Hetairos

De mensen kunnen natuurlijk nog steeds zondigen. Jezus heeft het echter mogelijk gemaakt om niet meer te zondigen. Er zijn nu dus twee categorieën mensen: zij die hun vertrouwen stellen op Jezus en Hem als enige Koning en Hogepriester erkennen en zij die dat niet doen. Lees voor een onderbouwing de brief aan de Hebreeën en dan met name hoofdstuk 2. 
Als Jezus niet was opgestaan had zijn kruisdood geen zin gehad. Door de opstanding werd bevestigd dat Jezus de eerste was van een nieuwe generatie (uit de Geest geboren) mensen.
Dit proces werd al in het OT aangekondigd. Ik wijs met name op (onder meer) Jesaja 53:10-12 (NBG1951) "Maar het behaagde de HERE hem te verbrijzelen. Hij maakte hem ziek. Wanneer hij zichzelf ten schuldoffer gesteld zal hebben, zal hij nakomelingen zien en een lang leven hebben en het voornemen des HEREN zal door zijn hand voortgang hebben. Om zijn moeitevol lijden zal hij het zien tot verzadiging toe; door zijn kennis zal mijn knecht, de rechtvaardige, velen rechtvaardig maken, en hun ongerechtigheden zal hij dragen. Daarom zal Ik hem een deel geven onder velen en met machtigen zal hij de buit verdelen, omdat hij zijn leven heeft uitgegoten in de dood, en onder de overtreders werd geteld, terwijl hij toch veler zonden gedragen en voor de overtreders gebeden heeft."
Er zijn vele verwijzingen, ook in de Psalmen en de andere profeten, die spreken over de 'nakomelingen' van Christus.
Lees ook Psalm 2 eens. En zoek dan in een goede concordantie naar referenties.

Kun je me aangeven waar precies God's wil 'gewoon' in de Bijbel staat omschreven? En dan bedoel ik concreet en niet 'geïnterpreteerd', want dan geef je opnieuw een subjectieve mening weer.

Kun je me aangeven waar precies God's wil 'gewoon' in de Bijbel staat omschreven? En dan bedoel ik concreet en niet 'geïnterpreteerd', want dan geef je opnieuw een subjectieve mening weer.

Uit wat de evangeliën vertellen, kunnen we, denk ik, wel herleiden, dat Jezus van Zijn hemelse Vader het mandaat heeft gekregen om zonden te vergeven.
Ik denk ook dat @Flawless victory wel een beetje gelijk heeft, dat Jezus kon vergeven omdat Hij ging sterven. Het heeft namelijk geen zin om iemand te vergeven (voor zijn zonden) als je weet dat hij dat (zondigen!)toch blijft doen. Jezus ging aan het kruis om 'te bewijzen' dat Hij, als Enige, degene zou zijn, die de mens in staat zou stellen NIET meer te zondigen. Daarom is Hij ook opgestaan en heeft Hij zich gezet aan de rechterhand van God op de troon. Hij is de Koning en Zijn rijk is het Koninkrijk van God.
Het gaat God de Vader niet om het vergeven van zonden, maar om een mens die uiteindelijk lijkt op de Zoon. Het gaat God dus om de vernieuwde, opnieuw geboren, mens. Vandaar dat Jezus de eerstgeborene is, de eerste van velen ( = geestelijke broeders en zusters).

Kun je me aangeven waar precies God's wil 'gewoon' in de Bijbel staat omschreven? En dan bedoel ik concreet en niet 'geïnterpreteerd', want dan geef je opnieuw een subjectieve mening weer.

Kun je me aangeven waar precies God's wil 'gewoon' in de Bijbel staat omschreven? En dan bedoel ik concreet en niet 'geïnterpreteerd', want dan geef je opnieuw een subjectieve mening weer.

Lukas 7:47-50 (NBG1951) Daarom zeg Ik u: Haar zonden zijn haar vergeven, al waren zij vele, want zij betoonde veel liefde; maar wie weinig vergeven wordt, die betoont weinig liefde. En Hij zeide tot haar: Uw zonden zijn u vergeven. En die met Hem aan tafel waren, begonnen bij zichzelf te zeggen: Wie is deze, dat Hij zelfs de zonden vergeeft? En Hij zeide tot de vrouw: Uw geloof heeft u behouden, ga heen in vrede!

