Robert Frans

Als je het enkel juridisch bekijkt, dan misschien wel, Maria. Maar het christendom is een geloof van liefde en van vrede. Ook het Offer moet je in dat perspectief bekijken en zelfs ook de offercultus in het OT. Zonder Christus leven betekent dat je misschien wel een aangenaam leven kunt onderhouden, omdat God altijd wel met je is, maar dat je wel de Bron van het hoogste geluk, de meest vurige liefde en de meest diepe vrede mist. De navolging van Christus is wellicht moeilijker en zwaarder dan "gewoon een goed leven leiden," omdat je je steeds meer wilt onthechten van al je verlangens, maar j

Soms duurt het wat langer voordat je reactie krijgt. Geen zorgen dus. Het is niet zo dat de Kerk op een gegeven moment eens rond de tafel is gaan zitten om te bepalen welke boeken nu wel en welke niet in de canon horen. De canon is organisch ontstaan; op een gegeven moment waren er brieven en geschriften die gewoon heel graag werden gelezen binnen de nog jonge kerken. Elk geschrift kent daarbij een heel eigen geschiedenis; sommige brieven, zoals die van Paulus, wisten vrij snel ingang te vinden, over andere brieven, zoals Openbaringen, werden lang betwist. De inhoud van de brieven moesten

Kino, je begrijpt toch wel dat die twee teksten, waarmee Christus de eucharistie/het avondmaal instelt, toch een nogal andere betekenis hebben dan een vermeend pleidooi voor orgaandonatie?

Discussies zijn dan ook nooit bedoeld om elkaar te overtuigen, maar om de eigen opvattingen aan te scherpen. Ik geef alleen maar aan dat dat dus een protestantse opvatting is, of beter gezegd: een moderne opvatting binnen het protestants-evangelische denken. De idee dat je zonder kerk of gemeente kunt geloven is ook een heel jong idee die geen apostolische grond geeft en dus ook niet bijbels is. Het is prima als deze mensen God willen volgen en daardoor goede vrucht dragen, maar ze zouden er beter aan doen zich aan te sluiten bij een goede, betrouwbare kerk. Ongehoorzaamheid is geen deugd

Ik dus wel. En zoals al gezegd: ook dat "niets met stromingen hebben" is typisch protestants. Een beetje fatsoenlijke katholiek of orthodoxe weet zijn of haar kerk te vinden. De Kerk is te vinden in elke kerk die alle sacramenten toedient en in de apostolische succesie staat. Dat is dus voornamelijk de katholieke Kerk en de oosters-orthodoxe Kerk, maar verschillende protestantse kerken zijn ook meer of minder met haar verbonden, bijvoorbeeld door het doopsel. Jezus is de Zoon van God. Hij is christelijk noch joods noch islamitisch noch wat dan ook. Jezus is Jezus. Kan. Maar belangrijk

Dat is een protestantse stelling. Voor katholieken bijvoorbeeld is de Kerk het Lichaam van Christus, dus door Christus zelf opgericht en geleid en heeft de katholieke Traditie, ofwel het geloof zoals door de eeuwen heen uitgekristalliseerd en geleerd door het kerkelijk leergezag, samen met de Schrift het hoogste doctrinaire gezag. Voor het morele leven heeft je eigen geweten het hoogste gezag, doch beter wel voortdurend aangescherpt door het Evangelie. In het algemeen gesproken is voor een christen Christus dus de Waarheid. Bedenk je daarbij wel dat ook de Schrift door mensen is geschreven

Mooie, tragische gedachte. Maar als je echt het verhaal zo letterlijk wil nemen (wat ik zelf dus niet doe), dan moet je ook consequent zijn hè? Volgens het verhaal waren de mensen buiten Noachs familie enkel met kwaad bezig en vereerden ze God dus allang niet meer. Ook wordt in het verhaal geïmpliceerd dat ze nog zo'n hondertwintig jaar de tijd kregen om zich te bekeren en dat ze zich vermengd hadden met "Gods zonen," meestal gezien als engelen.

