Figulus

Hamas is een terroristische organisatie die zich bedient van guerrillastrategieën. Dat wil zeggen dat zij niet opereren als een regulier leger met conventionele oorlogsdoelen, maar gebruikmaken van asymmetrische tactieken zoals hinderlagen, verrassingsaanvallen en het inzetten van terreur onder burgerbevolkingen. Hun operaties zijn primair bedoeld om angst te zaaien, druk uit te oefenen en politieke doelen af te dwingen, eerder dan om terrein duurzaam te veroveren of te behouden.

Vanuit militair-strategisch en territoriaal opzicht was het een mislukking. Er is opportunistisch raak geschoten, en de actie kan dan ook hooguit worden gekwalificeerd als een succes zonder fundament: iets dat op het juiste moment zijn doel trof, maar niet was gebaseerd op een degelijke strategische onderbouwing. Er werd niets langdurig veroverd of vastgehouden. Het betrof een korte, intense actie zonder territoriale of structurele machtsverschuiving.

Wellicht is de aard van de dwaalweg in beide gevallen gelijk: kwaadaardig, gericht op ontmenselijking en onderdrukking. Maar het karakter verschilt wezenlijk. Het nazisme kende een strak gecentraliseerde structuur en ideologische discipline; de fundamentalistische islam daarentegen manifesteert zich als een diffuse, vaak intern verdeelde kracht met uiteenlopende uitingsvormen. Het ene was een frontmars, het andere een veelkoppige uitval. En waar de Duitsers in beginsel in uitblonken, namelijk de frontmars in de vorm van blitzkrieg, had de aanval op 7 oktober trekken van een blitzkrieg, maar zo

Het nazisme was een georganiseerde ontsporing: ideologisch eenduidig, strak geleid, met de neuzen dezelfde kant op. De fundamentalistische islam daarentegen vertoont tekenen van een versnipperde ontsporing, ideologisch uiteenlopend, gefragmenteerd georganiseerd, en met de neuzen alle kanten op. In beide gevallen verdwaald, maar de aard van de dwaalweg verschilt.

Ondanks overeenkomsten in opzet of motief, valt de uitvoering van 7 oktober in het niet bij de georganiseerde en industriële schaal waarop de Holocaust werd gepleegd. Het verschil in schaal, organisatie en doelmatigheid is significant. Vergelijkingen als deze creëren competitie in slachtofferschap in plaats van medemenselijkheid. Bovendien berust ze op een incorrecte weergave van de werkelijkheid.

Prima, maar het ontwijken van het gesprek verandert niets aan de ernst van de vergelijking die gemaakt werd. Als we lessen willen trekken uit de geschiedenis, dan begint dat bij het zorgvuldig en respectvol benoemen van leed, zonder het uit te spelen of in te zetten voor morele chantage.

Het getuigt mijns inziens van een zekere morele arrogantie om het menselijk leed in Gaza te vergelijken met Auschwitz. In Auschwitz werd genocide niet alleen bedreven, maar tot in de meest systematische, industriële en bureaucratische vorm doorgevoerd, het was de definitie van genocide in zijn meest rigoureuze en onmenselijke gedaante. Zulke vergelijkingen doen geen recht aan de historische werkelijkheid, noch aan het unieke gewicht van de Holocaust. Wie het lijden van Gaza vergelijkt met Auschwitz, loopt het risico te leuren met andermans leed om een punt te maken. Daarmee wordt niet alleen d

Als we antisemitisme proberen te 'begrijpen' vanuit Israëlisch beleid, dan kunnen we net zo goed een hetze voeren tegen gewone Russen vanwege Poetin, of tegen Tutsi’s of Hutu’s vanwege hun geschiedenis. Dat is niet moreel consistent, dat is moreel ontspoord.

Wie antisemitisch geweld 'begrijpelijk' noemt vanwege wat Israël doet, praat recht wat krom is. Je legitimeert haat door de oorzaak bij het slachtoffer te leggen. Dat is niet kritisch, dat is gevaarlijk.

Wat je hier doet, is feitelijk een vorm van realiteitsontkenning. Je probeert antisemitisme te herleiden tot een begrijpelijke reactie op Israëlisch beleid, terwijl het in werkelijkheid een diepgeworteld haatprobleem is dat zich los van politieke context al eeuwen uit. Uiteraard staat het je vrij om kritiek te hebben, maar de uiting daarvan laat bijzonder te wensen over. Het mag nooit vervagen in het goedpraten van geweld tegen Joden. Dat is precies hoe haat normaliseert: door de oorzaak bij het slachtoffer te leggen in plaats van bij de dader.

Nee, Joden zijn niet beter dan anderen. Maar het besef dat antisemitisme ernstig is, komt voort uit wat er in het verleden is gebeurd wanneer zulke haat ongestoord zijn gang kon gaan. Ook vandaag de dag zien we wat antisemitisme kan doen als het ongestoord zijn gang gaat, tot het vermoorden van Joden op straat aan toe. Denk aan de aanslagen in Parijs, Toulouse, Halle, en recent nog in Washington. Het is een gif dat steeds weer de kop opsteekt, soms openlijk, soms vermomd als 'legitieme kritiek'. Dat antisemitisme vaak als één van de ergste misdaden wordt gezien, gaat niet over het v

Raakvlakken specifiek tussen nazisme en extremistische islamitische ideologieën: Totalitair denken: Zowel het nazisme als sommige vormen van islamitisch extremisme streven naar volledige controle over de samenleving, inclusief wetgeving, cultuur, en religie. Antisemitisme: Het nazisme is berucht om zijn ideologische en genocidale antisemitisme. In sommige extremistische islamitische stromingen (zoals bij Hamas of Hezbollah) komt ook uitgesproken antisemitisme voor. Glorificatie van martelaarschap en geweld: Nazistische propaganda verheerlijkte d

Taaltechnisch is "nee" geen oneliner.