Ik ben van mening, dat heel de kwestie kan worden beantwoord door het opnieuw (en stap voor stap) doordenken van de situatie waar de mens in terecht is gekomen door de overtreding van Adam (zie Genesis 2 en volgend) en de gevolgen daarvan voor de mens in het algemeen. Met die verstande, dat de overtreding van Adam in feite de overtreding is, die alle mensen voortdurend (in het hier en nu) begaan. 
NB: Ik ben bereid om op deze kwestie in te gaan en die met elkaar te doordenken. Maar ik ben het eerlijk gezegd, veel te moe, om steeds maar uit te leggen, dat het 'mijn' persoonlijke theologische bespiegelingen zijn en dat ik die niet aan jullie wil opdringen. Als ik een reactie geef, dan heb ik binnen de kortste keren met iemand ruzie, omdat die zich aangevallen voelt en dat wil ik niet meer. Ik hoop dat jullie dit begrijpen.

Het gevaar dat een nieuw forum ALTIJD loopt is dat het 'oude wijn in nieuwe zakken wordt'. Dat heeft te maken met de gezindheid van de deelnemers. Die verandert namelijk niet en zal dus, vroeg of laat ALTIJD weer opspelen. Het nieuwe forum zal dus uiteindelijk dezelfde tekenen van verval gaan vertonen als het oude. 
Dat alles kunnen we natuurlijk jammer vinden, maar zolang de gezindheid van de deelnemers niet verandert, mogen we geen ander resultaat verwachten.
We veroorzaken het probleem dus zelf en met z'n allen. Verder kunnen we niemand verantwoordelijk maken. Eigen schuld, dikke bult. 

Het gevaar dat een nieuw forum ALTIJD loopt is dat het 'oude wijn in nieuwe zakken wordt'. Dat heeft te maken met de gezindheid van de deelnemers. Die verandert namelijk niet en zal dus, vroeg of laat ALTIJD weer opspelen. Het nieuwe forum zal dus uiteindelijk dezelfde tekenen van verval gaan vertonen als het oude. 
Dat alles kunnen we natuurlijk jammer vinden, maar zolang de gezindheid van de deelnemers niet verandert, mogen we geen ander resultaat verwachten.
We veroorzaken het probleem dus zelf en met z'n allen. Verder kunnen we niemand verantwoordelijk maken. Eigen schuld, dikke bult. 

Het gevaar dat een nieuw forum ALTIJD loopt is dat het 'oude wijn in nieuwe zakken wordt'. Dat heeft te maken met de gezindheid van de deelnemers. Die verandert namelijk niet en zal dus, vroeg of laat ALTIJD weer opspelen. Het nieuwe forum zal dus uiteindelijk dezelfde tekenen van verval gaan vertonen als het oude. 
Dat alles kunnen we natuurlijk jammer vinden, maar zolang de gezindheid van de deelnemers niet verandert, mogen we geen ander resultaat verwachten.
We veroorzaken het probleem dus zelf en met z'n allen. Verder kunnen we niemand verantwoordelijk maken. Eigen schuld, dikke bult. 

Naar aanleiding van jouw opmerking schreef ik (gecomprimeerd) het volgende:
Je hebt namelijk totaal niet gereageerd op deze bemerking van mij, maar ook niet op het nieuwe topic dat ik speciaal heb aangemaakt. Ik vind dat, in het bijzonder voor een moderator, getuigen van een gebrek aan respect. Vooral omdat ik toch niet de indruk wek, lichtvaardig met jullie opmerkingen om te gaan.
Ik wil me niet bemoeien met jullie gesprek, maar 'mijn' gedachten zijn, dat dit niet expliciet wordt gezegd in de wet. Je kunt het wel uit de wet herleiden, maar dan maak je de wet een verlengstuk van God zelf.
Zoals ik het zie, wordt in de wet een wetmatigheid omschreven. Net zoals je het kunt hebben over de wet van de zwaartekracht. De wet van de zwaartekracht geldt in de natuurlijke wereld altijd, maar nu is het de vraag: Geldt die wet, omdat het in een wet is vastgelegd, of is de wet vastgelegd omdat die altijd geldt.
Zo werkt het volgens mij ook met de wetmatigheid, die geldt met betrekking tot het zondigen en sterven. Zondigen en sterven zijn twee kanten van dezelfde medaille: "Als er sprake is van zondigen, wordt er gestorven en, omgekeerd, als er sprake is van sterven, wordt er gezondigd". 
De wet maakt het verband tussen 'sterven' en 'zondigen' duidelijk (zichtbaar!). Maar de wet 'veroorzaakt' het niet.

"O onverstandigen en tragen van hart, dat jullie niet geloven alles wat jullie eigen bijbels jullie dag aan dag proberen duidelijk te maken!"

Het idee er achter is de manifestatie van de Vader (de zon), de Zoon (het bloedrode - lege - kruis) en de Heilige Geest die  beiden vertegenwoordigt. Omdat de Geest nu de Enige is, die 'zichtbaar' is, heb ik de Geest groot afgebeeld. In feite is het een manifestatie van de drie-eenheid, zoals ik die zie.
Ik heb nog en tweede logo gemaakt, dat het koningschap van Jezus weergeeft: Een wereldbol, met daarvoor een wereldomvattend rood kruis en daarvoor weer een gouden kroon.

