Peter79

Een man die zijn vrouw lief heeft zet haar boven hemzelf, andersom net zo.
Dan krijg je een twee éénheid naar de scheppingsorde.
 

Hoi Peter, slaaf zijn is geen pretje. In het oude testament werden mensen slaven vanwege hun onvermogen voor zichzelf te kunnen zorgen. Wanneer iemand faalde in zijn eigen onderhoud te voorzien kon (of moest) hij zichzelf verkopen en lijfeigene worden. Op die manier nam zijn heer de verantwoordelijkheid voor hem over en werd in zijn onderhoud voorzien. Ook in de huidige wereld kennen we dit, zij het in andere vorm. Wanneer iemand ziek is en niet in zijn eigen onderhoud kan voorzien wordt door de overheid bekeken in hoeverre iemand nog in staat is om te werken. Vervolgens wordt hem een werkplicht opgelegd naar draagkracht. Zo is ons uitkeringsstelsel opgebouwd. Op die manier ziet God om naar de behoeftige.

Eigenlijk wordt op allerlei mogelijke manieren gemorreld aan dit evangelie in Galaten 3. Paulus maakt in dit hoofdstuk heel duidelijk onderscheid tussen een leven uit de wet en een leven uit geloof. Zij die uit het geloof zijn, zijn kinderen van Abraham. Een Jood en een heiden kunnen beiden uit het geloof kinderen van Abraham zijn, en omdat de oorsprong ligt in het geloof, is er geen onderscheid. Natuurlijk is dan een heiden geen Jood geworden en een Jood geen heiden. Nog steeds kan de Jood benijd worden, omdat God zich eerst met de Jood bemoeid heeft, de Jood over de verbonden beschikt etc. Naar het verleden toe is er verschil, maar naar de toekomst niet, want beiden leven uit de belofte, eens aan Abraham gegeven, waarin men mag delen op grond van het geloof.
Evenzo blijft de vrije een vrije en de slaaf een slaaf, de man blijft een man en vrouw blijft een vrouw. Men kan de biologie niet veranderen en maatschappijverandering is een zaak van zeer lange adem, zodat ook de maatschappelijke orde als vaststaand kan worden beschouwd.
Als leven uit het geloof en leven uit de wet zo door Paulus tegenover elkaar worden gesteld, hoe kan het dan dat deze gelijkheid in Christus met een beroep op de wet zo wordt ingeperkt (men mag in Christus wel gelijk zijn, maar men mag er niet naar leven)? Is het inperken van de gelijkheid in Christus dan toch weer een terugkeer naar de wet, een terugkeer naar het vlees? Paulus noemt de Galaten onverstandig of dwaas, hij bepleit geen terugkeer naar de wet.
In de Galatenbrief gaat het dan met name over de besnijdenis. De besnijdenis is een werk der wet, een daad die je doet overeenkomstig de wet , in gehoorzaamheid aan de wet. De besnijdenis is een duidelijk gebod van God. Het typeert daarmee al het denken op basis van de wet. Wie zich niet laat besnijden, diskwalificeert zich. Ook Petrus had het er moeilijk mee (Galaten 2). In Handelingen 10 zie je ook die moeite van Petrus.  Zowel in een visioen als in een direct spreken laat God weten dat Petrus niet onrein mag verklaren wat God rein verklaard heeft. Blijkbaar blijven we heel gemakkelijk doen wat we altijd deden, ook als ons anders is verteld. Het is een aanstoot voor godsdienstige mensen dat besneden of onbesneden zijn niets uitmaakt (Galaten 5). Het zijn dan ook de Judaïsten en Farizeeën die het steeds weer opnemen voor de wet. Zij gruwen ervan dat de arbeider die het kortst heeft gewerkt hetzelfde dagloon krijgt. Zij gruwen ervan dat de vader een feest aanricht voor de jongste zoon. Die diepe gevoelens van afschuw hebben ooit van Paulus een vervolger gemaakt, zo zeer dat hij zich de voornaamste der zondaren noemt.
Dus wie die vrijheid wil inperken, moet goed nadenken over de gronden waarop. Wat Paulus het ene moment zegt, neemt hij niet op het andere moment terug.
 

