Robert Frans

Waarom haal je het Griekse eten dan aan als argument voor hem in zijn kerkkeuze? Nou, ik ben dus weleens in een Russisch-orthodox kerkje geweest en na de Liturgie werd er in de "koffieruimte" heel wat lekkere dingen meegebracht door de gelovigen. Van simpele warme hapjes tot complete salades. Dus wellicht dat dat in die Grieks-orthodoxe parochie ook een gewoonte is en je daar dus kunt genieten van Griekse hapjes na de Liturgie?

Ik kan hem wel begrijpen hoor, het is ook echt ronduit pijnlijk als je schrijven zo genadeloos en massaal wordt neergesabeld, hoe terecht dan ook. En dat ging inderdaad niet altijd even netjes inderdaad. Maar de verwachtingen werden dan ook hoog opgeschroefd. Dit moest hét koningslied worden, dat heel Nederland zou meezingen. Dus de verwachtingen waren daar dan ook naar. Als daar dan niet aan voldaan wordt, tja, dan krijg je herrie. Als de beoogde doelgroep, dus heel Nederland, het lied vreselijk vindt, dan krijg je ook de hele beoogde doelgroep over je heen. Zeker op het internet, waarop een

Klopt, we kunnen enkel in beelden spreken. De hemel is werkelijk, maar zij is meer een geestestoestand dan een letterlijke locatie ergens buiten het heelal. Het enige wat we weten is dat we in de hemel volmaakt verenigd zijn met God en dat we delen in de goddelijke natuur. En dat bij de wederkomst ook het lichaam verheerlijkt zal worden en in die vereniging zal delen. Om toch te proberen iets daarvan te vatten, spreken we inderdaad in ideaalbeelden, kunstvormen, muziekstukken en liturgieën, die van tijd tot tijd en van cultuur tot cultuur verschillen.

Zonder het christendom is er geen bijbel. De Schrift is uit het christendom ontstaan, niet andersom. Ons geloof is dus niet uit de Schrift, maar de Schrift is uit ons geloof. En dat was in het oude testament niet anders. Je kunt niet het jodendom uit die tijd leren kennen door enkel de Schrift te lezen. Je moet daarvoor het geloof zélf bestuderen en de geschiedenis ervan. En dat geloof maakte een hele ontwikkeling door, wat je dan ook weer terugleest in de Schrift. Het is dus nogal de omgekeerde wereld om de Schrift te gaan lezen en daaruit een eigen christendom te formuleren, hoe populair

Gelukkig is er een alternatief: Nu al meer gewaardeerd dan het officiele. En ik moet zeggen, als officieel koningslied is het natuurlijk niet erg geschikt, maar het is wel een geinig en erg aanstekelijk alternatief om mee te zingen. Lijkt me grappig als iedereen ineens uit volle borst dit lied ging zingen terwijl het officiele wordt gezongen.

Mijn voorstel is om, als het lied gezongen is, koning Willem-Alexander voor vijf minuten te ontheffen van de ministeriële verantwoordelijkheid, zodat hij kan zeggen wat hij nu wérkelijk van het lied vindt.

Ik denk dat we dan eerder heel erg zullen schrikken, omdat dan blijkt dat het vermeende mandaat er helemaal niet zo was. En misschien zelfs dat we helemaal niet zo alleen waren als wij dachten, laat staan het enige uitverkoren volk van God. Het zou aardig passen in de heilsgeschiedenis tot nu toe: Adam en Eva: God openbaart zich enkel aan een echtpaar. Jakobs familie: God openbaart zich enkel aan een familie. Het volk Israël: God openbaart zich enkel aan een volk. Het Evangelie: God openbaart zich enkel aan de mensheid. De wederkomst: God openbaart zich aan het hele universum. In het ou

Klopt, het ging ook eigenlijk echt om het refrein.