Ach ja, je bent wat van de straat.

Van de kerk waar ik ben gedoopt in het land waar God mij van de ondergang heeft gered.

"want het hart van dit forumvolk is vet geworden, en hun oren zijn hardhorend geworden, en hun ogen hebben zij toegesloten en dus is de tijd gekomen, dat ze de gezonde discussie niet meer verdragen, maar omdat hun gehoor verwend is, naar hun eigen begeerte zich (tal van) leraars zullen bijeenhalen, dat zij hun oor van de waarheid zullen afkeren en zich naar de verdichtsels keren."

Toch nog een inhoudelijke reactie op jouw bemoedigende en doordachte reactie, Flawless.
De overtreding van Adam
De topic vraag stond in relatie tot de gedachte van iemand anders, dat het gebod voor Adam en Eva de eerste wet was die God aan de mensen gaf. Mijn interpretatie is dat het het gebod geen wet betrof en dus óók niet als zodanig kan werden opgevat. Het was bedoeld als een waarschuwing zoals een vader ook zijn kinderen waarschuwt. Hij legt ze geen geboden op, want geboden en wetten zijn voor geoefenden. En dat waren Adam en Eva nog de verste verte nog niet.
In dit verband wil ik graag citeren wat Irenaeüs (rond 140-200 v. Chr.) in 'tegen de ketterijen' ondermeer opmerkt:
"Als iemand hier zou zeggen: 'Wat? Had God de mens niet vanaf het begin volmaakt kunnen scheppen?', laat hij weten dat voor God, daar Hij onveranderlijk en ongeworden is, op zichzelf alles mogelijk is, maar dat het door Hem geschapene, omdat het zijn begin van bestaan later heeft ontvangen, daarom ook minder moet zijn dan zijn Schepper.
En wat onlangs geschapen is kon niet ongeworden zijn, en omdat het niet ongeworden is, is het ook minder dan het volmaakte. Omdat het immers later is, is het ook kinderlijk, en omdat het kinderlijk is, is het niet gewend aan en geoefend in de volmaakte leefwijze. Zoals een moeder immers aan haar pasgeborene wel volmaakte spijs kan geven, maar dit de boven zijn leeftijd uitgaande voeding nog niet kan verdragen, zo was ook God zelf wel in staat om aan de mens vanaf het begin de volmaaktheid te geven, maar de mens kon die niet ontvangen: hij was immers nog als een kind.
En daarom kwam ook onze Heer, op het einde der tijden alles in zichzelf samenvattend, tot ons, niet zoals hij gekund had, maar zoals wij hem konden zien. Hij had immers in zijn onuitsprekelijke heerlijkheid tot ons kunnen komen, maar wij waren nog geenszins in staat de grootheid van zijn heerlijkheid te verdragen. En daarom heeft hij, die het volmaakte Brood van de Vader is, zich aan ons, als aan kinderen, als melk gegeven - dat was zijn komst als mens-, opdat wij, als het ware gevoed door de moederborst van zijn vlees en door een dergelijke melkvoeding gewend om het Woord van God te eten en te drinken, ook het brood van de onsterfelijkheid, dat de Geest is van de Vader, in onszelf zouden kunnen bewaren. ..."
Als ik nadenk over de gebeurtenissen in de hof, dan trek ik inderdaad de conclusie dat Adam en Eva aan het begin stonden van hun ontwikkeling als mens van kind tot volwassene. Maar dat ze 'besloten' de raad van hun vader te negeren en hun ontwikkeling in eigen hand te nemen.
Zij zijn daarmee het prototype van iedere mens na hen. Er is echter één verschil; Adam kon nog terugkeren op z'n besluit, maar dan had hij Eva los moeten laten. Daarom zegt de Bijbel, dat Eva werd verleid, maar dat Adam overtrad. Eva is de moeder van alle mensen na haar en dus wordt ook haar nageslacht tot op de huidige dag verleid. Adam is in zijn hoedanigheid volslagen uniek; We zijn, als natuurlijke mensen, wel uit Adam voortgekomen, maar we hebben niet de overtreding geërfd, want dat kan volgens de Schrift niet. Maar wat we wel van hebben geërfd is het onvermogen de zonde te weerstaan. 
We hebben dus een nieuwe Adam nodig. Een die niet overtreedt en eeuwig leeft om Zijn Eva voortdurend te ondersteunen en te beschermen voor die verleiding. Die nieuwe Adam is Christus. Maar de consequentie is wel dat er dan óók een nieuwe Eva moet worden gevormd uit die nieuwe Adam. En die nieuwe Eva is de Gemeente; het lichaam van Christus.