Nee.

Ik ben een idioot, in de klassieke zin van het woord. De ouderwetse idioot had geen behoefte aan applaus van het plein, hij had zijn eigen domein. Een idiōtēs: privé, autonoom, onverzettelijk in zijn eigen denken.

Over pejoratie gesproken...

Paulus vindt van alles en nog wat, kruip hem zelf in de kont zou ik zeggen. Wat je ook van het conflict vindt, de IDF verdedigt een land dat op 7 oktober op brute wijze werd aangevallen. Ze laten zich niet in hun hemd zetten door terroristen die doelbewust burgerdoelen aanvallen en zich vervolgens verschuilen achter hun eigen bevolking. Dat is geen kwestie van voorkeur, maar van realiteitszin.

Hamas is géén verzetsgroep, maar een terroristische organisatie. Het verschil is cruciaal: een verzetsgroep strijdt tegen een bezetting volgens internationaal recht, met respect voor burgerlevens. Hamas daarentegen voert bewust aanslagen uit op burgers, ontvoert mensen, en gebruikt geweld als politiek pressiemiddel, inclusief terreur en het inzetten van burgers als menselijk schild. Het bagatelliseren van deze feiten ondermijnt de ernst van hun daden en ontneemt de slachtoffers hun recht op gerechtigheid. Kritisch durven zijn betekent ook dat je deze harde realiteit onder ogen ziet, zonde

Interessant hoe je de aanslagen terroristisch noemt, maar tegelijk een verdediging voor de daders zoekt. Die cognitieve dissonantie laat zien hoe verwarrend deze situatie is, het lijkt soms meer een innerlijk conflict dan een heldere analyse.

Er is gedocumenteerd bewijs dat ze op 7 oktober 2023 mensen levend hebben verbrand. Er zijn overlevenden die dit hebben gezien, families die hun geliefden op die manier zijn kwijtgeraakt. Dat is afschuwelijk, net zo goed als het doden van kinderen of onschuldige burgers door bombardementen. Niemand met enig strategisch inzicht zal beweren dat Hamas geen gebruik maakt van civiele infrastructuur. Het is uitgebreid gedocumenteerd, niet alleen door Israël, maar ook door onafhankelijke partijen, dat ze vanuit scholen, moskeeën en ziekenhuizen opereren. Dat betekent niet dat elk ziekenhuis per

Dus Hezbollah is bijna té eerlijk? Dat klinkt alsof ze zó transparant zijn dat ze hun oorlogsdoelen ondermijnen. Dat zou uniek zijn in de geschiedenis van asymmetrische oorlogsvoering. Het lijkt me realistischer dat álle partijen hun informatie filteren, sommigen met meer finesse, anderen met brute propaganda. Strategisch omgaan met informatie is een cruciaal onderdeel van de oorlogsvoering. Dat wat naar buiten wordt gebracht is niet de volledige waarheid, maar een afgewogen versie die past bij hun strategische belangen. Ik ontken dan ook niet dat IDF dat ook doet. Een leger dat niet stra

Terrorisme wordt meestal gekoppeld aan gewelddadige groeperingen in het Midden-Oosten, maar ik vraag me af of het Westen soms niet subtielere vormen van terreur inzet, zoals het opofferen van onze privacy en autonomie onder het mom van veiligheid. Als je mensen structureel laat leven met angst voor controle, afluisterpraktijken of digitale opsporing, dan terroriseer je ze op een andere manier. Als het Westen mij terroriseert met controle, surveillance en dubbele standaarden, dan word ik soms zelf een bom van verzet. Misschien is het de grootste terreur wel die van binnen. Die constan

Als we militaire rapportages pas over 50 jaar kunnen vertrouwen, dan geldt dat toch ook voor Hamas? Of denk je dat zij wél eerlijk zijn over hun verliezen en successen?

Jij baseert je oordeel op wat veteranen op social media zeggen en een filmpje waarbij ‘niemand meer bewoog’... En noemt mij bevooroordeeld? Dat je een aanval op twee soldaten vergelijkt met Call of Duty zegt vooral veel over je referentiekader. Misschien helpt het om eens wat echte militaire literatuur te lezen in plaats van Youtube en memes.

Als de tegenpartij weinig effectief is in het treffen van militaire doelen, dan krijgen incidenten zoals friendly fire vanzelf meer gewicht in de statistieken. Het zegt dus niet per se iets over de kwaliteit van het leger, maar over het ontbreken van een evenwaardige militaire dreiging. Daarnaast: friendly fire is verschrikkelijk, maar komt in élk leger voor, zeker in stedelijke oorlogvoering waar vijanden zich mengen tussen burgers, tunnels gebruiken en zich kleden als eigen troepen. Als je op basis van een paar incidenten een heel leger ‘slecht’ noemt, laat je zien dat je vooral emotion