Figulus

De observant. Bang voor een blauwe plek, of is de tribune je ding?

Als jouw moreel oordeel gebaseerd is op voorkeur, dan is 'onvoorstelbaar diep gevallen' niets anders dan een emotioneel geladen smaakverschil. Je verwerpt iets op basis van een maatstaf die je zelf als subjectief hebt gedefinieerd. Dat mag, maar het draagt dan geen universele geldigheid --- precies wat jij mij verwijt. Ik vind spruitjes vies --- jij beren die jongvolwassenen lekker vinden. Jij zegt het.

En ik probeer nog wel het tempo aan te passen aan je cognitieve vermogens.

Je verwart biologische overlevingsdrang met morele oordelen. Instinct zegt: "Blijf weg bij het gevaar." Moraal zegt: "Het is verkeerd om iemand in gevaar te brengen." Het eerste is een evolutionair reflex. Het tweede is een normatief oordeel dat zegt wat zou moeten, zelfs als het in strijd is met eigenbelang of groepsbelang. Bijvoorbeeld: opkomen voor een vreemdeling onderdrukt door je eigen groep — dat is moreel, maar niet instinctief of evolutionair voordelig. Als moraal puur voortkomt uit overlevingsvoordeel, dan zijn dingen als vergeving, opoffering of het liefhebben van j

Er is bij jou geen hoger moreel ijkpunt dan de mens zelf. En dus verandert moraal met de mens mee. Of dat nu langzaam gaat of snel doet niet ter zake. Zonder objectieve maatstaf kan je moreel bezwaar tegen slavernij of kindermoord niet meer zijn dan: “Ik vind het niet prettig.” Prima, maar dat is dan geen moreel absoluut bezwaar, maar een voorkeur. En daar mag een ander dus gerust van afwijken, zolang hij het “anders voelt”.

En wat als de meerderheid morgen besluit dat slavernij wél weer kan? Zou het dan moreel juist zijn? Als jouw hele moraal afhankelijk is van de grillen van de meerderheid, dan kan je vandaag slavernij veroordelen en het morgen weer verdedigen, simpelweg omdat “de meesten het zo voelen”. Dat is geen moraal, dat is groepsinstinct.

Precies. De slavernij werd afgeschaft toen de meerderheid ertegen was, niet omdat het ineens moreel verkeerd werd, maar omdat de morele wind draaide.

Het verschil is dat jij morele voorkeuren erkent als subjectief, en ik ze herken als ontoereikend. Want als moraal enkel een kwestie van voorkeur is, dan is slavernij pas verkeerd zodra de meerderheid het onprettig vindt. Dan zijn de Holocaust en kindermisbruik moreel neutraal, zolang iemand ze “persoonlijk waardevol” vindt. Mijn punt is dus niet dat jij ook mijn moraal moet aanvaarden, maar dat jouw eigen benadering moraal machteloos maakt. Het maakt ethiek tot smaak. En smaak kun je niet verdedigen of veroordelen, enkel in verschillen. Dus ja, ik bots met jouw idee dat “alles maar

"Alle moraal komt voort uit eigenbelang," zeg je, maar dat is nu juist het probleem. Want morele wetten die alleen gelden zolang het ons uitkomt, zijn geen wetten maar voorkeuren. Je stelt: "Jouw God is geen universeel fundament, want slechts een deel van de mensheid gelooft erin." Maar dat slaat de plank mis. Iets is niet onwaar omdat niet iedereen het gelooft, waarheid hangt niet af van populariteit. Anders zouden 2+2=4 pas kloppen zodra de meerderheid het gelooft. De vraag is dus niet of iedereen in God gelooft, maar of Hij bestaat en of Hij inderdaad het morele fundament is. En a

Jij zegt dat je geen God nodig hebt voor je normen, maar tegelijk stel je morele grenzen aan anderen, zonder universeel fundament. Dat maakt jouw verontwaardiging subjectief en onbewijsbaar: koud, omdat het uit eigenbelang voortkomt, niet uit waarheid. Je noemt koude rillingen emotie. Prima. Maar emotie is geen maatstaf voor rechtvaardigheid. Als dat zo was, zou een psychopaat gelijk hebben zodra hij iets ‘goed voelt’.

Heeft werken je automatisch het morele gezag gegeven om te oordelen over een ander die dat niet doet?

Die man was niet een handje bessen aan het plukken omdat hij honger had.

Niet als het in opdracht van God gebeurt. Als je bewust Gods gebod overtreedt, dan is het oordeel helder. Je moet dat niet zelf willen beslissen.

Mijn voornaamste zorg zou zijn om goed te mikken zodat de ander zo min mogelijk lijdt.

Word je ook een dagje ouder? Heb je de goede link gestuurd? De fles gebruiken ter compensatie is over het algemeen genomen geen goed idee.

Prima gezegd Kaasjeskruid, ik zou het niet beter gedaan kunnen hebben.

https://wij-leren.nl/jonge-kind.php#:~:text=Het begrip jonge kind wordt,ongeveer 2 tot 8 jaar.

