te geven dat je last hebt van benauwdheid als ze zoveel stoken en ook dat je eigen huis ernaar gaat ruiken. Hou het dus vooral bij jezelf en maak hen geen verwijten of zo. A