Figulus

Je plaatst jezelf als het subject dat observeert of beoordeelt. Vanuit dat subjectieve perspectief ervaar jij de nieuwe wortel niet, en concludeert daarom dat die “kleurloos” of betekenisloos is. Het probleem van je redenering: je stelt je eigen ervaring of perceptie centraal, terwijl het christendom juist zegt dat de wortel (Christus) objectief werkelijkheid is, onafhankelijk van wie het ervaart. Je ontkent wat je niet kan hebben... en vervalt in trollaria. Het gaat hier niet om wat jij ervaart of kunt waarnemen. De nieuwe wortel is geen subjectief gevoel, maar een objectieve werkel

Een echte gesprekspartner zoekt naar helderheid en verbinding, maar een trol houdt liever de mist erin en geeft korte prikjes zodra iemand dingen scherp stelt... Binnen andere stromingen wordt dit juist niet hetzelfde gesteld. Daar blijft de oude wortel bestaan en probeert men die te verbeteren of te zuiveren. In het evangelie gaat de oude wortel met wortel en al eruit — en er komt een geheel nieuwe wortel in Christus. Dat verschil is niet gradueel, maar absoluut.

Ik leef niet zonder wortel. De oude wortel is uitgerukt. Ik ben geënt op een nieuwe wortel, namelijk Christus, die de goede aarde en de ware stam is. Mijn wortel is nu Christus zelf. Zoals geschreven staat: Gelijk gij dan Christus Jezus, den Heere, hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem; Geworteld en opgebouwd in Hem, en bevestigd in het geloof, gelijkerwijs gij geleerd zijt, overvloedig zijnde in hetzelve, met dankzegging. (Kol. 2:6-7, SV). En indien de eerstelingen heilig zijn, zo is ook het deeg heilig, en indien de wortel heilig is, zo zijn ook de takken heilig. En zo enige de

Het verschil is dat ik het niet zie als een tijdloos principe of symbolische helderheid, maar als een concrete werkelijkheid. Niet 1+1=2, maar dood en opstanding. Radicaal gaat niet alleen tot de wortel van een idee, maar tot de kern van het bestaan: de oude mens sterft, de nieuwe leeft. Dat is geen poëzie, maar realiteit. Precies daar zit het verschil: jij ziet radicaal als terúggaan tot de wortel, ik zie het als mét wortel en al uitgerukt worden. Het oude blijft niet in stand, het sterft volledig. Alleen zo kan nieuw leven ontstaan. Niet 1+1=2, maar dood + opstanding = eeuwig leven. Dat

Je legt de nadruk op variatie en context, maar daar zit meteen het verschil tussen een new age-benadering en de Bijbelse boodschap. New age ziet vernieuwing vaak als een gradueel, contextueel proces van bewustzijn, dat asynchroon en met variaties verloopt. In het christendom gaat het daarentegen om een objectieve daad van God: een mens gaat van dood naar levend, wordt een nieuw schepsel. Dat kan in de praktijk verschillend beleefd worden, maar de kern ligt niet in menselijke ontwikkeling of voortschrijdend inzicht, maar in Gods ingrijpen. Het nieuwe begin is dus niet relatief of procesmatig, m

Je vraag laat mij kiezen tussen twee. Maar in de christelijke visie komt er een derde component bij die fundamenteel is: Objectieve waarde. Bekering is niet enkel hoe iemand het beleeft of hoe de gemeenschap erdoor gevormd wordt, maar ook een werkelijkheid die door God zelf tot stand wordt gebracht. Het gaat om een reële statusverandering: van dood naar levend, van vijandschap naar verzoening, van oude schepping naar nieuwe schepping. Bekering heeft dus drie dimensies tegelijk: Objectief (door God bewerkt, ongeacht gevoelens), subjectief (ervaren) en collectief (gemeenschapsvormend).

Het evangelie beschrijft de mens niet als een onvoltooide rups die vanzelf doorgroeit tot vlinder, maar als iemand die dood is in zonden en door Gods liefde en genade levend gemaakt wordt. Rups --> vlinder suggereert een natuurlijk groeiproces, een biologische metamorfose waarin de rups altijd al de potentie van de vlinder in zich droeg. Dood --> levend is radicaal anders: het gaat niet om natuurlijke ontwikkeling, maar om een ingrijpende, bovennatuurlijke verandering die van buitenaf komt — Gods ingrijpen. Het christelijk geloof draait niet om menselijke potentie die van

Want het einde (telos) der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een iegelijk, die gelooft. (Rom. 10:4, SV). Hier betekent het dat Jezus de vervulling, het doel, van de wet is. Het telos van de mens wordt bereikt doordat Gods liefde nu al gegeven is in Christus. Het einddoel (leven in God) is al begonnen bij bekering en loopt uit in voltooiing bij de wederkomst.

Als een christen religies (ook het “religieuze systeem” binnen het christendom zelf) serieus neemt als middel tot redding, ontstaat het probleem dat hij terugvalt op eigen kracht. Daarmee verliest hij het hart van de boodschap: dat alles begint bij Gods genade en niet bij menselijke prestatie. Dit verklaart ook waarom Jezus vaak zo fel was tegen de religieuze leiders van zijn tijd: hun focus op regels en uiterlijk vertoon verduisterde juist de liefde en genade van God. De islam kan worden begrepen als een religie in de klassieke zin van het woord, hetgeen een fundamenteel spanningsve

https://cultuurondervuur.nl/artikelen/het-lobbyschandaal-van-frans-timmermans-hoelang-blijven-de-linkse-media-zwijgen Wie zwijgt stemt toe. Linkse oplichters.

Die bestaat niet.

