Robert Frans

Quote: Op zondag 27 juni 2010 20:16:54 schreef Eulogía het volgende: Ik zie ook wel dwalingen bij andere kerken/gemeenten, maar op grond van die dwalingen zie ik gemeenteleden daarvan niet (gelijk) als niet-christenen. (Ik ben het dus niet per definitie oneens met RobertF en Bonaventura, maar ik zelf vind het nu in ieder geval (vooralsnog) te vroeg om te (be)oordelen. Ik ben eerst benieuwd wat igorwulff precies bedoelt.) Om misverstanden te voorkomen is het misschien goed te verduidelijken dat zowel Bonaventura als ik (en elke bewust gelovige katholiek) onderscheid maken in fund

En dat is een bijzonder accurate gedachte, Leidenschaft. Waarbij ik mag aanvullen dat Christus zelfs meer van ons vraagt dan wij normaal van nature aankunnen, maar ons boven onszelf laten uitstijgen als we Hem toelaten in ons hart, zeg maar. Maar ook zonder dat is de menselijke geest al zoveel sterker dan nu vaak wordt gedacht en is ze in staat met de nodige inspanning, die uiteraard ook van God afkomt omdat al het goede van God komt, bepaalde gewoonten af te leren.

Dan ben ik het bokje, igorwulff, zo eenvoudig is het dan hè? Kijk, Jezus Christus volgen is mooi. Maar het is dan wel zo handig dat je weet wie en wat Hij is. Hem enkel een mens, engel of profeet noemen doet Hem schromelijk tekort. En daar houdt Hij ook niet echt van. Christus openbaart ons niet de Waarheid, om vervolgens toe te laten dat mensen zelf wel bepalen wat Christus geopenbaard heeft en wat niet. En Hem zelfs maar degraderen tot engel of mens, omdat zij dat ene boekje net even anders menen te moeten lezen... Het is eigenlijk heel eenvoudig. Christus heeft ons het één en ander

Eulogía, de Drie-eenheid gaat ook over wie Jezus dan is? Is Hij God, is Hij gewoon een mens, of misschien een engel? Is het God die het Offer uiteindelijk gebracht heeft, of was het slechts een mens namens Hem? Groeperingen die de Drie-eenheid ontkennen, komen vaak ook met een heel ander evangelie, waarin het Offer in kracht verloren gaat. En ook vandaag de dag zijn er genoeg dwalingen die menen christelijk te zijn, terwijl ze de fundamenten ervan ontkennen. En het gaat niet om afschrijven, maar om omschrijven.

Het christendom bestaat dan ook niet enkel uit de Schrift, maar ook in haar uitlegging daarvan. En zowel katholieken als orthodoxen als protestanten (zelfs zij ) zijn het over één ding fundamenteel eens: er is één God, bestaande uit drie Personen: de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Dit is de basis van het christendom. Al wie dit niet wil geloven, gelooft iets anders dan het christendom en is dus geen christen. Ook al noemt hij zichzelf christen. Dat is geen oordeel, maar een gegeven.

Vooruit dan maar. Wanneer heidenen, die de wet niet hebben, uit zichzelf doen wat de wet verlangt, zijn zij zichzelf tot wet, ook al bezitten zij de wet niet. Zij tonen dat wat de wet vereist, in hun hart geschreven staat. Hun geweten getuigt daarvan, en hun gedachten, die hen over en weer beschuldigen of ook wel vrijspreken op de dag dat God volgens mijn evangelie over de verborgen daden van de mens zal oordelen, door Christus Jezus. (Romeinen 2)

Mij lijkt het ook wel duidelijk dat als je het Evangelie met volle kennis verwerpt, dat de kans dan inderdaad aanzienlijk is dat je straks het niet meer redt met zonnebrandcréme alleen. Dat spreek ik dan ook op geen enkele wijze tegen.

