Tomega

Besef je dat ingekorte versie van deze zin luidt: "kies je voor Christus of voor vrede" ? Als er wordt gesproken van "gij geheel anders" of van "doch zo hebt u dat van Christus niet geleerd" dan wordt er niet bedoeld dat je blijft vasthouden totdat het niet meer kan, maar juist dat je vanaf het begin een andere eigen insteek kiest, die in aanzet en principe al volkomen afwijkt, van degenen met wie je wordt verondersteld in eenheid en in gemeenschap te zijn. Je gemeenschap in Christus, geeft dus een andere benadering, die absoluut onmogelijk is, als je niet eerst het lijntje hebt doo

Tenzij het zicht indaalt, dat a die levendigheid terug te voeren is op een wet en een principieel uitgangspunt, dat steeds wordt overwoekerd zodat de pijlers van het fundament uit zicht verdwijnen en schijnbaar verwateren en verdwijnen, om plaats te maken voor nieuwe wetten en structuren die verschijnen, totdat de boel ineen dondert of zijgt, en alles wat in de puinhopen rest, net die wet of dat fundament betreft dat zo veraf en verdwenen leek. Of anders gezegd: een levend systeem heeft een bottenstructuur, dat nauwelijks merkbaar is als het systeem groeit en vervet en vol van zichzelf is, maa

De antwoorden zijn beschikbaar; beslis jij maar wat het praktische probleem is.

We zijn sowieso al even bezig, maar dit was dan wel de variant, dat het niet echt om een quick-win ging. Wat dan ondertussen mogelijk voor een ander toch weer bewijst dat quick minder quick is. Terwijl ik de variant gaf om niet te breken, maar om terug te keren tot wat nog nooit gebroken was.

Wat dan weer minder simpel is, waar blijkt dat niet iedereen gecharmeerd is, van wat daarvoor moet worden gedaan, of wat de belastingswaarde ervan is. Daar blijkt het begrip meer te kwalificeren als misleiding, wat dan weer een 'slow-loss' is, om maar in die stijl te blijven.

Tenzij het probleem ergens te herleiden is tot een gemaakte breuk; dan is er een quick-win die niet alleen goedkoop scoren is, maar ze krijgt ook nog rugdekking van hetgeen gebroken is, en daardoor nu minder harmonisch of logisch of samenhangend of eenduidig is, dan voorafgaande aan de breuk.

Je kunt stellen, inderdaad, dat ziekte en lijden, zoiets is als moe zijn of in een koude omgeving komen. Dat geeft geen angst of verval of uitzichtloosheid, maar slechts een uiterlijke hoedanigheid en inwendige aandrang om uit te rusten en weer een warme omgeving te zoeken. En je zou ook kunnen zeggen, dat de boom van leven, daarin een actieve genezende rol had. Maar als je even heel theoretisch ervan uitgaat dat God niet door Zijn heilige geest heeft laten liegen in de bijbel, en dat mitsdien even theoretisch dan, de bijbel onfeilbaar is, dan is theoretisch niet meer relevant hoe je ste

Dus buiten zichzelf; niet buiten de mens. Dat wat een ander hem vertelt, betuigt van een andere manier. Meer is niet nuttig en wordt ook niet gevraagd. Plus dat wat een ander je vertelt. Er is een bijbel, en die is geldig, en dat is wat een ander je vertelt. Wat daarin van meer nut en waarde is, vertelt een ander je, of jijzelf. Als je de geesten beproeft, ga je niet af op hun geur. Of, zoals jij er tegenaan kijkt: niet alleen. Is dat niet goed, of niet tot nut van jou of mij? Weet je dat wel zeker? Wat nu als je Hem ook ervaart door

Bedachte goden zitten in hout, steen of in het hoofd. Natuurgoden zitten in wat de natuur doet. De God waarvan ik spreek heeft niets van doen met wat wordt bedacht en toegerekend aan hout, steen, of andere verbeeldingen, terwijl hij wel overeenstemt met wat de natuur betoont. Maar Hij onderscheidt zich door wat hij heeft gecommuniceerd aan de mens, en wat ook natuurlijk (geestelijk) behoort tot het beste wat in de mens is. Dat zou voor jou een geestelijke natuurgod kunnen zijn, hoewel ik weet dat wat gecommuniceerd is, klopt. Dat een discussie dan eindigt vanwege iets dat n

