Robert Frans

Ik denk dat de fout ligt dat de hel als een juridische straf wordt gezien. Ja, een straf is het, maar ik denk wel een anderssoortige straf dan wat wij er normaal onder verstaan. Ik zie het meer als een gevolg van je eigen keuzes en daaruit voortvloeiende daden. Wie de weg van het kwaad opgaat, zal uiteindelijk niet meer terugkunnen en dus die weg voor eeuwig blijven gaan. En wie de weg van het goede opgaat, zal uiteindelijk niet meer terugkunnen en dus ook die weg voor eeuwig blijven gaan. De hemel of de hel zijn dus geen vergelding voor hetgeen je op aarde verricht hebt, maar een logisch ge

Nadenken over het geloof doe je om jezelf te stichten, om je Beminde beter te leren kennen en steeds dieper in het Mysterie te duiken. En bij morele voorschriften doe je dat om te ontdekken waarom ze goed voor de mens zijn.

En vraag ook naar de actieradius!

Eli7, je zou het dan ook andersom kunnen redeneren: zijn mensen dan zó beminnelijk, zo goed, dat God ze maar liefst een eeuwigheid lang het volkomen geluk wil geven? Zelf geloof ik dat je in dit leven de weg van het goede kunt gaan of de weg van het kwade. En dat je zult groeien in de weg die je gaat, en dat hoe verder je in die weg groeit, hoe harder je die weg op zult blijven gaan, tot er geen weg meer terug is. Echter, nu houden tijd en ruimte ons nog tegen onbelemmerd te groeien op de weg. Daardoor kun je je nog bekeren en ben je na je bekering niet metéén heilig of metéén duivels.

Wateengedoe2, ik heb er ook één en ik vind het ideaal. Je gaat een stuk sneller, gemiddeld zo'n 26 á 28 kilometer per uur als je een beetje doortrapt, terwijl je wel normaal fietst. Ook krijg je, als je hem op de hoogste stand zet, een klein duwtje als je begint met rijden, zodat je binnen enkele tellen op snelheid bent. Ik heb zelf een Gazelle EasyGlider 2010, waarvan je de accu ook los kunt halen. Het is aan te raden om wel een duurdere fiets aan te schaffen van een topmerk, zo tegen de 1800 á 2000 euro aan. Dat is een flink bedrag, maar je fiets heeft dan wel een goede, vaak en redeli

Foppe1986, in elk geval binnen de katholieke Kerk kennen wij zoiets als de voortschrijdende openbaring. Door de eeuwen heen openbaarde God steeds meer aan de Israëlieten, naar gelang ze er klaar voor waren. Door Christus is de Openbaring uiteindelijk voltooid en wordt ze enkel nog verder uitgediept en beter verstaan door de eeuwen heen. Kortweg gezegd: in de oudtestamentische tijd kon je nog geloven dat er na de dood niets was, of hoogstends een schimmig dodenrijk. Sinds Christus weten we beter.

Over wat er op Dies Irae met de Kerk gebeurt heb ik weleens twee gedachten gehad. De ene gedachte is dat de Kerk dan geheel voltooid zou worden en zo als het ware klaar wordt gemaakt voor de Bruiloft van het Lam. Alle heiligen zullen dan als schapen verzameld worden bij Christus en met Hem het Feest ingaan. De Kerk zal dus volmaakt worden, gezuiverd van alle onreinheid en elke rechtvaardige zal deel van Haar uitmaken. De tijdelijke Liturgie op aarde zal dan naadloos overgaan tot de eeuwige Liturgie in de hemel, waarin de priesters nog altijd priesters zijn. De andere gedachte is dat de Ker

Ik vrees dat je me die dan nader zal moeten toelichten, als je dat wilt. Want ik lees, met mijn ongetwijfeld beperkte blik, juist dat de hoer verdoemd wordt en niet verlost. Wat zie ik dan verkeerd?

Ik vind het erg interessant om te lezen, Cornelius van Wijck. Alleen ik ben straks wel nieuwsgierig hoe je dan hoofsstuk 18 en 19 beschouwt, zeg maar, omdat het in die hoofdstukken op geen enkele wijze goed af lijkt te lopen met de hoer. Ik blijf dus lezen.

Zelf schrijf ik ook hier op Credible.nl eigenlijk ook nooit om argumenten te geven, of om ook maar iemand te overtuigen. Ik probeer gewoon, vanuit mijn kennis en ervaringen, iets voor mijzelf en voor de ander wat duidelijker te maken. Onder het mom van: zo kun je het ook beredeneren. Soms levert dat aardige inzichten op, soms schiet ik wat uit de bocht, maar in beide gevallen is ervan te leren. Mijn bericht over de vrouwenwijding is dus ook zo bedoeld. Ik begreep dat de huwelijksredenatie een belangrijke handreiking kan zijn om iets van het mysterie van de wijding te begrijpen. Ik kom het im

Wat wij nu allemaal heel bijzonder vinden van de oude tijden, vond men toen heel gewoon, heel alledaags. Het was vooral in de Middeleeuwen heel normaal dat de Kerk en de schepping één onlosmakelijk geheel vormde, omdat men zich zeer bewust was van de afhankelijkheid van het land om te eten en de afhankelijkheid van de Kerk voor het geestelijke voedsel. Ook de prachtige klederdracht van weleer was toen heel gewoon, net zoals de spijkerbroek nu. Toch is het juist zeer te prijzen om in het gewone het bijzondere, het "magische" te zien. Daarvoor hoef je echter niet op vroegere tijden terug te

Nee, [JmB], dat dan weer niet. De titel "Apostel der apostelen" is meer een soort van eretitel voor Maria Magdalena, omdat zij als eerste de verrezen Heer heeft gezien en Hem heeft verkondigt aan de apostelen. Het apostelische ambt heeft ze echter niet vervuld. En de oud-katholieke Kerk staat in de apostolische successie, zolang er mannelijke priesters en bisschoppen functioneren, die ook door mannelijke bisschoppen zijn gewijd, die ooit weer door rooms-katholieke bisschoppen zijn gewijd. De vrouwelijke priesters aldaar staan niet in de apostolische successie, want zijn niet geldig gewijd.