Er zijn hier wel vaker users geweest die meenden dat Jezus' oorspronkelijke woorden vervormd en bedolven zouden zijn door latere toevoegingen. Ze baseerden zich daarbij meestal op de hypothetische bron 'Q', die echter nooit gevonden is, waarvan men niet eens weet of die wel echt bestaat, en die daardoor (voor nu) enkel uit een constructie van ideeën van de betreffende users bestaat. De ene user destilleert er gnostische ideeën uit, de andere weer boeddhistische/hindoeïstische ideeën, weer een ander houdt het bij New Age. Q lijkt dus vooral te bestaan uit wat men zelf over de 'historische Jezus' wenst te geloven.
De casus is daarom vrij eenvoudig: als je meent dat de evangelieën vervalst of verdraait zijn, dan is het aan jou om aan te tonen hoe en door wie dat precies gedaan is. Een algemene term als 'de kerk' volstaat niet; je moet dan wel man en paard noemen. Je zult de originele evangelieën moeten terugvinden, inclusief Q als je gelooft dat deze bestaat, en deze vergelijken met de evangelieën zoals die nu in de Schrift staan. Pas wanneer je bijvoorbeeld Q gevonden hebt en aangetoond is dat jouw Q inderdaad een authentiek geschrift uit de tijd van de apostelen is en gekend en gewaardeerd werd door de eerste christenen destijds, kunnen we zinvol vergelijkingen trekken. Kun je dat niet, dan is het enkel discussiëren op basis van hypotheses, veronderstellingen en valse beschuldigingen jegens de christenen uit die tijd.

Wanneer ik zie dat op de website van "Wings of healing" (van wijlen gebadsgenezer Jan Zeilstra) mensen genezen door gebed dan zie ik een bevestiging van de verhalen waarin Jezus mensen geneest. Zelf ken ik een vrouw waarvan haar been afgezet meost worden (lid van onze kerk) maar haar been werd genezen en zij kon het behouden. Een ander verhaal uit onze gemeente. Een man overleed aan zijn hart en werd dood verklaart door een arts. De arts ddeed demededeling dat de begrafenis geregeld kon gaan owrden. De man was opgegeven. Maar na een kwartier kwam hij terug en melde dat de man leefde. Ik ken de man zelf en ik ken de mensen die bij hem betrokken waren. Het verhaal is waar.
Zelf ben ik ook genezende van Schizofrenie. Ik ben bij Jan Zeilstra geweest, een begeleider had mij daar mee naar toe genomen, maar ik ben niet genezen. Toen ik daar was voelde ik mij niet op mijn gemak en toen Jan Zeilstra voorbij kwam en de stoelen afging vroeg ik in gebed aan God of Jan Zeilstra mij niet zou aanwijzen wanneer het Gods plan niet was mij daar te genezen. Inderdaad sloeg hij mij over. Mijn geloof was dat wanneer ik de stem van God zou volgen ik gezond zou worden en dat heb ik gedaan. Waarom God mij daar niet wilde genezen weet ik niet. De stem van God wordt door Zijn schapen verstaan en ik geloofde dat God de dokter was die mij kon genezen (dat staat in de bijbel) maar een patiënt moet wel doen wat er tegen hem gezegd wordt. Ik heb een getuigenis geplaatst bij "getuigenissen" en ik kan je verzekeren dat mijn deelname aan dit forum voortkomt uit mijn genezing. Vroeger was ik hier echt niet toe in staat.
Kan dit hebben plaatsgevonden vraag je je af. Ik zeg van wel omdat wonderen nog dagelijks geschieden.

Ik denk dat Adam en Eva uitgingen van de liefde van God. Ze hebben het gebod van niet te eten als een liefdevolle waarschuwing opgevat, maar omdat ze het kwaad nog niet kenden en God alleen als Goedheid kenden,  vergaten ze de waarschuwing even. Dat gebeurt meestal zo bij adviezen waarvan wij de ernst nog niet inzien. Een kind dat zijn vingers in de open haard steekt ondanks de waarschuwingen van papa en mama doet dat niet om ongehoorzaam te zijn maar omdat hij de ernst en de grond van de waarschuwing nog niet (her)kent. De waarschuwing was theorie voor hen en nog geen ervaring.

Pak ik dan de bijbel erbij dan lees ik in Efeziërs 3: 18-19 dat het de bestemming van de mens is om de diepte van de liefde van God te leren kennen. 

Efeziërs 3: 14-19 
14 Daarom buig ik mijn knieën voor de Vader, 15 die de vader is van elke gemeenschap in de hemelsferen en op aarde. 16 Moge hij vanuit zijn rijke luister uw innerlijke wezen kracht en sterkte schenken door zijn Geest, 17 zodat door uw geloof Christus kan gaan wonen in uw hart, en u geworteld en gegrondvest blijft in de liefde. 18 Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, 19 ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid.