Wat is die verklaring dan? Als het geloof niet meer inhoud, dan het belijden van Jezus Christus en die belijden, dan is er geen enkel verschil. Al die manieren van verschillend kijken gaan over hetzelfde onderwerp, dat derhalve in zodanig in zoverre niet meer onderscheidend is. Nu kun je stellen en verdedigen dat dat onderscheid er niet zou hoeven of moeten zijn, maar dan is de paradox dat je allemaal hetzelfde zegt, en er over zwijgt dat je allemaal verschillend doet. Wat daarbij komt, is dat jij dan probeert het te vatten en een samenhangend geheel te schetsen, waarin dan de anderen zic

Het is geen spot. Er is geen almachtige God. Een almachtige God heeft horigen, een God van liefde wacht geduldig tot de mens in zijn huis komt wonen. Alles wat uit God is, is één. Het is het één-zijn zelf -de liefde- waar de mens deelachtig in kan zijn. Het is geen spot. Er is natuurlijk een God zoals er natuurlijk ether is. Wetenschappelijk volslagen onzin. Maar eenvoud in absolute zekerheid, voor wie kijkt en ziet dat de waarheid die wordt waargenomen sterker en machtiger is dan de doctrine, die slechts rust op roerselen des geestes. Dat een almachtige God horigen zou moe

De mens is geschapen om te heersen over de schepping. Maar de mens is zelf schepping, zij het met een geestelijke lading. Zoals God Christus heeft gegeven om Zijn Geest in te brengen, zo heeft God aan de mensen een lichaam gegeven om hun geest in te brengen. Wat van God in de geest van die mens terug komt, bepaalt de mens zelf. Dat is een vorm van opperste almacht, die zijn weerga niet kent. Want de mens bepaalt autonoom wat en in hoeverre zijn geest inbrengt tot zijn ziel. Alleen, het gebod dat gold in het paradijs, geldt ook voor hem: indien hij eet van de vrucht van kennis van goed en kwaad

Dat is een manier van zien, die minder praktisch is. Want gaat dat dan over de kerk of over de door God gewilde kerk of over de kerk in de zin van de Nederlandse Geloofsbelijdenis? Zoals jij het stelt, gaat het over de gelovigen, ieder voor zich, verbonden via Christus, en verschijnende in gebed voor de troon van God. Dat lijkt me best wel heel erg breed genomen. Geen enkele kerk is zonder smet. Toch geldt voor de kerk die het oprecht zuiver aanpakt, dat de tekorten worden aangevuld door Christus. Dus die kerk is evengoed waarachtig, als de individuele gelovige waarachtig is, die zich i

je gaat uit van een voorstelling , maar ik ben geen wettische of kerkelijke gelovige. Zij zijn het die zich beperken tot voorstellingen i.p.v. Jezus te volgen in het licht. Nu stel je het te mooi en jezelf te gemakkelijk voor. Dat wat je zegt is evengoed een voorstelling met iets van wetmatigheden. En zoals je jouw voorstelling niet schaart onder de mogelijke voorstellingen, klink je als een JG die zijn organisatiecniet schaart onder de kerken.

De mens is niet geestelijk gemaakt. Maar geestelijk, met vlees. Of zo je wilt vleselijk, met geest, en met vatbaarheid voor geesten en vlees. De mens weer terughalen uit het vleselijke naar het geestelijke, door weer af te nemen wat eerst was, is in strijd met een concept van beter en meer, en past ook niet bij de notie dat God die Geest is, deel wil nemen aan dat proces van vlees en geest, waarvan jij zegt dat het vleselijke gedeelte weer ongedaan gemaakt zal worden en teruggebracht tot geest. En die, jouw voorstelling, past ook niet bij wie God Zelf is, want God is Geest, en beheert en

Geen idee of Bohr een hoed droeg waar hij konijnen uit toverde. De hoed waar de konijnen uit komen, is iets wezenlijks, waardoor het concept 'uit de hoge hoed toveren' geen toveren is, maar vooral een verwijzing naar hoedanigheden van de hoed die iets laat zien, waarvan mensen zonder die hoed niet eens het begin van een voorstelling kunnen maken. De banen van de planeten laten dus iets wezenlijks zien, zonder welke banen, de mensen zich geen enkele voorstelling kunnen maken van krachten en bewegingen ten aanzien van materie.