Je haalt de Tien Geboden aan, maar daarin staat niet 'Gij zult niet doden'. Het Hebreeuwse woord is rātsach, wat ‘moord’ betekent: het opzettelijk en onrechtvaardig doden uit haat, wrok of eigenbelang. De Bijbel maakt wél onderscheid tussen moord en gerechtvaardigd doden, oorlog of goddelijke straf. Als je dus de Bijbel als maatstaf aanhaalt, wees dan nauwkeurig. Het verbod is op moord — niet op elk soort doding. Aangezien alle leven van God is, heeft God het recht om te beschikken over dat leven wanneer Hem dat goed dunkt. Ooit zal Hij ook jou leven nemen en voor Zich roepen. Je zeg

Dus je morele oordeel is niet universeel, niet objectief, en ook geen kwestie van smaak. Wat is het dan wel? Een persoonlijke voorkeur met morele aspiraties? Je kunt niet tegelijk zeggen: 'objectieve moraal bestaat niet' én ‘ik heb morele moeite met wat jij doet’. Zonder objectieve standaard blijft het bij: ik vind dit vervelend. Dat mag, maar dan moet je ook accepteren dat je kritiek geen normatieve kracht heeft.

Je noemt mijn morele opvattingen arbitrair, omdat ze zich beroepen op een goddelijke maatstaf. Maar ondertussen uit jij morele verontwaardiging over iets wat (volgens jouw eigen logica) puur subjectief is. Dus als moraal subjectief is en gebaseerd op wat jij prettig of onprettig vindt, dan is je hele verontwaardiging over ‘jongetjes die verscheurd worden’ uiteindelijk niets meer dan: 'ik vind het niet leuk'. Dat mág, maar snap dan ook dat je daarmee geen universeel geldig argument aanvoert — net zomin als ik dat zou doen met 'ik vind spruiten vies'. Of je erkent dat er een objectie

Je zegt: ‘Moraal is altijd subjectief.’ En toch doe je uitspraken alsof ze universeel geldig zijn. Dat is innerlijk tegenstrijdig; je gebruikt morele verontwaardiging alsof het een objectieve standaard is, maar als je erop bevraagd wordt, valt het terug op: ‘ik vind het niet prettig.’ Precies daarom grijpen christenen naar openbaring. Niet omdat we geen gevoel hebben, maar omdat gevoel géén fundament is. De Bijbel pretendeert niet dat ‘ik’ de maatstaf ben — het stelt dat er Iemand is die dat recht wél heeft. Dat jij dat niet accepteert, prima. Maar daarmee valt jouw kritiek n

Dus je moreel oordeel is puur subjectief — enkel geldig voor jou. Prima, maar dan heb je geen enkele grond om mij of de Bijbel universeel te bekritiseren. Zonder objectieve moraal is er geen “goed” of “kwaad” — alleen wat jij prettig of onprettig vindt. Dan is jouw verontwaardiging over de ‘jongetjes’ niet meer dan persoonlijke smaak. En smaak is geen argument. Daarmee valt je hele bezwaar inhoudelijk weg. Ah, we zijn bij het niveau 'Tijd voor je pilletje' aangekomen. Altijd fijn als iemand z’n morele superioriteit onderstreept met kleuterschoollogica. Maar goed, ik wach

Met een diepe zucht haalde Paulus zijn pijp tevoorschijn – een nieuwe gewoonte sinds hij ontdekte dat kaboutermoraliteit weinig helpt tegen existentiële twijfel. “Weet je,” mompelde hij tegen een voorbijkruipende duizendpoot, “ze zeggen dat de Grote Eikel boven alles waakt, maar ik zie vooral chaos, houtrot en zure regen.” Vervolgens deed Paulus iets wat geen kabouter ooit had gedaan. Hij keerde zijn rug naar de heilige moscirkel, trok zijn broekje omlaag en liet een uitgesproken mening achter. Midden op het altaar van de Gevederde Kevers.

Hallo Paulus de bospunker met een nieuw credo: "Schijt op andermans godheid, geloof wat je zelf kunt ruiken." Heb jij dat nou ook altijd, dat je je eigen scheet wel goed vind ruiken maar je neus ophaalt voor die van een ander? Je zou een handleiding "Morele scheten" kunnen schrijven: Hoe herken je je eigen morele scheten? Wanneer ruikt het naar deugd en wanneer naar hypocrisie? Kun je moreel boeren zonder te scheten?

Als je alleen ‘kleine jongetjes’ blijft roepen zonder de Hebreeuwse tekst serieus te nemen, praat je over een andere scène dan die in de Bijbel staat. En als je morele woede voelt terwijl je tegelijk zegt dat God niet bestaat, gebruik je Gods morele kader om Hem te vermoorden. Je gebruikt een moreel kompas dat alleen zinnig is als God bestaat, en daarmee bevestig je eigenlijk precies wat je probeert te ontkennen.