Lobke

Twee pastoors lopen na de mis zo'n beetje te kuieren achter de kerk op het kerkhof en bespreken de laatste ontwikkelingen in de religie.
"De veranderingen gaan zo snel tegenwoordig," zegt de een. "Het komt nog eens zover, dat ook pastoors mogen trouwen. Wat denk jij, maken wij dat nog mee?"
"Nee," zegt de ander, "Wij niet. Maar misschien onze kinderen."
 
Bron:http://www.rkforum.activeboard.com/t16157659/pastoorsmoppen/
Er zijn ook veel moppen over de relatie tussen de pastoor en zijn huishoudster. Deze heb ik al lang geleden eens gehoord:
 
Een dorpspastoor kreeg bezoek van een jongere collega. Tijdens het eten merkte de jonge pastoor op dat de oude pastoor geil zat te kijken naar zijn huishoudster. De jonge pastoor zei dit en de oude pastoor verzekerde dat er niks tussen hem en zijn huishouder was. Een week later zegt de huishoudster dat er een zilveren lepel ontbreekt. De oude pastoor belt naar de jonge en zegt: "Ik zeg niet dat je die lepel hebt gestolen, maar sinds je bezoek missen we een lepel" Het antwoord van de jonge pastoor was: "Ik zeg niet dat je een relatie hebt met je huishoudster, maar als je in je eigen bed sliep had je hem al gevonden!
Bron: http://www.leukste-moppen.nl/categorie-kerken.html.
(Beetje aangepast naar mij herinnering)
Ik las ook een variant dat een dominee op bezoek kwam bij de pastoor. Maar dat maakt het mopje dan wel heel onwaarschijnlijk.

Goed om te horen dat er nieuwe aanwas is. Helaas verstoort dit natuurlijk ernstig onze plannen om Credible uiteindelijk te assimileren in de katholieke Kerk, maar ach.
Nieuwe vissen Naeva, Sjako, Trajecto en Joost, veel succes met jullie nieuwe aanstelling, oude haai Thorgrem, bedankt voor je werk hier.

Voordat we bij het onderwerp nieuwe moderators aankomen wil ik eerst @Thorgrem bedanken voor zijn hulp op het forum! Hij was voor een tijd de enige rots in de branding wat betreft het forum in goede banen te leiden. Bedankt hiervoor!
Na zijn mededeling dat hij de jas van moderator aan de kapstok zou hangen zijn we op zoek gegaan naar andere moderators die het gat op kunnen vangen. De keus is gevallen op @Naeva, @sjako en @Trajecto. Van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe aanstelling!
Om ook nog even als herinnering en mocht iemand het gemist hebben is nu @JoostG ook nog back-up administrator. Door mijn afwezigheid bleven ook sommige dingen liggen gezien het simpele feit dat hier extra rechten voor nodig zijn. Door deze wijziging in de crew kunnen we sneller zaken afhandelen en is de crew niet afhankelijk van 1 persoon voor bepaalde dingen.

En met die instelling gaan we weer een heel mooi forum krijgen!  
*edit*
Even iets minder negatief:
En met die instelling gaat dit mooie forum behouden blijven en alleen maar mooier worden!   

Ik heb me officieel opgegeven als moderator van dit mooie forum. Ik hoop dat ik het naar ieder tevredenheid zal uitvoeren, al besef ik dat dit soms niet gaat. Maar ik ga m'n best doen er wat van te maken!

Even een update:

Gisteravond hebben de huidige crewleden (Dwarrel, Rommel en ondergetekende) een constructief gesprek gehad over de toekomst van Credible. Intussen zijn de mensen die hebben aangegeven ons hiermee te willen helpen en die we geschikt achten als moderator via e-mail benaderd.

Verder is de lijst met stafleden up-to-date gemaakt en is er een backup-admin, om Rommel te kunnen ontlasten met de (eventuele) taken die niet onder een moderator vallen.

We wachten voor nu dus de reactie af van de eventuele nieuwe crewleden.

Een update volgt zodra we meer informatie hebben!
 