Het is wat je zegt. Alles wat je hier zegt. Inclusief de spot dat de almachtige God weg is. Twee engelen of cherubs joegen de mens uit de aanwezigheid van God, wat in een setting van actie en reactie betekent dat God zich afkeerde van de mens. God is weg. De geesten kunnen kiezen om beslag te leggen op de mens. Dat klinkt overdreven en beheersbaar voor de mens, want de mens kan zich oefenen in bewustwording en wapening. Maar de mens kan vaak niet onderscheiden of hij zichzelf is, of dat wie hij is in feite een weergave is van de geesten die hem beheersen. Dat het zo werkt weet iedereen. w

Geen probleem. Hier komt de paracetamolversie: Woorden als 'harmonie' zijn niet goed uit te leggen, zonder de haat en strijd die de geesten aandrijft. Dat is niet van oude taal en andere culturen, maar van de actualiteit van de tijdgeest nu. Het spanningsveld tussen harmonie en heiligheid, kun je niet wegnemen. Harmonie die zich richt op God, zoekt niet eerst de mens, maar het zoekt eerst God. 1Petrus 3:8-17 zegent daarentegen; wetende, dat gij daartoe geroepen zijt, opdat gij zegening zoudt beërven. Want de ogen des Heeren zijn over de rechtvaardigen, en Zijn oren t

Als je lang genoeg kneed, krijg je alle oneffenheden eruit. maar het Woord van God, is niet gemaakt als kneedgum en was in de handen van de harmoniserende mens, maar het Woord van God is tempex voor radicale geesten, waar een enkele vonk en mindere secuurheid van grote impact kan zijn. Het spanningsveld tussen harmonie en heiligheid, kun je niet wegnemen met een zacht woord of een relativerende discussie. Harmonie die zich richt op harmonie onderling, komt met het streven daarnaar in principe op afstand van God te staan. Want voor harmonie heeft de mens God niet nodig. Een kaartclub o

Precies wat je zegt. En relatief, inderdaad. En dat geldt voor alles inderdaad. Dat is de algemene geestelijke relativiteit. Zoals het licht wordt gebroken in vele schakeringen van stralen en kleuren, zo wordt het woord van God gebroken in vele stralen en kleuren. Niet in een grootste gemene deler van doffe gemeenschappelijke moraal, maar juist in allemaal uitkristalliseringen van het hoogste en beste van al die vormen van moraal. Maar de mens maakt meestal van de bedoelde prachtige brekingen in de menselijke maar heilige omgang, brekingen met God tot een 'zuiver' menselijk of geestelijk aards

Houd er alleen wel rekening mee dat niet alleen volgens christenen deze gevoelens (enigszins) ontspoort zijn geraakt. Net zoals onze eetlust bijvoorbeeld dat ook is. Je kan immers God niet wijsmaken dat het goed en gezond is om veel te veel te eten en vervolgens tonnen voedsel weg te gooien, omdat we het niet meer opkunnen. Na het zelfs nog geproduceerd te hebben op beestachtig wrede wijze als het om dierlijke middelen gaat. En zie ook hoe het gezonde verlangen naar eigen bezit volledig is doorgeslagen naar het onbegrensd kopen, kopen, kopen van zoveel en zo goedkoop mogelijke zooi, zonder int

Is er zoveel risico van gevaar door wat jij zegt?

Wie zich met papier in z'n vingers snijdt, moet vooral opletten dat er geen bloed vloeit op zijn eigen woorden. Valt best mee in de helicopter, op de hoogte van de klimmers.

Alle goedbedoelde scheppingswerken van continua en hiërarchie ten spijt, ontkomt niemand aan het terugbrengen van intuïtie bij kunstige redeneerringen en flawless voorgestelde wetten, tot wat er daadwerkelijk in de natuur is van het numerieke van A en B, zonder machten en verdeeldheden. De schijnbare tegenstelling bewijst, indien zij onoplosbaar lijkt, slechts dat er onvoldoende kennis is van wat is, wat daarmee duidelijk een meer klassieke benadering is die uiteraard meer eeuwigheidswaarde vertegenwoordigt dan de contemporele scheppingswerken. Troelstra zei op dit punt, dat: "We kunnen stelle

Verdeeldheid is wezenlijk niet wat er speelt, want een vlucht vogels kan evengoed een eenheid zijn, als een verdeeldheid. Maar wat er speelt, is m.i. dat zaken van macht en beheersing in handen komen van mensen, waarvan er altijd teveel zijn die menen dat de macht en beheersing aan hen is toevertrouwd. Actie geeft reactie, en slechts waar Christus regeert wordt het gezag onder mensen afgelegd. En zelfs waar het gezag in handen is van Christus, en de macht is gereguleerd, daar komen de machtsverhoudingen tussen de geesten in het gedrang: Het Woord manifesteert zich als schrift en als lev