TTC

Dat heb je met een ijsbergmodel nu eenmaal, als je alleen nog maar water ziet is hij misschien gesmolten.

Dan zal het een vlucht zijn, voorbij aan die inzichten.

Het ijsbergmodel verwijst naar een aantal fundamentele inzichten, dat is het simpele stuk.

Horizonversmelting suggereert onderzoek naar een gegeven thema, wat ook heel alledaags kan zijn.

Zonder een vleugje onaangepaste humor lukt er wellicht niets, ook morgen niet.

Misschien is het vergelijkbaar met een reeks sociale alternatieven, je krijgt ze nooit verkocht omdat er nergens iets over geconditioneerde wapens gezegd wordt. Ockhams scheermes, ook bekend als de wet van de spaarzaamheid, is de stelling dat wanneer er verschillende hypotheses zijn die een verschijnsel in nagenoeg dezelfde mate kunnen verklaren, die hypothese gekozen moet worden die de minste aannames bevat.

Ervaring leert dat je zonder hulp van zorg- en hulpverleners die subtiele nuances niet zomaar op het spoor kan komen, tegelijk toch ook wat oefening vergt om ze degelijk te integreren. Toegegeven, vooral dat laatste lukt me voor geen halve meter, maar ik probeer toch, hoe quasi onmogelijk tragisch absurd het ook zij, moed te houden.

Hetzelfde principe vinden we terug doorheen de tijd, non-lineaire elementen verdwijnen niet zomaar.

Met regelmaat komt de echo van het verloren paradijs van Keynes me tegemoet, destijds, zo'n 80 jaar geleden, was er immers ook een verhoogde wapenproductie.

Dat is afleidbaar, maar misschien wordt het dan ook dubbelzinnig en verwarrend, ondanks simpel.

Geen idee, ik weet zelfs niet wie gedachten bedacht heeft, ze blijven wel continu stromen.

Op dezelfde manier kunnen we proberen te ontdekken hoe dit alles past binnen het kader van een universele stimulus, die an sich een onpersoonlijke signature kent.

Volgens Fisher is een significantietoets alleen zinvol binnen de context van een serie experimenten. Eén significant resultaat zegt niet veel, het zou immers zomaar het resultaat van toeval kunnen zijn.

Het principe van het scheermes van Ockham is een van de thema's van de film Contact, gebaseerd op het boek van Carl Sagan. Het komt ook terug in het boek De naam van de roos van Umberto Eco.

Denk dat in die zin 'boven op' verwijst naar de eigenlijke betekenis, connotatie en denotatie verbonden. Maar kan me vergissen, subtiel zijn zoals altijd de nuances. Detonatie betekent letterlijk een explosie.

De connotatie van een woord of kleine woordgroep is de ermee verbonden denotatie die vaak van emotionele aard is, boven op de eigenlijke betekenis van het woord.

Een bekende soort van de klaproos is een slaapbol, vaak ontkiemend op plaatsen waar de grond verstoord is.

De uitdrukking 'back to basics' klinkt eenvoudig, maar is semantisch rijk en contextueel variabel. Het wordt vaak gebruikt als retorisch ankerpunt in tijden van complexiteit, versnippering of overprikkeling, maar wat er precies mee wordt bedoeld, verschilt sterk per domein.

Begin jaren zestig studeerde Douglas Hofstadter wiskunde aan Stanford. Zijn passie voor getaltheorie en logica leidde er uiteindelijk toe dat hij het boek schreef waar hij het meest bekend om is geworden: Gödel, Escher, Bach, een eeuwige gouden vlecht. Als twee platen naar elkaar toe bewegen zal één plaat onder de andere bewegen. Als die plaat uit oceanische lithosfeer bestaat, kan die door zijn hoge dichtheid de diepte in zinken.

Een eenheidskubus heet zo, omdat de bepalende maat, de lengte van de ribben, één is. Zo zijn er ook een eenheidsbol, eenheidscirkel, eenheidsinterval en eenheidsvierkant.

De stelling dat dieren geen verbeeldingskracht hebben is omstreden en achterhaald in sommige wetenschappelijke kringen. Veel onderzoek wijst juist op vormen van mentale representatie, toekomstdenken en creativiteit. Wel is het zo dat symbolische en abstracte verbeelding, zoals in poëzie of wiskunde, vooralsnog uniek menselijk lijkt.

Om het toch niet onnodig verwarrend te laten worden, is het beslist handig om weten dat een wolphin niets met een wolf te maken heeft.

De wet van Stigler voor eponiemen, bedacht door professor statistiek van de Universiteit van Chicago Stephen Stigler in zijn publicatie uit 1980 Stigler’s law of eponymy, stelt dat geen enkele wetenschappelijke ontdekking genoemd is naar de oorspronkelijke ontdekker.

Een analogie die wordt gebruikt om het verschil tussen juistheid en precisie te verklaren, is herhaalde metingen te vergelijken met pijlen die op een doel worden afgeschoten.

Toekomstkunde is het vakgebied of de benadering die zich bezighoudt met het nadenken over, verkennen van en voorbereiden op mogelijke toekomsten. Het is geen exacte wetenschap, maar een interdisciplinair domein dat elementen uit onder andere filosofie, sociologie, ecologie, technologie, onderwijs en toekomstverkenning combineert.