Figulus

Ik ben altijd een voorstander geweest van het halen van dieren uit het asiel. Een dier uit het asiel behoort goedkoop te zijn; dat is tenminste mijn logische verwachting, vooral omdat veel asielen zich inzetten om dieren een nieuw thuis te geven en meestal geen commerciële intenties hebben. Toch moet ik 425 euro betalen voor een pup en 150 euro voor een kitten uit het asiel. Dat slaat nergens op; ik kan net zo goed een nieuw dier kopen bij een commerciële fokker. Tegenwoordig kost een goed hart je een rib uit je lijf! Waar is de redelijkheid gebleven?

Dat heeft mij eens mijn huiskamer gekost toen ik mijn vorige hond kennis liet maken met dergelijke techniek.

Graag is wel veel gezegd, maar indien nodig zal ik het niet laten. Met een bom om zijn nek. Als Zoon van God wordt Jezus gezien als perfect en volledig in staat om liefde te belichamen zonder dat hij daar een voorbeeld voor nodig had.

Adolf Hitler had een Duitse herder genaamd Blondi, en naar verluidt heeft hij haar gedood in de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog, kort voordat hij zelf suïcide pleegde. Dit deed hij om te voorkomen dat ze in handen van de vijand viel. Het is een tragisch voorbeeld van de wrede en destructieve aard van zijn regime, niet alleen in termen van mensenlevens, maar ook in zijn relatie tot dieren.

Als een kitten niet op de juiste manier leert jagen, kan het zijn dat ze alleen maar met hun prooi spelen in plaats van het serieus te nemen als een bron van voedsel. Dit kan leiden tot vele halfdode beestjes die een gruwelijke dood creperen. Over een onvergeeflijke daad gesproken! Ik zou die dames van je maar eens stevig toespreken en direct, voor de ogen van iedereen in huis, die muis zijn nek breken en opvreten

En dan met een kat opgescheept komen te zitten waar je tv nooit bij veilig is.

Als uitbreiding op het arsenaal om het wat aantrekkelijker te maken, zou je het muisje ook kunnen verstoppen, bijvoorbeeld onder de vloerbedekking, of je bakt het aan voor extra attractie. Dus: eerst breek je de poten, rol je het door wat kattenkruid en bind je een touwtje aan zijn staart, waarna je het onder de vloerbedekking verstopt, eventueel bak je de muis aan als reactie van de kittens uitblijft. Dat simuleert de werkelijkheid toch behoorlijk, dunkt me. Je zou het muisje ook kunnen vervangen door een speelgoedmuisje – al vraag ik me dan af wat het nut zou zijn van het breken van de poten

De volwassen mens heb ik het dan over. Overigens: zou een baby niet intentioneel van zijn moeder kunnen houden? Of moet dat geleerd worden door zijn moeder? De reflexmatige handelingen van een baby zijn zo instinctief als ademhalen, of het stoppen daarmee onder water.

Bedoel je het onderscheid tussen beiden wellicht? Intentie is een bewuste keuze, terwijl instinct een onbewuste, automatische reactie is.

Dat waag ik te betwijfelen. Daar is de mens te intentioneel voor, er is geen sprake van instinct. We zullen bewust moeten handelen aan de washand van voorbeelden die worden gegeven.

Een hond likt instinctief zijn kont, maar wij niet onze voeten.

Ja, het zou ook kots kunnen zijn.

Toch is er sprake van overeenkomst: die ligt in het feit dat beide kunnen worden gezien als kenmerken van een persoon die invloed kunnen hebben op de algehele hygiëne en verzorging. Zo kan het zijn dat als ik mijn baard niet hygiënisch onderhoud, het lijkt alsof er een hond in heeft lopen schijten.

Daarom zei ik ook dat de baard er niet toe doet.

Een kever is ook een goed alternatief. In de natuur is het niet gebruikelijk dat een moeder een levende prooi aan haar jongen aanbiedt; dat zou tegennatuurlijk zijn, aangezien het niet de bedoeling is om de prooi in leven te houden. Dus draai dat beestje gewoon voor het aanzien van de poesjes de nek om.

Je zou de muis ook gewoon de nek kunnen omdraaien en aan de staart pakken, om deze vervolgens al spelend de poes aan te bieden. Je kunt ook een touwtje aan de staart binden, om het wat interessanter te maken.

Ik heb in Zwolle gewoond, in een van de buitenwijken. Daar liep een Siameesje, klein van stuk en onder de vlooien, gebruikt voor de fok door mensen een paar huizen verderop. Zo klein als ze was en onder de littekens, ze was de terrorkat van de buurt waar zelfs honden met een boogje omheen liepen. Wat een donderstraal dat was. Die kwam elke avond langs om even bij me op de borst te kruipen en in slaap te vallen, dit tot grote schrik van mijn toenmalige vriendin die ook een kat had. Een verwende rode kater die geen knip voor de neus waard was als het op vechten aan kwam.

Ik pleit voor een muilkorfplicht voor katten. Als je ziet wat die elkaar of hun zogenaamde prooi die ze meestal niet opeten aan kunnen doen, daar valt mijn hondje bij in het niet. Mijn hondje is dan zelf bijzonder humaan te noemen, want hij maakt korte metten met de prooi. Maar hij moet wel een muilkorf om... Ik geef de burgermeester de schuld die zich laat leiden door emoties.

Vergeet je facebook niet.

Dan zou ik niet al te lang gaan kijken naar wat je kat met die muis gaat doen.

Fijn he, die dagelijkse routines zoals sokken wisselen en katten de schuld geven. Dit spel van verantwoordelijkheden begint al zodra ik wakker wordt.

Misschien is de "kat-beschuldigende baarddrager" een soort spiegel, die aanmoedigt om te onderzoeken of eigen motivaties net zo speels, complex, of zelfs ontwijkend zijn.

Daarom neem ik stijlbewuste baarddragers zonder zweetvoeten niet al te serieus en voeg ik een subcategorie toe: de kat-beschuldigende baarddrager. Misschien gaat het niet eens om de baarden of sokken zelf, maar om de vraag waarom we iets doen.

Voor poes versus poes neem je het beste een siamees. Dan heb je echt geen last meer van andere poezen in je tuin.

We zouden een soort subset kunnen creëren binnen de grotere verzameling van "mannen met baarden die elke dag van sokken veranderen." Stijlbewuste baarddragers zonder zweetvoeten: mannen die wisselen om hun persoonlijkheid of stijl uit te drukken. Pragmatische baarddragers met zweetvoeten: mannen die wisselen om hygiënische redenen. Geheel willekeurige sokkenwisselaars: degenen die het gewoon een leuk ritueel vinden. Ik behoor tot de categorie pragmatische baarddragers; mijn sokken worden met regelmaat gebruikt door een kat om in te zeiken, zo lijkt het. Het is gewoon