Ik denk dat ze de diepte van de liefde van God dus nog niet kenden. Om die diepte te leren kennen (Efeziërs 3: 18-19) moesten ze eerst vallen.  Al voor de oorsprong van het heelal heeft God dit voorzien, je zou ook kunnen zeggen “heeft God hierin voorzien” en tot de oplossing heeft Hij toen, dus al voor de oorsprong van het heelal (want wat met wereld is vertaald betekent vaak heelal)  al besloten.   Voordat het heelal geschapen werd was een van de eerste besluiten van God, de redding  van verloren mensen.
1 Petrus 1:20
Al voor de grondvesting van de wereld is hij door God uitgekozen, en nu is hij, aan het einde van de tijd, verschenen omwille van u.

Met 'latere schrijver(s)' bedoel ik eenvoudig, dat het verhaal is opgetekend door iemand uit het geslacht dat uit Adam en Eva is voortgekomen. (Het zou natuurlijk kunnen zijn dat iemand juist over dit punt - waarin Adam en Eva wel de eersten - wil discussiëren, maar voor mij is dat niet aan de orde.)
Enfin, in elk geval is er ergens, veel honderden? jaren ná Adam en Eva, iemand (Mozes? Ezra? Een ander? Meerdere schrijvers? Een collectief?) iemand geweest, die het scheppingsverhaal heeft opgetekend.
In feite geldt voor elk verhaal (zelfs als een verhaal autobiografisch is, maar ook een roman) of het verhaal zelf geloofwaardig is. Die geloofwaardigheid bepaalt een ieder voor zich. Maar om überhaupt iets over geloofwaardigheid te kunnen zeggen, moet je wel het verhaal zelf hebben gelezen
In een gesprek met het verhaal zelf als onderwerp, staat dan ook niet het verhaal zelf ter discussie, maar de geloofwaardigheid van het verhaal. En een geloofwaardig verhaal kan verzonnen zijn, mythisch, een sprookje, de weergave van een gebeurtenis enz. De geloofwaardigheid van de Bijbel is onderwerp in een tak van wetenschap die we Bijbelkritiek noemen. Als we ons echter richten op de inhoud (de verhalende kant van de Bijbel) dan kunnen we spreken van Tekstkritiek. Je kunt beide naast elkaar beoefenen. Ik stel benader de Schrift echter nooit Bijbelkritisch, maar ben wel geïnteresseerd in de tekstkritische kant. Ik stel dus niet de vraag: hééft dit of dat plaatsgevonden, maar kán dit of dat hebben plaatsgevonden. De geloofwaardigheid van de Schrift als geheel is mij al lang geleden bevestigd. En dus vind ik het alleen nog maar zinvol om interpretaties van de verhalen te bespreken en stel ik in feite aan anderen de vraag hoe zijn een Bijbelverhaal interpreteren en ga ik er van uit, dat ook zij de Bijbelverhalen geloofwaardig vinden.
Dat weet ik. Daarom mijn verzoek aan jullie eens die tradities te laten voor wat ze zijn en in elk geval te proberen die tradities op hun fundamenten te beproeven. Maar daar is moed voor nodig, dat besef ik. En als iemand die moed niet kan of wil opbrengen, heb ik daar alle begrip voor. Maar waar ik geen begrip meer voor kan opbrengen is voor degene die zijn of haar interpretatie als enige juiste presenteert. Daar besteed ik geen tijd meer aan.
Ja; het geloof is de basis van de Schrift. Correct! Dus kun je mijn vraag ook langs die kant interpreteren: Kunnen we iets te weten komen over dat geloof dat de basis is van heel de Schrift. Dat is in feite wat ik bedoel met terugkeren naar de Bron. Dat betekent dus dat ik niet vraag naar de bron van alle verschillende religieuze uitingen, maar naar de Bron die al die verschillende uitingen gemeenschappelijk hebben. Ik denk namelijk dat als ik ergens onderweg vraag naar de Bron van een rivier, dat ik dan terechtkom op een zijsprong (lees: doodlopend eind)
Het, inmiddels vele tientallen jaren, bestuderen van de Schrift en het onderzoeken van veel uitingen, die in de loop van de tijd op grond van interpretatie zijn ontstaan, hebben me juist gebracht naar de allesomvattende vraag: „welk verhaal wil de Schrift ten diepste vertellen? Waar wijst de Schrift, als een Goddelijke wegwijzer, naar toe?“
Ik heb ingezien, dat de Schrift slechts één centrale boodschap heeft: „Hoe God komt tot die mens die geschapen is naar Zijn beeld en Zijn gelijkenis“. Want alléén die mens is geschikt voor de eeuwigheid en het is de eeuwigheid die God voor ogen staat. God heeft de Schrift gegeven als wegwijzer. Zij geeft de richting aan. Ik ben echter van mening dat vele door de religieuze mens ontwikkelde dogma’s en leerstellingen, die wegwijzer voor veel gelovigen onleesbaar heeft gemaakt.
Dat is zo.
Ja, de verhalen in de bijbel bevatten veel onderwijs-potentiaal.