Klein dingetje: het woord zondvloed komt oorspronkelijk niet van het woord zonde vandaan. Oorspronkelijk sprak men in het Middelnederlands over een sintvloed, ofwel een aanhoudende vloed. Het woord is echter in de loop der tijd veranderd.

In het Oude Testament zie je de discussie daar echter ook al over terug. Volgens de klassieke F-cultuur, zoals je die ook in moslimgemeenschappen ziet, is niet het individu, maar de hele familie autonoom, onlosmakelijk verbonden met het hele volk. En daar volken als grote families werden gezien in het OT (het OT spreekt niet over Israël, maar over de "kinderen van Israël"), konden volken dus worden gestraft voor de wandaden van hun pater familias, dus de vorst. Daarom wordt in het OT ook zoveel belang gehecht aan die ellenlange geslachtsregisters, want je familie bepaalde je identiteit. T

Alleen de protestanten dan hè? Want de katholieke vertalingen zijn níét zo buitensporig wreed... (oké, de Naardense ook niet, maar dat is een eenmansvertaling en dat telt niet )

Ik blijf erbij dat het donateurschap geen ruilhandel zou moeten zijn. Een ieder moet geheel vrij zijn in wat hij (of zij) wil geven en ontvangen. Mijns inziens heeft ieder mens evenveel recht op goede zorg en alle mogelijkheden om te genezen, los van wat diegene geeft of niet geeft. Misschien klinkt dat niet altijd rechtvaardig, maar als de mate van zorg gekoppeld gaat worden aan morele keuzes van de patiënt en diens gedrag, dan wordt het mijns inziens nog veel enger.

Had eens gelezen dat in de mystieke traditie van de orthodoxe kerk ook Sophia werd vereerd, dus de Wijsheid als vrouwelijke zijde van God. De Wijsheid in Spreuken wordt sowieso ook in verschillende christelijke tradities geïdentificeerd met de tweede Persoon van de Drie-eenheid. God is dus niet overal en altijd als exclusief mannelijk vereerd.

Het gaat dus om 1 Kronieken 20,3. Daar staat volgens de Willibrordvertaling: De bewoners van de stad voerde hij weg en hij liet ze dwangarbeid verrichten met zagen, ijzeren houwelen en bijlen. De Petrus Canisiusvertaling: Ook haar burgers voerde hij weg; hij gebruikte hen aan de zaag, de ijzeren houwelen en de bijlen. De Nieuwe Bijbelvertaling: Hij liet de inwoners buiten de stad brengen en met steenzagen in stukken zagen en met ijzeren houwelen doorklieven. De NBG '51: Haar bevolking liet hij naar buiten brengen en in stukken delen met zagen, ijzeren klingen en bijlen; De Naardense Bi

En het gegeven natuurlijk dat God hem uit Sodom haalt, terwijl Hij en Abraham daarnet hadden besloten dat de rechtvaardigen niet hoeven te lijden onder zo'n straf. Alleen waar ze eerst erover eens waren dat de stad niet hoeft te sterven omwille van de rechtvaardigen, worden de rechtvaardigen uiteindelijk uit de stad gehaald en wordt de stad alsnog vernietigd.

En dat stukje is nu net discutabel qua vertaling. De ene vertaling laat hem de gevangenen met zagen bewerken, de andere hem de gevangenen met zagen werken.

Kun je nagaan hoe erg de inwoners van Sodom en Gomorra wel niet waren. Ik bedoel, als een familie waar het blijkbaar heel normaal is om je dochters uit te leveren aan een groep hitsige mannen, en waar het blijkbaar heel normaal is dat dochters hun vader verkrachten om kinderen van hem te krijgen, nog de meest rechtvaardige familie is...

Dat leert de Kerk. Oké, beetje flauw antwoord, maar we halen dat uit het (bijbelse) gegeven dat God liefde is en dus volmaakt rechtvaardig. Hij wil dat niemand verloren gaat, dus zal Hij echt alleen mensen wegsturen die werkelijk niet bij Hem aanwezig kunnen of willen zijn.

Natuurlijk niet. Dat wil zeggen: mensen kiezen naar hun mogelijkheden en de ene mens heeft meer mogelijkheden dan de ander. Sommigen hebben te strijden tegen hun eigen geest, vergiftigd door afschuwelijke gebeurtenissen of stoornissen die diepe sporen achterlaten, en dan is de strijd al voldoende, los van de uitkomst. Zondigen kun je alleen met volle kennis van de zonde en alleen welbewust, uit vrije wil. Alle verzachtende omstandigheden tellen mee bij God; het lijden kan zelfs een louterende werking hebben en iemand dus direct naar de hemel brengen. Maar alle slappe excuses zeker niet.

Tja, over God kun je nu eenmaal haast uitsluitend in heftige, epische beelden spreken, omdat Hij nu eenmaal zo onvoorstelbaar onbevattelijk, groots en mysterieus is. Maar ook kun je juist in heel lieflijke, kleine en simpele beelden spreken, juist ook omat Hij nu eenmaal zo onvoorstelbaar onbevattelijk, groots en mysterieus is. Hemel en hel zijn de ultieme paradox, die de gelovige mens heen en weer kan slingeren, maar uiteindelijk ook in volle overgave in de armen van de Vader kan slingeren. En juist in de paradox, de ongerijmdheid, daar vind je de Waarheid. Juist daar waar je verstand en ken

Klopt, het pasen waar de Kerk nog doorheen moet is zwaar, heel zwaar, maar niet het einde. Als het Oordeel zal plaatsvinden en als het kwaad zich ten ene malen zal oprichten om zoveel mogelijk mensen weg te slepen naar de diepten van de hel, dan zullen zelfs de uitverkorenen beven van angst en zich hevig moeten vastklampen aan de beloften van Christus om stand te houden in het vuur. Het Dies Irae is geen grapje, maar dodelijke ernst. Maar het is niet het einde. Het kwaad heeft allang verloren; het is een kwestie van tijd voordat de finale slag wordt uitgedeeld. Het is die hoop dat vele mens

Er hoeft niets verzonnen te worden. Of iets nu erg is of niet, het meest erge is moeten leven zonder enige sprankje hoop, al is het maar hoop op een goed hiernamaals of gewoon op een definitief einde aan alles. Want zelfs een dood zonder hiernamaals is nog beter dan geen enkele vorm van verlossing. En hoe gruwelijk het leed op deze wereld is, er is altijd hoop en er komt altijd ooit een einde aan. De aarde kan soms inderdaad een hel zijn, maar deze hel kent een einde.

Wat natuurlijk volkomen terecht is. Bach en gregoriaans zijn hip noch modern; ze zijn tijdloos. Als zij niet in een bepaalde tijdsgeest passen, dan dient daarom die tijdsgeest te worden aangepast.

Genesis zelf spreekt niet direct over andere volkeren naast Adam en Eva, hoewel soms wel wordt geïmpliceerd dat er na de zondeval meer mensen waren geboren dan enkel Kaïn en Abel. Zo blijkt Kaïn volgens Genesis 4 bijvoorbeeld een vrouw te hebben en is hij bang voor mensen die hem kunnen doden. Genesis concentreert zich echter uitsluitend op de familielijnen van Adam en Eva en later via Noach op die van Abraham, waaruit vervolgens vele volkeren ontstaan in vooral het gebied rondom de Middellandse Zee.

De apostolische geloofsbelijdenis is rond 170 na Christus ontstaan. En in die tijd was er echt geen sprake van een "virtuele kerk" waar alle kerken bij zouden horen, ongeacht wat ze leerden of niet leerden. Dat is vooral een modern-protestantse vinding die tot een kleine eeuw geleden ook in de klassieke protestantse kerken niet geleerd werd. Ten tijde van deze belijdenis werd juist behoorlijk stevig benadrukt dat er maar één Kerk is en dat er dus ook maar één kerk op aarde is. Men was daarin zelfs nog veel strenger dan de katholieke Kerk nu, want bij de verkeerde kerk horen betekende vaak