Hoe kom je daar toch bij dat als Paulus over de wet schrijft, dat hij over de schaduwen van de wet schrijft? De wet is één, je mag daar zelfs geen tittel of iota van afdoen, en ook Paulus doet dat niet. En als je één gebod houdt, dan zal je je aan alles moeten houden, want anders baat het houden van dat ene gebod niet.
Ik begrijp dat het je zo geleerd is en zo is het mij vroeger ook geleerd, maar neem nu hetgeen je citeert:
De tuchtmeester, oftewel pedagoog, zorgde voor de kinderen, tot ze volwassen waren. Zo heeft de wet gezorgd voor de gelovigen, tot Christus kwam. Wat is er moeilijk aan om de pedagoog naar huis te sturen en volwassen te gaan leven? - het leven door de Geest? Je bent toch ook naar school geweest, en het feit dat je nu niet meer gaat, betekent toch niet dat je niets meer doet met de kennis die school je heeft opgeleverd? Maar schrijf je de letters nog precies aan elkaar zoals op de lagere school werd voorgedaan? Of heeft je schrift zijn eigen eigenaardigheden, blokletters en aan-elkaar doorelkaar, een afwijkende hoofdletter, etc.
Het evangelie is niet dat de wet vervallen is. De wereld ligt nog steeds onder het oordeel. Het evangelie is dat er buiten de wet om vrijspraak is voor wie in Christus geloven. Terwijl de wereld onder water staat, gaan gelovigen door het water heen, gesymboliseerd door de doop, net zoals Noach en Mozes door het water gingen dat voor anderen het oordeel was. Het enige dat ons kan redden is het geloof - (want niemand is rechtvaardig, zelfs niet één) - zo staat geloof tegenover wet. Maar wie de wet er toch weer bijhaalt om te bepalen hoe hij vaardig kan zijn recht te leven, die eet van twee walletjes. Laat het toch los, datgene waaraan je eens gestorven bent, daarin wil je toch niet meer leven?
 

Ok, dank je wel voor je toelichting. Het is dus gewoon een kwestie dat je goed naar de context kijkt en in bijna alle gevallen gaat het om de wet in zijn schaduwachtige functie. We hoeven dus niet te verschillen over man en vrouw.
 
Toch denk ik dat sterven radicaler is. Je kan niets meenemen in de dood. Het is door de dood dat een getrouwde vrouw vrij wordt van de wet die haar aan haar overleden man bond en die vrijheid maakt dat ze mag trouwen met een ander, dat is Christus. De wet van Mozes laat je achter in het graf, niet omdat je het goede daarin verwerpt, maar omdat die wet niet het goede gebracht heeft. De wet van Mozes verwees wel naar het goede, maar had de kracht niet om het goede waar te maken. In verbondenheid met Christus onderwerp je je aan de wet van Christus. In Christus is wel de kracht om een nieuwe mens te worden, zoals door God beloofd. Je laat de wet van Mozes achter voor iets beters. De wet Mozes is een schaduw, maar de wet van Christus is de werkelijkheid.

