Robert Frans

Dat heeft met de sacramenten te maken. Een sacrament is een directe heilshandeling van Christus door zijn Lichaam de Kerk. Diakens, priesters en bisschoppen zijn sacramenteel gewijd en daardoor zelf ook als het ware een sacrament. Bisschoppen zijn de opvolgers van de apostelen en hebben daarom dezelfde volmachten als de apostelen hadden, priesters en diaken hebben voor een deel die volmachten, elk naar de eigen wijding. De volmachten zijn het bedienen van de sacramenten en sacramentalia, het geven van de zegen en het uitoefenen van het kerkelijk leergezag. Wanneer zij hun volmachten uitoefenen

Dat is de voltrekking van het huwelijk, waar ik al over schreef. Uiteraard gebeurt dat uitsluitend in de huwelijksnacht. Man en vrouw worden dan definitief 'één vlees'. Maar de huwelijkssluiting en inzegening gebeurt in de kerk, ten overstaan van minimaal twee getuigen, die de gemeenschap vertegenwoordigen, en een diaken of priester, die Christus vertegenwoordigd.

Christus zélf is echter het Woord. En zonder hoofd zal geen lichaam functioneren, dus is het logisch dat Hoofd en Lichaam ook binnen de kerk één geheel vormen en dat geheel is Christus. Zowel de Schrift als de Traditio als de Kerk vormen zo ook één geheel, want door de Kerk leren we de Schrift en Traditio te verstaan. Zij die zich uitsluitend op de Schrift willen gronden, raken dan ook onvermijdelijk verdeeld met elkaar, omdat de Schrift op meerdere manieren te lezen is en het verabsoluteren van de Schrift direct tot het verabsoluteren van de eigen lezing leidt.

Alleen wanneer het eerst als huwelijk gesloten is voor het aanschijn van God. Net zoals je niet automatisch iemand doopt als je diegene onderdompelt in water of water over hem heengooit, maar alleen als je met de intentie hem te dopen de juiste rite voltrekt, of het beste door een diaken of priester laat voltrekken. Wanneer je met iemand het bed deelt, ga je weliswaar een zekere verbintenis met diegene aan, maar het is dan nog geen huwelijk. Mocht je als ongehuwde iemand zwanger maken of zelf zwanger raken en je wilt je verantwoordelijkheid nemen, dan wordt je geacht alsnog voor de kerk te tro

In onder meer Matteüs 19,6 staat dat wat God gebonden heeft, een mens niet kan scheiden. Het huwelijk is dus een door God ingesteld sacrament. Daar de Kerk het Lichaam van Christus is, wordt binnen haar daarom door God het huwelijk gesloten en gezegend. Christus is immers God en in die hoedanigheid sluit Hij zo het huwelijk. In de huwelijksnacht wordt het huwelijk vervolgens geconsummeerd ofwel voltrokken.

Suïcide is niet strafbaar, omdat je bij een geslaagde poging überhaupt niet gestraft kan worden en bij een niet-geslaagde poging een straf alleen maar de neiging daartoe extra zal opwekken. Mensen met suïcidale neigingen hebben professionele hulp nodig, al dan niet in een gedwongen kader, geen straf. Suïcide is meestal het symptoom van een zeer ernstige ziekte, die feitelijk je hersenen tegen je opzet. Met therapie en of medicatie kan die neiging worden ingedamd tot verholpen, zodat de strijd ertegen vergemakkelijkt tot gewonnen wordt. Stel dat je iemand tegenkomt die op de brug staat, kl

Toch vind ik dit wel een lastige kwestie, zonder dat ik deze kinderen onrecht aan wil doen. De hersenen van kinderen zijn immers nog niet zodanig ontwikkeld, dat ze zulke ingrijpende keuzes helemaal ten volle kunnen doordenken. Daarom mogen kinderen bijvoorbeeld niet stemmen, niet zelfstandig bancaire financiële transacties verrichten, moeten ze verplicht naar school, wordt tienerzwangerschap als ongewenst beschouwd, noem maar op. Ook qua medische behandelingen zijn de ouders verantwoordelijk voor wat het kind wel of niet kan en heeft het kind daarin niet het laatste woord. Waarom zou zo'n e

Heel onze samenleving is op dit moment geënt op afleiding. Op televisie wordt je door reclames en reclamebalkjes afgeleid. Op internet door popups en soms gigantische advertenties. In games door subquests en interrupterende mechanismen. Je mobieltje is één en al afleiding, zéker als je op social media zit. Op werk wordt je afgeleid door collega's en berichtjes. En onze hersenen passen zich er min of meer op aan, zodanig dat het steeds moeilijker wordt om je langer dan een half uur te concentreren. Ik denk dat het God eerlijk gezegd wél wat uitmaakt. Natuurlijk was het ook in de tempel

