Modestus

Zie Openbaring 14:9 waar een engel de mensen waarschuwt "Als iemand het beest en zijn beeld aanbidt, en het merkteken op zijn voorhoofd of op zijn hand ontvangt, dan zal hij ook drinken van de wijn van de toorn van God". Nou, als aan alle mensen wordt dat merkteken gegeven zonder hun instemming daartoe, dan heeft het geen zin voor de engel om dit boodschap te verkondigen, want dan kunnen de mensen zijn waarschuwing toch niet navolgen.

Een leuke christelijke gezang voor het thema. In dit hymne worden verschillende symbolen met elkaar gecombineerd. Gezongen door Dimitrios Papayannópoelos in het Grieks. 

https://www.youtube.com/watch?v=_jv9X2sOdPE  (link naar de video)

"Van de nacht verlangt mijn geest naar u, o God, want uw geboden zijn het licht op de aarde. Hallelujah."

"Zie, de Bruidegom komt in het holst van de nacht; en gelukkig de dienaar dien Hij wakend vindt, maar wee hem dien Hij aantreft in luiheid. Zie dus toe, mijn ziel, dat de slaap u niet overmant, opdat gij niet aan de dood zult worden overgeleverd en buiten het koninkrijk gesloten. Blijf waakzaam en roep luide: Heilig, heilig, heilig zijt Gij, o God. Door de voorspraak van de Moeder van God, ontferm U onzer." Bron.

Latijnse transliteratie: 1 «Ek nyktós orthrízei tó pnevmá mou prós sé o Theós, dióti fós tá prostágmatá sou epí tís gís». Alliloúïa. 2 «Idoú, o Nymfíos érchetai en to méso tis nyktós, kai makários o doúlos, on evrísei grigoroúnta. Anáxios de pálin on evrísei rathymoúnta. Vlépe oun, psychí mou, mi to ýpno katenechtheís, ína mi to thanáto paradotheís kai tis vasileías éxo kleistheís. Allá anánipson krázousa: Ágios, Ágios, Ágios ei o Theós imón, diá tis Theotókou eléison imás».

Op 15-3-2020 om 17:36 zei Willempie:

‘God, werp in het water, ik ben ban dat er iets verschrikkelijks gaat gebeuren, werp uit’

Volgens mijn is dit van de demonen naar alle waarschijnlijkheid. De demonen willen namelijk de mens negatief beïnvloeden door angst, onzekerheid, wanhoop, onrust... te zaaien, ook door middel van dromen. Ik heb zoiets ook meegemaakt.

Hoofdstuk 19. Lied van overwinning

Citaat

1En hierna hoorde ik een luide stem van een grote menigte in de hemel zeggen: Halleluja, de zaligheid, de heerlijkheid, de eer en de kracht zij aan de Heere, onze God. 2Want Zijn oordelen zijn waarachtig en rechtvaardig, omdat Hij de grote hoer geoordeeld heeft, die de aarde te gronde gericht heeft met haar hoererij, en omdat Hij het bloed van Zijn dienstknechten aan haar gewroken heeft.

Hoofdstuk 19 is het antwoord op de oproep van Openbaring 18:20: “Verblijd u over haar, hemel, heilige apostelen en profeten, want God heeft uw vonnis aan haar (Babylon) voltrokken.' Het is laatste keer dat in de Apocalyps een hymne klinkt. Het is een hymne van triomf en vreugde. Voor het eerst klinkt hier "Hallelujah!" Dit betekent dat de profetie haar eschatologische einde nadert en dat de tijd voor verlossing komt. Zo lezen we ook dat aan het einde van psalm 104 en aan het begin van psalm 105 David zei Hallelujah pas nadat hij de val van de zondaars zag, waarna hij een vreugdehymne begon:

“De zondaars zullen van de aarde verdwijnen,

de goddelozen zullen er niet meer zijn.

Loof de HEERE, mijn ziel!

Halleluja!

Loof de HEERE, roep Zijn Naam aan,

maak Zijn daden bekend onder de volken.

Zing voor Hem, zing psalmen voor Hem,

spreek aandachtig van al Zijn wonderen” (Ps. 104: 35–105: 1-2).

De lof begint met een uitroep "Hallelujah", wat zich vertaalt als "Prijs Yahwe". De roep van "de zaligheid, de heerlijkheid, de eer en de kracht zij aan de Heere, onze God” is een beetje onnauwkeurig vertaald. "De zaligheid..." is niet "aan de Heer" (datiefgeval), maar van "de Heer" (genitiefgeval), dat wil zeggen, al deze eigenschappen zijn van God! Ook de reden voor de verheerlijking wordt genoemd: de manifestatie van Gods gerechtigheid, van Zijn rechtvaardig oordeel. God heeft het bloedvergieten van martelaren niet ongestraft gelaten. Dit herinnert ons aan de woorden van Mozes’ lied, dat hij voor zijn dood uitsprak:

“Juich, heidenen, met Zijn volk!

Want Hij zal het bloed van Zijn dienaren wreken.

Hij zal de wraak laten terugkomen op Zijn tegenstanders,

en Zijn land en Zijn volk verzoenen!” (Deuteronomium 32:43).

Citaat

3En zij zeiden voor de tweede keer: Halleluja! En haar rook stijgt op in alle eeuwigheid. 4En de vierentwintig ouderlingen en de vier dieren wierpen zich neer, aanbaden God, Die op de troon zit, en zeiden: Amen, Halleluja!

De schare der engelen zingt nog een loflied. Het is prachtig dat Babylon nooit uit de ondergang verrijst. Dit beeld gaat terug naar de profeet Jesaja: “'s Nachts en ook overdag zal het niet geblust worden, voor eeuwig zal zijn rook opstijgen. Van generatie op generatie zal het verwoest blijven, tot in alle eeuwigheden zal niemand erdoorheen trekken” (Jes. 34:10).

Het loflied wordt versterkt en bevestigd door vierentwintig ouderlingen en de vier dieren die de hemelse troon van God omringen. In hoofdstuk 4 zagen we dat de vierentwintig ouderlingen de twaalf patriarchen en twaalf apostelen symboliseren, ze zijn ook beschermers van het hele volk van God. Vier dieren, die respectievelijk op een leeuw, een kalf, een man en een adelaar lijken, zijn beschermengelen van de hele schepping, de hele natuur. En daarom is hun lofzang een lofhymne is, die de hele kerk en de hele natuur zingt. In hoofdstuk 5, na een soortgelijke hymne, ‘de vier dieren zeiden: Amen. En de vierentwintig ouderlingen wierpen zich neer en aanbaden Hem Die leeft in alle eeuwigheid’ (Openb. 5:14). En net zoals de liturgie en de lof daar zich van de hemel naar de aarde uitbreidt, zo is het ook hier.

47 minuten geleden zei Fundamenteel:

Jij, van alle aanwezigen hier, ziet daar niet het teken van het beest in?

Pas nadat het beest duidelijk gekomen is kunnen we begrijpen wat voor teken het is. Er zijn sommigen die beweren dat de barcode het teken van het beest is. Maar nu laat ons Christus zoeken en niet de antichrist. 

19 minuten geleden zei “Joy”:

Ik begreep juist dat een ieder die de chip accepteert het teken van het beest heeft, vrijwillig of niet..

Als je onvrijwillig dat teken krijgt, zonder je instemming, zonder dat je daar iets kan doen, dat ben je ook vrij van schuld.

Op 19-4-2020 om 10:14 zei Fundamenteel:

@Modestus hebben de klokken daar nog niet geluid?  Kan je later eens (als je wilt) je mening delen over het teken van het beest en die rfid chips)

Een dergelijke chip kan inderdaad gebruikt worden als middel voor de totale controle van de mensen door de staat. Ik zou daarom rfid chips niet accepteren. Maar we moeten beseffen dat de duivel en zijn beest-antichrist wil van de mens een vrijwillige verloochening van Christus en de keuze voor zonde. Duivel wilt jouw hart, alleen zo kan hij macht over jou hebben. We hoeven dus niet bang zijn als die rfid chips worden met dwang in onze lichamen ingeprent. 

Op 28-3-2020 om 13:33 zei sjako:

Waarom alleen op basis van een legende? 

Omdat er zijn overeenkomsten. De in de Openbaring wordt dit beeld uit de legende gebruikt om zo een bepaalde profetie door te geven. De legende zelf weerspiegelt de angsten, hoop en verwachtingen van de mensen van toen. Natuurlijk geloven we als christenen niet in de toekomstige reïncarnatie en tijdelijke wederopstanding van de keizer Nero uit de doden. Maar het beest met zijn geslachte en herstelde hoofd wil zeggen dat de wrede en sadistische vervolgingen onder keizer Nero zullen zich herhalen en de christenen moeten daarom waken in hun dagelijkse spirituele strijd om altijd bereid te zijn die onvrijwillig te verduren. Het boek Openbaring, net als elke andere bijbelse boek, richt zich voornamelijk tot haar generatie van mensen. Voor hen was de inhoud en de boodschap ervan ook makkelijker te begrijpen dan voor ons. Daarom moeten we iets weten over de cultuur en de wereld van de mensen van toen, als we proberen de openbaringen en de boodschappen die voornamelijk voor hen bestemd waren te begrijpen.  

Zoals het blijkt uit mijn interpretatie, kun je een bepaalde symbool of beeld op meerdere manieren interpreteren en de meerdere niveaus van begrip en interpretatie kunnen elkaar complimenteren, zonder in tegenstrijd met elkaar te zijn. Daarom kan het woordje 'alleen' uiteraard weggelaten worden. Bedankt voor je vraag.

In verband met Grote Vasten wil mijn werk op forum voor drie weken stopzetten om meer tijd te besteden aan gebed en schriftlezing en uitrusten van het denkwerk. Mocht je vragen hebben, dan zal ik die vanaf 20 april beantwoorden. Alvast zalige Pasen voor iedereen.

Citaat

21 En een sterke engel hief een steen op als een groten molensteen, en wierp dien in de zee, zeggende: Aldus zal de grote stad Babylon met geweld geworpen worden, en zal niet meer gevonden worden. 22 En de stem der citerspelers, en der zangers, en der fluiters, en der bazuiners, zal niet meer in u gehoord worden; en geen kunstenaar van enige kunst zal meer in u gevonden worden; en geen geluid des molens zal in u meer gehoord worden. 23 En het licht der kaars zal in u niet meer schijnen; en de stem eens bruidegoms en ener bruid zal in u niet meer gehoord worden; want uw kooplieden waren de groten der aarde, want door uw toverij zijn alle volken verleid geweest. 24 En in dezelve is gevonden het bloed der profeten en der heiligen, en al dergenen, die gedood zijn op de aarde.

Het verhaal van het oordeel over Babylon eindigt met een symbolisch visioen van een engel die een grote steen in de zee gooit. En de zee sluit haar wateren boven Babylon af, alsof hij er nooit was geweest. Dit herinnert ons aan de symbolische daden van de profeten uit het Oude Testament, en in het bijzonder - de profetie van Jeremia: “En als je klaar bent met het lezen van dit boek, bind er dan een steen aan vast en gooi het in het midden van de Eufraat, en zeg: “En het zal geschieden, als gij geëindigd zult hebben dit boek te lezen, dan zult gij een steen daaraan binden, en werpen het in het midden van den Frath; En zult zeggen: Alzo zal Babel zinken, en niet weder opkomen, vanwege het kwaad, dat Ik over haar zal brengen, en zij zullen mat worden.” (Jer. 51: 63–64). Maar verder beschrijft Johannes niet het proces van de vernietiging van Babylon, maar de gevolgen van zijn val. In navolging van de profeten wordt er hier van een doodse stilte gesproken op de plaats van het lawaai van het stadsleven. Daar zal geen plezier te horen zijn. In Ezechiëls profetie over de ondergang van Tyrus lezen we: "Zo zal Ik het gedeun uwer liederen doen ophouden, en het geklank uwer harpen zal niet meer gehoord worden" (Ezechiël 26:13). De muziek van feesten en optochten, bruiloften en sportevenementen zal eens en voor altijd zwijgen. En de kunstenaar of ambachtsman zal er nooit meer zijn. Nooit zullen de geluiden van een woongebouw gehoord worden. In de ochtend wordt geen gekraak van huismolens gehoord waarin vrouwen graan maalden voor een dag. 's Avonds gaan de lichten niet aan. Er zal geen vreugdevol huwelijksgejubel meer zijn. We vinden hetzelfde tafereel bij de profeet Jeremia: "En Ik zal van hen doen vergaan de stem der vrolijkheid en de stem der vreugde, de stem des bruidegoms en de stem der bruid, het geluid der molens en het licht der lamp" (Jer. 25:10).