Eigenlijk wordt op allerlei mogelijke manieren gemorreld aan dit evangelie in Galaten 3. Paulus maakt in dit hoofdstuk heel duidelijk onderscheid tussen een leven uit de wet en een leven uit geloof. Zij die uit het geloof zijn, zijn kinderen van Abraham. Een Jood en een heiden kunnen beiden uit het geloof kinderen van Abraham zijn, en omdat de oorsprong ligt in het geloof, is er geen onderscheid. Natuurlijk is dan een heiden geen Jood geworden en een Jood geen heiden. Nog steeds kan de Jood benijd worden, omdat God zich eerst met de Jood bemoeid heeft, de Jood over de verbonden beschikt etc. Naar het verleden toe is er verschil, maar naar de toekomst niet, want beiden leven uit de belofte, eens aan Abraham gegeven, waarin men mag delen op grond van het geloof.
Evenzo blijft de vrije een vrije en de slaaf een slaaf, de man blijft een man en vrouw blijft een vrouw. Men kan de biologie niet veranderen en maatschappijverandering is een zaak van zeer lange adem, zodat ook de maatschappelijke orde als vaststaand kan worden beschouwd.
Als leven uit het geloof en leven uit de wet zo door Paulus tegenover elkaar worden gesteld, hoe kan het dan dat deze gelijkheid in Christus met een beroep op de wet zo wordt ingeperkt (men mag in Christus wel gelijk zijn, maar men mag er niet naar leven)? Is het inperken van de gelijkheid in Christus dan toch weer een terugkeer naar de wet, een terugkeer naar het vlees? Paulus noemt de Galaten onverstandig of dwaas, hij bepleit geen terugkeer naar de wet.
In de Galatenbrief gaat het dan met name over de besnijdenis. De besnijdenis is een werk der wet, een daad die je doet overeenkomstig de wet , in gehoorzaamheid aan de wet. De besnijdenis is een duidelijk gebod van God. Het typeert daarmee al het denken op basis van de wet. Wie zich niet laat besnijden, diskwalificeert zich. Ook Petrus had het er moeilijk mee (Galaten 2). In Handelingen 10 zie je ook die moeite van Petrus.  Zowel in een visioen als in een direct spreken laat God weten dat Petrus niet onrein mag verklaren wat God rein verklaard heeft. Blijkbaar blijven we heel gemakkelijk doen wat we altijd deden, ook als ons anders is verteld. Het is een aanstoot voor godsdienstige mensen dat besneden of onbesneden zijn niets uitmaakt (Galaten 5). Het zijn dan ook de Judaïsten en Farizeeën die het steeds weer opnemen voor de wet. Zij gruwen ervan dat de arbeider die het kortst heeft gewerkt hetzelfde dagloon krijgt. Zij gruwen ervan dat de vader een feest aanricht voor de jongste zoon. Die diepe gevoelens van afschuw hebben ooit van Paulus een vervolger gemaakt, zo zeer dat hij zich de voornaamste der zondaren noemt.
Dus wie die vrijheid wil inperken, moet goed nadenken over de gronden waarop. Wat Paulus het ene moment zegt, neemt hij niet op het andere moment terug.
 

Ik denk dan aan deze tekst: Wie dan de goederen van de wereld heeft, en zijn broeder gebrek ziet lijden, maar zijn hart voor hem toesluit, hoe kan de liefde van God in hem blijven? (1Joh 3: 17 HSV).
En ook:
Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald (Mattheus 25:35 HSV).
 
 

Verwerpelijk is het dat je op de persoon speelt, verderfelijk zou het zijn als je als gemeentepredikant een podium zou krijgen. 

Ik had de eerste woorden terug getrokken. Zou je het ook willen weg halen? 
Het is simpel: Jezus diende ons in liefde en zo dienen wij uit liefde de vrouw en de vrouw de kinderen en de kinderen elkaar.
Wie de grootste wil zijn, zal de ander moeten dienen 

Ik geloof dat Christus ons echt vrij maakt. Dat is niet alleen iets van het toekomstige leven, maar die vrijheid is er nu al. Dat vrouwen overheerst worden door mannen is een vloek die in Christus is opgeheven. Als een vrouw de roeping heeft om het ambt te vervullen, dan is zij ook vrij om dat te doen. Behalve als een mannelijke ideologie haar dat ontzegt.

Galaten 3 zegt dat we niet meer onder de wet zijn. De wet maakt onderscheid tussen Jood en Griek, slaaf en vrije, man en vrouw. Maar in Christus is er geen onderscheid. Niemand kan zich ergens op laten voorstaan. Een man heeft niet meer vrijheden dan een vrouw.

Het is vooral een vreemde schrijfwijze, die volgens mij alleen door sommige atheïsten wordt gevoerd om neutraal over te willen komen. Ik vind zelf het er nogal lelijk en geforceerd uitzien, daar God toch over het algemeen als naam wordt gebruikt en daarom gewoon met hoofdletter geschreven moet worden. Alleen als je over een god of over goden schrijft, gebruik je kleine letters.
Ik heb zelfs gezien dat iemand God met kleine letter schreef, maar Allah weer met hoofdletter. Dat komt op mij dan wel heel inconsistent over en ook niet erg neutraal...
Binnen het christendom en aanverwante godsdiensten is het echter algemeen gebruik om God met hoofdletter te schrijven. Het zal dan ook niet worden gewaardeerd als je dat naar christenen toe vervolgens niet doet.
Mijns inziens is het daarom helemaal geen onredelijk verzoek om hier God dus wél met hoofdletter te schrijven, zeker als de moderatie specifiek aangeeft dat op prijs te stellen. Op niet-christelijke plaatsen kun je dan gewoon weer naar believen zo'n eigennaardige schrijfwijze aanhouden.

Hier geloof ik niets van. Dit is geen streng gereformeerd gezichtspunt.
Als jij nu 30 jaar bent, was je 14 toen de PKN ontstond. Dat betekent dat wat je zegt niet klopt, of dat je een bijzonder trage leerling was.
Dit is onmogelijk in de PKN.
Van je 18e tot je 20e dus? Vind ik tamelijk jong voor zulk soort dingen.
Kortom, er zijn een heleboel aanwijzingen dat Etoile een trol is.

Voor mij is de betekenis dat Job een voorbeeld is van iemand die volhardde in de beproeving. Hoezeer men ook naar schuld bij hem zocht voor zijn lijden, het werd niet gevonden. Een mens (zoals ik) kan zo de schuld bij zichzelf zoeken, zichzelf tekort doen, navelstaren, maar sommige dingen overkomen ons en ze kunnen meewerken ten goede.
Job is zoveel verder gekomen, want eerst kende hij God van horen zeggen, maar door zijn lijden heen heeft hij God aanschouwd. God vergoedde hem zijn bezittingen die Hij hem had afgenomen, dubbel volgens het recht van de Thora. Voor mij een erkenning dat God de verantwoordelijkheid nam voor Jobs verlies. Toch heelde dat niet het verlies van zijn eerste gezin. Er blijft een gemis, een leegte, totdat God alles nieuw maakt.
Het is door Jezus dat ik mijn kruis op me kan nemen, achter Hem aan, wetende dat ons lijden nu niet opweegt tegen de toekomstige heerlijkheid. Als ik God vraag om een brood, dan geeft Hij zeker geen steen. Ik kan van Hem op aan; de logica van Jobs vrienden en van Elihu gaat niet op in dit leven of is in elk geval achterhaald door het kruis.

De hoofdlijn is dat Job een voorbeeld is van volharding. Hij haalt geen bakzeil.
 
Zie, wij prijzen hen gelukzalig die volharden. U hebt gehoord van Job de volharding van Job, en u hebt de uitkomst van de Heere gezien, dat de Heere vol ontferming is en barmhartig, Jakobus 5: 11, 12 (HSV).
 
 
 

Nee, het topic heeft jammerlijk schipbreuk geleden. Ik laat het je weten als ik weer zoiets oppak.

Ik lees dat Job antwoord krijgt (wanneer God antwoordt vanuit een storm). Maar wat is dat antwoord? Job heeft zijn kinderen verloren - een onherstelbaar verlies. Als ik lees en erover nadenk, dan is het dat Job God ter verantwoording roept - alsof God de oorzaak is van zijn lijden - maar als God geantwoord heeft, zonder dat Job weet waarom het lijden hem heeft getroffen, dan laat Job zijn klacht los en pakt zijn leven weer op. Is het dat Job eraan is gaan twijfelen dat God al die tijd met Hem was, ook in het diepe lijden? In elk geval is Job zijn kennis van God door het hele gebeuren verdiept. Ja, Gods koninkrijk is zichtbaar geworden, wat Job wist van horen zeggen is beproefd en waar gebleken.
Het is inderdaad dat Elihu als een profeet voorbereidende woorden spreekt, woorden van God. Maar veel vertalingen laten Job schuld bekennen, terwijl dat niet zo is (m.i.). Job was onschuldig, maar Job neemt een besluit dat hij afziet van stof en as. Hij blijft niet achterom kijken naar alles wat hij verloren heeft en hij blijft niet klagen op zoek naar een verantwoordelijke. Na de ontmoeting met God pakt hij zijn leven weer op. Vergeving, verzoening, doen hetzelfde in een mensenleven. De lei van het verleden wordt schoongewist. Er is vertrouwen om weer verder te gaan, om opnieuw te leven.

Leuk je hier terug te zien?

Klopt, zij is grotendeels product van onze perceptie. Zoals Herman Finkers in een van zijn shows zegt: 'Het oog ziet niet wat op het netvlies valt, het oor hoort niet wat het trommelvlies doet trillen; het ziet en het hoort wat in het hart ligt.'
Wij kunnen onszelf en onze wereld slechts beperkt waarnemen en zeker niet objectief van buitenaf, omdat wij er zelf immers middenin staan en onlosmakelijk deel van uitmaken.
Het christendom ziet de waarheid dan ook niet zozeer als een setje dogma's, axioma's of stellingen die je al dan niet kunt aannemen, maar als een Persoon, namelijk Jezus Christus. Ze nodigt uit om vanuit een relatie met Hem de wereld te beschouwen, God en je naasten te beminnen en jezelf zo te laten vormen naar die waarheid. Alles wat we verder over Hem zeggen komt daaruit voort.

