Robert Frans

Dat klinkt als een standaard marketingtekst dat voor élk boek dat een alternatieve, aangenamer klinkende leer vanuit het christendom omschrijft. De boekenreeks 'Gesprekken met God' wordt ook op soortgelijke wijze gepromoot en zelfs de Jehovah's Getuigen promoten zichzelf op ongeveer dezelfde wijze. 'Het christendom is stom, is dat altijd al geweest, en kent haar eigen bijbel niet, maar dit boek/deze leraar/dit genootschap heeft na twintig eeuwen stomme christenen eindelijk de verlichtende waarheid gevonden vanuit uitsluitend zuivere, edele intenties.' Het is alsof je als schrijver een boe

Dat is een tikje ironische beschuldiging voor iemand die de hel niet accepteert. De meeste christenen beschuldigen alverzoeners juist daarvan. Elke levensovertuiging kun je om zowel goede als kwade motieven aanhouden. Ik geloof echter in de hemel en de hel, omdat ik geloof dat ze werkelijkheid zijn. Niet meer, niet minder. Wat je verder schrijft daaromtrent is volstrekt irrelevant. Het toedichten van bedenkelijke intenties aan mensen die iets anders geloven, alsof alleen de eigen levensovertuiging uit zuivere motieven is opgebouwd, is een veelgebruikte retorische truuk die ik zelf lieve

Er is maar één God, in drie Personen. En die drie Personen kunnen zijn waar ze maar willen zijn. Maar de hel is inderdaad de 'buitenste duisternis', volledig uit de nabijheid van God, het schrikwekkende niets waar geen licht, liefde en waarheid te vinden is. God kan echter natuurlijk altijd er voor kiezen om ergens níét te zijn, om iets níét te scheppen. Hij is alomtegenwoordig op de hemel en aarde omdat Hij daarvoor kiest. En zo kiest Hij ervoor buiten de hel te blijven. Jezus spreekt wel degelijk over een eeuwige straf, als tegenstelling tot het eeuwig leven. Hij waarschuwt niet uitd

Omdat dat een oude vertaling is van het dodenrijk, ofwel het voorgeborchte destijds, waar de rechtvaardigen wachtten om in de hemel toegelaten te worden na Jezus' sterven. Jezus was dus niet in de hel, want daar had Hij letterlijk niets te zoeken.

De hel wordt er inderdaad vergeleken met het gehenna, een brandende afvalberg destijds. Maar die afvalberg was natuurlijk niet de hel zelf. Het is wat onzinnig om mensen te waarschuwen voor gewoon een afvalberg. Daarbij is de hel een logische consequentie van onze vrije keuze. Als we zonder Hem willen leven, dan zal God daarnaar handelen. Hij laat niemand varen, maar Hij dringt zich ook niet op en dwingt je dus niet eeuwig met Hem te verblijven.

Natuurlijk kan Hij dat. Dat noemen we alomtegenwoordigheid. Is al een vrij oud begrip in de theologie. God kan overal tegelijkertijd zijn. God de Vader kan dus in de hemel zijn, terwijl God de Zoon op aarde vertoeft. Ergo: tot op de dag van vandaag is God zowel in de hemel als op de aarde werkelijk in zijn volheid aanwezig. Alleen in de hel kan Hij niet zijn, omdat de hel gedefiniëerd wordt door zijn afwezigheid. Zou Hij er verschijnen, dan houdt het op de hel te zijn.

God bevindt zich niet in de hel en kan er dus niet de gruweldaden verrichten die men de hel toeschrijft. De hel is juist de áfwezigheid van God. De gruwel van de hel is niets anders dan wat de helbewoners zichzelf en elkaar aandoen, omdat zij God welbewust de rug toekeren en dus zonder zijn liefde en goedheid verkiezen te leven.

Nog in de jaren negentig kon je met één kostwinner een gezin onderhouden. Lijkt mij al behoorlijk modern en ontwikkeld, denk je niet?

Dat had ik al geconstateerd inderdaad. Gelukkig zijn wij het zélf die deze wereld zo maken. Dus kunnen we haar ook weer veranderen hierin. Want tot enkele decennia geleden was het heel normaal dat je met één kostwinner een gezin kon onderhouden. Dat geeft ook meer rust en vrijheid in het gezin, voor zowel de ouders als de kinderen. Als dat dan niet meer van deze tijd zou zijn, dan wordt het wellicht tijd voor andere tijden.