Ach, ik schrijf nu eenmaal graag en soms schrijf ik over ernstige zaken en soms schrijf ik over foute koningsliedjes. Het is maar net ook waar ik zin in heb om over te schrijven, of waarover ik überhaupt iets zinnigs weet te schrijven. De boog kan niet altijd gespannen staan. Daarbij, als een groepje mensen meent hét koningslied te hebben geschreven, dat door heel het volk gezongen zou moeten worden, tja, dan moet je niet vreemd opkijken dat het volk vrij massaal reageert als ze het lied vrij massaal slecht vindt. Was het gewoon een normaal lied geweest, dan had het waarschijnlijk lang niet

Het ís dan ook een Opwekkingslied, namelijk nummer 733. Netjes vertaald van 10.000 Reasons van Matt Redman en met een betere tekst. Laat ik eens mijn licht op dit koningslied schijnen. Allereerst de tekst. Inhoudelijk slaat het niet echt op de koning. Het is inderdaad meer geschikt om tot een kind te zingen, misschien in dit geval een koningskind dat net geboren is. Wij beschermen niet een volwassen koning, het is andersom. De koning hoort traditioneel gezien óns te beschermen. En waarom de koning tutoyeren? Dat is mijns inziens niet erg passend bij zijn waardigheid als koning. Wie het spe

:# Sommige kritieken zijn erg hilarisch om te lezen inderdaad. Overigens, die drie vingers in de lucht is ook niet erg origineel. Iedereen die The Hunger Games heeft gezien, zal meteen herkenning vinden, zeg maar...

HET KONINGSLIED Gisteren werd het officiele koningslied gepresenteerd. Dit is hem: Het lied kreeg vervolgens een storm van kritiek te verduren, zowel van beroemdheden als van internetters. Niet zo vreemd ook. Men heeft duidelijk geprobeerd alle doelgroepen aan te spreken met het lied, gebaseerd op zinnetjes die van tevoren werden ingeleverd door vele burgers, en dat werkt nu eenmaal niet altijd. Volgens de kritiek heeft het in dit geval geleid tot vreemde zinnen ("Ik hou je veilig"), ongepaste uitroepingen ("De W van Willem!"), een tekst die meer voor een baby geschikt is dan voor een kon

Als hij het vaker doet, dan kun je hem eventueel buiten de Mis vragen om het niet meer te doen, omdat jij het vervelend vindt en omdat het dus niet de bedoeling is. Net zoals het in zijn oude kerk ook waarschijnlijk niet de bedoeling is dat buitenstaanders er zomaar aan het Avondmaal gaan. En als hij in de eucharistie gelooft of denkt te geloven, dan kan hij beter contact opnemen met de pastoor en hem zijn vragen voorleggen. Want communiceren mag echt alleen als je katholiek bent.

Kom kom, de Schrift spreekt natuurlijk enkel in beelden, metaforen daarover hè? Ook al zijn er dan christenen die dat allemaal letterlijk willen nemen, de meeste christenen doen dat niet. Maar dan nog hè? Stel dat het leven inderdaad zo eeuwig door zou gaan, in goede gezondheid en met volmaakt geluk... Wanneer denk je dan dan je zou besluiten ermee te stoppen? Na honderd jaar? Tweehonderd jaar? Duizend jaar? Ik denk dat je uiteindelijk gewoon doorgaat, zeker omdat er eigenlijk geen reden is zoiets fraais te stoppen. De drang om te leven zit te diep in de mens, om het zomaar te stoppen zonder

De Naardense Bijbel ook hoor. God voltooit op de zevende dag zijn werk dat hij heeft gedaan; hij houdt sabbat op de zevende dag van al zijn werk dat hij heeft gedaan. God zegent de zevende dag en heiligt die; want daarop heeft hij sabbat gehouden van al zijn werk, dat God geschapen heeft om te maken.

Ik denk dat de dominee inderdaad even lekker uitrust van zijn zware werk en geniet van zijn vrije tijd, dankbaar voor wat hij voor zijn gemeente heeft mogen doen en door het gebed nog steeds mag doen.