In elk geval inderdaad altijd door Christus' genade. Ook als iemand God nooit gekend heeft, maar wel stipt naar zijn geweten geluisterd heeft, kan hij door Christus' genade tóch het koninkrijk van God binnengaan, omdat dat koninkrijk blijkbaar wel onbewust in zijn hart geworteld was. Zo iemand zou zich blijkbaar aan God hebben gegeven, als hij het Evangelie maar gehoord had. Want wij zijn gebonden aan het Offer van Christus, maar God niet. Het Offer was er voor óns, niet voor God. Hij heeft geen offers nodig. Hoe mensen ook gered worden, zichtbaar of onzichtbaar, op de beste wijze of op an

Hoogmoed - Marcus 7,22 Hebzucht - Marcus 7,22 Lust - Jakobus 5,19 Afgunst - Marcus 7,22 Vraatzucht - Jakobus 5,21 Gramschap - Jakobus 5,20 Luiheid - 2 Tessalonicenzen 3,10 En zo zijn er nog veel meer gedeelten uit de Schrift die over deze hoofdzonden gaan. Kortom, een volkomen bijbelse lijst.

Een vrij essentieel verschil is dat de moslims de Koran zien zoals christenen Jezus zien, namelijk als eeuwig en ongeschapen. En dat moslims Mohammed zien zoals christenen de Schrift zien, namelijk als tijdelijk en geschapen. De moslims hanteren dus criteria voor de Schrift die christenen zelf niet hanteren. Het idee dat de Bijbel precies door God zou zijn ingefluisterd is een typisch islamitisch idee. Het christendom belijdt immers dat Jezus het Woord van God is en de Schrift het getuigenis ervan, alhoewel je hier en daar protestantse kerkgemeenschappen ziet die een koranitische visie op de

Hielden priesters het maar gewoon bij vrouwen dan. Maar het blijkt dat als priesters het geloof grotendeels verzaken en zo ook hun geloften, dat er dan nog veel ergere dingen gebeuren. Het paste dan wel mooi in de tijdsgeest destijds, want dat speelde denk ik ook vooral, maar de Kerk is er nu juist om níét met de tijd mee te gaan. Zij dient haar eigen Weg te gaan, namelijk Christus. Zéker in deze samenleving is het celibaat een krachtig tegengeluid en een zeer heilzaam middel om je geheel en onvoorwaardelijk toe te wijden aan God en aan de Kerk. En minder verwacht God niet van zijn herder

Nee, het eist vandaag de dag niet haar tol. Integendeel, de ellende begint pas als priesters zich niet aan hun celibaatsgelofte houden...

Als Koning-1 aangeeft hoe menselijk wij God zouden omschrijven, dan gaat hij zomaar er vanuit dat emoties en vrije wil typisch menselijk zijn. Alleen, wie zegt dat? Wie zegt dat blijdschap, woede, angst, spijt en verdriet menselijk zijn? Ze komen bij de mens voor, dat moge duidelijk zijn, maar zijn ze dan ook meteen menselijk? Eigenlijk best wel een wat aanmatigende aanname. Alsof wij iets hebben wat God niet heeft. Ik geloof dat onze menselijke emoties en ook onze talenten slechts flauwe afspiegelingen zijn van goddelijke manifestaties. Wat wij in ons ervaren, is maar een fractie van Gods l

Koning-1, als katholiek belijdt ik één ware, heilige, katholieke en apostolische Kerk, het Lichaam van Christus, waardoor Christus zélf zich aan ons openbaart, onze zonden vergeeft, het Evangelie verkondigt, et cetera. De belangrijkste dingen doet men immers graag met het lichaam, dus zo Christus ook. Ik baseer mijn verhaal dus niet enkel op de Schrift, maar op de gehele katholieke geloofstraditie, waar de Schrift een belangrijk onderdeel van is. God is niet in ratio te vangen. Hij kan rustig één God in drie Personen zijn, zowel God als mens zijn, Maria als Moeder hebben, et cetera. De

Luxuria, juist die pure Liefde voor God hebben is inderdaad het moeilijkste wat er is. Hem liefhebben puur om het liefhebben. In de Bijbel zie je dan ook hoe Israël eerst gewoon een soort stamgod aanbidt, maar steeds meer begint in te zien dat God liefde is. Maar ze leert dat met horten en stoten, waardoor uiteindelijk God zelf mens wordt om zo écht naast de mens te staan. Maar inderdaad, dan nóg begrijpen mensen het soms niet. God liefhebben, het kan zo moeilijk zijn als je dat stamgod-denken zo gewend bent. Maar door Christus kan het wél. Hij kan je die genade geven, die verrukking als

Abu_7udhayfa, het Kindje is Christus onze Heer en God, en de heilige Maagd Maria is zijn Moeder. Zó onschuldig is God, dat Hij als een écht kind, écht zo kwetsbaar tot ons komt. En een lieve vrouw als zijn Moeder aanvaardt en haar met al zijn liefde overstelpt. En wij, en in dit geval vooral de katholieken en orthodoxen, dus ook. En waarom zouden we per se precies moeten weten hoe de hel er wel of niet uitziet? Voor mij is het voldoende te weten dat het een plaats is waar God niet is, waar ik mijn grootste Beminde, mijn liefste Schat voor eeuwig zou moeten missen. God moeten missen, dat

Ik las hier net een topic waarin uitgebreid de gruwelijkheden van de islamitische hel wordt omschreven. Als je zulke gruwelbeelden nodig hebt om mensen aan je te binden, dan mag je je werkelijk afvragen of je wel zoveel macht hebt. Is dat dan wat Allah wil? Geen liefde, maar enkel mensen die Hem uit pure angst aanbidden? Die niet Hém centraal stellen, maar puur hun eigen lijfsbehoud? Knielen voor een grote, vreesachtige koning, dat is geen liefde. Dat is gewoon ervoor zorgen dat je hoofd er niet af wordt gehakt. Je bent dan gewoon met jezelf bezig, net zoals iemand die niet rookt om geen ka

Sagesse, ik zal het voor je proberen uit te leggen. God is inderdaad Verheven, Alwetend, Almachtig, Albeheersend en meer Genadevoller dan een moeder met haar kind. Geen christen die je daarin zal tegenspreken en de Koran staat dan ook vol met zulke lofuitingen. Tóch durf ik te beweren dat de islam van God een kleine God gemaakt heeft. Hoe kan dat dan? Wij belijden dat God liefde is. Liefde is dus niet goddelijk, maar God zelf. En échte liefde behelst gelijkwaardigheid, vrije wil en absolute overgave aan elkaar. Ik heb regelmatig moslims horen beweren dat God niet zou kunnen sterven, dat

Ja, ik ben christen. En ik ben, hoewel wat humoristisch geformuleerd, wel degelijk heel serieus. De islam belijdt maar een kleine God. En als je meer uitleg wil, dan wil ik die hier ter plekke voor je geven.

Ja, Isa is Arabisch voor Jezus.

Ik vind dat de islam maar een klein godsbeeld heeft. Ik bedoel, een God die niet eens kan sterven, die niet eens zowel God als mens kan zijn, die ook geen Moeder kan hebben en die alleen maar de Almachtige loopt uit te hangen, waar hébben we het dan eigenlijk nog over? En Hij kan niet eens gewoon uit drie Personen bestaan! De gemiddelde vrouw bestaat al uit zoveel personen, maar dan zou God er maar één zijn?

Als het zo algemeen bekend is, Foppe1986, dan moet het toch totaal geen probleem voor jou zijn om binnen twee minuten met ijzersterke bronnen te komen voor mensen bij wie het niet zo "algemeen bekend is." Dus kom, geen smoesjes of verwijten en voor de draad ermee.

Of juist zo ontzettend veel, dat ze geen tijd meer hebben voor het morgengebed en het daarom maar zo oplossen.

Waarbij niet gezegd moet worden dat ik mijzelf zo al biddend zou wassen. Maar het kan dus wel.

Zelf was ik mijzelf dagelijks van top tot teen, ook op zondag. Het is voor mij een voorbereiden op de nieuwe dag, die aanvangt met het morgengebed. Daarbij kun je het wassen of douchen ook een geestelijke betekenis geven, zodat je het juist ook heel bewust en aandachtig (dus ook trager) kunt doen. Was mij schoon van schuld, reinig mij van mijn zonde. Reinig mij met hysop en ik zal schoon zijn; was mij en ik zal witter dan sneeuw zijn. (uit Psalm 51) Zo kunnen gebed en handeling één geheel worden, zeker als je bij elk lichaamsdeel een eigen, passend gebed zou bidden. Zo kun je bij