In het Nieuwe Testament betekent 'dood' eigenlijk vrijwel altijd het leven zonder Christus. Daarom wordt van overleden gelovigen vrijwel nooit direct gezegd dat ze dood zijn, maar gebruikt men eufemismen als 'slapen'. De opwekkingsverhalen gaan inderdaad over de opwekking tot het nieuwe leven in Christus en de verrijzenis uit de doden straks, want het zijn tekenen. En tekenen willen altijd een diepere betekenis overbrengen dan wat ze lichamelijk doen. Wanneer Christus het brood vermenigvuldigd, dan is dat omdat Hij het ware Brood uit de hemel is, waar Hij overvloedig van geeft. Wanneer Ch

Mijn woorden worden een beetje verkeerd begrepen, denk ik. Ik schreef niet dat God mét de stilte spreekt, maar ín de stilte. Vanuit de stilte kun je dus wel degelijk alsnog Gods stem verstaan en (voor jezelf) optekenen wat Hij je ingeeft. De stilte maakt de Schrift dus niet onzinnig. De stilte is juist een vruchtbare voedingsbodem om de Schrift te verstaan.

God spreekt in hetgeen wij het meest vrezen en het meest vermijden: de stilte.

Misschien laat Hij dat zich aandoen en kan Hij zich dat laten aandoen, júíst omdat Hij de enige, ware God is. Probeer zélf maar eens je zo wreed te laten martelen en toch mededogen en liefde voor je vijanden te blijven hebben en ze zelfs te vergeven. Komt denk ik toch héél wat almacht bij kijken... Laten we alsjeblieft niet de vergissing begaan te bepalen hoe een 'ware God' zich wel of niet zou (moeten) gedragen. God is zo onvoorstelbaar en onvergelijkelijk anders dan wij qua wezen, dat we uitsluitend afhankelijk zijn van openbaring om enigszins te weten wie en wat Hij is. Als Jezus niet God

Wat in China de overheid doet, wordt hier in het westen door grote multinationals gedaan. Privacyschendingen, grootschalige censuur, slechte werkomstandigheden voor lageloonarbeiders, het produceren van kwantiteit ten koste van kwaliteit, massale, constante propaganda voor materialisme in de vorm van reclames en advertenties en zelfs een lichte vorm van sociaal krediet in de vorm van likes, beoordelende algoritmes en canceling op de machtige social media. En die multinationals doen dat om louter commerciele redenen. Ondertussen wordt het straatbeeld en het internet steeds gelijkvormiger, met o

De vrede bewaren is echter iets anders dan ongeïnteresseerd of onverschillig onder het onrecht blijven. Dat laatste is nadrukkelijk niet de bedoeling. Liever zelfs iets te kwaad dan te onverschillig, want kwaad is gemakkelijker tot het goede te bekeren dan onverschilligheid. Het gaat er vooral om dat je je niet door woede laat verteren, dat je wel met Christus verbonden blijft in zijn vrede. Niet woede moet je leidsman zijn, maar de liefde van Christus. Niet het bestrijden van onrecht moet je leidsman zijn, maar het leven vanuit Christus. Geen enkele vorm van activisme mag de plaats van Christ

Een interessante, wellicht uitdagende vraag voor jou (en ook voor mij natuurlijk) is vervolgens: wat doe je met die boosheid? Hoe weet je dan toch de innerlijke vrede van Christus in jezelf te bewaren, ook als je tegen onrecht strijdt? En hoe zorg je ervoor dat je met Gods hulp niet in dezelfde valkuilen loopt als die je bij anderen ziet? Dat je nederig, zachtmoedig en bovenal geduldig blijft, in het diepe besef dat God ook op de meest corrupte politici en verachtelijke criminelen met erbarmen en mededogen blijft neerzien? Titus Brandsma schreef als priester en journalist fel tegen het na

Naar mijn verstaan niet. Het kwaad moeten we immers wel veroordelen en dat uit zich nu eenmaal ook in concrete daden, die wij moeten benoemen, vermijden en waar nodig berechten. Maar we kunnen nooit werkelijk de motieven achter iemands daden achterhalen, daar we zijn of haar hart niet kennen. Iemand kan uit zuivere motieven een zonde begaan, zodanig dat het al veel minder tot helemaal geen zonde meer is. Maar zelfs als een zonde een intrinsiek kwaad is, ongeacht de omstandigheden, dan nog mogen we niet oordelen over degene die zich eraan bezondigt. Want ook hier weten we niet uit welke motie

Naar mijn weten heb ik nooit over slechte mensen gesproken, maar enkel over slechte daden die mensen doen. Wat president Poetin nu in Oekraïne doet is naar mijn idee over het algemeen genomen slecht, maar over zijn hart kan ik niet oordelen en ik besef me dat er altijd belangrijke nuances zijn in een oorlog die ik niet ken. Daarnaast is het ook niet de bedoeling om algemene oordelen over bevolkingsgroepen te geven, dus ook niet over politici in het algemeen. Want daarmee kleur je al iemands beeld over de eerstvolgende politicus, voordat diegene de politicus leert kennen. Diegene zal dan de p

Dus dan ook niet over politici. Je uitspraak dat je niet kunt verwachten van politici dat ze heilig zijn is een vrij hard oordeel dat jou niet toekomt. Politici zijn ook gewoon mensen zoals jij en ik, met hun goede en kwalijke kanten. Ook als politicus kun (en moet) je een heilig leven leiden, door de evangelische waarden leidend te laten zijn in je werk en in je keuzes. En wanneer je je verkiesbaar stelt, bega je geen zonde en sluit je dus niet de weg naar heiligheid voor jezelf. Het politieke ambt is niet intrinsiek zondig en is dat ook nooit geweest.

Dat was dan ook niet mijn intentie; ik schreef al dat het incidenten zullen zijn en ook christenen zich daaraan zullen bezondigen. Niets menselijks is ons allen vreemd, ook christenen en queers niet. Ik meende alleen een nuance te moeten plaatsen bij je stelling dat christenen op zo'n Pride zonder meer er kunnen staan. Dat zal dus erg afhangen van hoe zij tegenover Pride en de queer-gemeenschap in het algemeen staan en in hoeverre passerende queers dergelijke uitingen zonder meer zullen accepteren.

Als in Jozua 5 de Israëlieten net Kanaän zijn binnengetreden en zich voorbereiden op de slag om Jericho, komt Jozua dichtbij deze stad een man met een getrokken zwaard tegen. Hij stelt hem de vraag of hij een van de Israëlieten is, of een van de vijand. De man antwoord verrassend genoeg dat hij geen van beiden is. Hij behoort tot het leger van de Heer. Alsof je op het slagveld in Oekraïne een militair tegenkomt, hem vraagt of hij voor Rusland of Oekraïne vecht en hij vervolgens dát antwoord geeft. Het is een korte scène aan het eind van het hoofdstuk en uiteindelijk laat de Heer de Israël

Toch gebeurt het soms weleens dat vreedzame, christelijke demonstranten gewelddadig worden bejegend door queers, met geen andere aanleiding dan hun aanwezigheid. En het onderwerp van de demonstratie hoeft dan niet eens anti-queer te zijn, of zelfs niet eens een demonstratie. Het zullen incidenten zijn en andersom zal het ook gebeuren, maar dergelijke millitante tendensen kom je dus wel degelijk ook bij queers tegen. Ik denk dat als je bij de Pride als groep christenen zou demonstreren voor traditionele familiewaarden, zelfs nog zonder respectloos jegens queers te zijn of ook maar iets te zeg

Ik denk dat de door @Petra. aangehaalde stukken al een mooie duiding geven aan vooral Romeinen 13. Maar ook als je die tekst als een oproep tot niet-ironische gehoorzaamheid leest, wijkt Romeinen 13 naar mijn idee niet veel af van wat Paulus verder in zijn brieven schrijft. Hij komt op mij niet echt over als een revolutionair, ook al tekent hij inderdaad wel op soms meer verdekte wijze revolutionaire ideeën op voor die tijd. In zijn brieven geeft hij vooral aan niet teveel aan de status quo te veranderen, daar Jezus wel snel terug zou komen. Het lijkt erop dat hij stabiliteit en orde in zijn (

Zo vreemd is dat echter niet. Er gingen verschillende ideeën over de Romeinse bezetting rond, van het zich ernaar willen schikken tot gewelddadig verzet. Niet iedereen zal die opstand dus hebben gewaardeerd, of het misschien tactisch een heel domme zet hebben gevonden. Sommigen zullen de bezetting zelfs wellicht prima hebben gevonden, omdat het ook voordelen bracht. Denk alleen al aan de komische scène in de film Life of Brian, waarin de retorisch bedoelde vraag wat de Romeinen ooit voor hen zouden hebben gedaan, ineens een al te uitgebreid en historisch vrij correct antwoord krijgt. Ook

Het is dan ook geen degradatie, maar meer een extra betekenislaag. Het sluit alle andere betekenissen niet uit, maar geeft alleen maar extra kleur aan de tekst. En waarom zou de liefde tussen man en vrouw sowieso een degradatie zijn? Het huwelijk is een beeld van de liefde tussen Christus en zijn Kerk en het is een van de zeven sacramenten. De familie is daarbij de enige natuurlijke organisatie die wij kennen, die letterlijk in ons lichaam is terug te vinden, en daardoor een volwaardige evenknie van de bovennatuurlijke familie, dus de Kerk, die in elke gedoopte ziel is terug te vinden. 1 Korin

Dat hoeft natuurlijk niet hè. De Schrift is op verschillende niveaus te lezen. Van het theologische niveau waar jij denk ik op doelt tot het persoonlijk niveau waarbij een tekst jou op een eigen manier raakt. En de verschillende niveaus kunnen en moeten heel goed naast elkaar bestaan en elkaar aanvullen. De theologische betekenis van een tekst kan dan misschien heel anders zijn dan wat jij er persoonlijk bij ervaart, maar zolang je beiden niet met elkaar verwart en beiden niet uitsluit, kan het veel rijkdom in het geloof geven. De prediking en de bijbelstudie kunnen vervolgens die verschillend