Robert Frans

Je legt nu meer betekenis in mijn woorden dan ik bedoelde, Ken. Volgende keer misschien even via een PM bij mij navraag doen voordat je zoiets zegt? Want wie weet bedoelde ik wel gewoon de kerk in het algemeen, dus ook de andere genoemde kerken hier. In dit geval bedoelde ik echter gewoon de betreffende parochie en meer niet. En over "onze kerk" zal ik sowieso niet snel spreken, omdat de kerk niet van ons is, maar van onze Heer. Dat is toch iets wat je zelfs als protestant kunt geloven.

Palliatieve sedatie is echter geen vergiftiging. Het is enkel het verdoven van iemand, zodat hij geen pijn voelt tijdens zijn laatste uren of dagen. Je brengt als het ware iemand in een diepe slaap en laat de ziekte verder zijn destructieve werk doen. Dat is dus absoluut geen actieve levensbeëindiging. The Black Mathematician, de scheidslijn kan inderdaad heel dun zijn, en juist daarom is het zo van belang om hierover duidelijke, objectieve maatstaven te hebben. Iemand een fatale overdosis morfine geven is inderdaad vrijwel hetzelfde als iemand een dodelijk gif toedienen en kan dus als eutha

Katholieke parochies in Rotterdam: Kathedraal Rotterdam, HH. Laurentius en Elisabeth Sint Lambertuskerk Rotterdam - Kralingen Franciscus en Clara parochie St. Joseph Parochie, Paradijskerk RK Parochie De Emmaüsgangers Ik ken al deze parochies natuurlijk niet, maar volgens mij zitten er wel een aantal goede tussen (waaronder een heuse kathedraal, waar dus de bisschop zetelt ). Als je het eng vindt om meteen een kerk binnen te lopen, kun je eventueel van tevoren contact opnemen met de pastoor van de betreffende parochie en hem je vragen stellen. Je bent echter van harte welkom in de kerk.

Het staken van behandelingen is echter geen euthanasie, Maria. Onder euthanasie wordt (tegenwoordig) alleen verstaan het toedienen van dodelijke middelen, of het helpen van de patient bij het innemen ervan. Een onderscheid tussen passieve en actieve euthanasie bestaat dan ook niet; euthanasie is altijd actief.

Overigens is vredig en pijnloos sterven inderdaad vooral een westerse luxe, wat pas sinds een paar decennia echt is opgekomen. Daarvóór, en in zo'n beetje de rest van de wereld, gaat de dood meestal gewoon gepaard met lijden en een (hevige) doodsstrijd en is er weinig moois aan. Het is mooi als men op rustige wijze kan overlijden en de geneeskunde daarin kan bijdragen, maar niet ten koste van alles. Het is nooit een vanzelfsprekendheid en de mens behoudt ook in zijn hevigste lijden zijn waarde. Dat het lijden een mens minder waardevol zou maken is mijns inziens een hele grote misvatting.

Men kan ook pijnloos en vredig sterven zonder gedood te worden. Met palliatieve sedatie kan men iemand sederen, zodat hij (of zij) gewoon in een diepe slaap of coma valt en uiteindelijk op pijnloze wijze aan de ziekte zelf zal overlijden. Ook mag men een behandeling staken als deze werkelijk niets meer oplevert dan enkel meer lijden. Men kan dus in feite "de stekker eruit trekken," wat geen euthanasie is, maar het staken van een medische behandeling. Bij euthanasie dient men immers dodelijke medicatie toe. Er zijn dus mogelijkheden om iemand een zachte dood te geven, zonder dat er euthanasie

Er is een theorie die stelt dat alles wat wij fantaseren, in feite helemaal geen fantasieën zijn, maar werkelijk bestaande elementen in andere universa. Er zijn dan dus ontelbaar veel universa met ontelbaar veel mogelijkheden. Dus dan ook een universum waar schilderijen zich inderdaad voortplanten. Moest daar even aan denken toen ik dit las.

Het lichaam is inderdaad de tempel van de Heer. Paulus doelt dat echter vooral in seksuele context. Hij zegt immers dat je geen ontucht moet begaan, omdat je lichaam die tempel is. Men kan het ook toepassen op ongezond leven of op dit onderwerp, maar het hoeft niet perse. De tekst geeft er niet direct aanleiding toe. Zelfmoord of zelfdoding is een heel moeilijk en zwaarbeladen onderwerp en ik geloof dan ook niet dat we het ene gevoel erover tekort moeten doen ten bate van het andere gevoel. We mogen mededogen hebben met degenen die zelfmoord plegen of daaraan denken, maar we mogen ons ook bes

Binnen de katholieke Kerk kennen we twee soorten zonden, de dagelijkse zonde (ook wel pekelzonde genoemd) en de doodzonde. De intentie bepaald vooral wat voor zonde je pleegt, hoewel sommige zonden al kwaad in zichzelf zijn en dus altijd doodzonden blijven. Daarnaast kennen we de zeven hoofdzonden, maar dat zijn enkel hoofdmotieven van waaruit men doodzonden pleegt. Een doodzonde bega je als je welbewust tegen Gods wil ingaat en Hem dus de rug toekeert. Met een doodzonde verbreek je dus de relatie die je met God hebt en zeg je als het ware het vertrouwen in Hem op. Een doodzonde kun je echter

Er is niet echt een verband tussen hoe je bidt en hoe dicht je bij Jezus bent. Sommige mensen bidden vooral vaste gebeden, maar weten Jezus zeer dichtbij, terwijl anderen weer in vrije woorden bidden en juist afstand ervaren. Het gebed is geen techniek, maar een vrije gave van God waar een ieder weer anders mee omgaat. Of je Hem nu wel of niet ervaart hangt dan ook totaal niet af van jouw akties; hoogstens kun je jezelf er meer voor openstellen. Mensen die menen dat je per se in vrije woorden moet bidden, scheppen daarom niet meer of minder vrijheid dan mensen die menen dat je per se in vaste

En daarover had ik ook al geschreven hier dat dat alleen een drogreden is als de autoriteit niet door beide partijen wordt erkend.

Ligt eraan. Als beiden het gezag van de traditie aanvaarden, dan is het geen drogreden. En als beiden geloven dat, als het gaat om christelijke leerstellingen, Christus zijn Leer van het begin tot het eind zonder veranderingen heeft bewaard en verkondigd, dan is het ook geen drogreden om de apostoliciteit van een bewering aan te tonen. De traditie kan dan dus een belangrijk argument zijn. De meeste christenen geloven dan ook dat een christelijke leerstelling apostolisch moet zijn en dat Christus zijn Leer door de eeuwen bewaard heeft. Hoe, dat is dus het discussiepunt. Als een idee dan pas in

De paus woont niet in een klooster, maar heeft een eigen appartement in Vaticaanstad. Uiteraard komt hij op zijn werkterrein voornamelijk mannen (op leeftijd) tegen, maar ook vrouwen. Verder is hij ook veel op reis, waarbij hij ook vele mensen tegenkomt, zodat hij dus niet dag in dag uit op dezelfde stek zit.

In de Naardense Bijbel wordt het gedeelte uit Genesis 2 als volgt vertaald: Dan laat de Ene, God, een verdoving vallen over de roodbloedige mens zodat die inslaapt; hij neemt één van zijn beide zijden en sluit met vlees de plek daarvan af. De Ene, God, bouwt de zijde die hij heeft weggenomen van de roodbloedige mens uit tot een vrouw; hij komt met haar tot de roodbloedige mens. Geen rib dus, maar een complete zijde. Kan ook aardige gedachten opleveren.

Omdat ik zelf geen koffie drink, heb ik een waterkoker en oploskoffie in huis. Dus als je daarmee genoegen kunt nemen (wat ik hoor is het gewoon koffie, maar dan anders bereid), ben je van harte welkom om eens langs te komen als alles klaar en ingezegend is.

Bedoel je niet toevallig Derren Brown? Hieronder een filmpje over hoe hij atheïsten bekeerd:

Misschien dan een wat dwaze en clichématige vraag, en misschien begrijp ik jullie wel helemaal verkeerd, maar als elke godsdienst even waar is in de eigen context, als het dan niet veel uit zou maken welke godsdienst of overtuiging je aanhangt (en ik weet dus niet of ik jullie hier juist versta), waarom worden we dan opgeroepen om te evangeliseren, om apostolaat te bedrijven, om mensen in ontmoeting te brengen met Jezus? En wat is dan in feite het verschil tussen deze kijk op de zaak en het seculiere relativisme?

Uiteindelijk toch de vloer grotendeels eruit gehaald; maandag wordt de nieuwe gelegd. Het schilderwerk schiet behoorlijk op; er hoeft nog maar één kamer gewit te worden. En nu al is het appartement erg opgeknapt, ondanks de rommel en de ontbrekende vloer. Ook de definitieve verhuisdatum begint vorm te krijgen. Als alles wel gaat, ga ik eind april over en kan ik de inhuldiging van prins Willem-Alexander in mijn eigen appartementje kijken. Misschien dat dan niet alle meubels er nog zijn, maar de belangrijkste meubels wel. (ik dacht, jullie willen vast wel af en toe weten hoe het gaat )

Klopt, en ik heb zelf ook een Goddelijke Liturgie meegemaakt die 2,5 uur duurde. Maar vaak zie je in die kerken wel dat mensen niet de hele liturgie bijwonen. Het is er een komen en gaan van mensen gedurende de hele liturgie. Ook in dat kleine kerkje waar ik de Liturgie bijwoonde was dat het geval. Sowieso wordt er wat meer gelopen en bewogen, omdat er dus zoveel vrije ruimte is en men overal kaarsen aansteekt en iconen vereert. Het is dus niet helemaal vergelijkbaar met een Mis of protestantse eredienst, waar men over het algemeen de gehele viering of dienst bijwoont van begin tot eind. De o

Zitten ze bij jou dan als zoutzakken in de banken gedurende de Mis, waarbij het koor maar wat murmelt, de priester maar wat mompelt en men vooral geen handen schudt?

Tegen wie zeg je dat nu, RK diaken?

Nee, die moeten én luisteren naar het koor, én opletten wat de priester zegt en doet en daarop ook nog fatsoenlijk antwoorden, én dan weer staan, dan weer zitten, dan weer staan. De preek moeten ze extra aandachtig beluisteren, want voor je het weet is het voorbij en heb je het gemist. En als je dan een keer rustig in gebed bent, dan moet je weer handjes schudden voor de vredewens. Heus, de Mis is een echte workout hoor.

Aandachtig luisteren naar een lange diepgaande preek kan best vermoeiend zijn inderdaad. Ook veelvuldig zingen kan soms vermoeiend werken, zeker als de gezangen traag worden gezongen en niet altijd even gemakkelijk zijn. Maar ook als je een hele week hard hebt moeten werken, kan de vermoeidheid juist toeslaan tijdens zo'n rustig en meer meditatief moment als een eredienst.

Die redenering heb ik ook wel eens gehoord van de kansel, het slaat echt nergens op. Je moet behoorlijk creatief denken om van het dagelijkse offer bij de tent der samenkomst in de OT eredienst te redeneren naar de NT zondagse eredienst(en). Binnen het protestantisme misschien, maar binnen het katholicisme en de orthodoxie is dat echter volstrekt normaal. De Mis of de Goddelijke Liturgie wordt daar algemeen gezien als een symbiose tussen de synagogadienst (de lezingen en prediking) en de tempeldienst (de eucharistische gebeden). In feite is het zo een voorafschaduwing van de offerdienst in d

De gemiddelde gezongen hoogmis duurt ongeveer een uur. Bijzondere missen duren vaak tot anderhalf uur en de paaswake en de kerstnachtmis duren vaak twee tot tweeëneenhalf uur. Een doordeweekse, gesproken mis duurt meestal een half uur.