Misschien niet altijd lastig om iemand te begrijpen zonder oog contact.
Je doet er de 'staat' (is democratisch gekozen volksvertegenwoordiging) geen pijn mee wel diegene die op een orgaan zit te wachten. Het werkt nu eenmaal zo in een democratisch rechtsstelsel dat de helft plus een nodig is om een wet aan te nemen. Soms ben je het met de voorstemmers een soms met de tegenstemmers. Het is niet volmaakt maar er schijnt geen beter systeem te zijn?
Maar goed jij gaat nee zeggen, ik hoop dat je op een later tijdstip nog van mening veranderd.

In onze familie hebben we het erover wat onze keuzes daarin zijn; de kwestie doneren komt naar ik heb begrepen in alle keuzemogelijkheden onder de aandacht van de nabestaanden.

@Willempie,
Leeg laten slopen is ook weer zo'n woord dat stemmingmakerij oproept.  
 

Maak aannemelijk dat de staat over jouw lichaam gaat? Hoe dikwijls zeg je nee in je leven, en nu is dat opeens een probleem. Zeg gewoon dat je bang bent.
 
Dat spaargeld heb ik nog nodig, die organen die binnen een paar dagen gaan rotten niet.
Als ik je goed begrijp is jouw nee geboren uit frustratie tegen de staat en zijn de zieken daarvan de pineut, niet de staat.
Rare manier van je gelijk halen vind je ook niet?

schreef Sjako
Je hebt een goed bericht van op de  juiste manier   uitleggen en toepassen van de Bijbelse leer, je geniet mijn vertrouwen, ook de andere 2 krijgen mijn vertrouwen, ik ga er nl. vanuit, indien je je opgeeft voor een hondenbaan, want zo komt het over, dat men er dan iets goeds van wil maken.
Momenteel is het vaak zo dat men in de kortste keren van onderwerp verandert en oeverloos door blijft filosoferen, ook gaat men vaak vriendelijk  met elkaar om, maar na een aantal posten loopt het toch nogal eens op twist uit en de moderator moet weer ingrijpen, het is jammer van een forum met zo een professioneel uiterlijk als deze.

Even een stukje uitleg van mijn kant vanwege mijn afwezigheid van de afgelopen maanden:
Eind 2016 wijzigden mijn werkzaamheden op mijn toenmalige werk. Gevolg was dat ik, terwijl ik dat niet echt verwacht had, daarna veel lange dagen maakte en veel op de weg zat (soms van 5:00 tot 21:00) waardoor Credible er volledig bij inschoot, zowel qua tijd als qua mindset (en eerlijk is eerlijk; ik kon niet echt wennen aan de vorige forumsoftware dus dan is de lol er ook wel af).
In september ben ik van baan gewisseld waardoor ik nu op kantoor zit. Hier moest ik nog inwerken maar inmiddels kan ik ook aandacht geven aan het forum, hetgeen ik inmiddels ook weer ben gaan doen. 
Dus het spijt me dat ik 'opeens' weg was en iedereen het gevoel heb gegeven het forum de rug toe te hebben gekeerd, vind het jammer dat Thorgrem de kar nagenoeg alleen heeft moeten trekken en ik hoop dat Credible nog gewoon door kan gaan met een (deels) frisse lading crewleden (waarvan ik er eentje ken als een enorm goede mod/admin en leuke collega) want ondanks dat de komst van Facebook het fora behoorlijk moeilijk heeft gemaakt blijft het toch een bijzondere plek.

Fijn toch een mogelijkheid om hier verder over te discusieren, ik begrijp dat het topic; vragen over de R-KK daar niet zo geschikt voor is. Toch zijn de antwoorden voor mij niet bevredigend, Olerin geeft aan dat het voor hem niet anders is dan het homohuwelijk. Ik ben zeker niet tegen het homohuwelijk maar ik kan me voorstellen dat er Bijbelteksten zijn die het zelfs voor homoseksuele christenen moeilijk maakt. Wat betreft het kinderloos zijn, het huwelijk wat niet geconsumeerd wordt snap ik er nog steeds niets van. Hoe kan het dat mensen aan de ene kant zo ruimdenkend en in deze tijd kunnen leven als christen en en tegerlijke tijd deze regel verdedigen.
En ik weet dat de R-KK geen boodschap heeft aan mij, de protestantse ook niet hoor maar het drijft me steeds meer af van deze bizarre regels.
Dat kan nooit Jezus bedoeling geweest zijn, sorry voor mijn emoties, maar mijn leven is omringd met gehandicapten in de fam zoals ik aangaf en in mijn werk. Kinderen krijgen is voor de clienten waarmee ik werk niet altijd gewenst maar toch willen sommigen graag in de kerk trouwen omdat ze oprecht geloven.
Hoe zat dat met Hannah ze kreeg Samuel na veel gebed maar ze was al getrouwd, leefde ze in deze tijd dan had ze maar moeten afwachten of er een Goddelijke zegen in zat.(wat in die tijd w.s ook niet bestond dat kerkelijk huwelijk).

Na mijn mijn capitulatie probeerde ik, bij nader inzien, vooral uiterlijk een beter mens te worden. Dat is helaas niet gelukt. Nu is het mijn gebed dat ik innerlijk vernieuwd en geheiligd wordt. Wat er dan van de buitenkant zichtbaar blijft is niet mijn probleem. Ik heb het overgegeven aan diegene die het hart aanziet. Wat me de afgelopen jaren wel zeer duidelijk is geworden is dat oordelen op het uiterlijk niet juist en niet eens geoorloofd is.

Ik probeer het beide en ik kan zeggen dat ik stap voor stap vorderingen maak. Echter moet je de terugvallen en de slechte dagen voor lief nemen. Over het grote geheel gaat het steeds beter. Het is net als de beurs van een goed lopende bedrijf. Ook daar hebben ze wel eens slechtere dagen. Gemiddeld genomen gaat het echter goed vooruit. Kijk maar naar Petrus. Hij faalde bij tijd en wijlen, maar werd een grote volgeling van Jezus. Laten we onze voorbeelden volgen, maar in alles moeten we de liefde beoefenen. Zonder liefde is alles zwaar. Ik kan het zelf merken met het eten. Ik betrapte mijzelf er op. Als ik thuis ben, pak ik graag wat drinken en smeer twee krekkers met boter en beleg het rijk met belegen kaas. Met liefde doe ik het en moeiteloos werk ik het naar binnen, als ik net thuis ben... Maar tot grote schik, wat bemerkte ik?  Als het om het eten geven aan mijn dochtertje van 1 gaat, dan is het wel anders! Dan moet ik toch helemaal naar de keuken om twee boterhammen te smeren met jam en smeerkaas! Man wat een moeite! Ik zie er haast als een berg tegen op en smeek haast mijn vrouw: "wil jij het dit keer doen? Ik ben zo moe van het werken!"
Het was alsof God toen aan mijn verstand bracht, met de vraag: "en hoe zit het dan met die twee krekkers kaas dagelijks, waar je soms nog twee boterhammen met pindakaas ook achterna naar binnen werkt? Gerust om 1 uur in de nacht, na een late dienst? Laat je daarvoor ook jouw vrouw uit bed komen en ben je dan ook te moe van het werken?" Ik dacht: "ik moet doen, alsof mijn dochters trek aan twee boterhammen mijn trek is.. en hop! Het stelde geen bal meer voor. Maar 2 boterhammen? Geen probleem! Ik ga ook even met haar spelen, de lieve dot!"
De liefde voor iets, maakt alles een stuk lichter
 
En wat dacht je van de SGP? Die zijn ook een beetje van het "laat de moslims maar gaan.." Achterna gezeten door het CDA en de VVD..
Kortom, stem CU! 

Beetje laat misschien, maar een erg goede film (zeker voor SF liefhebbers) op SBS 9: Ex Machina om 23:15 uur

Hoewel het gaat om mensenlevens, en ik niemand een langer leven misgun, heb ik wel bezwaar tegen een toekomst waarin mensen als een soort auto bestaan, waarvan je onderdelen vervangt en die onderdelen een marktwaarde hebben en onderdeel zijn van een economisch systeem van vraag en aanbod, met alle uitwassen die hierbij kunnen bestaan.
Sowieso acht ik het menselijke hubris om te denken dat je slimmer kan zijn dan de natuur in het ontlopen van ziekte en dood, lijden en last, omdat de uiteindelijke prijs van een dergelijk ontlopen voor de gehele mensheid gedragen moet worden. Ook hier geldt weer dat ik niemand ziekte of dood gun, lijden of last, en als het mijn kinderen betreft snap ik best dat je gaat voor korte termijn oplossingen met minimale impact op jouw persoonlijke leven, maar als er een ding is dat ik wel zeker weet is dat je de natuur niet slimmer af kan zijn op lange termijn.
Onwillekeurig “kiezen” we, vanuit korte termijn belang, voor een systeem waarin een mens een object is, met objectkenmerken, waaraan gesleuteld kan worden, en uiteindelijk iets technologisch overblijft.
De “maakbaarheid” van de mens kan je ook als uitdaging of zelfs zegen zien. En als je een positief beeld hebt van een toekomst vol technologische “wonderen”, is inderdaad dat positieve beeld gerechtvaardigd. De “waardigheid” van de mens kan je afzetten tegen “waarde” van de mens, waarbij de verschuiving duidelijk is. Het wordt een kwantitatief iets.
Kwaliteit van leven moet dan zo langzamerhand ook gekwantificeerd worden. Zodat je statistisch kunt uitdrukken wat “geluk” is.
Ik kan me kritisch verhouden naar mijn eigen “meetsysteem” om bepaalde “ontwikkelingen” als negatief te zien. Ik denk te kiezen voor natuurlijk in plaats van kunstmatig, waarbij een harttransplantatie alleen maar iets van een horrorscenario kan zijn. Of ik denk te kiezen voor heilig in plaats van profaan, waarbij geld verdienen aan iemand die geen waardige toekomst heeft, moreel absoluut verwerpelijk is.
ik weet daarbij niet of er echt iets zou veranderen als de medische zorg pro bono zou zijn, maar dat zou wel de eerste voorwaarde zijn.

In veel gevallen toch behoorlijk beperkt door de bijwerkingen van de medicatie om afstoting tegen te gaan.
Dat kan ik me wel voorstellen. En uiteraard is het fijn om nog wat langer van elkaar te kunnen genieten. Let wel dat ik niet negatief sta tov het besluit van een ander om wel te doneren. Mijn grootste dilemma wat dit betreft zit em in het transplanteren van organen waarvoor hersendood noodzakelijk is.

Ik weet niet of ik je goed begrijp, maar ik ga ervan uit dat je bedoelt dat je als mens bang bent voor de dood. Maar die komt niet eerder of later dan dat hij komt of je nu wel of geen donor bent. En misschien ben ik wat simplistisch maar waarom zou je bang zijn voor de dood? De dood is de enige zekerheid die hebt in dit leven. En als je dan in dat sterven nog iemand leven met een redelijke kwaliteit kunt geven, wat is dan het probleem?
Ik heb "bovenstaande" nogmaals gelezen en ook eens wat dieper gezocht in hoe het nu werkelijk met donaties en hersendood gaat. De basis is het Besluit Hersendood protocol wat tot in detail beschrijft wanneer je de conclusie mag trekken dat er van een onomkeerbare hersendood sprake is. Deze, nogal technische wet, wordt hier functioneel beschreven. Als familie dat wenst kan men bij de hele procedure aanwezig zijn.
Er staan in het stuk ook wel wat uitspraken die niet in lijn zijn met de door mij hier aangehaalde protocollen:
Een echte dode is niet te beademen (wel oppompen).
Er is een expliciete ademtest in het protocol opgenomen. Als er zelfstandig geademd wordt is het een NOGO Een hersendode - met kloppend hart en goede adem - is geen dood mens, maar leeft,
Van de beademing gehaald sterft een patient binnen twee uur door hartfalen in geval van hersendood Bij een ‘hersendood’ mens stijgt de hartslag en ... zodra het operatiemes in het lichaam wordt gezet
Hoewel een leek lijkt het mij stug dat een hart dat kunstmatig op gang wordt gehouden voor een hogere bloedruk gaat zorgen op het moment van opereren. Zeker als je de reflex testen uit het protocol leest die mij als levende al de rillingen bezorgen (met watjes over het oog strijken, ik moet er niet aan denken) Goed geïnformeerd zou de patiënt nooit toestemming voor de bedoelde medische ingreep hebben gegeven
Hier zou ik de uitspraak van het stuk willen aanhalen "Wij van wc eend adviseren wc eend". Niemand die dit kan weten en wij zijn tegen dus gaan we er vanuit dat de patient ook tegen is. Ik ga niet op alle punten in maar overal zit volgens mij wel een keerzijde aan. Ik vind de omvang van de expertgroep niet bepaald wereldschokkend en opmerkingen als een groeiend aantal verpleegkundigen e.d. zegt ook zo weinig.
E.e.a. lezend en beoordelend denk ik dat er zorgvuldig gehandeld wordt en dat dit geen criterium hoeft te zijn om wel of geen donor te worden. Uiteindelijk moet iedereen het voor zichzelf beslissen

Dat moet heerlijk geweest zijn daar bij Elim, eindelijk een oase na al dat gesjouw door de woestijn.
Nergens lees ik dat het een plek was voor gezalfde kerken, trouwens wie zegt dit @WdGof staat dat in de Bijbel? Nergens lees ik het advies; 
als je, net als de Israëlieten bij Elim een verfrissing wil, als je gezondheid en genezing wilt, ga niet naar een kerk, die je wijs maakt dat God niet altijd wil genezen en dat Hij je soms ziekte geeft om je iets te leren.
Welk evangelie is dit, het evangelie/stokpaardje/dwanggedachte van @WdG?

Dat moet heerlijk geweest zijn daar bij Elim, eindelijk een oase na al dat gesjouw door de woestijn.
Nergens lees ik dat het een plek was voor gezalfde kerken, trouwens wie zegt dit @WdGof staat dat in de Bijbel? Nergens lees ik het advies; 
als je, net als de Israëlieten bij Elim een verfrissing wil, als je gezondheid en genezing wilt, ga niet naar een kerk, die je wijs maakt dat God niet altijd wil genezen en dat Hij je soms ziekte geeft om je iets te leren.
Welk evangelie is dit, het evangelie/stokpaardje/dwanggedachte van @WdG?

In navolging op bernard 3 en Flash Gordon wil ik ook wel iets delen van mijn geloofs-verhaal. Ik heb er een tijdje over zitten dubben omdat ik niet zo goed weet wat ik kan schrijven, maar heb besloten maar gewoon te beginnen.
Ik ben 32 jaar geleden geboren in een nest van twee heel lieve, gelovige ouders. Moeder musicus, van het stille type en met een grote belangstelling voor geloof en met name jodendom. Vader de vleesgeworden uitspraak 'we zijn op de wereld om elkaar te helpen'. Ik ben het tweede kind van vijf. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik vrij serieus in het leven stond. Vrolijk, dat wel, maar erg bewust van mezelf, anderen en de grote vragen van het leven. Denkend en dromend. Ons gezin was lid van één van de vele takken van de protestantse boom (God, vergeef ons). Ik kan me niet herinneren dat ik als kind bijzonder aangetrokken werd door de kerk en het geloof. Ik ging naar de kerk, want dat moest. God speelde wel een rol, maar geen heel expliciete. Heel gezond voor een kind, volgens mij. Dat veranderde op den duur. Ik kan me nog precies het moment herinneren, oudjaarsavond 1996, dat ik me bewust werd van mijn sterfelijkheid. Dat ik bang werd. Een existentiële angst die ik heel lang met me mee heb gedragen, tot een moment waar ik later op kom. Ik heb trouwens altijd veel muziek gemaakt, dat is nog van betekenis.
Het volgende dat ik me herinner is dat alles vrij makkelijk ging (school, vriendinnen, muziek), maar dat ik me raar voelde. Anders. Ook in de kerk. Ik had inmiddels wel door dat er iets "voor mij was" in de kerk, maar ik kon de verbinding tussen "het geloof" en mijzelf nog niet zo maken. In sociaal opzicht was het door mijn zelf ervaren raar-zijn ook niet zo boeiend. Rond mijn 14e/15e kwam daar een omslag in. Ik kreeg catechisatie van een dominee waar ik érg veel van geleerd heb en die me in mijn geloof zeker mee-gevormd heeft. Hij voedde mijn behoefte aan leren, snappen en verbanden zien. Ik denk dat zijn grootste verdienste was dat het geloof interessant voor me werd. Toen ik 17 was, kwam het belijdenis-doen ter sprake. Ik heb daar wel wat over getwijfeld, maar kan me nog goed herinneren dat ik op één of andere gemeenteavond was en dacht: ja, ik doe het. Ik wil hierbij horen. Zo gezegd, zo gedaan: op mijn 18e deed ik belijdenis in de kerk waar ik opgegroeid was. Van mijn godsbeeld in die tijd kan ik me niet zoveel meer herinneren. Het zal wel - mezelf kennende - eenvoudig, bloedserieus en een tikkeltje naïef zijn geweest. De angst bleef met vlagen de kop op steken.
Nu wordt het leuker. Toen ik een jaar of 20 was, belandde ik namelijk *tadaaaa* op Credible. Het klinkt misschien een beetje sneu omdat het immers over een internetforum gaat, maar het heeft  een significante rol gespeeld in mijn persoonlijke ontwikkeling en geloof. Ten eerste omdat ik hier dingen kon delen die in real life een beetje gek of veelteserieus overkwamen. Ten tweede omdat het een leuke community was waar ik actief in kon zijn. Ten derde omdat ik mensen leerde kennen die... ja, hoe zeg je dat? Veel voor mij betekend hebben? Dat klinkt wat profiteerderig. Ik weet het niet. Waar ik mee kon optrekken. En die me hebben helpen ontdekken wie ik ben, wat ik geloof. Door heel persoonlijke gesprekken, dingen om over na te denken, confrontatie met mezelf. Ik kan niet goed omschrijven wat dat voor invloed heeft gehad, maar in elk geval: heel veel. Ik heb dat als een zegen ervaren.
Toen ik 22 was, ben ik voor het eerst naar een klooster geweest. En dát is uiteindelijk een centraal punt geweest. Ik stapte binnen en dacht: dit is het. Er zijn er meer zoals ik, dit is mijn taal. Daar, en in het jaar daaropvolgend, ben ik keihard geconfronteerd met de existentiële angst waar ik het eerder over had. Het in de ogen zien daarvan was vreselijk, echt vréselijk. De hel. Maar tegelijkertijd, in die periode, heb ik iets gevonden wat ik zocht. God. Liefde. Leven. Eindelijk de dood kunnen accepteren en zelfs (bijna) omarmen. Het is gek, soms denk ik: eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zoals iemand anders al eens geschreven heeft. Maar tegelijkertijd geloof ik ook zomaar alles, het hele arsenaal aan geloofswaarheden. Het is een taal. Door die taal kan ik met anderen communiceren over wat ertoe doet. Geloof is voor mij zoals muziek. Muziek is gewoon een verzameling klanken en is an sich betekenisloos. Het krijgt echter een betekenis voor mensen die het horen en begrijpen in muzikale zin. Andersom is geloof net als muziek een taal om vanuit míj gestalte te geven aan iets wat ik anders niet kan zeggen. Ik besef me dat dit een beetje raar klinkt voor veel mensen, want zeg ik dan dat ik het geloof "gebruik" en eigenlijk niet geloof? Ik denk het zelf niet, maar zou me die vraag wel kunnen voorstellen.
Dus, wat geloof ik nu eigenlijk? Niks. Maar tegelijk: Ik geloof in God, Schepper en Vader. In Jezus, God zelf en tegelijk mens. Die in dezelfde kwetsbaarheid en eenzaamheid als ik geleefd heeft, gebroken is, gedood is en begraven is. En overwonnen heeft, opgewekt is en verheerlijkt is. En in de Heilige Geest, over wie ik eerlijk gezegd niks zinnigs kan zeggen. En in Maria, moeder, leven en liefde. En in de kerk, een sneue club van halfgare gelovigen die tegelijkertijd Heilig is en in gemeenschap met Hem leeft. En in de rest. Dat er in deze hele troosteloze boel toch niet één haar van mijn hoofd kan vallen zonder dat Hij het weet. En dat er schoonheid zit in de gebrokenheid. En dat we inderdaad op de wereld zijn om elkaar te helpen, zoals mijn vader zei. En dat het inderdaad helemaal niet zoveel zin heeft om erover te praten, zoals mijn moeder voordeed. En zo is de cirkel weer rond.
(Ik vertel het nu enigszins chronologisch. In werkelijkheid verliep het natuurlijk veel chaotischer. Teruglezend staat er vooral ook heel veel níet. Maar het geeft een idee.)
Vragen zijn €2,- per stuk. 

Voor de liefhebbers: