Petra.

Ik heb het artikel ook gelezen. En ik denk dat het aan iets vrij belangrijks voorbij gaat, namelijk de vraag in hoeverre het katholieke basisgeloof nog wordt beleden. Veel zogenoemde progressievelingen geloven niet (meer) in de opstanding van Christus, in de noodzaak van het Offer ter vergeving van zonden, in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie en de andere sacramenten, in de Kerk als het Lichaam van Christus en in God als drie echte Personen die een echte relatie met je aangaat en echt geeft om wat jij wel of niet doet.
Dat zijn echter wezenlijke kenmerken van het katholieke geloof. Vooral de eucharistie is echt het kloppend hart. Ontken je dat sacrament door het enkel als een symbolisch ritueel te zien en niet als de consecreatie van brood en wijn tot het Lichaam en Bloed van Christus, dan ontken je het enige echte bestaansrecht van het katholieke geloof.
Vaticanum II is dan ook eigenlijk een vrij orthodox concilie. In tegenstelling tot wat het artikel beweert, schafte het concilie het Latijn níét af en schafte het ook níét de mondcommunie af, het sacrament van de biecht, het gregoriaans, de algemene plicht de liturgie nauwkeurig te volgen in woord en gebaar, de katholieke moraal omtrent seksualiteit en ethiek, etc.
Zou je een mis volgens de bepalingen van Vaticanum II zelf opdragen in de huidige liturgie, zoals je die dus daadwerkelijk vindt in haar documenten en besluiten, dan zal de mis onvermijdelijk conservatief tot zeer orthodox overkomen. Maar dat wordt dus lang niet overal meer zo gedaan.
De polarisatie destijds, die nu grotendeels geluwd is, ging dus niet over naar binnen of naar buiten treden, of over het wel of niet terugwillen naar de jaren vijftig of naar de jaren zestig. Het ging over wat wezenlijk is binnen het katholieke geloof, over in hoeverre je met een eeuwenoude geloofstraditie kunt breken als deze niet voldoende zou aansluiten op de tijdsgeest.
Het was dus meer een strijd tussen orthodoxe gelovigen en vrijzinnige gelovigen. Een strijd zonder winnaars, want God blijft zich sacramenteel steeds meer terugtrekken middels het sluiten van steeds meer parochies en zowel vrijzinnigen als orthodoxen weten nauwelijks (structureel) niet-christenen tot het katholieke geloof te trekken.

Oké, graag gedaan. Nu weet ik niet waar je het mee oneens bent en waarom. Dat vind ik wel jammer, maar ik begrijp dat het ook moeilijk kan zijn om je gedachten schriftelijk goed uit te drukken. Mocht je er later nog op terug willen komen is dat welkom, maar zo niet, ook goed. 🙂
 

Fair enough. Maar voor de rest blijf ik wel bij wat ik geschreven heb. Om weer protestants te worden, zou ik alsnog overtuigd moeten worden van haar 'bronnenleer'. En dan ook nog zeker moeten weten naar wélke protestantse kerk ik dan zou moeten gaan. Daar 'kerkhoppen' echter bepaald niet mijn bedoeling is, blijf ik nu gewoon trouw katholiek

Dit kan niet. De onderstreepte delen zijn onverenigbaar. Als jij je kerk trouw was gebleven 'hoe-dan-ook', was je protestants gebleven. Maar dat hen je niet gedaan, je bent veranderd van kerk. En daarmee klopt ook het cursieve deel van je tekst niet, je hebt immers exact het tegenovergestelde gedaan.