De reden voor al deze verlatenheid is ook aangegeven. Rome aanbad God niet, zocht niet de ware zin van het leven, maar aanbad rijkdom en luxe, vond zingeving alleen in materiële dingen en in voorbijgaande genoegens, die ze tot aan de krankzinnigheid toe bedreven. Met zijn betovering heeft deze beschaving mensen verleid en misleid. Daarom schreef de profeet Nahum over Ninevé aldus: 'Dat komt van de ontucht, die is opgestapeld door die hoer, die verleidelijke schoonheid, die machtige tovenares, die met haar ontucht volken verkocht en stammen met haar toverkunsten' (Nahum 3: 4). Het vicieuze Rome was onder andere schuldig aan het bloed van de martelaren. En niet alleen martelaren, maar van heel veel mensen. Denk bijvoorbeeld aan het bloedige amusement van gladiatorengevechten in de circusarena's van het rijk. De goddeloze beschaving van Rome, al haar uiterlijke grootsheid is besmeurd met bloed. Maar "Wee de bloedstad, zegt Jahwe de Heer" , -zei de profeet Ezechiël over Tyrus (Ezechiël 24: 6). Hier wordt hetzelfde geprofeteerd voor Rome.

Johannes noemt Babylon als het ware een grote neergeworpen molensteen, omdat als een molensteen vermaalt hij als het ware de tijdloop van alle minnaars van deze wereld en roteert hun levensroutine in een kringloop. Er staat over hen geschreven:"De goddelozen draven rondom" (psalm 12:9).

1. VS  als land produceert (60%) en bekijkt ook het meest pornografie, volgens de informatie op internet. Tegelijkertijd is het de enige supermacht op dit moment die streeft naar de totale werelddominantie, waarvan het wordt nog tegengehouden door met name twee andere minder machtige landen (Rusland, China). Zouden ze ooit een atoomoorlog riskeren om hun ambities te bereiken? Of zullen ze ooit hun politieke koers voorgoed veranderen en een vredelievende politiek voeren? 

2. Het Capitool in de Amerikaanse hoofdstad Washington is de zetel van de volksvertegenwoordiging van de Verenigde Staten, de wetgevende macht. Het Capitool is een verwijzing naar de staatsmacht van het klassieke Rome, waar het Capitool de belangrijkste van de zeven heuvelen was en die de tempel van Juno herbergde, die daar over de Romeinse munt waakte. De bouwwerkzaamheden van het Capitool begonnen op 18 september 1793. Met een maçonnieke ceremonie werd door George Washington (gekleed als vrijmetselaar) de hoeksteen van het Capitool gelegd. Bij de bouw lieten de architecten zich veelvuldig inspireren door Romeinse architectuurtypen en (vrijmetselaars)symboliek. Bron. De naam en andere cultureel-religieuze aspecten laten duidelijk zien welke andere supermacht uit het verleden ze willen opvolgen.

De schildering op de koepel van het Capitool verbeeldt de verheffing tot god (apotheose) van oud-president George Washington. Washington, afgebeeld in koninklijk paars, zit tussen de godinnen Victoria en Libertas. Zij zitten in een kring met dertien jonge vrouwen, symbool voor de toenmalige dertien koloniën. Om hen heen zijn zes allegorische taferelen aangebracht met mythologische figuren en mensen en voorwerpen uit de Amerikaanse geschiedenis. De zes taferelen verbeelden de oorlog, wetenschap, zeevaart, handel, techniek en landbouw. Bron. 

Molensteen. En wat betreft hedendaagse occultisme in pop-cultuur, bekijk dit filmpje

Citaat

17 En alle stuurlieden, en al het volk op de schepen, en bootsgezellen, en allen, die ter zee handelen, stonden van verre; 18 En riepen, ziende den rook van haar brand, en zeggende: Wat stad was deze grote stad gelijk? 19 En zij wierpen stof op hun hoofden, en riepen, wenende en rouw bedrijvende, zeggende: Wee, wee, de grote stad, in dewelke allen, die schepen in de zee hadden, van haar kostelijkheid rijk geworden zijn; want zij is in een ure verwoest geworden.

Eerst rouwden de koningen om Rome, daarna ook de kooplieden en nu rouwen zeelieden om hem. Deze roep van de scheepslieden ontleende Johannes ook aan het visioen van de profeet Ezechiël over de val van de stad Tyrus: "Van de noodkreten van uw matrozen raakt de zee in beroering. Allen die de riemen hanteren verlaten hun schepen; allen die op zee zijn gaan aan land. Luid verheffen ze hun stem en bitter klagen ze om u; ze strooien stof op hun hoofd en bedekken zich met as" (Ezechiël 27: 28-30).

Toegegeven, Rome lag niet aan de kust, maar niet ver daar vandaan was de grote haven van Ostia. In latere tijden zakte de zee terug, en werd de haven verlaten, maar tot op de dag van vandaag is deze des te beter bewaard gebleven met al zijn kades, pakhuizen, woongebouwen, tavernes, tempels, baden, poelen enzovoort - een monument voor de mammon die komt en gaat, een monument voor de menselijke ijdelheid.

Dus zij allemaal - de koningen van de aarde, kooplieden en scheepslieden - rouwden om Rome. Maar beter gezegd niet om Rome, maar om zichzelf en hun materiële welzijn.

Citaat

20 Bedrijft vreugde over haar, gij hemel, en gij heilige apostelen, en gij profeten, want God heeft uw oordeel aan haar geoordeeld.

In een opzettelijk contrast met de klaagzang over de dood van Rome, is er een roep voor vreugde over dezelfde gebeurtenis. Deze roep van de engel is gericht aan de hemelse bewoners en is, net als eerdere kreten, in poëtische vorm opgebouwd. Hier is het een vorm van hymne die de profetie van Jeremia over de dood van Babylon imiteert: "juichen hemel en aarde en alles wat ze bevatten over de ondergang van Babel" (Jer. 51:48).

Heiligen - alle christenen, apostelen en profeten - dragers van bepaalde functies in de kerk. Maar ze zijn allemaal martelaren die vervolgd en gestorven zijn door de goddeloze Rome en nu in de hemel zijn. Vele apostelen waren toen al gestorven. Bijvoorbeeld Petrus en Paulus. Deze oproep tot vreugde is het antwoord op de gebeden van de zielen van de doden die onder het hemelse altaar staan, zoals het werd aangetoond in het visioen bij de opening van het vijfde zegel (6: 9–11). Natuurlijk, als we lezen over de vreugde over de dood van de vijanden, voelen we dat dit ver verwijderd is van wat Jezus Christus ons riep om te doen; hij leerde ons bidden voor de beledigers, en geen wraak op hen te nemen. Maar we moeten nogmaals begrijpen dat het boek Openbaring is geschreven volgens de bekende canons en voorbeelden van de oudtestamentische profetische literatuur. In hetzelfde hoofdstuk 18 is er geen enkele regel die geen indirecte citaat zou zijn van Ezechiël, Jeremia, Jesaja. Het boek Openbaring is ook een profetisch boek. Toen het geschreven werd, richtte het de blik van de lezers naar de toekomst. Voor ons - niet alleen dit, maar we kunnen ook terugkijken in de geschiedenis. En we begrijpen Gods wijze leiding in de geschiedenis. Babylon viel, Rome viel, andere grote heidense supermachten vielen. En ze zullen ook in de toekomst vallen. Is hun val door de wil van God een reden tot verdriet? Natuurlijk niet! maar tot vreugde over Gods rechtvaardige oordeel! Het is geen vreugde van de kwaadaardige wraak, maar de vreugde over Gods wijsheid en rechtvaardigheid.

Marteldood van de heilige Petrus

Romeinse vrachtschip:

Voorbeeld van latere Europese schepen. Als gevolg van de oorlogen tussen Europese mogendheden om de politieke en economische werelddominantie bloeide en verzwakte de economieën van die mogendheden. De welvaart en rijkdom van de ene Europese landen - die gebaseerd was op slavernij, immorele handelsactiviteiten en het uitbuiten van de veroverde landen in Azië, Amerika, Afrika en Australië, - wekte bij anderen jaloezie en afgunst op, wat tot bloedige oorlogen leidde, onder andere WO I. De geschiedenis zelf getuigt van de waarachtigheid van de Bijbelse profetieën over de onvermijdelijke ondergang van de politieke en/of economische machten, want hun bloei en dominantie is gebaseerd op ijdelheid, geldzucht, hoogmoed, die zichzelf affirmeert en bekrachtigt door medemensen te onderdrukken, te vernederen en exploiteren. En dit verhaal herhaalt zich door de eeuwen heen, maar desalniettemin pogen de mensen steeds weer om de 'Toren van Babel' te bouwen om het ideaal van koning Nimrod te verwezenlijken: "Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons maken..." (Genesis 11).  

Video: History of International Trade | The Atlantic Slave Trade

Enkele interessante korte films voor een betere inzicht. 

Moderne slavernij. Ook onze moderne wereld zal moeten boeten voor zijn ongerechtigheid. "Slaven produceren 36% van de tomaten in de EU". 

Citaat

11 En de kooplieden der aarde zullen wenen en rouw maken over haar, omdat niemand hun waren meer koopt;12 Waren van goud, en van zilver, en van kostelijk gesteente, en van paarlen, en van fijn lijnwaad, en van purper, en van zijde, en van scharlaken; en allerlei welriekend hout, en allerlei ivoren vaten, en allerlei vaten van het kostelijkste hout, en van koper, en van ijzer, en van marmersteen; 13 En kaneel, en reukwerk, en welriekende zalf, en wierook, en wijn, en olie, en meelbloem, en tarwe, en lastbeesten, en schapen; en van paarden, en van koetswagens, en van lichamen, en de zielen der mensen. 14 En de vrucht der begeerlijkheid uwer ziel is van u weggegaan; en al wat lekker en wat heerlijk was, is van u weggegaan; en gij zult hetzelve niet meer vinden. 15 De kooplieden dezer dingen, die rijk geworden waren van haar, zullen van verre staan uit vreze van haar pijniging, wenende en rouw makende; 16 En zeggende: Wee, wee, de grote stad, die bekleed was met fijn lijnwaad, en purper, en scharlaken, en versierd met goud, en met kostelijk gesteente, en met paarlen; want in een ure is zo grote rijkdom verwoest. 17 En alle stuurlieden, en al het volk op de schepen, en bootsgezellen, en allen, die ter zee handelen, stonden van verre;

Zowel de rouwkreet van de koningen als die van de kooplieden lopen volledig parallel met de rouwkreet om Tyrus bij de profeet Ezechiël (Ezechiël 26-27). Het woord "kooplieden" verwijst naar groothandelaars. De weeklacht van kooplieden is doordrongen van pure egoïsme; ze huilen dat de handelsmarkt die hen zoveel winst heeft opgeleverd is verdwenen: Rome is immers vernietigd! Net zoals koningen, staan de kooplieden te kijken naar de vernietiging van de stad van veraf. Ze reiken Rome geen helpende hand toe, omdat ze niet met Rome verbonden waren door een gevoel van liefde, maar door luxe en winstgevende affaires. De invoerartikelen die niet meer kunnen worden verkocht worden opgenoemd. Dit gaat vooral over luxe goederen, maar dan ook over consumptiegoederen. In vers 18:13 worden onder hen, samen met vee en wagens, ook slaven ("lichamen") genoemd. Een ongebruikelijke toevoeging is opmerkelijk: slaven worden niet alleen met het algemeen gebruikte woord "lichamen" genoemd, maar ook "menselijke zielen". Dit drukt een afkeer van de slavenhandel uit, want ze zijn levende 'menselijke zielen'. De jammerklacht 'wee, wee' zelf is vergelijkbaar met die van de koningen der aarde, hij is alleen kleurrijker en uitgebreider.