Ik heb hier dan ook aangegeven dat ik het antwoord niet echt weet, Maria. Ik weet alleen dat de scheidslijn soms erg dun kan zijn en dat in ethiek de regels soms wat muggezifterig moeten zijn om zo nauwkeurig mogelijk te bepalen wat euthanasie is en wat niet. Ook al kunnen twee behandelingen vrijwel precies hetzelfde zijn, uiteindelijk gaat het om de intentie, de bedoeling van de behandeling. Dat vind ik ook lastig, maar aan de andere kant ben ik wel blij dat er zo toch nog enige ruimte is om iemand een pijnloze dood te geven. Misschien zijn we wel teveel gewend hier om strenge normen en waar

Dat is waar, maar ik wilde enkel aangeven dat er dus verschillende ideeën over Hem in de Schrift staan. In Genesis rust Hij uit van zijn werk, maar in Jesaja is Hij nooit moe. En daarin zie ik dus wel een bijzondere opbouw in de Schrift, in hoe mensen Hem bezien. In vooral de eerste geschriften is Hij vooral dus een menselijk stamhoofd, maar dan met heel veel meer kracht, die het opneemt voor de familie en later het volk. Later, vooral in de profeten en de wijsheidsgeschriften wordt Hij al meer goddelijk, afstandelijk, die alles bestuurt naar zijn Wil en niet enkel geboden is aan één bepaal

Gewoon laten gaan. Ook als je hem van tevoren hebt gezegd dat het niet de bedoeling is, want dan blijft het gewoon nog steeds zijn eigen verantwoordelijkheid.

Nee, hij benadrukt enkel Gods goddelijkheid. Maar goed, dit zijn enkel wat persoonlijke gedachten van mij die je gewoon kunt negeren als je dat wil.

Als je gedoopt bent, dan is je ziel wel wedergeboren, Cobry. Zelf geloof ik dat de ziel wel verlost is van de erfzonde na het doopsel, maar dat het lichaam, ofwel "het vlees," nog verlost moet worden. Niet dat het lichaam slecht is, zeker niet, maar we hebben haar driften niet zo gemakkelijk onder controle en zijn dus nog niet helemaal vrij in onze wil. De ultieme verlossing komt dan ook bij haar verheerlijking op de jongste dag.

Tja, Jesaja denkt er inderdaad weer anders over. Kan gebeuren, maakt niet uit, want over God kunnen we sowieso al weinig echt zinnigs zeggen en de boeken van de Schrift hebben nooit de intentie gehad om één eenduidige theologie te omschrijven. Er staan verschillende ervaringen in van de zich ontwikkelende religieuze mens en die ervaringen houden zich niet per se aan strikte, eenduidige richtlijnen. Voor bijbelse theologie hebben we Paulus al, en zelfs hij uit zich regelmatig in poëzie en literatuur, en voor eenduidige filosofische systemen en omschrijvingen van het Onbeschrijfelijke moet je

Natuurlijk kan God moe worden, God kan alles. Soms is Hij uitgeput van het zware werk of van zijn allesverzengende passie, en dan wil Hij graag in onze armen rusten en door ons getroost worden.

Als zijstapje: Er zijn geen officiele regels over wanneer een land erkend wordt. Elk land bepaald voor zichzelf of het wel of niet een land erkend. Een land kan bijvoorbeeld ook bepalen om Nederland niet te erkennen. Maar om als land erkend te worden, heb je minimaal een volk, een regering en een eigen stuk land nodig. En vooral dat laatste is nogal lastig, omdat vrijwel alle grond al in bezit is van de al bestaande landen.

In je laatste posts kom ik niet echt argumenten tegen, Maria, wat de discussie wellicht wat lastiger maakt. Op een christelijk forum mag ik er vanuit gaan dat ik gewoon vanuit de christelijke traditie mag onderbouwen hoe ik tegen dit onderwerp aankijk. Daarbij heb ik ook geprobeerd aan te geven en te beargumenteren waaróm het soms wat scherpslijperij kan zijn. Mijns inziens heeft dat niets met opportunisme, hoogmoed of betweterigheid te maken. Ook niet als de ander zich niet zou kunnen vinden in wat ik schrijf. Binnen de Kerk blijft het eigen geweten altijd het belangrijkst, maar ze geeft we