Als je het niet eens bent met belangrijke kwesties in de kerk kan je weggaan of blijven. Als je blijft, kan je proberen de situatie te veranderen of te relativeren. Ik ben zelf van kerk veranderd, niet omdat een bepaalde  (dogmatische/beleids-)kwestie de doorslag geef, maar omdat ik me ging afvragen wat de kerk deed om mensen te trekken en het besef dat ik geen enkele verplichting had aan de kerk waar ik lid van was. Er was geen goede reden om te blijven, maar wat was dan een goede reden om weg te gaan?
Dat was aangesproken worden, aantrekkingskracht, ... Het heeft een tijdje geduurd dat ik in een kerkelijk niemandsland zweefde, maar ik kwam toch weer op mijn pootjes in een andere kerk terecht, waarbij ik mij voorgenomen heb dat het tijdelijk zou zijn, dat ik mij niet meer zou binden aan een specifieke gemeenschap, maar mij zou focussen op de relatie met Jezus Christus en vanuit die relatie mij zou inzetten binnen en buiten de kerk.

In de katholieke kerk gedoopt en in mijn jeugd misdienaar geweest. Later in een evangelische gemeente nogmaals gedoopt maar uiteindelijk bewust de kerk verlaten en mijn eigen weg in het geloof gegaan. Toch voel ik mij zeer verbonden met de ware Kerk van God, die bestaat uit Jezus' volgelingen. De reden dat ik de door mensen opgerichte kerk heb verlaten is omdat ik mij niet kan vinden in de leer die wordt verkondigd en priesters die arbeiden voor loon niet vertrouw. Het draait in de door mensen opgerichte kerken voornamelijk om geld en macht, daar houd mij het liefst verre van. De ware Kerk is niet afhankelijk van geld en niet uit op macht, dus daar sluit ik mij liever bij aan. Het is niet zo dat ik gelovigen hun kerk niet gun of vind dat zij daaruit weg moeten gaan. Het is goed om samen een gemeente te vormen en de omgang met andere gelovigen is ook iets waard, maar voor mij is het een gepasseerd station. Zonder de kerk waarin ik ben opgegroeid zou ik waarschijnlijk nooit getriggerd zijn mij in het evangelie te verdiepen dus ik ben de kerk ook dank verschuldigd, want het evangelie betekent veel voor mij.

Ik blijf de kerk trouw, hoe dan ook. Ergo: als ik bemerk dat God het wel opvallend veel met mij eens lijkt te zijn, dan ga ik er vanuit dat ik een eigen godsbeeld aanbid en niet God zelf.
Ik ga er dus vanuit dat in een gezonde relatie met God er altijd iets zal zijn waar ik het niet mee eens kan zijn, of waar ik het (heel) moeilijk mee zal blijven hebben. En dat zijn de dingen waar ik God dan maar op moet vertrouwen, dat Hij zijn Kerk niet zal laten dwalen en uiteindelijk alles zelf in de hand heeft.
Ik ben dan ook als protestant niet toegetreden tot de katholieke Kerk om beleidsredenen, maar onder meer omdat ik de protestantse kijk op Bijbel, Kerk en heilsgeschiedenis niet langer als consistent en waar kon beschouwen.
En dan kom je vrij automatisch toch uit bij die vreemde, mysterieuze katholieke kerk die ondanks alle verschrikkingen binnen haar en alle ergernissen die ik hier en daar nog altijd heb jegens haar, zowaar toch heel veel zinnigs en authentieks weet te zeggen en een uniek geheim in zich draagt dat door alle eeuwen heen gelovigen blijft trekken.
Ik ga er dan ook vanuit dat als ik straks in de hemel kom, minimaal negentig procent, zo niet alles, van wat ik over Hem gezegd en geschreven heb, volslagen onzin zal blijken te zijn. En dan zal ik er hopelijk alleen maar hartelijk om kunnen lachen, samen met Hem.