De klagende kreet van de kooplieden weerspiegelt enkele kenmerken van de Romeinse luxe van die tijd, waar we het al over hadden. Zilver was over het algemeen het metaal van het dagelijks leven. Het werd helemaal niet zo hoog gewaardeerd als nu. Elke Romein had zilveren tafelgerei. Maar vooral edelstenen werden gewaardeerd. Astrologische bijgeloof en magische geneeskunde gaven elke steen een speciale betekenis. Als de steen bijvoorbeeld rood is, dan geneest hij bloedvloeiing. Amethyst geneest van alcoholisme (het Griekse woord améthystos zelf betekent 'niet dronken'). Diamant geneest van vergiftiging en psychose. Amber - van verkoudheid. Maar bovenal hielden de Romeinen van parels. Ze dronken het, lossend het op in wijn. Denk bijvoorbeeld aan koningin Cleopatra. Fijne stoffen, zoals fijn linnen en vooral zijde uit China, waren ongelooflijk duur.

De lijst eindigt met de lichamen en zielen van mensen, dat wil zeggen slaven. Tegenwoordig kunnen we ons niet eens voorstellen hoe de Romeinse beschaving op de slavernij was gebaseerd. Er waren ongeveer 60 miljoen slaven in het rijk, dat wil zeggen tien keer meer dan vrije mensen. Deze gang van zaken was echter kenmerkend voor bijna alle oude beschavingen. Ik heb ooit gehoord van de "optimistische" woorden van een oud Griekse demagoog die de mensen gelukkige gouden jaren beloofde waarin iedereen gelukkig zal zijn en minstens tien slaven zal hebben. Een slaaf is geen mens. Een vrije Romeinse burger vond het ongepast om met zijn eigen handen te werken. Het was beschamend. Voor de arbeid gaven de goden vee en slaven aan mensen. Slaven deden niet alleen zwaar werk, maar er waren ook slaven-secretarissen, lezers, zangers, onderzoekers. De rijken hadden zelfs slaven-herinnerers (nomenclatores), die bijvoorbeeld alles voor de baas moesten onthouden, bijvoorbeeld om hem eraan te herinneren dat het tijd was om te eten of te slapen. Er waren slaven die de eigenaar voorop op de straat liepen en de groeten van de tegemoetkomende mensen beantwoordden, die de eigenaar niet kon beantwoorden vanwege zijn overmatige vermoeidheid. Voor banketten waren er slaven-standbeelden. Dat waren knappe jonge mannen die gewoon in de gangen werden geplaatst om de ogen van de gasten te verrukken. Er waren slaven die met hun haren dienden als afveegmiddel voor de vette handen tijdens het maaltijd. Er waren slaven-narren, allerlei mormels, enzovoort. Het ging over zo'n wrede en gekke wereld dat de kooplieden huilden om, over hun verloren geld. Het oordeel van God bedreigt zo'n Rome.

52 minuten geleden zei Bastiaan73:

@Modestus ben ook benieuwd naar jouw mening hierover.

57 minuten geleden zei Bastiaan73:

Maar dan ga je er vanuit dat de huwelijksdag al aangebroken is. Is dat zo?

Huwelijksdag (in de zin van de voleinding der tijden en de definitive triomf van degenen die gered zijn) is voor ons natuurlijk nog niet aangebroken. Maar voor God is er geen tijd. Wat voor ons de toekomst is, is voor Hem het nu. 

58 minuten geleden zei Bastiaan73:

En wie zijn volgens jou de vrienden van de bruidegom en/of de bruiloftsgasten en/of de bruiloftskinderen in dit scenario?

De apostelen. Maar dit begrip kan ook naar de rest van de gelovigen worden uitgebreid. Want we hebben het hier over de symbolische beeldspraak. En de denkwijze van de joden ten tijde van Jezus was dan ook beeldrijk. Vandaar dat Jezus veel beeldspraken gebruikt. Elders zegt Hij dat degene die de wil van Zijn Vader doet is voor Hem broeder, zuster en moeder. Je kan natuurlijk niet alle drie zijn tegelijkertijd. Jezus wil dus zeggen hoe dicht we bij hem zullen zijn in termen van relatie als we de wil van God doen. Dat geldt ook voor het begrip bruid. Bruid van Christus is zowel de hele Kerk als elke gelovige afzonderlijk, zowel man als vrouw. Daar is niks schandelijks aan. Ik weet uit mijn liefdeservaring met een meisje dat als je echt liefhebt, dan vervagen de verschillen tussen jou en haar - van binnen voel je alsof je zelf een bruid bent, terwijl je een man bent, want je doet je best om haar waardig te zijn, ten volle oprecht met haar te zijn, zodat je met je hele wezen aan haar toebehoort, geen geheimen van haar hebt en ze zich goed bij jou voelt, want haar enigszins bedroeven wil je absoluut niet. Dat is wat je een perfecte ontlediging in liefde kunt noemen. Zo is ook onze relatie met God, maar dan op een meer geestelijke niveau. In je relatie tot God kun je in die zin jezelf ook vergelijken met een kleine schaapje, maar ook met een mannelijke strijder (van Christus). 

Citaat

9 En de koningen der aarde, die met haar gehoereerd en weelde gehad hebben, zullen haar bewenen, en rouw over haar bedrijven, wanneer zij den rook haar brands zullen zien; 10 Van verre staande uit vreze van haar pijniging, zeggende: Wee, wee, de grote stad Babylon, de sterke stad, want uw oordeel is in een ure gekomen.

De hier genoemde 'koningen van de aarde' traden op al eerder. Met "hoererij" wordt natuurlijk afgoderij genoemd. Nu staan al deze koningen ver weg om niet te verbranden in het vuur waarin de stad was bevangen. Het huilen begint met de woorden 'wee, wee'. Het was gebruikelijk om zo over de doden te rouwen. De koningen rouwen om de grootsheid en de sterkte van Rome. Zijn dood kwam plotseling, 'in een uur'.

Hoe waar zijn de beschuldigingen van de Openbaring dat de afgoderij en luxe van Rome hand in hand gingen? Oude Romeinse historici, zoals Suetonius in zijn werk De vita Caesarum (Het leven van de keizers) of Tacitus, geven ons een levendig bewijs van de waanzin waartoe de Romeinse samenleving in die tijd kwam, aanbiddend de macht, gekarakteriseerd door willekeur en toegeeflijkheid, en de kracht die de rijkdom met zich mee bracht. Er was een spreekwoord dat de aarde tien maten van rijkdom kreeg. Negen van deze tien maten werden aan Rome gegeven, en aan de rest van de wereld - slechts één.

In de eerste eeuw bracht de wereld van de Atlantische Oceaan tot India zijn rijkdom naar Rome. De historicus Plinius schreef: 'Als je iets niet kunt zien in Rome, dan bestaat dit ding niet en heeft nooit bestaan.' Het vermogen van veel rijke mensen was onvoorstelbaar. Een man aan het hof van Nero werd als arm beschouwd, omdat hij slechts 650 miljoen sestertii bezat. Als je het omzet naar hedendaagse valuta, dan is dit ongeveer zes en een half miljard dollar. En een andere Romein verspilde een fortuin van honderd miljoen sestertii. En toen hij nog tien miljoen over had, dat wil zeggen honderdduizend dollar, pleegde hij zelfmoord, omdat hij van zo'n kleinigheid niet kon leven, aangezien keizer Caligula een bedrag van tien miljoen sestertiën in één dag kon uitgeven!' Het was een tijdperk van waanzinnige extravagantie in luxe, losbandigheid, eten. De moderne rijken en grote kapitaalhouders kunnen zich niet eens voorstellen wat er allemaal in Rome gebeurde, dat beschreven is door Romeinse schrijvers zoals Petronius of historici. De luxe die Johannes noemt in de volgende klaagzang van de kooplieden is een verwaarloosbare fractie van wat wordt beschreven door de deelnemers en directe getuigen van de Romeinse luxe. Dit is nooit meer in de geschiedenis gebeurd en hopelijk zal het nooit meer gebeuren, want het is waanzin.

Een komedische illustratie voor de tekst:

Maar ook vandaag kan het net zo waanzinnig zijn in de wereld van de rijken:

Citaat

6 Vergeldt haar, gelijk als zij ulieden vergolden heeft, en , naar haar werken; in den drinkbeker, waarin zij geschonken heeft, schenkt haar dubbel.

Na het vonnis, nadat er gewezen werd op de zonden van de hoer, nadat Yahwe christenen heeft opgeroepen Babylon te verlaten - kondigt de engel het vergeldingsoordeel aan. Het oordeel is gebaseerd op het juridische principe van gelijke vergelding, de zogenaamde lex talionis: "Vergeldt haar, gelijk als zij ulieden vergolden heeft." Met andere woorden, wat je zaait, zult je oogsten. Laten we ons de welbekende definities van zo'n oordeel herinneren: 'een leven voor een leven, een oog voor een oog, een tand voor een tand'. Of de woorden van Jezus Christus uit de bergrede: "Want met welk oordeel gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden" (Matteüs 7: 2). Maar hier is de schuld van Babylon zo groot dat zelfs de oproeping naar dubbele vergelding klinkt: 'Vergeldt haar dubbel'. Een dergelijke vergelding tweemaal, zowel in de strafrecht als in beloning, werd ook voorgeschreven door de Sinaïtische Wet (Exodus 22: 4–9). Bijvoorbeeld een wet: " Indien de diefstal levend in zijn hand voorzeker gevonden wordt, hetzij os, of ezel, of klein vee, hij zal het dubbel wedergeven" (22: 4). Of: "Wanneer iemand zijn naaste geld of vaten te bewaren geeft, en het wordt uit diens mans huis gestolen; indien de dief gevonden wordt, hij zal het dubbel wedergeven" (22: 7) en dergelijke. Over het algemeen lijken alle uitspraken van Johannes op de profetieën over Babylon van de profeet Jeremia: "wreekt u aan haar, doet haar, gelijk als zij gedaan heeft!" (Jer. 50:15), of: “Hun misdaden en zonden zet ik hun dubbel betaald, omdat ze mijn land hebben ontwijd met het aas van hun verachtelijke goden” (Jer. 16:18). De genoemde "beker", waarin de hoer Babylon wijn maakte, is een beeld van de toorn van God.

Citaat

7 Zoveel als zij zichzelve verheerlijkt heeft, en weelde gehad heeft, zo grote pijniging en rouw doet haar aan; want zij zegt in haar hart: Ik zit als een koningin, en ben geen weduwe, en zal geen rouw zien. 8 Daarom zullen haar plagen op een dag komen, namelijk dood, en rouw, en honger, en zij zal met vuur verbrand worden; want sterk is de Heere God, Die haar oordeelt.

Als rechtvaardiging voor de straf klinkt, in navolging van de oudtestamentische profetieën, de zogenaamde "monoloog van hoogmoed". We moeten constant in het hoofd houden dat Openbaring spreekt met de taal van het Oude Testament. Bedenk wat Jesaja over Babylon sprak: "U zei: `Eeuwig zal ik gebiedster zijn, voor altijd.' Gij hebt dit alles niet ter harte genomen, en aan de afloop ervan hebt gij niet gedacht. Hoor dit nu aan, wellustige, zo zelfbewust gezeten, die denkt bij uzelf: `Ik alleen en anders niets! Voor mij is er geen weduwschap en kinderloosheid blijft mij onbekend.' Toch zullen beide u overkomen, ineens en op dezelfde dag. Kinderloosheid en weduwschap komen in volle omvang over u, ondanks uw talrijke toverspreuken, en uw bezweringen, zo krachtig als ze zijn" (Jes. 47: 7–9).

Trots, arrogantie, die denkt dat de mens God helemaal niet nodig heeft, wordt gestraft. Johannes noemt deze straf: 'dood, rouw, honger, vuur'. Deze lijst met executies is ook afkomstig uit het Oude Testament, namelijk van de profeet Ezechiël (5:17; 14:21).

