TTC

Ervaring leert dat op fundamentele niveaus de representaties verbluffend eenvoudig kunnen zijn, er binnen de tumultueuze ruis ook enige dialoog in milde overreding over ambiëren niet meer dan wachten op Godot.

Het is nuttig om onderscheid te maken tussen een toestand van hyper-arousal en hypo-arousal, omdat deze toestanden beide iets anders nodig hebben.

Deze week naar best vermogen de oefeningen proberen te maken, soms toch minder makkelijk dan de op zich eenvoudige vraagstelling laat vermoeden.

Hoe ze nu precies tot al die fabeldieren zijn gekomen, is me een compleet raadsel.

We spreken van woestijnervaringen als mensen teruggeworpen worden op de kernvragen van het menselijke bestaan en zij geteisterd worden door twijfel, angst en onzekerheid.

Ja, alsmaar meer woorden en visies op mens en samenleving, bijna zeggend dat we onszelf ondergraven in een poging om ons eruit te verlossen. En zo komen we terug tot een vereenvoudigd denkexperiment waarin 'back to basics' centraal komt te staan, met oog voor de menselijke factor, maatschappelijk welzijn, synchronisatie en harmonisatie. Of, in mensentaal, het is altijd hetzelfde.

Met een hamer kunnen we veel, zelfs spijkers in de muur slaan.

Het grote verschil is dat de ashta siddhi vanuit een spiritueel perspectief komen en soms op magische wijze geïnterpreteerd worden, terwijl de cirkel van beïnvloeding een meer psychologisch en praktisch model is. Maar de kern blijft hetzelfde, energie steken in wat je wél kunt doen, in plaats van vast te lopen in machteloosheid.

Uiteraard niet, dat heeft met onderscheidingsvermogen en contexten te maken, dat is evident.

Aan Oom Tompa hoef je dat niet te vragen, die maakt er immers altijd iets anders van.

Omdat de begeerte van het leven eeuwig is, zijn de indrukken ook beginloos. De indrukken worden bij elkaar gehouden door oorzaak, effect, basis en ondersteuning en ze gaan weg met de verdwijning van deze vier.

De modellen en methodieken waar we vandaag op steunen, zijn inderdaad gecreëerd door mensen die de tijd en ruimte hadden om zich daarin te verdiepen. Ze bevatten vaak een rijkdom aan subtiele nuances, waarvan er onvermijdelijk veel aan onze aandacht ontsnappen.

Blijf toch een beetje denken dat allerhande modellen in elkaar gestoken zijn door mensen die daar ook de tijd voor hadden, met zoveel subtiele nuances dat ik er meer kan missen dan dat ik ze zou opmerken.

Het warme wiel heruitvinden heeft wat mij betreft weinig zin, ik denk dat veel gelegen is in de oefening zelf. Veel ggz-tools zijn daartoe ontwikkeld, de manier van aanpakken en niche van interesse kan subjectief uiteraard variëren. Stapje voor stapje, dat is het credo zoals zorg- en hulpverleners met veel toewijding en empathie trachten over te brengen, bedachtzaam.

Ik vrees dat het aantal variaties quasi ontelbaar zal zijn, en ook sterk afhankelijk van wat we binnen dit complex willen accentueren. Tegelijk zal misschien ook duidelijk worden dat vereenvoudiging ook overweldigend kan zijn, te wijten aan nu net de synthese die veel meer herbergt dan wat een vluchtige beschouwing laat vermoeden.

Het zal wellicht ook wel een persoonlijke meug zijn om de ene workshop interessanter te vinden dan de andere, beetje als zoeken en vinden denk ik.

Als er een correlaat is tussen het idee van de lichamen van Plato, zowel in de metafysische als de meer letterlijke zin, en de vorming van symbolen doorheen culturen, dan zou dat impliceren dat er een structurele of misschien zelfs archetypische basis is waarop symboliek zich ontwikkelt.

Om bergop te kunnen zwemmen zou je al een zalm moeten zijn, en ondertussen rustig blijven ademen veel vaker een hachelijke zaak.

Uit onderzoek blijkt dat mensen zeer complexe wezens zijn, met complex gedrag en dat ieder individu uniek is omdat iedereen een andere leergeschiedenis heeft. Die complexiteit is een gevolg van het feit dat mensen taal gebruiken en kunnen denken.

Een aforisme is de kortste bewering die aan het langste eind wil trekken.

Nog even en we hebben straks een leger met mensen die goed mandala's kunnen tekenen, en ze doen geen vlieg kwaad.

Ben maar een simpel mens die enkel maar begrijpt dat wanneer je twee getallen van plaats verschuift, dit mogelijks een impact heeft op het geheel. Het andere vind ik ook mega-interessant, maar dat gaat als nietig ikje ver boven m'n petje.

In al hun enthousiasme zien sommigen niet wat ze onder de mat vegen, wat rest is een voetnoot.

Historisch gezien waren wiskundigen die een rijke schakering aan verzamelingen voorstonden tegen de continuümhypothese, terwijl degenen die voor een duidelijke structuur tussen verzamelingen waren, de continuümhypothese juist goed gezind waren. Parallelle argumenten werden voor en tegen het axioma van construeerbaarheid, dat de continuümhypothese impliceert, geuit.

De term nanotechnologie werd breder bekend door de publicatie van Eric Drexlers boek The Engines of Creation, the coming era of nanotechnology uit 1986 dat voor het eerst voor een groter publiek dieper op de problemen en mogelijkheden inging.