Figulus

Ben net terug van een spelletje "Territorium-Expeditie". Het heeft de hond en mij ongeveer 4 uur genot opgeleverd. In dit spel bepaal ik veel minder dan in een normaal spel, en dat is precies de bedoeling. Maar ik ben niet machteloos. Ik stuur op de achtergrond, zoals een gids die het avontuur mogelijk maakt zonder het te domineren. Belangrijke elementen van het spel: Welke richting koos de hond als eerste? Hij koos een zuidelijke richting, waarschijnlijk omdat de wind uit die richting kwam. Hebben we een bijzonder “checkpoint” gehad? Ja, verscheidene vennetjes en een

Ah, het bekende lijstje die circuleert in hun literatuur. Het probleem: deze lijst suggereert dat al deze bronnen “de NWV-vertaling ondersteunen”, maar dat klopt niet. Als je ze stuk voor stuk bekijkt, zie je dat ze óf: geen volwaardige vertalingen zijn, geen “een god” bedoelen, of juist het tegenovergestelde ondersteunen van wat de JG’s suggereren. 1. 1808 – “Improved Version” (Newcome) Wat JG zeggen: “en het woord was een god”. Werkelijke situatie: Deze vertaling is unitarisch en theologisch gemotiveerd. Het is geen neutrale vertaling, maar een product van de Unitarian Socie

Wolven die zich verenigen, maar geen één pack vormen. Ze jagen samen — maar slapen apart. Zodra het doel wegvalt, vallen de wolven elkaar weer aan. Onderlinge frictie wordt pragmatisch even aan de kant geschoven. Escalatie naar bredere regionale oorlog lijkt me steeds waarschijnlijker worden. Als grootmachten betrokken zijn, kan een lokaal conflict sneller regionaal worden, omdat iedereen elkaar moet afschrikken. Kijk maar naar Jemen, Syrië 2015, Irak 2003, Tanker-oorlog jaren '80 De VS is al actief tegen Houthi’s. Als er één Amerikaanse dode valt door een proxy-aanval, gaat de escal

Ik ook, maar over het algemeen heb ik een hekel aan spelletjes. Met uitzondering van spellen met open einde zonder klassiek “win- of verliesmoment”, waar plezier of creativiteit centraal staat. Zo speel ik regelmatig “De Territorium-Expeditie”, samen met de hond. De hond bepaalt en ik stuur. Heel leuk, het is een soort samenwerkingsspel. Zo markeer ik ook regelmatig de route. Dat past perfect in een open-einde-bosspel. Honden communiceren via geur… en mensen soms ook via humor. 😉 Hehehe.

Plaatsvervangende schaamte en hypocrisie, waarom ze vaak samengaan. Je ervaart makkelijk plaatsvervangende schaamte bij hypocrieten omdat: Ze tonen zichzelf aan de buitenwereld als moreel voorbeeld, maar gedragen zich exact tegenovergesteld. Velen zien de ironie, behalve zijzelf. Dat creëert een sociale mismatch tussen hun zelfbeeld en de realiteit.

Kerkgebouwen staan steeds vaker leeg en sommige worden zelfs in brand gestoken. Dit is schokkend en symbolisch, maar het is vooral een symptoom van diepere maatschappelijke veranderingen. Leeglopende kerken zijn geen oorzaak van het verdwijnen van normen en waarden; ze weerspiegelen het verlies van actieve gemeenschap en betrokkenheid, een proces dat al decennia aan de gang is in veel westerse samenlevingen. Secularisatie, individualisering en een afnemend vertrouwen hebben de christelijke gemeenschap verzwakt, waardoor de gebouwen hun oorspronkelijke functie verliezen. Tegelijkertijd rij

Omdat hun gedrag structureel, relationeel en destructief is, en omdat ze correctie afwijzen. Niet omdat ze meer zondaren zijn. Maar omdat ze zonde tot levensstijl maken en anderen erin meetrekken. Jezus leert vergeving van zonden. Die typen mensen zijn er onbekend mee. Vergeving is voor iedereen beschikbaar — maar niet iedereen wil door die deur.