Na deze aankondiging van het Goddelijke oordeelvonnis volgen er drie begrafeniszangen over Babylon-Rome: de jammerklacht van de koningen, de klaagzang van de kooplieden en de klaagzang van de scheepslieden. Deze kreten hebben hun prototype in de overeenkomstige profetieën van Ezechiël over de val van de stad Tyrus (Ezech. 26–27). Johannes beschrijft de dood van de wereldhoofdstad niet rechtstreeks, maar door de verbijstering en het geschreeuw van degenen die in de verte staan en naar de ondergang van de stad kijken: 'En de koningen der aarde... zullen haar bewenen, en rouw over haar bedrijven... Van verre staande uit vreze van haar pijniging' (18: 9–10); "De kooplieden... zullen van verre staan uit vreze van haar pijniging, wenende en rouw makende" (18:15); "En alle stuurlieden, en al het volk op de schepen, en bootsgezellen... stonden van verre; En riepen, ziende den rook van haar brand, en zeggende: Wat stad was deze grote stad gelijk?" (18: 17-18). Eerst dus de jammerklacht van de koningen.

Profeet Isaiah (tijdens zijn visioen in Isaiah 6).

Hoofdstuk 19. De val van Babylon.

Het volgende hoofdstuk van de Apocalyps is geschreven in de vorm die typerend is voor de oudtestamentische profetische boeken. Dit is het lied van de ondergang van de stad Rome, afgebeeld symbolisch als Babylon.

Citaat

1 En na dezen zag ik een anderen engel afkomen uit den hemel, hebbende grote macht, en de aarde is verlicht geworden van zijn heerlijkheid. 2 En hij riep krachtelijk met een grote stem, zeggende: Zij is gevallen, zij is gevallen, het grote Babylon, en is geworden een woonstede der duivelen, en een bewaarplaats van alle onreine geesten, en een bewaarplaats van alle onrein en hatelijk gevogelte; 3 Dewijl uit den wijn des toorns harer hoererij alle volken gedronken hebben, en de koningen der aarde met haar gehoereerd hebben, en de kooplieden der aarde rijk zijn geworden uit de kracht harer weelde.

Een engel die de val en dood van Babylon verkondigt kan Christus zelf zijn. Het is gerelateerd hier aan Ezechiël 43: 1–2: “Daarop bracht hij me weer naar de oostpoort. En zie: Daar kwam de heerlijkheid van Israëls God aan vanuit het oosten, met een geluid als het bruisen van machtige wateren en een schittering die heel de aarde in gloed zette". De engel is zo zeker van de ondergang van Rome dat hij erover spreekt alsof deze profetie al is vervuld: "gevallen, gevallen Babylon!" Deze woorden imiteren de profetische 'kreten' die van parodistisch van aard zijn. We lezen bijvoorbeeld bij de profeet Jesaja: "Babel is gevallen, gevallen! Al zijn afgodsbeelden liggen verbrijzeld tegen de grond" (Jes. 21: 9). Het contrast is opmerkelijk: Babylon was ooit "groot", maar nu is het een toevluchtsoord geworden voor alle onreine wezens. Ook lezen we bij diezelfde profeet Jesaja 13:19-22:

"Babel, de parel van alle koninkrijken, het sieraad en de trots van de Chaldeeën, ondergaat het lot van Sodom en Gomorra, die door God zijn verwoest. Voor altijd blijft het onbewoond, ontvolkt van geslacht of geslacht. Geen Arabier slaat er zijn tent op, geen herder laat er zijn kudde rusten. De dieren van de woestijn hebben er hun rustplaats, de huizen zitten vol uilen, struisvogels wonen er en saters dansen er in het rond. Hyena's huilen er in de burchten, jakhalzen in de weelderige paleizen."

Ongeveer hetzelfde over de ondergang van Edom: "Het is het domein van kauwen en velduilen, ibissen en raven huizen er. Het meetsnoer van de chaos heeft Hij erover gespannen, het paslood van de verwoesting, saters lopen er rond. De adel is er niet meer, er zijn geen mensen over om iemand tot koning uit te roepen, alle leiders zijn verdwenen. De paleizen zitten onder de doornstruiken, netels en distels overwoekeren de burchten; zij zijn het domein van jakhalzen, het verblijf van struisvogels. Woestijndieren en hyena's komen er samen, saters ontmoeten elkaar. Ook Lilit vindt er rust, zij woont er ongestoord. De pijlslang maakt er zijn nest, legt haar eieren en broedt ze uit. Zij breken open en de jongen kruipen in de schaduw bijeen. Het is een verzamelplaats voor gieren, zij vinden er elkaar telkens weer terug" (34:11-15).

Vergelijkbare voorbeelden uit het Oude Testament kunnen we multipliceren. Dit ondergangsmotief was traditioneel. De bovenstaande citaten van de profeet Jesaja zijn zeer sombere toekomstvoorspellingen, maar laten we aandacht besteden aan hoe poëtisch dit alles wordt uitgedrukt. Sombere, dramatische poëzie. Merkwaardig is ook het feit dat in de ruïnes van de eens zo'n grote stad 'onreine geesten' gevestigd worden. Het feit is dat heidense goden, verdreven uit hun koninkrijk, volgens de overtuiging, de ruïnes van tempels bezochten, waar ze ooit de hoogste macht hadden.

Als reden voor de veroordeling van Babylon-Rome wordt "hoererij" genoemd, waaraan alle naties en koningen van de aarde deelnemen. Dit verwijst natuurlijk naar heidendom en afgoderij. Waarom wordt wijn van de hoererij "toornig" genoemd, hebben we hierboven al besproken. Deze eigenschap van "toorn" geeft aan dat de goddeloosheid van Rome een voorteken is van Gods felle toorn, Zijn oordeel. De handelaren die rijk zijn geworden van de luxe van Rome worden hier ook genoemd. Deze verbinding en consistentie - afgoderij en koopmanschap - wordt traditioneel ook overgenomen uit het Oude Testament. De profeet Jesaja bijvoorbeeld over de rijke heidense stad Tyrus zegt: „Na verloop van zeventig jaar zal Jahwe zich weer met Tyrus inlaten. Dan zal hij opnieuw haar hoerenloon verdienen en zich afgeven met alle koninkrijken op heel de aarde” (Jes. 23:17). Handelsactiviteiten leidden tot de verspreiding van Romeinse luxe, Romeinse gebruiken en Romeinse afgoderij. Te beginnen met het vierde vers klinkt een nieuwe lange toespraak van de engel. Eerst een oproep om Babylon te verlaten.

Citaat

4 En ik hoorde een andere stem uit den hemel, zeggende: Gaat uit van haar, Mijn volk, opdat gij aan haar zonden geen gemeenschap hebt, en opdat gij van haar plagen niet ontvangt. 5 Want haar zonden zijn de ene op de andere gevolgd tot den hemel toe, en God is harer ongerechtigheden gedachtig geworden.

Christenen die God trouw zijn, wordt bevolen Rome te verlaten vóór de dag van zijn vernietiging, om niet met hem te vergaan. Deze oproep om uit te gaan klinkt door de hele Joodse geschiedenis heen, in veel profetieën. God roept zijn volk altijd om met de zonde te breken. Zo riep God Abraham op: "Trek weg uit uw land, uw stam en uw familie, naar het land dat Ik u aan zal wijzen" (Genesis 12: 1). Lot kreeg een soortgelijk bevel vóór de vernietiging van Sodom: „Maak dat je wegkomt, vlucht uit deze plaats, want Jahwe gaat de stad verwoesten" (Genesis 19: 12–14). En meermaals bij de profeten: Ga, red uw leven, vlucht uit Babel anders komt ge om door zijn schuld... Trek hiervandaan, mijn volk, red uw leven van Jahwe's brandende toorn" (Jer. 51: 6.45).

Deze oproep wordt herhaaldelijk herhaald in het Nieuwe Testament. Zo schrijft de apostel Paulus bijvoorbeeld aan de Korinthiërs: „Vormt geen ongelijk span met de ongelovigen. Wat heeft heiligheid te maken met slechtheid? Wat heeft het licht uit te staan met de duisternis? Is er overeenstemming mogelijk tussen Christus en Belial? Wat heeft de gelovige gemeen met de ongelovige?" (2 Korintiërs 6: 14–15). Dit beroep vereist natuurlijk niet noodzakelijkerwijs een letterlijke uitgang op een bepaald moment. Het veronderstelt een 'spirituele uitgang' van wereldse ijdelheid, een onthechting van de imitatie van deze wereld. Het Nieuwe Testament noemt christenen met het woord 'heiligen'. Heilig - in het Grieks ágios. In 'volksetymologie' wordt dit woord afgeleid van het bijvoeglijk naamwoord giios, γήϊος (aards) met het ontkennende voorvoegsel 'a', dat wil zeggen 'onaards', anders dan aards. De apostel Paulus roept: 'En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uwer geest' (Rom. 12: 2). Natuurlijk is het christendom voor de meerderheid niet een vertrek uit de wereld met zijn problemen, maar in zekere zin is het 'anders zijn' in de wereld, dat wil zeggen een 'ander' leven leiden binnen deze wereld.

Brede en smalle weg (Matteüs 7:13:14).

Hedendaagse afgoderij.

Ruïnes van de stad Babylon en het verlaten paleis van Saddam Hoessein.

Citaat

12 En de tien hoornen, die gij gezien hebt, zijn tien koningen, die het koninkrijk nog niet hebben ontvangen, maar als koningen macht ontvangen op een ure met het beest. 13 Dezen hebben enerlei mening, en zullen hun kracht en macht het beest overgeven. 14 Dezen zullen tegen het Lam krijgen, en het Lam zal hen overwinnen (want Het is een Heere der heren, en een Koning der koningen), en die met Hem zijn, de geroepenen, en uitverkorenen en gelovigen. 15 En hij zeide tot mij: De wateren, die gij gezien hebt, waar de hoer zit, zijn volken, en scharen, en natiën, en tongen. 16 En de tien hoornen, die gij gezien hebt op het beest, die zullen de hoer haten, en zullen haar woest maken, en naakt; en zij zullen haar vlees eten, en zullen haar met vuur verbranden. 17 Want God heeft hun in hun harten gegeven, dat zij Zijn mening doen, en dat zij enerlei mening doen, en dat zij hun koninkrijk het beest geven, totdat de woorden Gods voleindigd zullen zijn. 18 En de vrouw, die gij gezien hebt, is de grote stad, die het koninkrijk heeft over de koningen der aarde.

De engel interpreteert de tien horens van het beest nu als tien koningen die nog geen macht hebben gekregen. Alleen met de komst van het beest zullen ze het krijgen, maar slechts 'voor een uur', dat wil zeggen, voor een korte tijd. Hun gedrag wordt bepaald door ‘eensgezindheid’ (of beter gezegd 'één mening’, dat wil zeggen één politieke wil) en is ondergeschikt aan het beest. Deze koningen kunnen daarom alleen vazallen en bondgenoten van het beest zijn. Hier horen we weer de echo's van de legende over de verrezen Nero. Laten we ook de profetie bij de zesde schaal van toorn in herinnering brengen: ‘En de zesde goot zijn schaal uit op de grote Eufraatstroom, en zijn water droogde op, zodat de weg openlag voor de koningen uit het oosten.  En… duivelsgeesten… uitgaan naar de koningen van de gehele wereld, om hen te verzamelen voor de strijd op de grote dag van God, de Albeheerser” (16: 12-14). Het getal 10 werd natuurlijk schematisch gekozen volgens het model van Daniëls profetie: “'Het vierde beest is een vierde koninkrijk dat op aarde zal bestaan; het zal van alle andere rijken verschillen; heel de aarde zal het verslinden, vertrappen en verpletteren.  Die tien horens zijn tien koningen, die uit dat rijk zullen voortkomen en na hen komt er nog een elfde, die van de vorigen zal verschillen en drie koningen ten val zal brengen” (Dan. 7: 23-24).

Samen met zijn vazallen zal de Antichrist, de nieuwe Nero, 'oorlog voeren met het Lam'. Maar "Het Lam zal hen verslaan, want Hij is de Heer der heren en de Koning der koningen." In de overwinning van het Lam zullen meedoen de 'geroepenen en uitverkorenen en getrouwen', dat wil zeggen gelovige christenen die het Lam-Christus belijden.