Goed topic Petra! Ik vermoed dat hier geen concensus over is, mogelijk wel over dat er gewetenskwesties en breekpunten zijn maar niet welke dat dan precies zijn (vandaar de vele verschillende kerkelijke denominaties).
Die kerken zijn er zeer zeker. Zij zien bijvoorbeeld het huwelijk zegenen van mensen van het gelijke geslacht als iets moois en niet als zondig. Omdat zij dit niet als zondig zien tornt het voor hen ook niet aan de centrale boodschap dat er bekering van zonde nodig is en geloof in Jezus. In dit opzicht kan men het dus wel eens zijn over wat de centrale boodschap is, maar is er denk ik onderscheid te maken als je meer op de details ervan in gaat. Wat is wel- en wat is er niet zondig te noemen.
Zonde zie ik zelf als het bewust of onbewust overtreden van God's wet. De vraag is dan of die wet in beton gegoten is en of deze voor alle tijden hetzelfde blijft. Of misschien dat bepaalde wetsregels wel voor altijd gelden en andere meer context en tijdsgebonden zijn. De meeste christenen zullen waarsschijnlijk dit laatste onderschrijven maar dan rijst de vraag welke regels zijn er voor altijd en welk niet. Het is dan belangrijk denk ik om de Geest achter de wet te ontdekken. Wat was God's bedoeling van een bepaalde regel, hoe is die nu nog toepasbaar in onze tijd. Steeds in het achterhoofd houdend dat God boven menselijke regels staat en de regels er ter wille van de mens zijn en de mens er niet is ter wille van de regels. Dat vergt veel studie, gebed, gesprekken met anderen en ik denk ook openheid en eerlijkheid. Daarbovenop houd ik persoonlijk een conservatieve inslag aan. Ik ga van het conservatieve standpunt uit (omdat hier vaak 2000 jaar aan theologische overwegingen ten grondslag ligt) tot er doorslaggevende argumenten zijn om dat los te laten. Ik waardeer daarin bijvoorbeeld de Rooms Katholieke- en de Oosters Orthodoxe kerken die zeer aan tradities hechten.
Ik denk dat de centrale boodschap niet erg onduidelijk is voor de meeste christenen. Het zit hem dus vooral in het laatste. Wat meespeelt is de tijd en de omstandigheden waarin we leven en daarnaast de ervaring die opgedaan is. Het probleem is dat we niet in de harten van mensen kunnen kijken om hun echte beweegredenen te leren kennen. Gaat het hen echt om de juiste verkondiging- en de verspreiding van het evangelie of gaat het juist om het verkrijgen van status of posities in een kerk (of daarbuiten), of het goedpraten van een bepaalde levensstijl.
Heel veel studie in de bijbel, gebed, gesprek en luisteren naar bijvoorbeeld theologen met verschillende achtergronden.
Ik heb zelf bijvoorbeeld met betrekking tot meerdere theologische onderwerpen deze bovenstaande dingen gedaan. Enerzijds luisteren naar de ene kant van een discussie, dan weer de andere. Met betrekking tot het standpunt over vrouwen in het ambt heb ik bijvoorbeeld geluisterd naar een aantal theologen met verschillende kerkelijke achtergronden en uit verschillende landen. Mijn mening kon daardoor soms omdraaien als een blad aan boom. Maar naarmate je meer over een bepaald onderwerp weet, leer je de argumenten kennen en wordt het mogelijk om een goed onderbouwde mening te vormen.
Het is net als bij corona, kies je bronnen zorgvuldig, neem niet alles direct voor waarheid aan, ga zelf op zoek, hou respect voor andere standpunten.
Ik ben zelf geen theoloog (ik heb een gewone baan) en ik heb geen leidersfunctie in mijn gemeente. Ik ben als kind gedoopt opgegroeid in een gereformeerde kerk maar zit nu in een evangelische kerk waar mensen die niet als volwassenen gedoopt zijn geen leidersfunctie mogen hebben (in die zin snap ik een beetje hoe dat is voor vrouwen). Men hangt er ook de dispensatieleer aan waar ik mij ook niet in kan vinden, mijn opvattingen met betrekking tot schepping en evolutie kan ik beter over zwijgen. Vrijwel alle mensen daar hebben overigens geen idee van mijn standpunten. Toch vind ik het er ontzettend fijn door de onderlinge liefde die zo merkbaar aanwezig is, en ook het gebrek aan regels (iederen mag aan het avondmaal bijvoorbeeld, er is moderne muziek, etc.), en tegelijk de passie waarop men hun geloof verdedigt. Na een werkweek tussen vrijwel allemaal seculiere collega's waarbij de gesprekken meestal niet diepgaander zijn dan auto's, financiën of vakanties, is het voor mij iedere zondag weer een warm bad om tussen medegelovigen te zijn om elkaar te bemoedigen en op te bouwen in zaken waar het echt om draait in het leven.
Waarom vertel ik dit? Alleen om aan te geven dat ikzelf een eerlijke zoektocht probeer te ondernemen. Als mijn overtuiging tegen de heersende opvattingen ingaat (binnen de kerk of die in de samenleving) dan vind ik dat niet erg. Als ik denk dat ik de waarheid op het spoor ben, laat ik niet meer los.
Dat klopt, ik heb een paar keer een hostie genomen in een Roomse kerk, ik voel een enorme genegenheid voor Jehova's getuigen die de durf hebben om langs de huizen te gaan om mensen over hun geloof te vertellen, ik bezoek zo nu en dan diensten van gereformeerde kerken, PKN en ook van de charismatische kant.
Alleen kan ik me echt niet vinden in het hele regenboogverhaal. Als ik in een christelijk dagblad lees dat conservatieve christenen nu toch maar eens hun weerstand op moeten geven, als ik hoor wat kinderen op scholen verplicht hierover moeten gaan leren, als ik zie in wat een kort tijdsbestek deze beweging aan kracht gewonnen heeft, hoe het bedrijfsleven dit thema ook letterlijk als het ideologische vaandel genomen heeft, jonge mensen met blauw geverfd haar en met genderneutrale voornaamswoorden vertellen hoe onderdrukt ze zich niet voelen, als ik beelden zie van pride optochten, als ik het woord "pride" alleen al overdenk... Is dat God's liefde die Hij getoond heeft aan het kruis?