Het begrip religie heeft een lange geschiedenis, zowel etymologisch als conceptueel. Het woord “religie” stamt uit het Latijn, van religio, dat afkomstig is van religare (“binden, naleven”). Traditioneel verwijst religie naar een systeem van rituelen, wetten en voorschriften dat mensen in staat stelt een verbinding met het goddelijke te zoeken. Het naleven van deze regels is bedoeld om moraliteit, liefde en goedheid te bereiken, waarbij de nadruk vaak ligt op menselijke inspanning en gehoorzaamheid als middel tot het goddelijke. Het christendom, zoals gepresenteerd in de leer van Jezus, b

Mijn overtuiging is dat, als het echt op de proef wordt gesteld, vrijwel elke Gazaan uiteindelijk achter Hamas blijkt te staan. En dat betekent dat zij zullen moeten vluchten om elders hun strijd voort te zetten. Gaza als veilige basis voor hen kan simpelweg niet blijven bestaan. En die mensen voelen zich dan geen vluchteling, maar gast in het land waar ze terechtkomen. Van daaruit zetten ze hun strijd gewoon voort, met asymmetrische oorlogvoering, totdat ook dat land zich gedwongen voelt te capituleren. Zo verplaatst het conflict zich keer op keer. Het is als de kanker in je land uitnodigen,

Het opbouwen van Gaza zal nooit blanco gebeuren – het Westen of andere landen gaan daar niet zomaar miljarden in pompen zonder garanties. De voorwaarden zijn: Demilitarisering → geen Hamas-raketten meer, geen tunnels, geen wapensmokkel. Bestuurlijke hervorming → Hamas mag geen controlerende macht meer zijn; een internationale of Palestijnse Autoriteit-achtige structuur moet het overnemen. Toezicht → geld en materialen onder internationaal toezicht, zodat cement en staal niet weer in raketfabrieken en bunkers verdwijnen. Politieke voorwaarde → erkenning van Israël. Met

Dat betreft enkel bebouwde omgeving en infrastructuur. Dat gaat weinig helpen en kan weer opgebouwd worden door de vijand. De vijand moet vernietigd worden, niet slechts wat beton.

De simpliciteit die jij bedoelt, heeft er 251 pagina’s voor nodig om naar voren te komen? Dat is geen paradox meer, dat is een saga.

Rare joden met zelfmoordneigingen. Als je het land waar je woont niet wilt steunen, ga dan wonen in het land dat je wel steunt.

Je zet hier een karikatuur neer. De vergelijking met nazi’s is beneden alle peil en verraadt eerder je eigen obsessie dan de werkelijkheid. Oorlog is geen wiskundesom waarin je percentages burgers en milities keurig van elkaar scheidt. Hamas heeft er zelf voor gekozen om tussen burgers te opereren, tunnels onder huizen te graven en schuilplaatsen in ziekenhuizen en kerken te gebruiken. Dát is de reden dat er burgers sneuvelen. Wie daar blind voor is, laat zich gebruiken door Hamas-propaganda en verwart cynische strategie met feiten. Dus kom niet met simplistische slogans alsof het allemaal een

Bang voor de praktijk is ook een soort hoogtevrees.

De dans van de raaf en de duif. De ark rust, in de zevende maand, op de bergen van Ararat. De lucht zwaar van stilte, na het oordeel. Noach opent het luik en zendt de raaf uit, de wijde wereld in. De raaf danst boven het water, zwart tegen de grauwe hemel. Heen en weer, uitgaand en terugkerend, totdat de aarde droog zal zijn. Zijn vleugels tekenen cirkels van het oude dat blijft hangen: dood, verval, de schaduw van oordeel. Hij vindt voedsel in de resten van het oude, leeft van dood en verderf, en keert niet terug. Dan komt de duif, wit, zoekend, kwetsbaar. Zij keert terug bij N

Klopt, tijdloze abstracties hebben hun waarde, maar onrust vraagt om het directe werk: oefenen, voelen, vallen en weer oppakken. Dat is het verschil tussen lezen over jongleren en daadwerkelijk de ballen in de lucht houden. Soms moet je gewoon even jezelf bij de kloten pakken en aan de bak, theorieën helpen niet om de bal in de lucht te houden. Hoogtevrees los je niet op door laag te blijven.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee en mag dus gerust schizofreen genoemd worden. Gelukkig weten twee meer dan één. Maar als één daarvan gewaarschuwd is, weten ze eigenlijk met z’n vieren. Die flauwekul over morele oorlogvoering schiet me in het verkeerde keelgat. Mooie praatjes die er via het kontgat net zo hard weer uitkomen.

Ja, ik denk ik wacht even ipv een nieuwe alias aan te maken. Het huidige Nederland is het resultaat van eeuwen van strijd tussen Germaanse stammen en latere overheersers; nationale grenzen en identiteit zijn nooit vanzelfsprekend, maar altijd het product van conflict en machtsevenwicht. Die Germaanse stammen waren bepaald niet zachtzinnig naar elkaar toe; grondgebied en macht werden veroverd door brute strijd en geweld. Als Hamas denkt dat ze iets nieuws uitvinden, kunnen ze daar nog een puntje aan zuigen.

Noem mij één volk dat níét via oorlog, strijd of onderdrukking aan grondgebied is gekomen. Dat geldt universeel, door alle tijden heen. Israël is daarin geen uitzondering, maar zeker ook niet uniek.

Jij maakt zelf ook onderscheid door abortus moord te noemen of genocide apart te benoemen. Dan kun je mij moeilijk verwijten dat ik het patroon van moorden op vrouwen benoem als femicide. We gebruiken termen niet om levens ongelijk te maken, maar om de context en oorzaken te verduidelijken.