Maar voordat de Antichrist in de persoon van "Opgestane Nero" definitief naar het verderf zal gaan, moeten hij en zijn bondgenoten nog een speciale taak in Gods historische plan ten uitvoer brengen: de vernietiging van Rome, de hoer Babylon. In vers 15 interpreteert hij de wateren waarop de hoer zit. Het beeld is afkomstig van de profeet Jeremia, die over Babylon schrijft: 'O, Gij, die aan vele wateren woont, die machtig zijt van schatten! uw einde is gekomen, de maat uwer gierigheid” (Jer. 51:13). Hier, in de Apocalyps, zijn de wateren alle stammen die onder Romeinse heerschappij zijn verzameld. In vers 16 keert Johannes terug naar het hoofdthema. De tien horens die de tien koningen symboliseren, zullen samen met hun meester, het beest, de "hoer Rome" vernietigen. Het beeld van de ondergang is behoorlijk verschrikkelijk: zij zullen ‘haar vereenzaamd maken en naakt, zij zullen haar vlees verslinden en haar levend verbranden.' Hier worden de angstaanjagende profetieën van het Oude Testament herhaald: “Ik zal je mijn naijver laten voelen; ze zullen hun woede op je botvieren; je neus en oren zullen ze afsnijden en wat er van je overblijft neerhouwen met het zwaard; ze zullen je zonen en dochters meenemen, en wat er dan nog van je over is zal door het vuur worden verteerd. Ze zullen je de kleren van het lijf rukken en je sieraden meenemen. Zo maak Ik een einde aan je schandelijk leven en je ontucht… Ze zullen hun haat op je botvieren, al je bezittingen meenemen en je moedernaakt achterlaten. Zo wordt je geil geslacht ontbloot. Vanwege je schandelijk gedrag en je ontucht” (Ezech. 23:25–29; vergelijk Micha 3: 3).

Welnu gebruikt Openbaring de vorm van de legende over Nero waarbij Nero naar de Parthische koningen vluchtte om hen naar Rome te leiden en deze stad te wreken voor zijn omverwerping. Op het eerste gezicht lijkt het vreemd en onlogisch dat de koningen van de aarde, de voormalige minnaars van de 'hoer', zich tegen haar keerden. Hoe is deze tegenstrijdigheid te verklaren? Johannes legt het op deze manier uit: in al dit proces van de vernietiging van Rome, als de aardse belichaming van het goddeloze en godslasterlijke beginsel, ziet hij de werking van God zelf. Dit is de wil van God. Het kwaad vernietigt zichzelf ‘want God heeft het in hun (de antichrist en de koningen) hart gegeven om Zijn plan uit te voeren.’ God leidde hen naar een politieke unie ('één wil vervullen') om zijn Goddelijke doel te volbrengen. Alleen zo, met de referentie naar de wil van God, is de vernietiging van Rome door de antichrist - het gebroed van diezelfde Rome - verklaarbaar. Alles wat er gebeurt is beperkt in de tijd, 'totdat de woorden van God zijn vervuld', dat wil zeggen de wil van God. Hierna zullen ook deze goddeloze krachten, die korte tijd gedwongen werden onvrijwillig God te dienen, vernietigd worden. Achter al deze gedachten schuilt de waarheid dat God het beheer van menselijke aangelegenheden nooit loslaat. Uiteindelijk leidt God alles altijd tot het beste.

Laten we ter afsluiting van het moeilijke hoofdstuk 17 nog eens nadenken over waarom de eschatologische tegenstander van Christus, dat wil zeggen de antichrist, verschijnt in het beeld van Nero uit de afgrond, dat afkomstig is uit de beroemde legende van de herrezen Nero? Het is er zo mee gesteld dat zelfs na de dood van Nero de herinnering aan zijn verdorvenheid, aan zijn vervolging van christenen, bleef bestaan. In de Antichrist, de nieuwe Nero, ziet Johannes de wedergeboorte van het meest immorele, krankzinnige en wrede, dat ongebreidelde menselijke machtszucht kan voortbrengen, machtszucht die streeft naar absoluutheid en de plaats van God wil innemen in de gedachten en harten van mensen. We kennen veel van dergelijke voorbeelden in de geschiedenis. En al deze "aardse goden", de voorlopers van de antichrist, ongeacht hoeveel "wonderen en tekenen" van hun grootsheid ze verrichtten, ongeacht hoeveel miljoenen fans ze hadden, ongeacht hoeveel bewondering ze bij de menigten afdwongen, ongeacht hoeveel landen en volkeren ze veroverden, ongeacht hoeveel mensen ze vernietigd hebben - al deze "aardse goden" hebben hun loopbaan onvermijdelijk beëindigd met de ineenstorting en nederlaag. Maar mensen - zo zijn ze - zijn keer op keer op zoek naar nieuwe antichristen, nieuwe goden op aarde. En zo zal het zijn, zoals de Apocalyps ons vertelt, tot aan het einde van deze wereld, tot de komst van de laatste Antichrist.

Een prefiguratie op de toekomst: De tien Germaanse stammen ("koningen") die Rome (Romeinse keizerrijk)  in de loop der tijd hebben vernietigd. Het "beest" was dan de Romeinse keizer. Eerst waren ze niet machtig genoeg om Rome te overweldigen en Rome was niet machtig genoeg om hun migratie tegen te houden. Daarom dienden de barbaren Rome vaak als huurlingen, zodat ze vaak tegen andere barbaren moesten meevechten. In de loop van de 3de en 4de eeuw bestonden de Romeinse legeronderdelen dan steeds meer uit de barbaren (vgl. vers 13). Vanaf de 4de eeuw accepteerden ze grotendeels Ariaanse ketterij om zich af te zonderen van de orthodoxe christenen die ze  op een gruwelijke wijze vervolgden, met name in het Vandaalse koninkrijk in Noord-Afrika. Door middel van martelingen wilden ze de bevolking met geweld tot hun ketterij bekeren. Degene die weigerden moesten marteldood ondergaan. Zo voerden ze oorlog tegen het Lam (vgl. vers 14). Uiteindelijk hebben ze ook einde gemaakt aan de politieke macht van Rome, die ze meermaals plunderden (zie vers 16). Wat ook heel bijzonder is, is dat Rome in mei 1527 letterlijk verwoest werd door het leger van de keizer  ("het beest") van de "Heilige Roomse rijk" Karel V. Mensen werden  gemarteld, vermoord, verkracht en als  slaven verkocht. En dat terwijl het een christelijke leger was! Bron. 

    De heilige martelaren van de vervolgingen door de Ariaanse Vandalen in 484.

De top 10 van machtigste landen van vandaag (2020) volgens een onderzoek (bron) zijn:

Verenigde Staten
Rusland
China
Duitsland
Verenigd Koninkrijk
Frankrijk
Japan
Israël
Saoedi-Arabië
Zuid-Korea

Wie weet, zullen ze zich uiteindelijk als de vazallen aan het beest-antichrist onderwerpen. Maar van welke van deze landen zal hij aanvankelijk de militaire macht gebruiken om aan de macht te komen over de rest van de wereld? Blijkbaar zal het geen Italië meer zijn.

@Fundamenteel Ik zou eerder zeggen dat de rode kleur van communisme verwijst naar de rode draak en niet andersom. Men zegt dat een derde van de hele wereld was communistisch tijdens de Koude oorlog, wat ook doet denken aan een derde van de sterren die de draak had weggeveegd met zijn staart. Deze aardse overeenkomsten zijn als het ware echo's van wat er gaande is in de geestelijke onzichtbare wereld.

22 uur geleden zei Bastiaan73:

Als de duivel zegt dat hij liegt, spreekt hij dan de waarheid?

Ik denk dat je deze vraag niet met ja of nee kunt beantwoorden. Dat hangt er vanaf wat hij in zijn schild voert. En zijn doelstellingen zijn nooit goed. Duivel wil namelijk de mens zoveel mogelijk tot zonde brengen om zo de macht over de mens te krijgen en om hem van het leven te beroven. Ik wil het met behulp van het volgende voorbeeld uitleggen. 

Ik las een keer over de heilige Silouan de Athoniet. Hij was begin 20te eeuw een orthodoxe monnik op de berg Athos (Griekenland), oorspronkelijk uit Rusland. Hij heeft veel unieke dichtwerk over de spiritualiteit nagelaten waarin hij de relatie tussen God en mens op een hartverwarmende wijze beschrijft. Zijn monastieke leven was gekenmerkt door een intense en diepe spirituele strijd en zoektocht naar God. Een onderdeel van zijn strijd was de voortdurende confrontatie met de demonen die hij vaak had gezien en gesproken (wat heel riskant was). Een keer zijden de demonen hem: "We zeggen nooit waarheid". Ik had vaak nagedacht over deze woorden. En als je daarover logisch doordenkt, dan betekent het dat ook deze uitspraak klopt niet met de objectieve waarheid. En als het klopt niet, dan kunnen ze soms waarheid zeggen als het gunstig voor hen is. Maar wat gunstig voor hen is, is verderfelijk voor jou. Ik had nooit in werkelijkheid een demon gezien en ook niet gesproken, God zij dank. Als iemand naar me toe komt of op een bovennatuurlijke wijze verschijnt en zich voorstelt als Gods engel of heilige, dan zal ik hem vragen een kruisteken maken en/of lofprijzing geven aan God de Heilige Drie-eenheid en Jezus Christus. Demonen kunnen dat niet verdragen in tegenstelling tot bedrieglijke mensen. En als het blijkt dat het een demon is, dan zou ik zeker niet met hem praten, maar direct beginnen te bidden tot God. Dat is het beste wat je kunt doen.

"We moeten nooit vergeten dat de Heer ziet onze strijd met de vijand, en daarom moeten we nooit bang zijn. Zelfs al valt de hele hel ons aan, we moeten braaf zijn."

Citaat

De zeven hoofden zijn zeven bergen, op welke de vrouw zit. 10 En het zijn ook zeven koningen; de vijf zijn gevallen, en de een is, en de ander is nog niet gekomen, en wanneer hij zal gekomen zijn, moet hij een weinig tijds blijven. 11 En het beest, dat was en niet is, die is ook de achtste koning, en is uit de zeven en gaat ten verderve.

Het beest heeft dus zeven koppen. Dit wordt op twee manieren uitgelegd. Eerste uitleg: deze zeven koppen symboliseren de zeven bergen waarop de vrouw zit. Dit raadsel is eenvoudig op te lossen. Rome staat op zeven heuvels (Palatijn, Capitool, Aventijn, Coelius, Esquilijn, Quirinaal en Viminaal), wat betekent dat het beest Rome symboliseert, de plaats waar de goddeloze Romeinse heidense beschaving, de hoer van Babylon, "zit". De tweede verklaring is een echte puzzel. Zeven koppen zijn 'zeven koningen: vijf van hen zijn gevallen, een is er, de laatste is nog niet gekomen; en als hij komt, is het om slechts een korte tijd te blijven. En het beest dat was en niet is, is zelf de achtste en toch een van de zeven, en het gaat ten onder. ' Hier hebben we het over de specifieke historische figuren van de "koningen" en de tijd van de komst van het beest-antichrist.

Zeven koningen. Dit verwijst naar zeven Romeinse keizers. Maar over welke keizers hebben we het? Van hen wordt gezegd dat vijf van hen "zijn gevallen", de ene, dat wil zeggen de zesde, is er momenteel, en de andere, de zevende, is nog niet gekomen; en als hij komt, zal hij niet lang heersen. Het achtste beest wordt in deze opsomming van de zeven koningen ingevoegd. Mysterieus genoeg is hij één van deze zeven. Hij was al, en nu is hij nog niet, hij zal terugkomen als de achtste, en de dood wacht op hem. Dit is natuurlijk ons al bekende Nero Redivivus, Opgestane Nero. Hij, keizer Nero, is als historisch persoon een van de zeven, maar als de antichrist zal hij weer als achtste verschijnen.

Maar hoe ontraadsel je het mysterie over andere keizers? Vijf die vielen, de zesde die er is, en de zevende die voor korte tijd zal zijn? Laat ons kiezen voor de oplossing, die het meest logisch en weloverwogen lijkt te zijn.