Zonder duurzame kentering binnen de 3D-zone kunnen we nog oneindig lang attent proberen te maken op de neerwaartse invloed die het strikt unipolaire denken heeft binnen het veel ruimere 3D-4D-5D-complex, waarin het idee van een fluweelzachte paradigmashift tot z’n recht komt.

Klinkt mij erg onwaarschijnlijk in de oren. In de Bijbel staat het niet. Dus hoe jij aan deze wijsheid komt is mij een raadsel.
En de schepping was zeer goed. Hoe verklaar je dat dan? Ik vind dit verhaal afdoen aan Gods schepping. De mens was de kroon op Gods schepping en wordt nu gereduceerd als een soort afvallige engel.

De Farizeeërs vormden een stroming binnen het Jodendom zoals er zoveel stromingen waren. Binnen dat Jodendom hadden ze voornamelijk conflicten met de Sadduceeën. 
En dat spitste zich voornamelijk toe, doordat de Farizeeen strenge wetsvolgers waren, op de vraag in hoeverre de Joden konden helleniseren ( de griekse cultuur volgen). Een belangrijk item daarin was de besnijdenis. Sommige Joden bouwden Griekse gymnasia, waarin o.a. jongemannen trainden. Dat gebeurde naakt, waarbij dan duidelijk was te zien dat men besneden was. En dat strookte dan weer niet met het Griekse principe van een gezond lichaam zonder verminkingen. Daar, en nergens anders, ligt de oorzaak van het stoppen met besnijden door sommige groepen Joden. 
Zie bv 1 Makkabeeen 1: 16 " En zij maakten zichzelf voorhuiden, en vielen af van het heilig verbond, en voegden zich bij de heidenen, en waren verkocht om het kwade te doen".
Zo ver gingen sommigen om toch maar Grieks te lijken.
 
 
Helemaal niets?

Je bedoelt dat Jezus en zijn discipelen niet aan de uiterlijk van de wet houden
 Jezus wil niet dat Christenen zoals Farizeeën gedragen,
Naaste lief hebben is belangrijker dan houden aan de wet.
En de vraag lijken Christenen(kerkgangers) op Farizeeën of discipelen van Jezus.
Ik geloof dat christenen meer aan regels houden dan naaste lief hebben.