Wonderen = tekenen = De werken.   Geloof zonder de werken is dood.... krachteloos.
Aldus sprak Jezus: “zal ik nog geloof vinden als ik terugkom”....
Wat is de beste manier om een miljoen Euro te verdienen?

Hallo Peter.  Voor mij is een goed gesprek de mogelijkheid tot dialoog, oprechte interesse en diep luisteren waarin beiden elkaars denksporen proberen aan te voelen en de perceptie van de ander proberen te begrijpen.  We zien wel waar het samenkomt   

In de Bijbel vind je nog twee eerdere verbonden, namelijk het verbond met Noach en het verbond met Abraham. Paulus maakt onderscheid tussen het verbond met Abraham en het verbond bij de Sinaï. Paulus zegt dat het verbond met Abraham bestond uit een belofte. De wet kwam er later bij, bij de Sinaï. Het Nieuwe Verbond grijpt terug op het verbond met Abraham. De wet heeft zijn functie vervuld voor wie in Christus is, Hebreeën zegt daarover dat wat veroudert en verjaart, niet ver is van verdwijning. Wie buiten Christus is, blijft onder het oordeel - de wet verklaart de hele wereld strafwaardig (Romenein 1-3) en in die zin blijft de wet altijd bestaan.
Het Oude Verbond was niet toereikend vanwege de zwakte van de mens. Mozes had bijvoorbeeld een scheidbrief gegeven, zodat mannen van hun vrouw af konden, maar Jezus zei dat het van de beginne niet zo was geweest. De scheidbrief werd gegeven vanwege de hardheid van het hart.  Het Oude Verbond valt samen met het Oude Testament en daarin lezen we veel geloofsverhalen. Zoals Hebreeën 11 zegt, zijn dat mensen die ons voor zijn gegaan in het geloof. Daarin zit voor ons de doorgaande lijn. Het OT verwoord hoe kwetsbaar en hoe vergankelijk een mens is, hoe beperkt de blik van de mens is. Dat is geen diskwalificatie van mensen. Mede door Paulus weten we dat de wereld niet ingedeeld moet worden in goeden en slechten, maar dat de zonde in ieder mens woont. Waar de zonde voortwoekert en mensen het leven onmogelijk maakt, daar brengen juist die kwetsbare, zwakke mensen het leven als ze vervuld zijn van de Heilige Geest. Het Oude Verbond is een spiegelbeeld en we moeten niet vergeten wat daarin gezien hebben.

Fijn dat je nog even mee deed. Ik had de hoop dat nieuwe inbreng zou meewerken ten goede. Maar ik begrijp het wel, het is hier dweilen met de kraan open.

Ik jou ook. En geef je ook helemaal gelijk. In een topic over inspirerende christenen kan men blijkbaar weinig anders dan op belachelijk veroordelende toon ruziemaken over de keuzes van een der users. In een topic over inspirerende quotes vind men het blijkbaar prima dat iemand als TCC pagina's volspamt met de meest onbegrijpelijke, zouteloze citaten die nu helemaal nergens meer over gaan. En in het topic over racisme wordt grof taalgebruik afgewisseld met laaghartige oordelen en bizarre complottheorieën, waarbij niet eens meer een poging wordt gedaan de discussie in normale banen te houden of te leiden.
Ik blijf erbij: dit heeft Credible.nl niet verdiend. Hiervoor heeft zij niet bijna twintig jaar zoveel gelovigen geïnspireerd, aan het denken gezet en met elkaar verbonden. Interessante, integere en unieke gelovigen zoals jij, die nu inmiddels vrijwel allemaal vertrokken zijn en heel misschien nog tevergeefs hier en daar pogingen doen om er toch iets van te willen maken. En vervolgens zelfs hier grof aangesproken en geoordeeld worden daarop. Jij verdient echter vele malen beter dan dat.
Als de crew blijkbaar niet meer in staat is om te modereren, al dan niet om hele begrijpelijke redenen, dan kan ze maar beter gewoon de stekker eruit trekken. Gun Credible.nl dan nog een beetje resterende eer en laat haar niet worden tot de zoveelste afvoerput van het internet.

religieus verwijst naar God. Er is echter veel geloof.