Ik ga er vanuit dat dit topic luchtig bedoeld is. Als het toch een serieuze insteek heeft, dan hoor ik dat graag van de topicstarter.

Vanzelfsprekend niet natuurlijk. Muggen komen van de satan en zijn daarom ook niet uit te roeien. Algemeen bekend, dacht ik zo. Zelfs een zondvloed kreeg die krengen niet weggespoeld. Natuurlijk wilde Noach geen twee muggen meenemen, maar elke keer als hij hen platsloeg, kwamen ze gewoon weer terug, bij voorkeur natuurlijk 's nachts als hij probeerde te slapen. Want de herrie van olifanten, giraffen, paarden en leeuwen is één ding, maar dat ellendige gezoem van een mug trekt ook iemand als Noach niet. Daarom waarschijnlijk ging hij stevig aan de drank na de zondvloed, na al die ellendige slape

We hebben dan wat mij betreft een interessante uitwisseling over mijn en zijn feestdagen en de gebruiken daaromtrent en de overeenkomsten in hoe binnen mijn en zijn godsdienst er gebeden en gevierd wordt. En veel moslims staan daar ook zeker voor open. Als we bevriend zouden raken, kunnen we misschien zelfs delen van elkaars feesten samen vieren.

Binnen elke religie vind je wel een soort 'strijd' tussen het meer bourgondische volk en de meer mystieke geestelijkheid. Binnen het katholicisme heb je zo de discussie over het wel of niet vieren van carnaval, of een priester een zogenoemde carnavalsmis kan opdragen en in hoeverre je daarna de vastentijd in acht hoort te nemen. En gedurende de Middeleeuwen had je de discussie over of de vaak zeer theatrale passiespelen wel of niet thuishoorden in de toch meer abstracte, Latijnse liturgie (uiteindelijk werden de passiespelen naar de straat verbannen, tot op de dag van vandaag). Ik kan me

Moslims mogen alleen eten en drinken tussen zonsondergang en zonsopgang. Overdag mogen ze dat dus absoluut niet en ook niet vrijen en veel andere activiteiten. Met name in warme gebieden met lange dagen kan vooral het niet mogen drinken behoorlijk lastig zijn. Het houden van grootse feestmaaltijden 's nachts wordt niet door elke moslimgemeenschap gedaan en veel islamtheologen benadrukken dat dat ook niet de bedoeling is. Men wordt geacht sober te eten en de sfeer van boete en compassie te behouden.

Weet ik en dat is ook mooi, dat dat kan. Maar ik vind het alleen jammer dat dan niet de logische keuze is dat de man vaker thuis is en voor de kinderen zorgt, maar dat het kind naar de kinderopvang moet. En dat vind ik niet alleen jammer voor deze gezinnen, maar voor Nederlandse gezinnen in het algemeen. Natuurlijk zullen er ook bij een rustig gezinsleven af en toe momenten zijn dat kinderopvang nodig is. En deze vrouwen zullen vanuit hun geloof in het gezin als hoeksteen voor de samenleving ongetwijfeld de kinderen zo weinig mogelijk daarheen sturen. Maar het wordt in het algemeen gesproken m

Mooi voor die vrouwen dat ze nu vaker buiten de deur kunnen werken, maar toch is het jammer dat we onze samenleving zo afhankelijk hebben gemaakt van kinderopvang. Dat die opvang bijna nog belangrijker wordt dan het gezin zelf. Eén kostwinner (m/v) of twee halve kostwinners zou toch voldoende moeten kunnen zijn om je gezin te onderhouden en de kinderen buiten school gewoon thuis te hebben. Maar in plaats daarvan dwingen we ouders steeds meer om allebei fulltime te werken, willen ze nog kunnen rondkomen, en de kinderen in de opvang te parkeren. Bijzonder ook dat de kinderopvang zo gekoppeld

Dat leert de kerk dan ook niet. De hel is een plaats waar God niet is. Zij is eeuwig, omdat de verdoemden niet naar de hemel willen. Al zou de hemelpoort er voor hen openstaan, dan nog zullen ze weigeren binnen te gaan. Zij is pijnlijk, omdat de zonde er de verdoemden verteert met wroeging en hoogmoed. Alle kunstuitingen en ook bijbelteksten omtrent de hel zijn over het algemeen altijd allegorisch bedoeld. Hoe de dag des oordeels en het laatste oordeel er precies uit zullen zien, dat weten we niet. We weten echter wel dat het een dag van zowel verschrikking als hoop zal zijn, een dag van

De zogenoemde vier uitersten (dood, oordeel, hemel, hel) spelen inderdaad een grotere rol in het katholieke denken, omdat zij immers ons het meest nabij zijn. Zij zijn iets dat je elke dag kan overkomen en bepalen je uiteindelijke, definitieve bestemming. De dag des oordeels zelf is natuurlijk voer voor de meest huiveringwekkende kunstuitingen en teksten, maar de opstanding der doden straks op de nieuwe hemel en aarde is toch veel meer iets van de toekomst.