Goedemiddag Goeiemmoggel, 
Jij ook bedankt voor je uitgebreide reactie. Zo uitgebreid dat ik amper kan kiezen waar ik allemaal op in kan en wil gaan en er nu geen tijd voor heb om het niet halfbakken te doen. Hence; ik moet er nog over nadenken en kom er nog op terug. 🙂
 

De relatie tussen Christus en de kerk als bruidegom en bruid bedoel je denk ik. 
Ik denk dat we heus wel kunnen definiëren wat een man of een vrouw is maar dat ook die definities dankzij voortschrijdend inzicht steeds beter worden. 
En hé.. ook een huwelijksrelatie is een relatie in beweging. Wie weet kunnen de kerken nog wat opsteken van de geheimen van een langdurig gelukkig huwelijk. 

Ik denk niet dat Jezus in tegenspraak spreekt, maar dat hij 'de weg' bespreekt.   Er staat dat hij de mens tweedrachtig wil maken tegen zijn familie (en breidt dat maar rustig uit tot iedereen die je kent).  Alleen in tweedracht (afscheiden van alles wat je lief is) kan de innerlijke 'verenkeling' plaats vinden.  Dat is de diepgang die ik er in lees.  Alleen in deze 'verenkeling' kan Waarheid haar intrede doen in de mens.   Maar daar kun je alleen over spreken als die Waarheid haar intrede reeds heeft gedaan.  Jezus had kennis van 'de weg naar binnen' en roept de volgelingen op om hem te volgen.
 
In sommige vertalingen staat dat je ze Je familie) moet haten, maar dat is m.i. een kwestie van een slechte vertaling.  Soms zijn die bijbel vertalers letterknechten die kibbelen over woordjes en daarmee het gevoel verliezen.
Deze tekst is een vorm van contemplatie.  Contemplatie is letterlijk vertaald: "het scheiden van iets uit zijn omgeving".  Dat 'iets' ben je zelf in deze bijbeltekst.  Sowieso is contemplatie voor een religieus (dat is wat anders dan gelovig) mens noodzakelijk.  Contemplatie is een 'hogere toon' in jezelf waarnemen wat intuïties en imaginaties schenkt aan de mens.  Of christelijk gezegd: je hoeft niet alles zelf te doen, Jezus helpt je.  Maar dan moet je je er wel voor openstellen.

Petra, het zou je misschien aan het denken moeten zetten. Als Christen ben je niet meer zoals de wereld. En dat wordt moeilijk geaccepteerd. Las in het AD dat een pinkstergemeente een predikingswerk ging ondernemen in Rotterdam. Uit alle hoeken en gaten uit de wereld kwamen ze naar Rotterdam toe. Als je ziet wat voor bagger die mensen over zich kregen op Facebook…. De acceptatie van Christenen wordt steeds minder. Ze zien het als opdringerig, mensen die in sprookjes geloven. En diezelfde reacties kan je ook vanuit je familie krijgen. De meeste kerken zijn verwaterd. Je ziet bijna geen verschil. Dus dan zie je die tegenstand minder.
Precies, dus als je ouders tegen je gaan mopperen dat je niet op hun verjaardag komt, dan leg je netjes uit waarom niet, maar je houdt je aan Gods geboden boven die van je ouders.
Nee, ik heb er zelf voor gekozen omdat ik bezie als de Waarheid. M’n ooms en tantes komen vooral uit gereformeerde hoek. Mn oma en opa ook, maar die zijn al overleden. M’n  stiefmoeder gaat voor de gezelligheid naar een kerkje in haar vorige dorp.
Na zoveel jaar speelt het nauwelijks nog een rol. Je gaat op onverwachts eens een keertje met hun eten of je neemt eens een boek of een bloemetje zomaar mee. Is trouwens een veel grotere verrassing. En ze zien dat je een beter mens wordt.