Laten we beginnen met de zesde die is er, of bestaat, ten tijde als Johannes Apocalyps schrijft. Johannes schreef de Apocalyps ten tijde van keizer Domitianus, die over het rijk regeerde van 81 tot 96. Zo vond het ook de oude Kerk. Dit blijkt uit het boek zelf: het suggereert dat de cultus van Caesar een bijzonder gevaar vormt voor het christendom. Maar de keizercultus, als vergoddelijking van de keizer, begon op nationale schaal juist onder Domitianus. Dus de identificatie van het zesde hoofd als de koning die "is" met Domitianus kan een betrouwbaar startpunt zijn voor het oplossen van de andere raadsels van vers 10: " vijf van hen zijn gevallen, een is er, de laatste is nog niet gekomen; en als hij komt, is het om slechts een korte tijd te blijven."

De volgende vraag waarmee we worden geconfronteerd is: met welke keizer moeten we beginnen? Laten we de reeks keizers van die verre jaren herinneren. Na Julius Caesar, die nog geen keizer was en stierf in 44 voor Christus, ontving Octavius Augustus voor het eerst de functie en de titel van de keizer. Hij was keizer vanaf 27 voor Christus tot aan zijn dood in het jaar 14 na Christus. Vervolgens volgen keizers van de Juliaanse dynastie elkaar op: Tiberius (14–37) - Caligula (37–41) – Claudius I (41–54) - Nero (54–68). Met de dood van Nero begint een korte periode van interregnum (68–69), wanneer de onbeduidende personen elkaar opvolgen - Galba, Otho en Vitellius. In 69 begint de eeuw van Flavische dynastie . Het wordt geopend door keizer Vespasianus (69–79). Hij wordt gevolgd door Titus (79-81 AD) en Domitianus (81–96).

Dus als de zesde keizer Domitianus is, moet het aftellen vanaf hem beginnen: de vijfde - Titus, de vierde - Vespasianus, de derde... Hier hebben we te maken met de tijd van de tussenregering. Moeten we rekening houden met Otho, Galba en Vitellius, die ieder enkele maanden in 68-69 regeerden? Hoogstwaarschijnlijk niet, aangezien hun regeringstijd te kort was en lang niet door allen erkend. Ze waren slechts voorbijgaande figuren van de paleiselijke intriges. Zo komen we tot de derde - Nero. De tweede is dan Claudius en de eerste van de vijf is Caligula. We komen naar Caligula als de eerste keizer van de hele serie.

De mysterieuze "vijf zijn gevallen" komt overeen met deze ontraadsel. Wat is bedoeld met "gevallen"? Dit betekent dat ze niet met een natuurlijke, maar met een gewelddadige dood zijn gestorven. Laten we eens kijken: Caligula werd gedood (41), Claudius werd vergiftigd (54), Nero pleegde zelfmoord (68). Vespasianus stierf, volgens de joodse overlevering, in vreselijke kwellingen op zijn bed, en later ging het gerucht rond dat hij was vergiftigd door zijn zoon Titus (79). Titus (81), die aan koorts was gestorven, werd volgens latere gerucht ook met geweld geëlimineerd en viel van het zwaard van zijn broer Domitianus. Natuurlijk, voor Johannes (die een christen was van de joden) leken de keizers, te beginnen bij Caligula, vijanden van God te zijn. Eerdere heersers van het rijk - Julius Caesar, Octavius Augustus - voerden een tamelijk vriendelijke beleid jegens de joden. En Tiberius, onder wiens regering Jezus Christus was gekruisigd, toonde geen enkele wens om Judea, Jeruzalem, te vernietigen of een cultus voor zichzelf te introduceren. Caligula was de eerste die in zijn waanzin probeerde zijn beeld in de tempel van Jeruzalem te plaatsen (vgl. 2 Thess. 2: 4), en daarom leek hij in de ogen van de joodse christenen een bijzonder kwaadaardige godslasteraar te zijn. Claudius verdreef de joden en christenen in het jaar 49 uit Rome (vgl. Handelingen 18: 2). Nero leek in de ogen van christenen de meest verschrikkelijke persoon te zijn vanwege zijn antichristelijke vervolging in Rome. Vespasianus en Titus vervolgden christenen niet, maar vernietigden Jeruzalem en de tempel (voor de vernietiging van de tempel waren ze niet persoonlijk verantwoordelijk). Voor de joodse christenen was dit een teken van het komende einde. Ten slotte bewees Domitianus dat hij een zeer duidelijke tegenstander van God was door een universele keizercultus te eisen.

Het is de moeite waard hier even stil te staan bij de karakterisering van deze keizer, waarbij Johannes zijn Apocalyps schreef. Over deze keizer is te lezen bij Suetonius Tranquillus. Domitianus, zoals Suetonius schrijft, werd door iedereen gevreesd en gehaat. Het was een grimmig figuur. De historicus beschrijft hem rechtstreeks in karikatuurtonen. Vanaf het allereerste begin van zijn regeerperiode "sloot hij zichzelf elke dag op en hield hij zich alleen bezig met het vangen van vliegen en het doorboren ervan met een bijzonder scherpe naald" (De vita caesarum VIII,12). Domitianus was waanzinnig jaloers, achterdochtig en wreed. Zo schreef een historicus over dingen die Domitianus niet bevielen, en daarom beval de keizer hem te executeren en herschrijvers van het manuscript werden gekruisigd. De senatoren werden om de haverklap geëxecuteerd. Domitianus herstelde de oude executie: de veroordeelde werd gestript, zijn nek en hoofd werden in een gaffel gelegd en hij werd met geselroede doodgegeseld. En ga zo maar door.

Aan het begin van zijn regering verscheen Domitianus in wedstrijden met een gouden kroon met afbeeldingen van Jupiter, Juno en Minerva, en de priester van Jupiter zat naast hem. Hij begon zijn officiële besluiten met de woorden: "Onze heer en god gebiedt ...", en al snel kon men alleen zo hem aanspreken: "heer en god". Het is belangrijk voor ons dat het Domitianus was die de keizercultus voor het eerst verplicht maakte, en dat hij verantwoordelijk is voor de daaropvolgende verschrikkelijke vervolgingen van de christelijke kerk.

Hij was erg achterdochtig en constant bang voor zijn leven. Daarom bedekte hij de muren van de kamers waar hij liep met een glanzende steen, zodat hij als in de spiegel alles kon zien wat er achter hem gebeurde. Uiteindelijk werd hij in 96 vermoord onder de meest bloedige omstandigheden.

We moeten nog een mysterieus moment bekijken. We identificeerden vijf "gevallen" koningen met Caligula, Claudius, Nero, Vespasianus en Titus. De zesde - met Domitianus. Maar wie is de zevende die ‘nog niet is gekomen; en als hij komt, is het om slechts een korte tijd te blijven’? Ik denk dat het Diocletianus is. Van alle keizers die vervolgens christenen vervolgden, was hij de bloedigste. Met hem was het drie-eeuwse vervolgingstijdperk ook beëndigd. In die zin is hij uniek. Na hem komt de achtste, de personificatie van de Antichrist, de nieuwe Nero, die opkomt uit de afgrond om weer naar het verderf te gaan. Bedenk wat het symbolische nummer 7 betekent. Zeven is het getal van volheid, volledigheid. Het aantal Romeinse keizers moet vroeg of laat eindigen, tot voltooiing komen. Het totaal aantal keizers wordt gesymboliseerd door het getal zeven. Met andere woorden, vóór haar ondergang moet het rijk 'zeven' heersers hebben. Johannes, zoals alle christenen in zijn tijd, was overtuigd van het nabije einde: "tijd is nabij" (1: 3); 'Ik kom snel!' (22:20). Alles gaat naar het einde toe en daarom krijgt de nominale zevende keizer de macht voor een korte tijd toegewezen. Daarna zal de Antichrist komen, die als het ware Nero uit de afgrond zal zijn, één van de zeven. Maar - en dit is geruststellend nieuws – hij zal snel naar het verderf gaan. De concretisering van het rampzalige lot van de Antichrist en al zijn medehelpers volgt in latere verzen 17: 12–18.

Andere interpretaties zijn ook mogelijk:

9 uur geleden zei Fundamenteel:

@Modestus

Zou je me nog eens het verschil tussen het beest en den draak willen verwoorden?

Dank bij voorbaat.

Ik heb het al duidelijke en uitgebreid uitgelegd. Lees het dan alsjeblieft nog een keer aandachtig en goed door. Tot je dienst.

21 uur geleden zei Bastiaan73:

Als de duivel zegt dat hij liegt, spreekt hij dan de waarheid?

@Bastiaan73, wil je dat van @Kaasjeskruid weten of vraag je dat aan iedereen?

Op 17-3-2020 om 19:45 zei Modestus:

Rome - de bakermat van Europese beschaving, die de wereld domineert, en de prefiguratie van de toekomstige antichristelijke rijk

De Rome werd in de periode van zijn ondergang twee keer geplunderd: op 24 augustus 410 door Visigoten onder leiding van Alaric en op 2 juni 455 door de Vandalen onder Gaiseric. En in 476 was de laatste West-Romeinse keizer Romulus verslaan door de Germaanse barbaar Odoacer. Bron. Maar ondanks dat was Rome in een zekere zin niet vernietigd. Want de nieuwkomers (Germaanse stammen) adopteerden Romeinse cultuur, taal, religie, regeringsvorm, wetenschap... om die verder te ontwikkelen. De volken van de westerse wereld keken terug op Rome als een soort voorvader. Veel van de rijken die Rome opvolgden - van Karel de Grote tot Mussolini, zelfs de keizerrijken van Groot-Brittannië, Frankrijk en Spanje, die veel groter waren dan Rome ooit was - vormden zichzelf in veel opzichten naar het beeld van Rome. Veel Europese talen zijn in feite echo's van de Latijnse taal die de Romeinen spraken, waaronder gedeeltelijk Engels. En taal is slechts één aspect van ons dagelijks leven dat is ontstaan in het oude Rome. Bron. In die zin identificeren de Europese volken zich met oude Rome. Wat wil ik daarmee zeggen? Dat de visioen van de profeet Daniël vervuld en aan het vervullen is. Hier spreekt Daniël over Romeinse keizerrijk en de Westerse mogendheden die daaruit voortgekomen zijn en in de koloniale periode over de hele wereld domineerden.

Citaat

...en tenslotte komt er een vierde rijk, hard als ijzer. Juist als ijzer dat alles kan vermorzelen en tot gruis maken, zal dat rijk de voorgaande rijken verpletteren en verbrijzelen.  41Dat de voeten en de tenen, zoals u gezien hebt, gedeeltelijk van leem, gedeeltelijk van ijzer waren, betekent het dat het een verdeeld rijk zal zijn. Maar toch zal het de hardheid van ijzer hebben, want zoals u gezien hebt, was er ijzer met modderig leem verbonden.  42Dat de tenen van de voeten gedeeltelijk van ijzer en gedeeltelijk van leem waren, betekent dat het rijk gedeeltelijk sterk, maar gedeeltelijk broos zal zijn.  43En dat, zoals u gezien hebt, het ijzer met modderig leem verbonden was, betekent: men zal trachten de delen van het rijk door huwelijken te verbinden, maar die delen zullen met elkaar geen eenheid kunnen vormen, evenmin als ijzer en leem dat kunnen. (Daniël 2)

Tenslotte zag ik in mijn nachtelijk visioen een vierde dier; het was schrikwekkend, vreesaanjagend en geweldig sterk; het had grote ijzeren tanden, waarmee het vrat en vermaalde, en wat het overliet vertrapte het met zijn poten. Het verschilde van alle overige vorige dieren en het had tien horens. (Daniël 7)

 De christelijke koningshuizen van die Europese mogendheden waren inderdaad met elkaar in bloedverwantschap verbonden, maar daardoor werden hun landen niet verenigd met elkaar, integendeel voerden ze voortdurend bloedige oorlogen tegen elkaar. Er waren duizenden van die oorlogen. En vaak was de dynastieke bloedverwantschap juist de reden om oorlogen tegen elkaar te voeren (denk bijvoorbeeld aan de 100-jarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk). En dat één van de koppen van het beest uit de zee eerst dodelijk gewond en daarna genezen was (13:3) betekent blijkbaar dat de Antichrist zal onder zijn macht allen mogendheden verenigen en in die zin het verdeelde Romeinse rijk herstellen om over de hele wereld te heersen. Dat is wat betreft het beest. 

