Robert Frans

Dat schijnt wel echt zo te zijn inderdaad. Heb daar meerdere dingen over gelezen.

Het zijn gewoon wat gedachten die ik heb, die waar kunnen zijn of niet. Als iemand kan bewijzen dat ik er helemaal naast zit, dan vind ik dat ook prima. En als iemand dat niet kan, dan zegt dat natuurlijk ook niet meteen dat ik gelijk zou hebben. En die gevangenismoraal is op zich best wel veelzeggend. Want als zelfs gedetineerden verkrachters vele malen slechter behandelen dan moordenaars (die niet zelden er juist een hoge status kunnen bereiken), als zelfs veroordeelde mensen een dergelijke moraal aanhouden, dan kan dat best een teken zijn dat niet-veroordeelde mensen voor zeker ook die mor

Ik geloof er niets van. Waarom denk jij van wel? Ik heb dat in de post erna proberen uit te leggen. Is je daar misschien iets niet duidelijk in?

Je vergeet nog een stuk of tien titels, Annatar.

Dat is vrij heftige taal...

Het is opvallend hoeveel mensen die de zieleslaap aanhangen vrijwel uitsluitend en alleen teksten uit het OT aanhalen. En er dus vanuit gaan dat met het Offer van Christus daarin niets veranderd is en er niets meer over geopenbaard is. Ik ga daar zelf niet vanuit. Ik geloof dat met Christus' Offer de hemelpoort is geopend voor de rechtvaardigen en dat zij daarop verlangend hebben gewacht. Vóór Christus mocht de dood misschien duister en schimmig zijn, maar met Christus is hij verworden tot poort naar het nieuwe leven. Het dodenrijk, het bestaan zonder God, zonder zijn aanwezigheid, bestaa

Zoals ik elders al eens schreef: Niemand wordt vergeten. Voor de ene oorlog of tragedie wordt daar gerouwd, voor de andere wordt hier gerouwd. Israëliërs en Palestijnen rouwen om hun doden, wij rouwen om onze doden. Net zoals het overlijden van het kind van familie B bij familie B rouw zal geven en bij het overlijden van het kind van familie A bij familie A rouw zal geven. Er is niet gezegd dat we om alle doden en tragedies wereldwijd evenveel rouw moeten betrachten. We hoeven ook niet alles te weten en we kunnen ook niet alle droefheid van de wereld dragen. De droefheid om het eigen ver

Ik ontvang Wajong, dus heb nooit een echte langdurige baan gehad. Wel doe ik hier en daar vrijwilligerswerk, maar dat zijn geen weekvullers. Ik weet mijn dagen echter prima te vullen door het aanhouden van een soort dagritme, waarin ik eigen werk, gebed en ontspanning afwissel en waarin ik redelijk op tijd opsta en naar bed ga. Het scheelt ook dat ik graag alleen ben. Het belangrijkste is, denk ik, dat je thuis iets te doen hebt, dat je drie maal daags gezond blijft eten en dat je niet verslonst. Je kunt een hobby zoeken, (kortdurend) vrijwilligerswerk doen, meer gaan sporten, onderwerpen

Wees dan snel met reserveren, want kloosters kunnen snel volzitten; het aantal kamers is vaak beperkt.

Hou er wel rekening mee dat er ook veel andersgelovigen en niet-gelovigen het klooster bezoeken. Het is dus geen vanzelfsprekendheid dat je er vooral medegelovigen aantreft. Ook het klooster zelf kan vrijer met het geloof omgaan dan je misschien gewend bent en openstaan voor andere manieren van bidden en geloven. Dat moet je dan wel net liggen.

Ik denk dat ik nu wel begrijp wat je bedoel, al is je voorbeeld erg extreem en is de oorzaak daarvan veel complexer. Ook de de door jou genoemde handelingen van Jezus hebben een wat complexere achtergrond, maar dat kunnen we hier wel laten rusten. Als iemand je echt kwaad aandoet, dan moet je jezelf daartegen beschermen zo goed als mogelijk en aangifte doen als dat nodig is. Zelfs de meest zachtaardige mensen zullen dat doen. Ik doelde zelf echter meer op gewone onbeleefdheden of ondankbaarheden. Je moet jezelf nooit forceren en altijd je grenzen bewaren, dat probeerde ik ook te zeggen. Maar

Ik ben niet vroom. Ik geef alleen aan waar ik naartoe wil werken en wat mogelijk het hoogste geluk is. Als ik je daarmee aanstoot heb gegeven, of iets heb gezegd wat je droef maakte, dan spijt mij dat. Dat was niet mijn intentie.

Voor degenen die het niet mee hebben gekregen: vandaag is benoemd tot dag van nationale rouw en worden de eerste overledenen binnengebracht. Om 16.00 uur zal een minuut stilte in acht worden genomen.

Ik heb het idee dat je nu kritiek levert om het kritiek leveren. Prima, moet je zelf weten, maar zelf vind ik dat nooit zo'n interessante manier van argumenteren.

Precies, Chealder. Het uiteindelijk geluk ligt er niet in dat je maar geen rekening met anderen houdt en enkel je eigen gang gaat, integendeel. Het ligt erin dat je er ook onvoorwaardelijk en vol blijdschap voor mensen kunt zijn als zij totaal geen rekening met jou houden, ondankbaar zijn en dus over je heen lopen. Omdat dat je niet uitmaakt, omdat hun gedrag je vooral met oprecht mededogen vervult en je dus nooit verbitterd of kwaad raakt. Franciscus zei het eens zo, en ik parafraseer nu even flink: Stel dat ik in een striemend koude winternacht aanklop bij een klooster en daar aanklop voor

Eigenlijk zijn het dan gewoon de dagelijkse gesprekken, die je ook buiten het klooster gewoon in gezelschappen voert. Je praat wat over elkaar, over de dingen die je in het dagelijks leven doet, misschien ook gewoon over het eten en de voorzieningen, en eventueel ook over wat je in het klooster ervaren hebt en wat je gelooft, hoewel dat dus niet altijd hoeft. Als je met de broeders of zusters kunt spreken, dan zul je het meestal over het klooster of de retraite zelf hebben, wellicht over het geloof en indien gewenst over levensvragen of situaties waar je mee zit. Het zijn natuurlijk geen ther

Kun je dat toelichten?

Ik heb zelf een paar keer een week in een klooster gezeten, tot nu toe altijd bij de trappisten, ofwel de cisterciënzers. Het verschilt erg per orde in hoeverre je contact hebt met de kloosterlingen, in hoeverre er stilte gevraagd wordt van je en ook hoe liturgisch de vieringen zijn. De trappisten zijn een aangenaam klooster met meer sobere vieringen, waaronder meestal eentje heel vroeg in de ochtend (de metten). Wat voor klooster je wil bezoeken, hangt dus heel erg af van wat je wil. Sowieso is er verschil tussen open kloosters en slotkloosters. Kort gezegd: open kloosters nemen op eigen w

Ik bedoel juist te zeggen dat je dan onvoorwaardelijk rekening met anderen kunt houden, zonder acht te slaan op jezelf. Daar lijkt mij niets egocentrisch aan.

Hoe bedoel je?

Het is goed je grenzen te bewaren, maar dezen ook steeds meer te verruimen. Zodat je steeds meer probleemloos kunt hebben en het je steeds minder uitmaakt hoe mensen je behandelen. Ik denk dat echte vrijheid te vinden is als je niets te verliezen hierin hebt, geen bevestigingen of zelfs maar dankbaarheid nodig hebt en als zowel het goede als het kwade je sterker maakt. Zodat je geen rekening met jezelf hoeft te houden, omdat immers niets je kan laten wankelen. Is dan toch weer een last minder. Een makkelijke opgave is dat niet, maar stukje bij beetje kun je daarin groeien. Net zoals je vo

Ik denk eerder dat hij naar de vliegtuigmaatschappij wijst en niet naar de passagiers.

Hoezo? Bakvissen zijn lief! En je moet niet wachten, maar posten! Zinnig posten natuurlijk, maar wel posten!

Over deze casus heb ik al geschreven, dus je weet al hoe ik daarin sta. Zelf heb ik wel het idee dat misbruik bij lust vaak ernstiger uitpakt dan bijvoorbeeld bij eetlust of agressie. Ik bedoel, te vadsig worden is erg dwaas en iemand vermoorden is natuurlijk ook verschrikkelijk. Maar iemand seksueel misbruiken wordt vaak toch als een tandje erger gezien. Zelfs nog in gevangenissen. Uiteindelijk is echter binnen het christendom hoogmoed nog altijd de moeder aller zonden en is seksualiteit bepaald niet het kernonderwerp binnen haar leer. De regels lijken soms wat strikt, maar uiteindelijk is h

Het heeft denk ik vooral ook een spirituele compoment. Leviticus is inderdaad bestemd voor joodse priesters en levieten en bevat vooral rituelen en voorschriften om de zuiverheid en apartheid van Israël als uitverkoren volk te benadrukken, naast traditionele, overgeleverde kennis over ziekten, landbouw en recht. Denk aan de offercultus en aan de reinheidswetten. In feite is het een familiekroniek waar je in leest, waar de familie haar kennis in bijhoudt, daar de priesters en levieten volgens de traditie immers uit één familie stammen. In heel het boek kom je dan ook veel wetten tegen waar