Ja, ik denk dat naastenliefde het belangrijkste is. Schijnheiligheid is ook vrij zinloos, een almachtige God ziet namelijk alles.

Omdat ik Farizeeën voorbij zag komen en ik daar wel vaag eens over gelezen had maar niet meer wist wat er nou precies mee aan de hand was.. ben ik het op gaan zoeken.  
Nou heb ik hier een artikel over de achtergrond: 
https://bijbel.eo.nl/bijbelse-achtergrond/farizeeer-definitie
Het betreft dus een stroming binnen de Joodse godsdienst die heel streng en strikt in de leer zijn en daardoor (volgens Jezus) niet weten waar het geloof echt om gaat. 
De farizeeërs kenden de wetten goed en hielden zich daar streng aan omdat ze geloofden dat een vroom leven hen dichter bij God zou brengen. 
 
In de Bijbel kom je ze vaak tegen omdat ze vinden dat Jezus en Zijn discipelen zich niet goed genoeg aan de Thora houden. Zoals wanneer Jezus iemand op sabbat geneest en discipelen aren plukken op de sabbat. 
Als ik dit zo lees.. maak ik eruit op dat het helemaal niet de bedoeling van Jezus was dat christenen zich als Farizeeën gedragen, integendeel.  In dit artikel staat: 
" Hoewel we ergens wel wat kunnen leren van de kritische houding van de Farizeeën, waarschuwt Jezus meerdere malen voor de schijnheiligheid en huichelachtigheid bijvoorbeeld in Mattheüs 15:1-20, Mattheüs 23, Mattheüs 7:6. Uiteindelijk gaat het Jezus meer om naastenliefde dan om andere regels, zoals Hij ook antwoord op de vraag wat het grootste gebod is. (Mattheüs 22;34-40). " 
 
 
"Uiteindelijk gaat het Jezus meer om naastenliefde dan om andere regels." 
Dat vind ik wel heel goed overeenkomen met hoe ik Jezus zie en verklaart imo ook goed waarom Hij zo tegen Bijbelgeleerden en Farizeeën ageerde. 
Wat denken jullie ? 
 
 
 
 
 

Scheppen door het Woord zegt het voort zegt het voort. 🙂
Mijn gedachte is.. dat we idd. de realiteit scheppen, maar dat -het wenselijke- (dat wat we wenselijk vinden) onderling verschilt. Je hebt dus met je medescheppers te maken. 
Hence; Diversiteit.  
 
 
 
 
 

De noösfeer is de planetaire sfeer van de geest of denklaag van planeet Aarde. Om het idee van de noösfeer te begrijpen, moeten we ons bewustzijn verheffen en onszelf openen tot de meest algemene, elementaire en kosmische principes van het leven op aarde. Als het mentale omhulsel van de planeet karakteriseert de noösfeer geest en bewustzijn als een unitair fenomeen. Dit betekent dat de kwaliteit en de aard van onze individuele en collectieve gedachten direct de noösfeer beïnvloedt en de kwaliteit schept van ons milieu - de biosfeer. Als het "mentale omhulsel" van de Aarde vertegenwoordigt de noösfeer de doorbraak naar een nieuw bewustzijn, een nieuwe tijd en een nieuwe werkelijkheid die voortspruit uit de biosferische crisis. Dit staat bekend als de biosfeer-noösfeer transitie.
Van een aantal logicakwesties in een wereld waar de logica zoek is, worden zelfs wiskundigen krankjorum van. 

Op de wereldfabriek past een integrale verkeersvergelijking die toelaat om middels een katalysator alle schulden te herleiden tot nihil, dit wil zeggen dat overvloed ons deelachtig is. Dit is nooit anders geweest omwille van de beschikbaarheid van de methode. Die katalysator is van onpersoonlijke signature dan wel onveranderlijk veranderlijk naargelang het gebruik dat wordt overgeleverd aan de menselijke vrije wil.  Het staat overigens gewoon in de bijbel, net zoals we kunnen zeggen dat de scheidslijn tussen twee paradigma's flinterdun is. Op basis van deze informatie die voor iedereen toegankelijk is, kan elk theodicee getoetst worden op intrinsieke waarachtigheid, wat wellicht om 100+1 niet zal lukken. Veel heeft natuurlijk met manieren van denken te maken, non-lineair staat hier haaks op strikt lineair in duale zin, met weerstanden die we voor wie het interesseren kan best niet onderschatten.

Dat gebeurt inderdaad volop. Het christendom is een vreugdevolle godsdienst, dat wereldwijd uitbundig gevierd wordt. De meer calvinistische soberheid en soms ook somberheid is een redelijke uitzondering daarop, doch in Nederland meer gemeengoed geworden.
'Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en elke dag opnieuw zijn kruis op te nemen.'
-Lucas 9,23; WV75
De weg met Christus is een smal pad, waardoor we vaak struikelen en weer opgericht moeten worden. En hoe heiliger we leven, hoe feller de aanvallen het kwaad en hoe zwaarder de beproevingen. Want de genezing is nog niet voltooid. Ze is begonnen met het Offer, zet zich voort in het christelijk leven, wordt afgerond met de dood (en eventueel het vagevuur erna) en definitief voltooid met de wederkomst, als ook het lichaam geheel verlost wordt van dood en zonde.
Daarom is het niet altijd eenvoudig om christen te zijn en kan een ernstige zonde juist daardoor diepe berouw schuldgevoelens geven, omdat je zeg maar God niet wil beledigen. Maar als je ze oprecht belijdt aan God (in de biecht), dan geeft Hij je weer een grote vrede en vreugde, omdat je dan vergeven wordt en opnieuw mag beginnen.
Ook als niet-christen kan het gebeuren dat je een leefwijze aanhangt die binnen je familie geen ingang vindt. Dat kan dan tot conflicten leiden als zij je niet begrijpen en er ook zo weinig mogelijk rekening mee willen houden.
Een veganist kan het bijvoorbeeld erg moeilijk hebben in een familie vol fervente vleeseters. Maar toch zal zij haar veganisme niet snel opgeven, ook niet als daardoor ruzies ontstaan en ook niet als zij daardoor misschien niet zonder meer kan aanschuiven bij de familiebarbecue.
Voor een christen is het niet anders. In een wereld van niet-christenen, waar de eerste volgelingen zich onvermijdelijk in bevonden, kan bekering tot het christendom conflicten opleveren binnen een niet-christelijke familie. De christen wordt dan geacht Christus boven alles te stellen. Het Hebreeuwse woord voor 'haten' dat in de Schrift gebruikt wordt, betekent dan ook meer 'op de tweede plaats stellen'.
Je familie echt haten mag nooit, want dat is in strijd met het gebod je ouders te eren. Maar als je helaas moet kiezen tussen je natuurlijke familie en je bovennatuurlijke Familie in Christus, dan moet je keuze bij het tweede liggen.
In een goede kerk vindt je daar ook daadwerkelijk een liefdevolle, zorgzame gemeenschap, waar men als broeders en zusters voor elkaar is en de pastoor of dominee als een echte vader ze daarin helpt en begeleidt.
Christus is gekomen om de bovennatuurlijke Familie, verwekt door het doopsel krachtens het Offer, te herstellen en uiteindelijk weer volmaakt te verenigen met de natuurlijke familie. In normale omstandigheden zullen beide families elkaar niet bijten, omdat ze beiden immers van God komen en voor de zondeval daadwerkelijk een onlosmakelijk geheel vormden (je geboorte was als het ware meteen ook je doopsel).
Maar vanwege de zonde en onze gebrokenheid, ontstaan soms wel degelijk conflicten tussen beide families, op zowel kleine als zeer grote schaal. Als christen moet je dan soms pijnlijke keuzes maken en de vervelende gevolgen daarvan blijmoedig als je kruis opnemen en dragen, samen met en in gehoorzaamheid aan Christus.
De vrede die Christus ons brengt is dus een andere vrede dan die van de wereld, want Christus' vrede bestaat uit de volmaakte vereniging met Hem, waardoor dood en zonde geen schijn van kans meer hebben en niets ons meer van zijn liefde kan scheiden.
Christus' vrede wil het kwaad bestrijden door haar te onderwerpen aan het Kruis, dat het leven schenkt aan allen die hun toevlucht daar zoeken en dat alle lijden geneest.

De getallen verwijzen naar de oorspronkelijke Hebreeuwse letters, voor alle duidelijkheid bij de transliteratie. Iedere Hebreeuwse letter in het alefbet is een getal. Vandaar. 
Wat er bedoeld wordt is dat Kaïn een beeld is van de mens(heid) die de ziel (de verbinding met de oorsprong) doodt en daardoor een lange omweg inslaat, steeds verder bij de oorsprong vandaan. Uiteindelijk komt de mensheid, zoals in een cirkelbeweging, toch weer terug bij de oorsprong. Dat is dan weer een boodschap die in de getallen besloten ligt maar dat voert veel te ver voor nu en is off-topic. Om toch een tipje van de sluier op te lichten: De totale getalswaarde van "na" t.o.v. "wenad" is 2 staat tot 1. Die verhouding komt vaak in de Thora voor, als een wiskundige systematiek. Egypte t.o.v. Kanaän is bijvoorbeeld ook 2:1. Je ziet dus dat je de Bijbel op een heel andere manier kunt bestuderen dan historisch en dat is vele malen interessanter en leerzamer. De Bijbel vertelt ons hoe het is, altijd en overal. 

Petra vraagt: is het x of is het y? Dan is dit antwoord niet erg informatief.
Met die houding waren we nog steeds allemaal holbewoners geweest.
Het is interessant dat je ziektes aanhaalt, want daar geldt ook dat of iets een ziekte is of niet in een bepaalde mate cultureel bepaald is. Ik denk dat alle culturen kanker als een ziekte beschouwen, maar er zijn ook genoeg aandoeningen waarbij het per cultuur afhangt of het als een ziekte gezien wordt of niet. Homoseksualiteit werd 100 jaar geleden algemeen als een ziekte beschouwd, nu door veel minder mensen, bijvoorbeeld. Feit is dat jij alles binair in wil delen: man/vrouw, ziek/gezond. Ik ben ervan overtuigd dat de natuur niet binair ingedeeld kan worden, maar dat er een breed spectrum aan vormen is.  Wiskundigen hebben zelfs een logica ontwikkeld om met nonbinaire gegevens om te gaan: de meerwaardige logica. De natuur dient zo eenvoudig mogelijk beschreven te worden, maar niet te eenvoudig. Binair is in sommige gevallen gewoon te eenvoudig.

God ook. 
Plus nog wat meer termen. 
 
God weet het en heeft zelfs wat op laten schrijven erover...
 
 Terms for Gender Diversity in Classical Jewish Texts
By Rabbi Elliot Kukla.
 
Zachar: This term is derived from the word for a pointy sword and refers to a phallus. It is usually translated as “male” in English.
Nekevah: This term is derived from the word for a crevice and probably refers to a vaginal opening. It is usually translated as “female” in English.
Androgynos: A person who has both “male” and “female” sexual characteristics. 149 references in Mishna and Talmud (1st-8th Centuries CE); 350 in classical midrash and Jewish law codes (2nd -16th Centuries CE).
Tumtum: A person whose sexual characteristics are indeterminate or obscured. 181 references in Mishna and Talmud; 335 in classical midrash and Jewish law codes.
Ay’lonit: A person who is identified as “female” at birth but develops “male” characteristics at puberty and is infertile. 80 references in Mishna and Talmud; 40 in classical midrash and Jewish law codes.
Saris: A person who is identified as “male” at birth but develops “female” characteristics as puberty and/or is lacking a penis. A saris can be “naturally” a saris (saris hamah), or become one through human intervention (saris adam). 156 references in mishna and Talmud; 379 in classical midrash and Jewish law codes."