En de vrouw op het beest doet me ook denken aan een andere vrouw op het beest uit de Griekse mythe over Europa. Als christen wil ik met die vrouw en haar naam me niet identificeren. "Volgens de overlevering kwam Zeus met Europa op zijn rug aan land bij Gortyna op Kreta. Daar veranderde hij in een adelaar en verkrachtte Europa in een wilgenbosje naast een bron. Ze baarde hem drie zonen: Minos, Rhadamanthys en Sarpedon". Bron. 

28 minuten geleden zei sjako:

Openbaring 6:8

En ik keek en zag een vaal paard, en degene die erop zat, heette Dood. En het Graf* volgde dicht achter hem. Ze kregen autoriteit over een vierde deel van de aarde om te doden met een lang zwaard en door voedseltekorten,+ dodelijke plagen en de wilde dieren van de aarde.

Niet gezegd dat het deze pandemie is, maar het zou kunnen.

De Spaanse griep die @Bastiaan73 aanhaalde past meer bij deze interpretatie: "Al met al lijkt het erop dat 20% van de toenmalige wereldbevolking besmet raakte, in totaal een half miljard mensen... Deze wereldwijde epidemie eiste naar schatting 20 tot 100 miljoen levens, een aantal dat het totale dodental van de Eerste Wereldoorlog ruimschoots overtreft". Bron. 

Vreemd, over de Eerste Wereldoorlog wist ik wel, maar over de Spaanse griep niet.

Citaat

7 En de engel zeide tot mij: Waarom verwondert gij u? Ik zal u zeggen de verborgenheid der vrouw en van het beest, dat haar draagt, hetwelk de zeven hoofden heeft en de tien hoornen. 8 Het beest, dat gij gezien hebt, was en is niet; en het zal opkomen uit den afgrond, en ten verderve gaan; en die op de aarde wonen, zullen verwonderd zijn (welker namen niet zijn geschreven in het boek des levens van de grondlegging der wereld), ziende het beest, dat was en niet is, hoewel het is. 9 Hier is het verstand, dat wijsheid heeft.

Wat betekent "geheimenis"? In het Nieuwe Testament duidt dit woord het vooraf bepaalde, maar tot nu toe verborgen plan van God aan, in dit geval het plan betreffende het lot van deze verderfelijke krachten. Hoewel de lezer wordt geïnformeerd dat het geheimenis van de vrouw en het beest nu zal worden onthuld, zijn bijna alle volgende interpretaties zeer mysterieus en betreffen het beest, en niet de vrouw.

Wat is dit voor een beest? In eerste instantie wordt het gekenmerkt in de meest algemene bewoordingen: het "was, en is niet, en zal uit de afgrond komen ...". Met andere woorden, Johannes beschrijft het beest als een bepaalde persoon, de eschatologische antichrist, die zal opstaan uit de afgrond van de onderwereld - in tegenstelling tot Christus, die tijdens zijn tweede komst uit de hemel neerdaalt.

Maar de betekenis van deze verklaring over het beest is breder. Hij wordt geïdentificeerd met de terugkomende Nero. Over het algemeen moet worden gezegd dat de 13e en 17e hoofdstukken van het boek Openbaring kunnen worden begrepen alleen op basis van de legende over Nero. Laat ons herinneren dat hoofdstuk 13 sprak van een beest waarin één hoofd gewond was. Maar deze wond was genezen. In hoofdstuk 17 wordt hetzelfde op een iets andere manier gezegd: het beest was, nu is het er niet, maar het zal weer uit de afgrond verschijnen. Voor een beter begrip moeten we stilstaan bij deze belangrijke legende over Nero.

Keizer Nero, zoals sommige oude historici beweren, pleegde op 32-jarige leeftijd zelfmoord. Het was in 68. Zijn zelfmoord was gedwongen, aangezien Nero een banneling uit Rome was, hij werd achtervolgd door vijanden. We kunnen zeggen dat zijn dood in feite geen zelfmoord was, maar een moord. In feite waren de omstandigheden van zijn dood nogal mysterieus. Onder de gewone mensen genoot Nero veel sympathie. Dit mysterie en populaire sympathie leidden tot de overtuiging dat hij in werkelijkheid niet dood, maar levend was. Verder ontwikkelde Rome onder Nero goede betrekkingen met de meest verschrikkelijke vijand van het Romeinse rijk, met het oostelijke Parthische koninkrijk. Nero was bevriend met de Parthische koning Vologases (Walagash). En op basis hiervan ontstond de aanname dat hij van Rome naar de Parthen vluchtte. Zoals de historicus Suetonius meldt, kwam Nero in de laatste dagen van zijn leven inderdaad met een plan om naar de Parthen te vluchten (De Vita Caesarum, IV). Het volk verwachtte nu dat Nero, met de steun van de Parthische troepen, zou terugkeren om Rome te wreken voor zijn omverwerping. Deze verwachting kwam tot uiting in de verschijning van vele "pseudo-Nero's" die zich voordeden als nog levende keizer Nero. Slechts een jaar later, in 69, werden de provincies Achaea en Asia opgewonden door geruchten over de naderende Nero. Mensen geloofden steeds meer dat hij leefde. In het oosten van het rijk braken opstanden uit onder leiding van de ene of de andere 'pseudo-Nero'. Het geloof in de levende Nero bestond zelfs in de dagen van Trajanus, dat wil zeggen een halve eeuw na zijn dood!

Vologeses I 

Deze populaire verwachting van de bevolking van het Romeinse rijk greep ook de joden aan, zoals blijkt uit het vierde en vijfde boek van de Sibillijnse profetieën. Deze boeken weerspiegelen duidelijk de haat tegen Rome. Het vierde Sibillijnse boek werd geschreven kort na de uitbarsting van de Vesuvius (79 na Christus). Er staat: 'Uit Italië komt er een grote koning als vluchteling; hij zal vluchten, de vergetene, over de Eufraat. ' Verder wordt er gezegd over een krijgstocht van de keizer tegen Rome: "Daarna zal de weder opgelaaide oorlogsberoering naar het Westen trekken, en de vluchteling uit Rome een sterke oorlogsspeer zal opsteken en met vele duizenden de Eufraat oversteken." Aldus het vierde Sibillijnse boek. En het vijfde boek van de Sibillijnse profetieën (begin van de II eeuw) biedt een nieuwe versie van de oorspronkelijke verwachtingen: Nero verliest de kenmerken van de verlosser van het oosten van het rijk en verandert in een eschatologische 'tegenstander', 'leugenaar' met demonische kenmerken. Nu verschijnt Nero als een "Pers", die Alexandrië verwoest alsook de "stad der heiligen" - Jeruzalem (wat werkelijk gebeurde in 614 onder leiding van Shahrbaraz tijdens Byzantijns-Iraanse oorlog). Nero zal zich als god vertonen. Maar God zal een sterke koning tegen hem sturen - de Messias. Hierna volgt er Gods oordeel over de mensen. Het vijfde Sibillijnse boek laat zien dat de legende over Nero aan het veranderen was. Geleidelijk ontstaat het idee dat hij niet in een of andere schuilplaats woont, maar dat hij stierf en in de hel is, van waaruit hij zal verschijnen: "Hij verdween spoorloos, arglistige, en zal weer terugkeren, zichzelf vergelijkend met God ..." - dit zijn de Joodse transformaties van de legende over Nero. In deze vorm werd het  ook geaccepteerd door christenen, in wiens ogen Nero natuurlijk een demonische figuur was. Christenen geloofden niet in de vlucht van Nero. Hij stierf en blijft in de afgrond, in de wereld van de doden. Hij werd een soort symbolische figuur die de aardse krachten van het God-vijandige kwaad personifieerde. Aan het einde der tijden zal hij weer opstaan, 'opkomen uit de afgrond' in tegenstelling tot Jezus Christus, die uit de hemel zal neerdalen. Zo veranderde Johannes de legende over Nero naar zijn eigen zingeving. In deze vreeswekkende keizer wordt als het ware al het kwaad geconcentreerd dat al waargenomen is in de geschiedenis van het Romeinse rijk. In de toekomst zal hij verschijnen als de Antichrist. Over hem wordt echter gezegd dat zijn termijn zeer beperkt is: hijzelf zal 'naar het verderf gaan'.

Maar eerst zullen de goddeloze bewoners van de aarde, 'wiens namen niet in het boek des levens staan opgeschreven', verrast en verrukt worden. Waarom? Omdat ze de opstanding van Nero zullen zien, zullen zien dat 'hij was en is niet en zal komen'. Met deze woorden is er een duidelijk contrast met de aanduiding van God en Christus, als 'die is en die was en die komt'. God is eeuwig, maar de heerser der duisternis is dat niet.

De interpretatie van het beest, die tot nu toe is gegeven, stelt Johannes niet tevreden. En hij doet een beroep op het verstand en wijsheid van de lezer: 'Hier is het verstand dat wijsheid heeft'. Dit is een aansporing om het raadsel op te lossen. Maar waarin is het raadsel? Het raadsel wordt hierna beschreven.

Constantijn de Grote voor zijn legalisatie en persoonlijke acceptatie van het Christendom werd heilig verklaard na zijn dood, alhoewel hij pas kort voor zijn  dood in 337 daadwerkelijk gedoopt werd.

En nu paar interessante dingen die ik opgemerkt heb: 

-de eerste legendarische koning en stichter van de eerste Rome heette Romulus (regeringsjaren: 21 april 754/753 v.Chr. - 7 juli 716 v.Chr.) en de laatste keizer heette ook Romulus (bijnaam: Augustulus) (475-476).

-De eerste keizer van de tweede Rome (of Byzantijnse rijk) heette Constantijn (de Grote) (306-337) en de laatste heette ook Constantijn XI (dynastie: Paleológos) (1449-1453).

-Andere misschien minder belangrijke feit: eerste staatshoofd van christelijke Rusland heette Vladimir (980-1015). Duizend jaar later is hij opgevolgd door een nieuwe Vladimir (2000 -). (Na de val van Constantinopel de Tweede Rome in 1453 heeft Moskou zich de titel van Derde Rome officieus toegeëigend als de hoofdstad van het christelijke keizerrijk dat zichzelf als voorvechter van het Orthodoxe Christendom zag in plaats van de gevallen Constantinopel). Maar of hij ook de laatste Russische staatshoofd is, dat weten we nog niet. Hopelijk is het nog geen einde der tijden met zijn grote oorlogen en plagen. 

- De eerste massale antichristelijke vervolgingen zijn begonnen met keizer Nero (54-68) en zullen eindigen met de Antichrist, maar zal hij ook Nero heten?

Hoofdstuk 17. De hoer op het beest.

In de hoofdstukken 17 en 18 wordt gesproken over de val van Babylon. Hoofdstuk 17 is een van de moeilijkste in de Openbaring. Het dient als inleiding op de verkondiging van het oordeel over Babylon, dat wil zeggen over Rome (hoofdstuk 18).

Citaat

1 En een uit de zeven engelen, die de zeven fiolen hadden, kwam en sprak met mij, en zeide tot mij: Kom herwaarts, ik zal u tonen het oordeel der grote hoer, die daar zit op vele wateren; 2 Met welke de koningen der aarde gehoereerd hebben, en die de aarde bewonen zijn dronken geworden van den wijn harer hoererij. 3 En hij bracht mij weg in een woestijn, in den geest...

Een van de engelen met schalen verschijnt, die dit visioen aan Johannes zal onthullen en zal helpen bij haar interpretatie. Een nieuw visioen moet plaats vinden in de woestijn waarin de Engel Johannes leidt. Dit gebeurt 'in de Geest', dat wil zeggen, Johannes is ondergedompeld in een extatisch geestvervoering waarin hij ruimtelijke beweging ervaart. Een engel leidt hem de woestijn in om hem 'het oordeel over de grote hoer' te tonen. Opmerkelijk is dat in een ander geval, waarin ook sprake is van één van de engelen met schalen, Johannes door een engel opgevoerd wordt naar een hoge berg om het hemelse Jeruzalem te zien (21: 10). Verschillende plaatsen van deze openbaringen duiden op de tegenstelling tussen de grote hoer (Babylon) op aarde en de bruid van het Lam (Jeruzalem) in de hemel. Woestijn symboliseert verlatenheid door God.

Uit wat volgt leren we dat 'grote hoer' 'grote Babylon' betekent, dat wil zeggen Rome. In het Oude Testament worden heidense en aan God ongehoorzame steden herhaaldelijk beschreven als hoeren. Zo profeet Nahum beschrijft Nineveh als hij spreekt over de talloze hoererijen van een wellustige vrouw die knap is en bedreven in tovenarij (Nahum 3: 4), en de profeet Jesaja noemt de stad Tyrus een hoer (Jes. 23: 16-17). Zelfs Jeruzalem kan een hoer worden genoemd: "Hoe is de getrouwe hoofdstad een hoer geworden?", klaagt de profeet Jesaja (Jes. 1:21). En de profeet Ezechiël bestrafte Jeruzalem met zeer kleurrijke woorden: "Maar gij hebt vertrouwd op uw schoonheid, en hebt gehoereerd vanwege uw naam; ja, hebt uw hoererijen uitgestort aan een ieder, die voorbijging; voor hem was zij" (Ezechiël 16:15). Hier wordt hoererij overal opgevat als heidendom, afgoderij als verraad tegen de ene en ware God. Rome brengt op het verkeerde pad de koningen van de aarde, dat wil zeggen de heersers van afhankelijke staten en alle inwoners van de aarde. Het beeld van de 'hoer die op de vele wateren zit' is afkomstig uit Jeremia 51:13, waar gesproken wordt over de stad Babylon aan de rivier de Eufraat en haar  zijtakken. Dit past natuurlijk niet bij de geografische positie van Rome; deze eigenschap dient slechts als een symbolische vereenzelviging van Rome en het goddeloze Babylon.

Citaat

en ik zag een vrouw, zittende op een scharlaken rood beest, dat vol was van namen der gods lastering, en had zeven hoofden en tien hoornen. 4 En de vrouw was bekleed met purper en scharlaken, en versierd met goud, en kostelijk gesteente, en paarlen, en had in hare hand een gouden drinkbeker, vol van gruwelen, en van onreinigheid harer hoererij. 5 En op haar voorhoofd was een naam geschreven, namelijk Verborgenheid; het grote Babylon, de moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde.

De vrouw die Johannes zag, stond in direct verband met het beest, dat wil zeggen met het Romeinse rijk, zoals het volgt uit hoofdstuk 13. Ze zit op een beest, zoals het gebruikelijk was om sommige heidense goden uit te beelden. De scharlaken rood kleur van het beest geeft de luxe van het rijk aan, die verpersoonlijkt wordt in de persoon van de vergoddelijkte keizer. Zijn hele verschijning is "vol" met "namen van godslastering", dat wil zeggen de goddelijke titels van keizer. De Romeinse keizer droeg de titel van Sebastos. Dit Griekse woord betekent "de hoogste, vereerde, heilige", dat in het Latijn wordt vertaald als Augustus. Bovendien was de keizer Divus (lat. "Goddelijke"), Deus (lat. "God") en soms "Sóter" (Grieks voor "redder"). Maar de belangrijkste en bekendste titel van de keizer is Dominus (lat. "Heer", in het Grieks "Kyrios"). Maar niemand behalve de ware God heeft het recht om met deze namen te worden genoemd. Van God gestolen, worden deze namen op het beest godslasterlijk. De tekst met een kleine wijziging herhaalt de beschrijving van het beest uit 13: 1. Net als in het begin van hoofdstuk 13 symboliseert het beest de goddeloze en vreeswekkende macht van het Romeinse rijk.

De vrouw was gekleed in purper en scharlaken - koninklijke kleuren van luxe en pracht; ze is versierd met goud, edelstenen en parels. Dit alles duidt op de schittering van de Romeinse beschaving. Ze houdt een gouden beker in haar hand, die gevuld was met 'gruwelen en de onreinheid van haar hoererij'. Vanuit deze kelk bedwelmt de vrouw haar minnaars, dat wil zeggen ze vergiftigt de onderworpen volken met het vergif van afgoderij. En dit is ook het beeld van Babylon, afkomstig uit de profetische boeken uit het Oude Testament. De profeet Jeremia zegt: 'Babel was in de hand van Jahwe als een gouden beker waar de hele aarde zich aan bedronk. Alle volken dronken de wijn en verloren er hun verstand bij' (Jer. 51: 7). In de beschrijving van deze figuur wordt het antagonisme ervan onthuld aan de vrouw in hoofdstuk 12, de vrouw gekleed in de zon, de vrouw die het heilige volk van God symboliseert.

Op het voorhoofd van de vrouw op het beest zit een lint met haar naam. Net zoals Romeinse hoeren linten droegen met hun namen op hun voorhoofd, zo toont deze vrouw in haar naam haar ware wezen op haar voorhoofd, wat echter voor de meesten een 'geheim' is dat alleen zal worden onthuld aan degenen die ingewijd zijn in dit geheim; want niet iedereen kan achter de pracht en praal van het heidense en God-vijandige keizerrijk haar demonische essentie doorzien. De naam (nomen) van de vrouw is "Babylon de Grote". Deze symbolische omslagnaam van Rome ontstond na 70 na Christus eerst in Joodse kringen vanwege de vernietiging van Jeruzalem door Rome. Deze gebeurtenis herinnerde aan de vernietiging van Jeruzalem door Babylon in 587 voor Christus. De benaming van Rome als Babylon werd al snel door christelijke kringen overgenomen (1 Pet. 5:13). De bijnaam (cognomen) die Rome kenmerkt is 'de moeder van hoeren en gruwelen van de aarde'. Hier wordt de Joodse manier van uitdrukken onthuld: Rome is de grootste hoer die er in de wereld is, want de hoofdstad van het rijk wordt beschouwd als de bron van alle afgoderij van de aarde. De omringende wereld leverde voldoende materiaal voor de in de Apocalyps beschreven tafereel. Hier kan men de priesteressen herinneren die zich bezighielden met hoererij in heidense tempels, en zelfs de Romeinse keizerinnen. Zo zou Messalina, de vrouw van keizer Claudius, 's nachts bordelen hebben bezocht, waar ze zich overgaf aan hoererij. Dit wordt levendig beschreven door de Romeinse dichter en satiricus Iuvenalis. Het is niet verwonderlijk dat de Openbaring Rome juist als hoer presenteerde. Ik moet zeggen dat in vergelijking met de beschrijvingen van Rome, die we lezen bij de Romeinse schrijvers, het beeld van Johannes erg gematigd is. Het christendom kwam in zo'n beschaving.

Citaat

6 En ik zag, dat de vrouw dronken was van het bloed der heiligen, en van het bloed der getuigen van Jezus. En ik verwonderde mij, als ik haar zag, met grote verwondering.

Hier noemt Johannes de schuld van Rome, die verantwoordelijk is voor de vervolging van christenen. Het is niet alleen dat Rome vervolgt christenen, maar is 'dronken van het bloed van heiligen en de martelaren'. Dit verwijst naar de vervolging onder Nero en de eigentijdse voor Johannes vervolging onder Domitianus.

De vervolging onder Nero was begonnen in het jaar 64 na de grote brand in Rome. Deze brand woedde een week lang en verwoestte Rome bijna volledig. De inwoners van Rome waren ervan overtuigd dat de brand niet toevallig is ontstaan en dat de stad door de geheime opdracht van Nero in brand is gestoken. Om verdenkingen van zichzelf af te wenden, moest Nero een zondebok vinden en daarvoor koos hij de christelijke gemeenschap van Rome. Dit was de eerste en misschien wel de meest wrede vervolging in de 1e eeuw. Dit is wat de Romeinse historicus Tacitus schreef over deze vervolgingen:

"15.44.1. En deze maatregelen werden al getroffen op grond van rationele overwegingen. Verder zijn er zoenoffers gebracht aan de goden en zijn de Sibyllijnse boeken geraadpleegd en op grond hiervan zijn er smeekbeden gericht tot Vulcanus en Ceres en Proserpina, en de gunst van Iuno werd afgesmeekt door de huismoeders, eerst in het Kapitool, daarna aan de kust van de dichtstbijgelegen zee, met het water waaruit de tempel en het beeld van de godin besprenkeld is; en de pas gehuwde vrouwen vierden sellisternia en nachtwaken.

15.44.2. Maar noch door menselijke middelen, noch door schenkingen van de keizer of verzoeningdiensten voor de goden kon de schande weggenomen worden dat men geloofde dat de brand op bevel was aangestoken. Derhalve heeft Nero, om dit gerucht radicaal uit de weg te ruimen schuldigen verzonnen en met de meest geraffineerde straffen laten boeten; dat waren degenen die, gehaat om hun schanddaden, het volk 'Christenen' noemde.

15.44.3. De man aan wie deze naam ontleend is, Christus, was onder de regering van Tiberius door de landvoogd Pontius Pilatus ter dood gebracht en, hoewel dit verwerpelijke bijgeloof voor het moment onderdrukt was stak het toch weer de kop op, niet alleen in Judea, de bakermat van dit kwaad, maar ook in de stad, waarheen nu eenmaal van alle kanten alle afschuwelijks of schaamteloosheid bijeenkomt en in ere gehouden wordt.

15.44.4. Zodoende zijn eerst degenen die er voor uit kwamen gevangen genomen, vervolgens op hun aanwijzingen een zeer grote menigte die in staat van beschuldiging gesteld werd, niet zozeer aan het aanstichten van de brand als wel aan haat jegens de mensheid. En men bespotte hen bij hun dood door ze, bekleed met de huiden van wilde dieren, om te laten komen, verscheurd door honden of aan het kruis genageld ofwel moesten ze, voor de vuurdood bestemd, bij het vallen van de avond dienen tot verlichting bij nacht.

15.44.5. Nero had zijn eigen tuinen voor dit schouwspel aangeboden en bood circusspelen aan terwijl hij zich in de uitdossing van een wagenmenner mengde onder het volk of werkelijk op een wagen plaats nam. Als gevolg hiervan kwam er medelijden op voor hen die dan wel schuldig waren en de meest ongehoorde straffen verdiend hadden maar die, zo vond men, niet aan het belang van de staat geofferd werden maar aan de wreedheid van één man." Bron.

De christenen werden vaak in amfitheaters, zoals het Colosseum in Rome, vermoord door wilde dieren. 

De laatste woorden van deze boodschap herinneren ons aan de "dronkenschap van bloed" waarover Johannes schreef. De vervolging van Nero was nog niet de officiële vervolging van de christelijke kerk als zodanig, aangezien de beschuldiging van een specifieke aard was - voor een misdrijf, voor brandstichting. De vervolging van de Kerk als zodanig, simpelweg vanwege het bestaan ervan, begon 30 jaar na de vervolging van Nero, onder keizer Domitianus, in de jaren waarin het boek van de Apocalyps werd geschreven. Deze vervolgingen duurden tot de 4de eeuw, dat wil zeggen tot het tijdperk van keizer Constantijn.

De boodschap over het visioen van de vrouw eindigt met de beschrijving van de reactie van de kijker, dat wil zeggen Johannes zelf. Zoals we vaak hebben gezien, gebruikt Johannes de bestaande literaire kanonnen. Een van de belangrijkste boeken uit het Oude Testament die hij als model gebruikte, als bron van afbeeldingen en symbolen, is het boek van de profeet Daniël. Als we kijken naar het visioen van de vier dieren en de Mensenzoon die op de wolken komt, zullen we zien dat dit visioen eindigt met een beschrijving van de reactie van Daniël zelf: "Ik, Daniël, verkeerde inwendig in verwarring en de beelden die door mijn hoofd gingen verontrustten mij" (Daniël 7: 15). En zo ook Johannes, die de vrouw op het beest zag, 'verwonderde zich bovenmate'.

Rome - de bakermat van Europese beschaving, die de wereld domineert, en de prefiguratie van de toekomstige antichristelijke rijk: