TTC

Met je eens, het ligt quasi letterlijk voor het grijpen maar dat vereist ook aandacht voor het zogeheten 'nu', dat wat je hier mi 'parousia' noemt. Jammer genoeg zijn de geesten nog wat aan het dwalen, zo blijven we blind voor wat reeds voorhanden ligt. Het ligt zelfs in het verleden of tijdloos verborgen, morgen kan het gebeuren. Maar misschien dat velen het voor onmogelijk achten, zo kunnen we natuurlijk nog lang bezig blijven.

Doet zelfs denken aan de oprichting van een kalifaat zoals de laatste tijd in de pers verscheen, griezelig inderdaad. Ik denk dat Gods bevelen al eens verkeerd begrepen worden, het evolutionaire pad van miljoenen kadavers en verschrikking zal daar dan ook niet vreemd aan zijn. Vraag stelt zich mi of het ook anders kan worden, als een pad van herstel, nuchterheid en syncretisme.

Ja, en zoals ik begrepen heb mag je er niets aan doen, ik ken andere goden die net andersom stellen. Res Non Verba.

Het antwoord daarop staat nochtans ook in de Bijbel, wie is er dan nog om tegen te spreken? Misschien had Einstein dan toch een punt, hij stelde dat de wereld niet verwoest wordt door zij die kwaad doen, wel door diegenen die ernaar kijken en niets doen. Anders gezegd, we hoeven zelf niet te doden maar toch zijn we er medeplichtig aan door de verantwoordelijkheid door te schuiven naar ... wachtend op Godot?

Een Jubeljaar is beslist geen slecht idee, niets nieuws onder de zon maar de optie wordt vandaag wel vergeten.

Het is inderdaad een mooie bijkomstigheid, er bestaan vandaag ook welvaartsdictaturen.

Zijn het niet allemaal slechts woorden zonder daden? Zie de toestand van de wereld, slechts diep berouw kan ons redden.

Over de elementen van beperkte- en begrensde rationaliteit is al genoeg geschreven, we zijn er elke dag getuige van en dat alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het geloof en/of hoop in een reddende God groeit dan ook naarmate we de wereldse ellende aandacht geven, en onmachtig - zoniet onverschillig - achter blijven.

Ja, doe het jaarlijkse globale BNP maal twee, dat is onze schuld vandaag. En straks komt de nieuwe Messias ons van al die schulden verlossen, het is maar wat we willen begrijpen onder 'verdoemenis'. En het ontbreekt niet aan kennis om het zonder die Messias op te lossen, waarvan akte anno 2016.

Misschien is het gewoon een poging om ons wakker te schudden voor de ellende in de wereld? Zeer vaak heeft dat een averechts effect, de getuigenissen legio.

Verschillende elementen spelen hierbij een rol, één daarvan is de utopische gespletenheid van de geest die schijnbaar zichzelf om de tuin leidt. Maar zoals je het stelt, het zou eenvoudig kunnen zijn waardoor dat 'neerdalen' misschien reeds lang alomtegenwoordig is.

Heb het altijd interessant gevonden om zien dat er op deze wereld mensen in een soort van paradijs leven, anderen helemaal niet. Zo lijkt hemel en hel simultaan op deze aarde te bestaan, vanwaar het idee komt blijkt vooralsnog twijfelachtig maar wel onmiskenbaar waarneembaar.

Misschien heeft dat meer te maken met het 'kapitalisme', er zijn ook stinkend rijke Christenen die belangeloos hun geld afgeven aan de armen. Of is dat een brug te ver om het zo te stellen? Zou dat niet betekenen dat het nog niet af is? Of eerder nooit begrepen?

Steeds meer wetenschappers hebben aandacht en/of interesse voor mensen met een bijna doodervaring, de getuigenissen zijn inmiddels zo talrijk en soortgelijk dat er 'iets' begint te dagen. Ik neem aan dat het ten tijde Jezus nog heel anders was, doch spreken we over dezelfde fenomenen. Evolutie schrijdt verder, ook het onderzoek voor wie het de oprechte interesse kan genieten.

Lang genoeg wachten en niets doen, de bom zal weldra nog wel een keertje ontploffen. Daar hoeven we zelfs niet gelovig voor te zijn, alle kennis ligt in de schuif.

Jezus vroeg om te worden zoals hij, om het innerlijke in onszelf te herontdekken waardoor er geen scheiding meer is met anderen. Die 'enige zoon' is daarom voor nuancering en diepgaander introspectie vatbaar, het is dan ook geen fundament tenzij God zo kieskeurig zou zijn dat hij al z'n andere kinderen verwerpt. Dit is alvast één anomalie die om resolutie verzoekt, zo wordt het als zoeken naar onszelf maar tegelijkertijd onszelf ook buitenspel zetten onder het mom van 'religie', hachelijk.

Ja, daar zeg je wat, als geloof escapisme wordt dan hoeven we niet meer naar de dagelijkse ellende te kijken, dat is correct. Op dat moment wordt het naar 'boven' staren en hopen dat de wereldse ellende vanzelf wel verdwijnt. Maar dat is geen religie zoals dat begrepen zou kunnen worden, het wordt dan een strijd om wie de beste god heeft en daaraan verankeren. Maar met je eens, groei naar heelheid is een pad van vallen en opstaan, van klimmen en dalen, van verwarring en twijfel, van herziening op herziening ... tot het diepe besef daagt van iets anders, schijnbaar vreemd maar nooit anders gewe

Ja, op zichzelf is dat een mysterie, waar komt die 'van nature' dan vandaan? Er zijn ook mensen die zich - net omwille van de negatieve connotatie - liever niet associëren met een bestaande religie, zij kiezen voor een neutraler houding en komen dan uit bij het 'ietsisme'. Misschien is dat meer iets voor jou?

Het lijkt op een universeel proces dat zich met regelmaat herhaalt, één zwaluw brengt ons de lente maar het zijn de volgelingen die er een nachtmerrie van maken. Evolutie komt met goed en slecht nieuws, het bewaren van het redelijke evenwicht lijkt daarom als een tijdloze opdracht. Er is een geloof dat we als mensheid veel beter kunnen, een idee dat oprijst uit het niets.

Of van onderuit als iedereen z'n spreekwoordelijke steentje bijdraagt, het olievlekprincipe? 'Boven' wordt dan een relatief begrip, als de expressie van onze innerlijke kern in woord en daad. Mooi doel is het!!

Tenzij tijd en ruimte ophoudt te bestaan, is het misschien beter om er 'continue' processen van te maken. Uit chaos (ic niets, leegte) komt ordening, en dat kan zeer verwarrend zijn aangezien de goden daar ook uit voortkomen. Kwantumperikelen:

Geloof is een krachtig ding, en de tirannie van een meerderheid kan ons gevangen houden waardoor minder sociaal gedrag een normaliteit wordt.

Tenzij we erover nadenken en ook iets aan doen?

Vrijheid van godsdienst en vrijheid van mythisch lidmaatschap zijn twee wezenlijk verschillende dingen, zolang we dit alsmaar blijven verwarren zal het debat soortgelijk zijn, geenszins verhelderend.

Als interludium herinneren we graag aan het verloren paradijs van Keynes, hij had destijds (1936) geen computer zoals de onze maar toch bedacht hij dat een werkweek van (+/-) 15 hr in de nabije toekomst haalbaar moest zijn. Keynes z’n gedachtegoed was nochtans eenvoudig en logisch te begrijpen, de technische revolutie zorgt er immers voor dat we veel meer kunnen produceren met minder mensenarbeid, punt.