Op die manier, [JmB], op die manier.

Nee.

Olorin, Maria is inderdaad onder meer beeld van de Kerk en daarom dus vrouw. De Kerk is immers de Bruid. De priester is echter, op het moment dat hij bidt, het Evangelie verkondigt en de sacramenten toedient, handen en mond van Christus en daarom dus man.

Even wat globaal en kort door de bocht gesproken: De priester is door zijn wijding op sacramentele wijze geheel toegewijd aan Christus, zonder reserves. Door het sacrament handelt Christus direct tot de gelovige, met behulp van zijn Lichaam, de Kerk. Daarvoor gebruikt Hij geestelijken, zoals de priester. De priester handelt namens Christus en bij het toedienen van de sacramenten zelfs bijzonder direct. Dan is het Christus die handelt door de priester, daar de priester dus als het ware ook een sacrament is. In de christelijke bruidsmystiek wordt de Kerk voorgesteld als de Bruid van Christus

De belangrijkste reden om als christen voorzichtig te zijn met verdovende middelen, waaronder dus ook alcohol, is denk ik niet zozeer de gezondheid, hoewel dat wel meespeelt. Als je dronken of in een trip raakt, dan wordt je geest als het ware even (gedeeltelijk) overgenomen door het middel in kwestie. Je ziet dingen die er niet zijn, je doet dingen die je normaal nooit zou doen en je kunt niet geheel uit jezelf de dronk of de trip beëindigen. Vele zonden, met soms fatale gevolgen, worden in zo'n roes gepleegd. Ik geloof dat het niet goed is om zo de controle over je geest uit handen te gev

Zag laatst de musical Ciske de Rat, op DVD. En vind dat eigenlijk wel een bijzonder mooi stuk...

De term "jezelf zijn" is natuurlijk een wat vreemde term, omdat je weinig anders kunt dan jezelf zijn. Je bent immers nooit iemand anders, wat je ook doet. Ook als je gewoon rekening met elkaar houdt binnen een vriendschap of relatie. De dingen die hier worden genoemd zijn dan eigenlijk ook niet meer dan normaal. Natuurlijk verzorg je jezelf goed voor je partner en natuurlijk houd je rekening met elkaar. Als je echter als het ware moet acteren om dat soort dingen te doen, als dat niet in "jezelf" besloten ligt, dan getuigt dat natuurlijk wel een beetje van een egocentrische geest. Alsof je a

Als men op het Damrak op 4 mei met de kransen zou zijn gaan voetballen, zou men dat bijzonder kwalijk vinden. Als in de film The Passion of the Christ de soldaten met vuvuzela's en oranje kleding Christus naar het kruis hadden gehost, terwijl het publiek roept "wij zijn er weer bij en dat is prihima!" dan had geen enkele gelovige woorden genoeg gehad om te beschrijven hoe bespottend dat zou zijn. De Mis is het échte werk, het échte Offer van Christus, sacramenteel tegenwoordiggesteld. Hoe kun je daar dan zo'n voetbalfeest van maken? Terecht dus dat de bisschop hem geschorst heeft. Van de M

Tóch lezen we nergens dat Hij in tongentaal zou hebben gesproken, Eulogía.

De grootste discussie tussen kerken en kerkgemeenschappen is altijd weer wat nu hoofdzaken en bijzaken zijn. De ene vindt zus en zo een bijzaak, terwijl de ander zus en zo nu juist essentieel vindt. Als we unaniem eens zouden zijn geweest over wat nu hoofd- en bijzaken zijn, dan waren we nog steeds met zijn allen ook op aards niveau de ene Kerk geweest.

Ik vind dat de Petrus Canisiusvertaling uit 1975 het beter verwoordt in zijn inleiding: [...] Deze verheven en troostvolle profetische boodschap wilde de schrijver van het boek Jonas ons leren. Van veel minder belang is daarbij de vraag, of hij het verhaal onder alle opzichten als een werkelijke geschiedenis, of als een profetisch symbool, een profetische parabel heeft bedoeld. De H. Kerk heeft hierover nimmer een uitspraak gedaan, en de meningen der katholieke vakgeleerden lopen hierover nu nog uiteen. Zeker is wel, dat het wonderdadig karakter van het verhaal voor ons geen reden mag zijn,

Er is binnen de Kerk inderdaad een charismatische beweging die meer de nadruk leggen op de bovennatuurlijke werking en de charismatica van de heilige Geest, net zoals dat bij de oosterse Kerk ook altijd al het geval is geweest. Maar het Vormsel blijft altijd een krachtig sacrament, omdat het door de Heer zelf is ingesteld, dat hen die serieus met Christus willen leven de genade geeft een bovennatuurlijk leven met Christus te leiden. En dat niet alleen door middel van spectaculaire wonderen of uitingen, maar vooral door hetgeen te doen dat de menselijke geest van nature nooit uit zichzelf zou k