Figulus

Dit heeft overigens helemaal niets van doen met theologie., het hele onderwerp niet.

En dan vragen mensen zich soms af: “Waarom pakken ze toch altijd die kleine hondjes?” Tja, daar komt het pragmatisme om de hoek kijken. Met het minste risico de diepste behoefte bevredigen — snel, effectief, geen gezeur. Maar vergis je niet: als het erop aankomt, deinzen ze ook niet terug voor een Rottweiler. Dat is geen haat, dat is geen misdaad. Dat is gameness.

Daar kan ik wel in mee gaan. Eindelijk een stukje consensus. Maar... open je de ander zijn ogen door ze dicht te slaan?

stijf ijzer in rauwe vorm

Ik ben zelden fijnere honden tegengekomen dan pitbulls en aanverwante rassen. Het draait vooral om gameness: dat pure doorzettingsvermogen, moed en mentale scherpte maken ze tot geweldige honden. Die vechten zichzelf soms letterlijk dood, maar hebben er ook echt lol in. Die onvermoeibare vechtlust is onderdeel van hun karakter en maakt ze zo uniek

Hier heb je wat ironie: .I.

Met zo’n briljant IQ zou je beter kunnen stoppen met praten, voordat je het record ‘meeste onzin in één zin’ verbreekt. Mongolen kunnen hele lieve en wijze mensen zijn, je moet het alleen wel willen zien.

Gelukkig is het de baas waar men zich het meeste zorgen om maakt — mijn hond leeft gewoon z’n leven, volop in het nu, zonder zich druk te maken.

Piepert! Met je zogenaamde beroep op antisemitisme terwijl het gewoon zijn eigen schuld was. Smoesjes!

Mijn hond maakt geen onderscheid tussen een kapel of een kerk. Hij leeft zonder zulke abstracties – puur in het moment. Maar als jij er bent met je hondje, laat ik hem thuis. Voor hem is jouw hondje een konijntje. Gek eigenlijk hè? Zo'n abstractieloos dier – en toch moet je hem overal tegen beschermen.

Mietje, je snapt toch zelf ook wel dat hij een van de leiders was hoop ik.

Je bedoelt die impulsieve markthandelaar die na enig nadenken op de vlucht sloeg en alsnog de bijl kreeg? Was het het waard denk je?

We zullen zien wie er aan isme doet. Mogelijk Ashkenazische-isme hierzo. Maar dat toetsenbord kun je op je donder krijgen wat mij betreft.

Met je paasei stokpaardje. Vreet em op en stik erin.

Matig tot mogelijk. En bereid om te doden.

Ze kiezen er zelf voor om alles op het spel te zetten. Als ze de oorlog willen, kunnen ze die krijgen. Maar laat ze dan ook ophouden zich telkens te verschuilen achter burgers, achter slachtofferschap, achter de geschiedenis. Je kunt niet én blijven provoceren én verbaasd zijn als er gereageerd wordt. Iedereen snapt dat verzet uit frustratie kan ontstaan — maar als dat verzet verandert in haatdragende ideologie, in zelfmoordbommen en raketten, dan is het oorlog. Punt. Mietjes met een grote bek.

Slapjanus. Uiteraard worden slapjanussen kapotgeschoten. Geen verweer? Dan beter stil zijn en incasseren.

Mijn punt is juist dat het verschil tussen een kleine verzetsgroep en een machtige, goed bewapende staat enorm is. Dat ontken ik niet. Het gaat om de gevolgen van ideologieën die werkelijk macht en invloed hebben, en die vaak onzichtbaar, maar des te effectiever zijn. Je noemt Zionistische lobby’s zoals AIPAC en CIDI. Natuurlijk spelen zij een rol in de politieke beïnvloeding, net als vele andere belangengroepen. Het is belangrijk om kritisch te blijven kijken naar alle vormen van macht en propaganda, waar die ook vandaan komen. Mijn kritiek op Hamas is niet alleen vanwege hun groott

Heel goed, uitstekende strategie. Kort houden van wat je vijandig gezind is.

Als het zover komt dat Hamas daadwerkelijk ‘voor onze neus’ staat, dan is er al iets fundamenteel fout gegaan aan onze kant — qua grenzen, defensie én beleid. Maar laten we eerlijk zijn: Hamas is geen internationale grootmacht, het is een regionale beweging met beperkte capaciteit. De retoriek dat ‘ze hierheen komen’ is vaak gebaseerd op angstpolitiek, niet op realistische inschattingen. Met een paar gelijkgestemden de sportschool induiken is iets heel anders dan echt oorlogvoeren. Oorlog vraagt om strategie, middelen, internationale verhoudingen en een veel grotere schaal dan wat kleine

Dus het EK in 1988 is eigenlijk gewonnen door Indonesië? Dan stel ik voor dat we de beker retroactief naar Jakarta sturen. En misschien meteen onze vrijheid ook, want volgens jou is elk stukje succes dat we hebben enkel te danken aan uitbuiting. Maar vreemd hè, dat Hamas ook zo gefrustreerd is — met miljoenensteun uit Qatar en Iran, controle over Gaza sinds 2007, en toch is het enige waar ze voor kiezen: oorlog met Israël, geen opbouw. Is dat dan ook onze schuld? Het is zoals Indonesiërs die ons schuldig willen laten voelen over slavenhandel. maar vergeten dat de koppensnellers veel e

En terecht. Ik maak slechts een constatering dat mensen soms pas wakker worden als de theorieën en ideologieën waar ze achter staan ineens voor hun neus staan, in vlees en bloed. Tot dan, toetsenbordstrijder.

Komt goed, jij komt de verkeerde bivakmuts vanzelf tegen.

Want waar oorlog onvermijdelijk is, is traagheid sadisme. Zo snel als mijn penis erecteert, zal ik afrekenen met vijanden. Zo snel als mijn lichaam zich spant in drift, zo genadeloos zal ik uitschakelen hen die mij tot strijd dwingen. Hermanus. .I.

Grappig hoe burgers ineens onschendbaar worden zodra hun regering oorlog voert, terwijl ze zelf de leiders kozen. Het morele recht van de sterkste, zolang het maar hypocriet verpakt is als internationaal recht. Celeritas et violentia, het enige recht dat mij niet krom lijkt.