Robert Frans

Er staat "alle Schriftwoord." Niet "Alleen het Schriftwoord." Dat de Schrift deze dingen heeft, daar zijn we het prima over eens. Maar dat alléén de Schrift deze dingen heeft, dat staat daar niet. Ook geeft het niet aan wat "alle Schriftwoord" dan precies zou moeten zijn.

Eh, nee. Als vanaf het begin Schrift, Traditio en kerkelijk leergezag essentieel zijn geweest binnen de kerk, maar een groep protestanten besluit om Traditio en kerkelijk leergezag (deels) te verwerpen, dan betekent dat niet dat de katholieke kerk dat daarom ook maar moet doen. Je kunt niet zomaar iets verwerpen en vervolgens van de ander eisen dat die zich enkel nog maar conformeert naar wat jij nog wél van haar aanvaardt. Als jij iets verwerpt wat eeuwenlang christelijke leer is geweest, dan zul jij moeten aantonen waarom jij dat doet. Ik bedoel, stel dat ik het OT zou verwerpen, en van j

Prima, we zijn er dus uit dat de Schrift inderdaad gezag heeft en over Christus getuigt. We zijn er dus uit dat ook het OT van essentieel belang is, ook voor ons vandaag. Maar daarvoor vroeg ik geen bewijs, want dat kan elke christen je wel vertellen, katholiek of protestant. Ik vroeg bewijs voor de these dat alléén de Schrift dat gezag heeft.

Zij gelooft dat het Lichaam van Christus dus binnen haar te vinden is, dat zij de meest authentieke en ongerepte leer overleverd vanaf het begin tot nu, en dat verschillende andere kerkgemeenschap op meer of mindere wijze met haar zijn verbonden, door het doopsel en of de gemeenschappelijke liefde voor Christus en de Schrift. De katholieke kerk gelooft dus niet in een "ware kerk," omdat er immers maar één kerk is, maar wel dat de ene gemeenschap meer verbonden is met haar dan de andere, door sacrament, leer en de navolging van Christus.

De huidige katholieke kerk en alle kerken die met haar zijn geüniëerd. Dat zijn dus kerken die in gemeenschap met Rome leven zoals de katholieke kerk, maar een eigen ritus kennen.

Kleine nuance, Henkjan: volgens de Kerk bevindt het Lichaam van Christus zich bínnen de katholieke Kerk. Lijkt wat triviaal, maar het geeft denk ik wel aan dat je de katholieke kerk niet vollédig één op één kunt vereenzelvigen met het Lichaam en dat Christus nog altijd niet gebonden is aan de kerk.

Zelf ga ik enkel uit van wat iemand geschreven heeft. En als iemand stellige uitspraken doet waarover ik mijn vragen heb, dan zal ik die vragen ook stellen. Mocht hij echter gewoon vragen hebben, dan wil ik die best antwoorden als ik daarvoor tijd, kennis en zin genoeg heb.

Ten eerste: "mijn" bijbel heeft 73 boeken en aanvullingen op Ester en Daniël. In "mijn" bijbel zijn de deuterocanonieke boeken er namelijk niet uitgehaald. Ten tweede: geen van die verzen spreekt expliciet over de hele bijbel, maar enkel over het boek Openbaringen zelf en over een engel.

Ik vind de bijdragen van Hendrik-NG hier wel waardevol. Toch een mooi inkijkje in de praktijk. Op de spoedeisende hulp moet alles nu eenmaal snel-snel-snel en als je met de ene noodsituatie klaar bent, dan kan de andere alweer aandienen, zeker in een groot ziekenhuis. Een arts op die afdeling hoeft denk ik dan niet per se alle empathie van de wereld te hebben; hij (of zij natuurlijk) moet gewoon snel en vaardig zijn werk doen en de patient de eerste noodzakelijke hulp bieden. Als de patient dan in rustiger vaarwater komt, dan kan er naar verdere behandeling worden gekeken en is er meer tijd v

Toon eerst maar aan dat Christus daarmee uitsluitend en alleen de Schrift bedoelt en dan nog enkel de canon die jijzelf gebruikt. Ik mag aannemen dat jouw bijbel maar 66 boeken heeft? Leg dan maar uit, op basis van de bijbel zélf, waarom nu juist die boeken erin moesten. Jij lijkt te suggereren dat Gods Woord = Schrift. Maar dat kom je nergens in de bijbel tegen. Ergo: in Johannes staat dat Jezus Gods Woord is. Leg dat dan maar eens uit.

Het valt me op dat het altijd de "anti-kerkelijken" zijn die over kerkgebouwen beginnen en menen dat kerkelijken die gebouwen als kerkgemeenschap zelf zien. Terwijl vrijwel geen enkele kerkganger werkelijk meent dat de kerk enkel uit een gebouw bestaat. Ook binnen het katholicisme niet: het gebouw is weliswaar een gewijde plaats waar men kan bidden en de sacramenten kan bedienen, en waar men zich thuis kan voelen, maar de Kerk bestaat nog altijd uit gelovigen, in gemeenschap met elkaar en met Christus. Eigenlijk is dit binnen elke kerk, katholiek of protestants, een zo vanzelfsprekend princi

Het is een hypothese die echter wel hout kan snijden. Als Gods geboden echt goed zijn, dan moeten ze ook beredeneerbaar zijn zonder autoriteits-argument. We moeten ze in elk geval kunnen begrijpen, ook als we het er vervolgens alsnog niet mee eens zouden zijn.

Of een openbaring algemeen als waar wordt erkend of niet, hangt van nogal wat factoren af. Ook al zijn ze wetenschappelijk niet bewijsbaar, toch is de ene openbaring de andere niet en kun je van sommigen wel degelijk zeggen dat het veel waarschijnlijker is dat zij niet waar zijn. Mensen houden over het algemeen de volgende criteria aan: De openbaring moet consistent in zichzelf en met de meetbare werkelijkheid zijn. Doctrines mogen dus niet elkaar tegenspreken. Een overtuiging kan daar op twee manieren mee omgaan. Ze kan hevig proberen aan te tonen hoe consistent en wetenschappelijk verantw

Stellen dat theïsme een evolutionair overblijfsel zou zijn, impliceert natuurlijk wel dat atheïsme dus aan de top van de menselijke evolutie zou staan en dat theïsten dus nog niet zo verlicht en ten volle ontwikkeld zouden zijn. Dat lijkt mij nogal een stelling die héél wat bewijs nodig zal hebben, inclusief antwoord op de vragen wat ontwikkeling van de mens is, of de mens wel ergens naartoe ontwikkelt en of atheïsme dan wel de volgende stap zou zijn. Het is dus een klassiek voorbeeld hoe atheïsten die dat menen, dus heel duidelijk ook hun eigen onbewezen interpretatie geven aan de we

Dat is het ook. Enigszijds kun je God als heel persoonlijk en liefdevol ervaren, anderzijds juist als onverschillig en kil. Het persoonlijk ervaren is dan meer dat je het idee hebt dat er iemand anders naast je staat of je zelfs aanraakt, terwijl je alleen bent. In mystieke tradities wordt ook gesproken over het geheel opgaan in God, als de persoonlijke vereniging met de bron van volmaakte liefde. Maar ik denk dat de term "persoonlijke God" vooral geloofstaal is voor een vanzelfsprekende, vertrouwde omgsang met kerk, bijbel, gebed en naastenliefde. En dat Gods persoonlijk handelen zich dan v

Als ik een boek schrijf, daarin een wereld creëer, ben ik voor mijn personages dan ook buitenaards? Of misschien wel meer dan dat, misschien iemand die op bijzondere wijze, in elke letter, heel de wereld doordrengt, zonder dat zij het direct kunnen zien of meten? Maar het moet gezegd worden, de schepping is ogenschijnlijk erg willekeurig. Tegenover elk bijzonder waargebeurd verhaal over God, dood en leven, staan vele gewone levens die enkel uit een schijnbaar monotone rij tegenslagen en voorspoedigheden bestaan. Zonder een echt doel, zonder een echt duidelijk af te bakenen beleid van een God

Dat laatste is natuurlijk wel erg lastig, bijna onmogelijk. Met de oosterse kerken hebben we immers de sacramenten, het merendeel van de leer en de apostolische successie gemeen. Met de PKN voor het merendeel niet, daarmee delen we enkel het doopsel en enkele basisdogma's. Uiteindelijk denk ik dat de eucharistie de "splijtzwam" blijft tussen het katholicisme en het protestantisme. Maar dat zij wel nodig blijft om werkelijke eenheid te krijgen. Los van alle liturgische en culturele tradities.

Op zich kun je in een eenvoudige, moderne kerk met enkele simpele hulpmiddelen al een hele gewijde sfeer creëren. Kaarsen, een fatsoenlijk massief altaar (steen of hout) dat direct in het oog springt, enkele iconen en of beelden en een passend tabernakel. En natuurlijk wierook; die maakt zelfs de meest sobere kapel direct katholiek. Natuurlijk zijn de neo-gotische kerken prachtig en een écht toonbeeld van duurzaam bouwen: na zoveel eeuwen staan ze er nog steeds, fier overeind, gebouwd door generaties gelovigen. Maar als zo'n gebouw wel heel veel kost, zoveel dat een parochie nauwelijks aan

Dat wordt wel vaker gezegd: religie is slechts een psychische behoefte en evolutionair prima verklaarbaar, maar het atheïstisch denken staat daar boven, al ware het een geschenk uit de hemel. Bij wijze van spreken dan, natuurlijk. Het is een beetje hetzelfde niveau als van christenen die atheïsme willen verklaren door te stellen dat die lui nu eenmaal geen rekening met hun Schepper willen houden, dat zij de werkelijkheid van zonde en verlossing niet onder ogen willen zien. Zulke theses doen het altijd goed onder gelijkgestemden, maar de ander zal zich daarin natuurlijk nooit kunnen herkenn

Waarheid en sacrament zijn niet afhankelijk van onze daden. Ze worden door God gegeven en het is aan ons hoe we daarmee omgaan. Anders zou je nooit helemaal zeker kunnen weten of je wel wedergeboren bent, terwijl dat nogal belangrijk is. De relatie met God kan dan wel verbroken worden door de zonde en weer hersteld worden door berouw, belijdenis en het zoveel mogelijk herstellen van de schade, maar net als bij de natuurlijke geboorte kan een wedergeboorte niet ongedaan worden gemaakt. Getwijfel over of je nu wel echt gelooft, of echt bekeerd bent, dat is een katholiek dan ook wat vreemd. Als

En poepen betekent in het Vlaams seks hebben.

Ik weet niet. Ik voel er zelf weinig voor om bijvoorbeeld de woestijnvaders daarop te veroordelen. Ze zijn immers heiligen en hebben vele malen intenser met God geleefd dan ik in tien levens kan doen. Ook iemand als Franciscus van Assisi ging vrij ver: hij wilde absoluut geen dak boven het hoofd en schuwde ziekten niet. Ik moet daar dan weer niet aan denken, maar ja, dat zegt natuurlijk alleen iets over mijzelf. Uiteindelijk blijken juist zulke extremere mensen, gelovig en niet-gelovig, grote voorbeelden te worden voor veel mensen nu en destijds. Blijkbaar zijn zulke mensen af en toe nodig e

Het lijkt er soms wel wat op, inderdaad. De gnostiek wordt dan ook vooral afgewezen omdat zij leert dat de schepping slecht is, geschapen door een slechte god, en dat alleen bepaalde uitverkorenen goddelijke kennis kunnen verkrijgen. Je lichaam zou slechts een kerker voor je ziel zijn, waaruit de ziel op een dag hoopt te ontsnappen. Dat gaat natuurlijk nogal tegen de christelijke leer in. Zij leert dat de schepping wel degelijk goed is, en zo God zelf, maar dat we niet te afhankelijk moeten worden van het vervullen van onze verlangens, en dat ziel en lichaam één geheel vormen.

Het stamt natuurlijk uit verschillende spirituele of mystieke tradities, waarin wordt gesteld dat je je moet afkeren van "vleselijke begeerten" en je enkel moet richten op je spirituele behoeften, omdat die alleen uiteindelijk het echte geluk zouden brengen. Als je immers geen verlangens meer hoeft te bevredigen, van wijn tot masturbatie, dan kun je helemaal vrij zijn en hangt je geluk niet af van de bevrediging van die verlangens. In hele strenge mystieke tradities mag je dan ook maar heel weinig en heel sober eten, zijn geneugten als alcohol, tabak en caffeïne niet toegestaan en ben je vo