Dat begrijp ik. En daarom probeer ik nu de tekst te nemen zoals die is. Dat was concreet onderdeel van mijn oorspronkelijke vraagstelling. Maar blijkbaar zitten de leerstellingen zo verankerd in jullie gedachten, dat het praktisch onmogelijk is over de tekst te spreken zonder die 'balast'.
Correct.
Inderdaad. Maar het verhaal vertelt wel wat het gevolg was. De conclusie van een lezer wordt geheel aan hem zelf overgelaten. Misschien omdat deze conclusie onmiskenbaar voor de hand ligt. Juist vanwege het gevolg? Maar dat is nu juist het aantrekkelijke van een tekst onbevooroordeeld lezen. Of dat in elk geval te proberen.
Ik denk persoonlijk, en dat is dus open voor discussie, dat God Adam de dieren bij hem brengt en een naam laat geven, met het enige doel dat Adam een verlangen krijgt naar een partner. 
Ja, maar juist deze tekst lijkt mij een conclusie die de latere schrijver er in legt. 
Ja. Dus daarover kunnen we het wel eens zijn, dat de latere schrijver zelf al enige toelichtingen geeft op de gebeurtenissen, die hij (voor ons!) opschrijft.
Maar dat gaat wel geheel voorbij aan mijn vraagstelling in de opening-topic.
Iemand anders in dit draadje maakte een interessante opmerking, die bij mij de vraag opriep:
"Was er zonde in de wereld, vóórdat er concreet gezondigd was?" Anders gezegd: was de zonde in potentie al aanwezig en moest deze alleen nog openbaar worden? Als dit zo is, ook dat is weer open voor discussie, dan heeft God de mens zodanig gemaakt, dat deze wel kon zondigen, maar het niet persé moest. En dat verklaart direct waarom God zijn gebod geeft en waarom juist dit gebod!

Een medeforumlid belagen? Wees een man en praat over jezelf.