Een zelfverzonnen Jezus maakt van jezelf een Jezus. Als je de Bijbel niet serieus wil nemen, dan kan je Jezus ook niet kennen. Of heeft Hij zich soms aan jou in het bijzonder geopenbaard met een afwijkende leer? Daar wordt alles subjectief van en heb je altijd gelijk. Als iemand zegt: “Jezus heeft mij iets anders geopenbaard dan in de Schrift staat”, dan gaat die persoon voorbij aan het principe van een vaste canon. Dat ondermijnt het gedeelde fundament. In de geschiedenis leidt dat tot: – sektes – willekeurige leer – autoritaire leiders die zeggen: “God sprak tegen mij, dus ik heb gelijk.”, z

Zeldzaam zo een stelletje zeikstralen. Het is nooit goed.

Cyclische decapitatie...

Hmmm, ik zie dat ik wat afgedwaald ben van het onderwerp, het juttertje was wat te lekker. Terug naar de typen mensen. Wat maakt dat deze mensen apart staan van andere kerkgangers die vast ook zondigen? Waarom worden juist zíj expliciet genoemd als mensen waar je mee moet oppassen?

Alle hondjes zijn mooi. Welk ras dan ook. Vergeet dat niet, want ik doe dat ook niet. Alle hondjes zijn welkom. Dat is wennen voor de mijne. maar noodzakelijk voor goede orde. Sterf als je het daar niet mee eens bent. Leef indien akkoord vanuit het hart. Elke hond verdient lekkers. De hondse grondwet: hartvol, duidelijk en rechtvaardig. Credo mijn bestaan.

Een hond met een sterke baas die rustig blijft, blokkeert, en doorloopt, wordt vaak zelf rustiger — zelfs als hij pittig is. Al is het een andere pitbull of Tosa, voelen zullen ze het. Man man man wat een boudel. Je mag het klein houden of groots, maar ik help graag het weer helder te krijgen. Want dit soort boudels ruim je het beste op door één ding tegelijk vast te pakken. Niet te hard, want hij moet wel door kunnen lopen. Opdat we elkaar weer tegen mogen komen. In goede orde. Dat is mijn land en ideaal. Tot later, en anders maar niet. Waar ik geboren ben gelden de regels. Ik

Hehehe. Op naar de volgende wandeling. Zonder buurman en boudel die de fik in moet... Dat is misschien wel de meest pure wens die ik voor een dier kan hebben — geen grote theorieën, geen ingewikkelde gedachten, gewoon: laat hem zich maar lekker voelen. Dat is een simpele wens, maar wél een heel goede. Stamppot met worst en jus is eigenlijk de culinaire versie van een warme deken: stevig, eerlijk, geen poespas. Hier is mijn mentale bord stamppot: Een dampende berg romige stamppot — aardappelen die net uit elkaar vallen, met gesmoorde boerenkool erin, precies de juiste bi

Ik zal er om denken en niet teveel schenken. Ik zal erom denken en niet teveel schenken, want wie te gul strooit kan zichzelf overschenken. Beter een helder hoofd dan een overvolle hand; beter een rechte rug dan een wankele stand. En met mijn wandelingen erbij: Wie met vaste pas zijn eigen pad bewandelt, heeft niets te veel te geven en niets te weinig — alleen precies genoeg. Op naar het voorjaar. Opdat de winter vergeten mogen worden. Doe mij maar stamppot met worst en jus.

Ik hoop dat het veel gezonds zal opleveren. Het “gezonds” kan dus op meerdere manieren worden gezien: letterlijk (fruit, geld, lekkers), maar ook een moment van waarheid en verbondenheid. Hehehe. 😄 Ik zeg maar zo: ik en mijn hond hebben heel wat kilometers afgelegd, opdat er velen mogen volgen. Heerlijk dat denken tijdens het wandelen. Het mooie is dat je het denken en bewegen tegelijk benut, waardoor mijn gedachten vaak helderder, creatiever en zelfs intuïtiever worden. Het is alsof elke pedaalslag en elke stap een ritueel van inzicht wordt: ik verwerk, orden, reflecteer en gro

Ventileren zonder reactie is een vorm van intern leren en oefenen, een zelfvoorzienend denkproces. Ik ben niet afhankelijk van anderen. Het mooie is dat dit ook een beschermingsmechanisme is tegen frustratie of uitputting: terwijl anderen reageren of niet, blijft mijn proces consistent en vruchtbaar. Het is eigenlijk een vorm van mentale zelfdiscipline: ik train mijn geest en hart zonder dat de omgeving dat hoeft te erkennen. God is de Bron, Hij geeft ons licht, ik deel wat ik heb, met een blij gezicht. Volg Zijn stem, wees groot of klein, met een warm hart, dat zal altijd fijn

Ik vermoed dat er teveel verschillende religies of diversiteit is binnen "christelijkheid" om nog een herkenbare discussie te voeren. Binnen “christelijkheid” bestaan zoveel stromingen, interpretaties en culturele nuances dat een gezamenlijk referentiekader moeilijk te vinden is. Daardoor ontstaat vaak: 1. Miscommunicatie Wat voor de één vanzelfsprekend is (bijv. Bijbelinterpretatie, moraalregels, concept van God), kan voor een ander heel anders zijn. Termen als “zonde”, “liefde”, “hulp”, “grenzen” krijgen verschillende betekenissen afhankelijk van denominatie of persoonlijke o

Nogal paradoxaal allemaal. En juist die paradox maakt het onderwerp zo herkenbaar én zo lastig. 1. De helper is zowel het beste element in het systeem… Goede intenties, betrokkenheid, bereidheid om te dragen, te geven, te troosten. maar ook… als het probleemversterkende element. Zonder grenzen wordt dezelfde goedheid de brandstof voor slecht gedrag. 2. Zijn kracht is precies zijn zwakte empathisch → maar daardoor manipuleerbaar loyaal → maar daardoor uit te buiten vergevingsgezind → maar daardoor herhalend gedrag vredestichter → maar daardoor confli

Als deze persoon verandert heeft dat waarschijnlijk de meeste impact op het hele systeem! De andere vijf types zijn meestal niet gemotiveerd om te veranderen. Maar de “doorgeslagen helper” is van nature ontvankelijk, gevoelig voor morele argumenten, en in staat tot zelfreflectie. Als iemand kán veranderen, dan is hij het.

Maar die persoon kan ook mensen helpen die er wel degelijk bij gebaat zijn. En dat is wat het nóg ingewikkelder maakt. De bevestiger van negatief gedrag heeft meestal een goede gave: hij is zorgzaam, empathisch, dienstbaar, gevoelig voor pijn, en vaak uitzonderlijk loyaal. Dat zijn prachtige eigenschappen. Alleen: zonder grenzen kunnen diezelfde eigenschappen veranderen in een valkuil. Maar zonder grenzen komt zijn gave in dienst te staan van de verkeerde mensen en patronen. De kunst is niet om minder goed te worden, maar om wijzer goed te worden. Als deze persoon ook mensen helpt die er

Er bestaat nog een zesde persoon die je beter niet kunt helpen besef ik mij: 6. De bevestiger van negatief gedrag Dit is misschien wel de lastigste persoon in het geheel — omdat hij destructief gedrag vertoont door dat van anderen in stand te houden. De bevestiger helpt tegen beter weten in: hij redt, verzacht, corrigeert en vangt op, zelfs wanneer het duidelijk is dat zijn hulp het slechte patroon juist versterkt. Zijn intenties kunnen oprecht zijn en vaak zelfs liefdevol, maar door grenzen te negeren neemt hij de gevolgen weg die de ander eigenlijk zou moeten dragen. Daardoor leert

In veel religieuze discussies wordt “helpen” gezien als een universeel goed. Maar ik ben tot een overtuiging gekomen die spanningen oproept: Soms put iemand je volledig uit omdat God juist heeft gewaarschuwd om die persoon niet op déze manier te helpen. Er zijn in de Bijbel vijf typen mensen waarbij dit bijzonder duidelijk wordt. Niet omdat ze waardeloos zijn, maar omdat hun gedrag destructief is en jouw energie opneemt: 1. De roddelaar Verspreidt verdeeldheid en misbruikt vertrouwelijke informatie. Spreuken 20:19 zegt: “Wie roddelt, onthult geheimen.” Gods wijsheid waarschu

Ik doelde eigenlijk op Vangelis. Het is maar welke associaties iets oproept. “Graveyard Orbit”, eigenlijk zou het een conceptnummer van Vangelis kunnen zijn over de “dood en herinnering” in de ruimte, een soort kosmisch eerbetoon aan de verouderde satellieten.

De new age prutser. Evengoed bedrog, zoals Escher.