In katholiek verstaan wordt je ziel bij het overlijden gescheiden van je lichaam en ga je naar de hemel, al dan niet via het vagevuur. Bij de wederkomst van Christus worden lichaam en ziel weer verenigd en verblijf je voor eeuwig op de nieuwe hemel en aarde. Hemel en aarde zijn dan eveneens niet meer gescheiden, maar worden één geheel. God woont dan heel direct in ons midden, voor iedereen zichtbaar en tastbaar. Hoe dat er precies uit gaat zien, kunnen we ons niet direct voorstellen, maar het zal heel waarschijnlijk zowel heel vertrouwd als heel nieuw zijn. Onze verbeeldingskracht vindt daar h

Omdat de nieuwe hemel en aarde daarna wél een plaats wordt, waar de doden weer met hun lichamen worden verenigd, en velen onbewust daarnaar verwijzen als ze over een meer materiele hemel spreken. Maar de hemel zelf is ook niet uitsluitend geestelijk, daar er immers enkele mensen ook met hun lichaam aanwezig zijn: de Heer Jezus zelf, Henoch, Mozes, Elia en volgens niet al te protestantse christenen ook Maria. Je kunt echter het beeld van een materiele hemel ook als symbool zien voor het gegeven dat de hemel veel werkelijker is dan de aarde. Naar de hemel gaan is letterlijk 'ontslapen', het

Geen enkel probleem. Het is een prachtig, episch fantasy-verhaal over het goede tegen het kwade en je kunt er zelfs volop christelijke symboliek in zien. Met name de verleidelijke macht en invloed van het kwaad wordt er prachtig uitgediept, net als de kracht van bescheidenheid, vriendschap, loyaliteit en dapperheid om daar tegenin te vechten. Ik kan het je alleen maar van harte aanraden.

Alleen staat die andere reden expliciet in het bijbelse verhaal zelf omschreven en jouw reden niet. Ook later wordt erop teruggekomen in Numeri 27,14, als Mozes vanaf een berg het beloofde land mag zien.

Allereerst: als je 'Chicxulub' googlet, dan vliegt deze meteoriet door je beeldscherm en schudt de pagina even bij impact. 😂 Ik schreef daarom ook bewust over dieren. Een beste planetoïde kan inderdaad alsnog roet in het eten gooien... tenzij we tegen die tijd weer een manier hebben gevonden die ramp af te wenden. Het geeft echter wel te kennen natuurlijk dat inmiddels het universum zelf nodig is om ons nog op natuurlijke wijze uit te roeien. Aardse grootschalige natuurrampen en ook verschillende dodelijke pandemieën zijn daar tot nu toe niet in geslaagd. Het grootste gevaar om uit t

Overigens spelen wij allang voor God. Wij bepalen hoe de aarde eruitziet. Wij bepalen welke natuurgebieden ongerept blijven en welke niet. Wij bepalen welke dieren in welke omstandigheden mogen blijven leven en welke niet. Wij bepalen welke authentieke, inheemse stammen beschermd moeten worden en hun eigen leven mogen leiden en welke achtergesteld, tot slaaf gemaakt of afgeslacht mogen worden. Wij bepalen, de rest volgt. Wij zijn absoluut dominant op de wereld en oppermachtig. Wij kunnen kilometers hoog vliegen, kilometers diep zwemmen, op oceaangrote afstanden met elkaar communiceren, he

Daar God niet gebonden is aan de schepping en dus geen aanwijsbaar Iets is binnen het universum, is er geen sprake van het kunnen terugdrijven van Hem. God is 'Ik ben', Hij is als het ware het bestaan, het zijn zélf. Zoals een boek niet zonder schrijver kan, al kun je de schrijver in het verhaal zelf niet aanwijzen, zo kan de schepping niet zonder Schepper. Het is echter eerder zo dat wij onszélf als het ware terugdrijven uit de schepping met zulke ontwikkelingen. Onze vroegste voorouders zagen zichzelf als onderdeel van de schepping, waarin alles ademt en leeft en alles bezield is met he