In antwoord op de topicvraag "Waarom stierf Jezus aan het kruis?" heb ik vanmiddag een gelijkenis geschreven. Ik adresseer deze niet aan iemand in het bijzonder, omdat ik eigenlijk het hele forum op het oog heb. Het ligt in de bedoeling om de gelijkenis óók op mijn eigen website te plaatsen, echter dan met zo veel mogelijk bijbelverwijzingen.
Veel plezier. 
Inleiding
Je kunt de schepping, en dan in het bijzonder de fysieke aarde, vergelijken met een huis. Een groot huis.
Het grote huis
Dat huis is ontworpen en gemaakt door een architect met de bewoner in gedachten. Het huis bevat alles dat nodig is het de bewoner naar de zin te maken. Het is ook een duurzaam huis, bedoeld om de tand des tijds te doorstaan. Vanwege de complexiteit en de vele snufjes die de architect had ingebouwd, stelde hij tevens een aantal bedienden aan om de bewoner in zijn ontdekkingen te ondersteunen. Vele vragen zouden moeten worden beantwoord en de bewoner zou ongetwijfeld advies nodig hebben om in het huis te kunnen leven. De bedienden zouden functioneren als boodschappers tussen de architect en de bewoner.
De architect gaf het huis aan de bewoner. Niet in bruikleen, maar als zijn bezit. Toen de bewoner in het huidige huis zijn intrek nam, zei de architect dat hij het onderhoud wilde doen en op die manier wilde zorgen, dat de bewoner gevrijwaard zou blijven voor onvoorziene zorgen tijdens de bewoning van het huis. De architect vertelde de bewoner, dat als hij de raad en het advies van de architect in de wind zou slaan, hij na verloop niet in staat zou zijn, in het huis te blijven wonen. De bewoner besloot echter, dat hij het toch zonder de architect wilde proberen, omdat de hoofdbediende hem er van had overtuigd, dat hij de architect niet verder nodig had tijdens de bewoning van het grote huis. Daarop zegden vele bedienden, hun aanstelling op en besloten nu als ZZP’ers verder te gaan en hun diensten aan degene aan te bieden, die het meest geld wilde betalen. Dat had weer tot gevolg dat de bewoner zonder raad en advies in het grote huis achterbleef. Moederziel alleen.
De bewoner zag dit echter niet als een probleem en begon zich bezig te houden met het bewoonbaar maken. Maar omdat de bewoner kinderen kreeg en die ook weer kinderen kregen, ontstond er onenigheid over de wijze waarop het huis moest worden onderhouden en over de wijze waarop met elkaar moest worden omgegaan zodat het huis in goede staat bleef en het voor iedereen een fijne plek bleef om aangenaam te kunnen wonen.
Zo kwam het, dat na vele jaren bewoning, het huis tekenen van verval begon te vertonen. Maar ook de bewoners zelf, die allemaal erfgenaam waren van de oorspronkelijke bewoner die het huis had gekregen, raakten steeds verder van elkaar vervreemd; ze begonnen de architect en zijn vakkundige en liefdevolle zorg te missen.
Daarop stuurde de architect allerlei boodschappers naar de bewoners, die hen vertelden dat de architect deze ontwikkeling al had gezien en een uitweg had bedacht, die de bewoners kon helpen uit de problemen te komen, waarin zij en het huis in terecht waren gekomen. Intussen had de architect één van de nakomelingen uit de bewoners gekozen, die door de architect zou worden opgeleid en van hem het mandaat zou kunnen krijgen hem te vertegenwoordigen. Die bewoner kreeg dezelfde naam als die de architect had, zodat deze voor elke bewoner herkenbaar kon zijn. Zijn opleiding tot architect heeft hem echter alles gekost. Om te kunnen slagen voor zijn opleiding, moest hij bewijzen dat hij bereid was al zijn rechten als bewoner op te geven. En dat deed hij door alleen maar doen wat hij architect zag doen en alleen maar te luisteren naar de instructies die de architect hem gaf. Daartoe wilde hij in geen enkel opzicht luisteren naar wat de hoofdbediende hem adviseerde. Uiteindelijk kon hij het advies van de hoofdbediende totaal negeren door zich uit diens invloedssfeer terug te trekken. Hij verscheurde het contract dat de hoofdbediende als ZZP’er had verworven en alle bewoners aan zijn dienst had gebonden. Daarom kreeg hij uiteindelijk de oorkonde van vakmanschap, die hij desgewenst aan iedere bewoner kon laten zien, zodat er over zijn rechtmatige verkregen mandaat, geen twijfel kon ontstaan.
Maar de huidige bewoners hadden al de eerdere boodschappers al afgewezen. En het plan was om ook degene met het mandaat af te wijzen. De bewoners, eigenwijs als dat ze zijn, dachten dat de architect het huis als zijn eigendom zou claimen en ze dachten dat dit zou betekenen dat ze vanwege wanbeheer en wangedrag op straat zouden worden gezet en dus geen huis meer zouden hebben.
Desondanks waren echter vele bewoners, en dat aantal groeit nog steeds, die zich bij het plan van de architect aansloten en zich achter de bewoner met het mandaat stelden. Die bewoners worden opgeleid, zodat er een ploeg vakmensen ontstaat, die het herstel van het huis gestalte kunnen geven. Iedere huidige bewoner wordt uitgenodigd deel te nemen. De architect wil namelijk dat iedere bewoner op vrijwillige basis terug kan komen op de beslissing, de zorg voor zichzelf en voor het huis, in eigen hand te houden.
Dit is de huidige situatie van het huis en de bewoners. De bewoner/architect zoekt nog steeds medewerkers en het huis is nog steeds in verval. Maar er is hoop. De architect heeft tot nu toe zijn woord gehouden en de bewoner/architect is uit hetzelfde hout gesneden. En iedere bewoner die het verlangen heeft om in dienst van de architect/bewoner te treden, krijgt een uitnodiging voor een sollicitatie gesprek. En de kans dat die afgewezen wordt is nihil.

In antwoord op de topicvraag "Waarom stierf Jezus aan het kruis?" heb ik vanmiddag een gelijkenis geschreven. Ik adresseer deze niet aan iemand in het bijzonder, omdat ik eigenlijk het hele forum op het oog heb. Het ligt in de bedoeling om de gelijkenis óók op mijn eigen website te plaatsen, echter dan met zo veel mogelijk bijbelverwijzingen.
Veel plezier. 
Inleiding
Je kunt de schepping, en dan in het bijzonder de fysieke aarde, vergelijken met een huis. Een groot huis.
Het grote huis
Dat huis is ontworpen en gemaakt door een architect met de bewoner in gedachten. Het huis bevat alles dat nodig is het de bewoner naar de zin te maken. Het is ook een duurzaam huis, bedoeld om de tand des tijds te doorstaan. Vanwege de complexiteit en de vele snufjes die de architect had ingebouwd, stelde hij tevens een aantal bedienden aan om de bewoner in zijn ontdekkingen te ondersteunen. Vele vragen zouden moeten worden beantwoord en de bewoner zou ongetwijfeld advies nodig hebben om in het huis te kunnen leven. De bedienden zouden functioneren als boodschappers tussen de architect en de bewoner.
De architect gaf het huis aan de bewoner. Niet in bruikleen, maar als zijn bezit. Toen de bewoner in het huidige huis zijn intrek nam, zei de architect dat hij het onderhoud wilde doen en op die manier wilde zorgen, dat de bewoner gevrijwaard zou blijven voor onvoorziene zorgen tijdens de bewoning van het huis. De architect vertelde de bewoner, dat als hij de raad en het advies van de architect in de wind zou slaan, hij na verloop niet in staat zou zijn, in het huis te blijven wonen. De bewoner besloot echter, dat hij het toch zonder de architect wilde proberen, omdat de hoofdbediende hem er van had overtuigd, dat hij de architect niet verder nodig had tijdens de bewoning van het grote huis. Daarop zegden vele bedienden, hun aanstelling op en besloten nu als ZZP’ers verder te gaan en hun diensten aan degene aan te bieden, die het meest geld wilde betalen. Dat had weer tot gevolg dat de bewoner zonder raad en advies in het grote huis achterbleef. Moederziel alleen.
De bewoner zag dit echter niet als een probleem en begon zich bezig te houden met het bewoonbaar maken. Maar omdat de bewoner kinderen kreeg en die ook weer kinderen kregen, ontstond er onenigheid over de wijze waarop het huis moest worden onderhouden en over de wijze waarop met elkaar moest worden omgegaan zodat het huis in goede staat bleef en het voor iedereen een fijne plek bleef om aangenaam te kunnen wonen.
Zo kwam het, dat na vele jaren bewoning, het huis tekenen van verval begon te vertonen. Maar ook de bewoners zelf, die allemaal erfgenaam waren van de oorspronkelijke bewoner die het huis had gekregen, raakten steeds verder van elkaar vervreemd; ze begonnen de architect en zijn vakkundige en liefdevolle zorg te missen.
Daarop stuurde de architect allerlei boodschappers naar de bewoners, die hen vertelden dat de architect deze ontwikkeling al had gezien en een uitweg had bedacht, die de bewoners kon helpen uit de problemen te komen, waarin zij en het huis in terecht waren gekomen. Intussen had de architect één van de nakomelingen uit de bewoners gekozen, die door de architect zou worden opgeleid en van hem het mandaat zou kunnen krijgen hem te vertegenwoordigen. Die bewoner kreeg dezelfde naam als die de architect had, zodat deze voor elke bewoner herkenbaar kon zijn. Zijn opleiding tot architect heeft hem echter alles gekost. Om te kunnen slagen voor zijn opleiding, moest hij bewijzen dat hij bereid was al zijn rechten als bewoner op te geven. En dat deed hij door alleen maar doen wat hij architect zag doen en alleen maar te luisteren naar de instructies die de architect hem gaf. Daartoe wilde hij in geen enkel opzicht luisteren naar wat de hoofdbediende hem adviseerde. Uiteindelijk kon hij het advies van de hoofdbediende totaal negeren door zich uit diens invloedssfeer terug te trekken. Hij verscheurde het contract dat de hoofdbediende als ZZP’er had verworven en alle bewoners aan zijn dienst had gebonden. Daarom kreeg hij uiteindelijk de oorkonde van vakmanschap, die hij desgewenst aan iedere bewoner kon laten zien, zodat er over zijn rechtmatige verkregen mandaat, geen twijfel kon ontstaan.
Maar de huidige bewoners hadden al de eerdere boodschappers al afgewezen. En het plan was om ook degene met het mandaat af te wijzen. De bewoners, eigenwijs als dat ze zijn, dachten dat de architect het huis als zijn eigendom zou claimen en ze dachten dat dit zou betekenen dat ze vanwege wanbeheer en wangedrag op straat zouden worden gezet en dus geen huis meer zouden hebben.
Desondanks waren echter vele bewoners, en dat aantal groeit nog steeds, die zich bij het plan van de architect aansloten en zich achter de bewoner met het mandaat stelden. Die bewoners worden opgeleid, zodat er een ploeg vakmensen ontstaat, die het herstel van het huis gestalte kunnen geven. Iedere huidige bewoner wordt uitgenodigd deel te nemen. De architect wil namelijk dat iedere bewoner op vrijwillige basis terug kan komen op de beslissing, de zorg voor zichzelf en voor het huis, in eigen hand te houden.
Dit is de huidige situatie van het huis en de bewoners. De bewoner/architect zoekt nog steeds medewerkers en het huis is nog steeds in verval. Maar er is hoop. De architect heeft tot nu toe zijn woord gehouden en de bewoner/architect is uit hetzelfde hout gesneden. En iedere bewoner die het verlangen heeft om in dienst van de architect/bewoner te treden, krijgt een uitnodiging voor een sollicitatie gesprek. En de kans dat die afgewezen wordt is nihil.