Robert Frans

De kerk is ouderwets noch modern, ze is tijdloos. Wat je in het verleden ziet, is dat de kerk het meest lijkt te groeien daar waar ze dicht bij zichzelf blijft en waar gelovigen een stabiele en hechte gemeenschap vormen, bijeengebonden door geloof en gebod. Ook gebod, want juist waar kerken strengere leefregels kennen, voelen mensen zich daardoor meer met haar en met elkaar verbonden. Je moet immers investeren in het leven met God en omdat iedereen dezelfde geboden kent, schept dat een band. Voorwaarde is dan wel dat mystiek en liefde tot God en mens de drijvende krachten blijven. Valt de ge

Ach, als we de criteria van zijn schrijven ter harte moeten nemen, dan zitten we goed bij de katholieke kerk. Die bestaat al zo'n 2000 jaar, ononderbroken, en er is geen enkele aanwijzing dat zij zou verdwijnen.

Daarbij zijn er ook wel degelijk inconsistenties binnen hun redenaties. Zo wijzen ze kerst af vanwege haar heidense afkomst, maar mag je wel piñata's slaan, terwijl die een net zo heidense afkomst hebben. Zo wijzen ze indirecte bijbelse aanwijzingen af als het gaat om het onderbouwen van de Drie-eenheid, maar onderbouwen ze hun these dat Jezus de engel Michaël is op exact dezelfde indirecte wijze. Zo wijzen ze de hele kerkelijke traditie af en willen ze zich enkel op de Schrift baseren, maar waar halen ze hun canon dan vandaan? Niet uit de Schrift zelf in elk geval. En inderdaad, wat Tho

Dat bedoelde ik ook te zeggen: idealiter harmonieert de eigen weg met de gemeenschappelijke. Maar dat is niet altijd het geval en dan is het niet altijd zo dat jouw eigen weg dan wel juist zal zijn. Soms wel, want de gemeenschap heeft niet altijd gelijk, maar soms ook niet.

Vrijblijvend in de zin dat je niet echt meer gebonden bent aan de normen en waarden van de gemeenschap(en) waarin je verkeerd, maar je eigen normen en waarden hanteert. Gehoorzaamheid aan een gemeenschap is vaak toch anders dan enkel gehoorzaamheid aan je eigen principes. In het ideale geval harmoniëren gemeenschap en individu op dat punt met elkaar, maar dat is niet altijd zo en dan kan gehoorzaamheid toch moeilijk worden. Niet dat het volgen van eigen principes verkeerd hoeft te zijn, of dat je eigen principes niet net zo streng zouden kunnen zijn; je eigen geweten blijft het hoogste gezag

Een sacrament is een directe handeling van Christus door de Kerk, dat zijn Lichaam is. Zoals jij je lichaam gebruikt om te spreken, iemand te omhelzen en om je voort te bewegen, zo gebruikt Christus zijn Lichaam om zonden te vergeven, huwelijken te sluiten, priesters te wijden, zieken te zalven, de heilige Geest uit te delen, bekeerlingen te dopen en bovenal om zichzelf aan ons te geven en zo zijn Offer tegenwoordig te stellen in de eucharistie. De Kerk bemiddeld dan dus niet tussen jou en Christus, maar is dan het Lichaam van Christus zélf. Degene die het sacrament toedient (meestal een pri

De kerk doet beiden inderdaad. De mis of eredienst is gericht op gelovigen, hoewel sommige kerkgemeenschappen ook diensten kennen gericht op niet-gelovigen, maar veel lectuur, evangelisatiecampagnes of liefdadigheid is (ook) gericht op niet-gelovigen.

De bijbel is uitsluitend gericht op gelovigen, dus op mensen die de geloofstaal al kennen en ook volop toepassen. Het oude testament uitsluitend op joden, het nieuwe testament ook op gelovige niet-joden. Het is dus niet bedoeld als middel om niet-gelovigen te bereiken; daar hebben we de kerk al voor.

Je kunt inderdaad nog steeds aflaten verkrijgen door bepaalde gebeden of goede werken, altijd in combinatie met biecht en communie. Je kunt ze echter niet meer kopen, zoals Henkjan37 al zei, want ook dat is simonie. Het idee erachter is dat oprechte vroomheid een louterende werking kan hebben na de dood, dat het gebed van een rechtvaardige veel vermag. Zo kun je jezelf of iemand anders een helpende hand bieden tijdens het verblijf in het vagevuur. Zo zijn de gelovigen in de hemel, in het vagevuur en hier op aarde met elkaar verbonden. Ik heb echter niet het idee dat de aflatenleer nog echt l

Nou ja, dat gedoe met die intenties is om te voorkomen dat elke mis er bij wijze van spreken honderden intenties worden voorgelezen. Nu al zijn in sommige parochies de intenties een langdurig gebeuren, omdat dan hele families jaren vooruit betalen en zo de lijst intenties elke week maar lang blijft. Geloof me, als gewone kerkganger wordt je echt niet vrolijk als er minutenlang alleen maar namen worden opgelezen en zo de "flow" van de mis wordt vernacheld. Dus wordt er een kleine vergoeding gevraagd, wat je spiritueel gezien ook als een gebedsoffer kunt zien, om dat een beetje in te dammen.

Niet per se. Binnen de katholieke traditie bijvoorbeeld is het de gewoonte om haar normen en waarden te beredeneren vanuit het geweten en vanuit de rede. Geboden zijn niet goed omdat ze van God zijn, maar ze zijn van God omdat ze goed zijn. Ze redeneert natuurlijk wel vanuit een eigen visie op mens, schepping en God, maar uiteindelijk doet iedereen dat, theïst of atheïst. Maar ze onderbouwt dus wel vanuit de rede en voor de individuele gelovige is en blijft het geweten het hoogste gezag. Daarnaast verkondigt zij eigenlijk alleen wat de katholieke gemeenschap toen en nu gelooft. Er is dus g

Uit 1 Korintiërs 9: Welke soldaat betaalt ooit zijn eigen soldij? Wie plant een wijngaard en eet niet van de vruchten? Of wie weidt een kudde zonder de melk van de kudde te gebruiken? [8] Dit zijn niet enkel menselijke overwegingen, de wet zegt precies hetzelfde, of niet soms? [9] In de wet van Mozes staat immers: Een dorsende os mag men niet muilbanden. Bemoeit God zich hier werkelijk met de ossen, [10] of gaat het eigenlijk over ons? Natuurlijk, met het oog op óns staat er geschreven dat de ploeger moet ploegen en de dorser moet dorsen in de hoop zijn deel te ontvangen. [11] Als wij in u

Tja, runderen en schapen zonder enig gebrek zijn nu eenmaal niet gratis...

Dat laatste mag dan ook niet, want dat zou simonie zijn. Je mag een vergoeding vragen voor doop, uitvaart en huwelijk, maar je mag geen viering weigeren als iemand niet kan betalen. Met name het doopsel en het huwelijk zijn sacramenten (de uitvaart kan in principe ook zonder mis) en sacramenten zijn niet te koop. Deze sacramenten hoeven echter daarintegen niet per se altijd met koor, zang en op het hoofdaltaar. In principe kunnen ze ook in een zijkapel zonder enige zang worden toegediend. Misschien niet erg, ja, feestelijk, maar sacramenten zijn sacramenten. Er is dus altijd ruimte voor vers

Tienden zijn inderdaad niet verplicht, maar wel zal elke kerk je vragen om jaarlijks een financiële bijdrage te leveren aan je plaatselijke parochie of gemeenschap. Meestal zal dat middels de aktie Kerkbalans worden gedaan, maar je kan natuurlijk ook gewoon regelmatig zelf een bedrag op hun rekening storten. Hoeveel je geeft, dat staat je vrij, maar sommige parochies of gemeenschappen geven wel een gemiddeld bedrag aan dat wordt gegeven, om je te stimuleren hetzelfde of meer te doen. En sommige kerken zijn wat strikter en benadrukken regelmatig dat de bijdrage niet vrijblijvend is. Binnen d

De bekendste van de unitaristen, dus zij die niet in de Drie-eenheid geloven, vandaag de dag zijn de Jehovah's Getuigen. Zij geloven dat Jezus eigenlijk de aartsengel Michaël was, gematerialiseerd in een menselijk lichaam. Zij geloven ook dat Jezus als enige direct door God geschapen is; de rest van de schepping is "slechts" door bemiddeling van Jezus geschapen. Andere unitaristen geloven meestal dat Jezus het hoogste schepsel is in de kosmos, dat Hij als Zoon van God de volmacht kreeg direct namens God te spreken en te handelen, maar dat Hij dus niet God zelf is.

Wij belijden één God, die bestaat uit drie Personen. Er zijn dus niet drie goden, maar de Vader, de Zoon en de Geest zijn één God. Een uitgebreidere uiteenzetting vind je in de Geloofsbelijdenis van Athanasius, waarvan ik het deel over de Drie-eenheid zal citeren. Het verdient aanbeveling het stuk zorgvuldig door te lezen, daar het vrij pittig is, om misverstanden te voorkomen. Het katholieke geloof nu is, dat wij één God in de Drie-eenheid en de Drie-eenheid in de eenheid aanbidden, zonder de Personen te vermengen of het Wezen te delen. Want de Persoon van de Vader, die van de Zoo

Een mooi kunstwerk dat de Drie-eenheid in schema zet. Wat het zegt is: De Vader (Pater) is (est) God (Deus) De Zoon (Filius) is God De heilige Geest (Spiritus Sanctus) is God De Vader is niet (non est) de Zoon De Zoon is niet de Geest De Geest is niet de Vader De Vader is niet de Geest

Kun je denken. Als je je echter meer verdiept in het katholieke geloof, dan zul je merken dat de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in het Sacrament de kern van het katholieke geloof is en het enige bestaansrecht van de Kerk. Alles is daarop geënt en vloeit daaruit voort: de luisterrijke liturgie en de vele devoties, de priesterwijding, het huwelijk en de andere sacramenten, de zichtbaarheid van de Kerk, haar kunst, muziek en literatuur, de diepe verbondenheid met de hemel en de heiligen daar, de standhouding tegen het meest verschrikkelijke kwaad binnen en buiten haar en de wijdverspre

Hoe het precies gebeurt, daar zijn verschillende theorieën over. Gewoonlijk hangt men in de westerse katholieke traditie de leer van de transubstantiatie aan: brood en wijn veranderen werkelijk van substantie, ze veranderen werkelijk in Lichaam en Bloed, maar ze behouden hun gedaanten. Je ziet, proeft en voelt gewoon brood, de ingrediënten blijven dus hetzelfde, maar het is geen brood meer. Echter, zoals je zelf natuurlijk ook wel weet, is het niet zo dat de priester ineens letterlijk vlees of bloed in handen heeft, hoewel er wel eucharistische wonderen zijn opgetekend waarin dat plotseling

Dat is inderdaad het katholieke geloof: Christus komt en blijft werkelijk onder ons in de gedaanten van brood en wijn tijdens de mis. Wie ter communie gaat, ontvangt dan ook werkelijk zijn Lichaam (en Bloed) en heeft zo volledig gemeenschap met Hem en met zijn Kerk. Deze leer wordt de Werkelijke Tegenwoordigheid genoemd.

Met de tijd nemen bedoel ik dat je niet erop let of de liturgie wel of niet binnen een uur past, maar gewoon de liturgie opdraagt zoals de bedoeling is. Dat je niet de tijdsduur van belang vindt, maar de kwaliteit en volledigheid van de liturgie. Een gewone doorsnee zondagsmis kan prima in een uur of hooguit anderhalf uur opgedragen worden. Een paaswake mag echter weer een stuk langer duren (zéker de paaswake volgens de buitengewone of tridentijnse ritus; die kent tientallen lezingen), net zoals een extra feestelijke mis met veel volk, zoals de kerstnachtmis. Als je echter een oosters-ortho

Nee, dat bedoel ik niet en zeg ik volgens mij ook nergens.

Hoezo slechts een uur? Voor goede, mooie liturgie behoor je de tijd te nemen, dat gehaast is nergens voor nodig. En dat kan ook prima: ik heb weleens een orthodoxe liturgie bijgewoond, die zo'n tweeëneenhalf uur duurde en waarbij je dan dus zelfs ook nog al die tijd staat. Maar de liturgie was alweer voorbij voordat ik er erg in had. Ik bedoel, een gezellig etentje met vrienden of familie hoeft toch ook niet slechts een uur te duren? En een mooi theaterstuk is toch ook niet na een uurtje alweer voorbij?

In de Russisch-Orthodoxe Kerk wordt de homilie dan ook helemaal aan het einde van de liturgie gehouden. Dus het enige moment dat je even mag gaan zitten waar mogelijk, is pas op het einde. De Grieks-orthodoxen echter houden hem echter weer gewoon na de Evangelielezing. De homilie is inderdaad niet de kern, maar de kerk hecht er zo ik begreep wel degelijk waarde aan. Vroeger was het inderdaad ook niet echt officieel deel van de mis: het kazuifel werd afgelegd, de priester begaf zich naar het preekgestoelte buiten het priesterkoor en sprak ineens zowaar Nederlands. Dat is nu echter niet mee