Robert Frans

Je moet je altijd realiseren dat een lage drempel mensen gemakkelijk de kerk laat betreden, maar ook net zo gemakkelijk mensen de kerk laat verlaten. De ingang is nu eenmaal ook altijd een uitgang. En soms kan een complexe, mysterieuze en "afstandelijke" liturgie juist meer helpen mensen tot "het hogere" te voeren dan een laagdrempelige, informele samenkomst, mits de liturgie natuurlijk met bezieling en schoonheid wordt gevierd. Want als een eredienst heel erg lijkt op een concert en ook op dezelfde snelle, flitsende wijze wordt aangekondigd, waarin moet men dan precies het verschil zien? Zeke

Heerlijk, deze uitspraak. pdd-nos, zoals in mijn geval in het randgebied van het autistisch spectrum, werd voorheen "Aanverwante Contactstoornis" genoemd. Dat idee roep op dat zij minder sociaal zijn, maar dat hoeft dus niet. Het sociaal of niet sociaal zijn is net als het wel of niet agressief of angstig reageren op een situatie, dat eerder een gevolg ia van een kat die in het nauw gedreven is maakt rare sprongen. Je kan asociaal gaan reageren als reactie op een gevoel van machteloosheid, omdat je iets niet begrijp, niet kan volgen etc.. Dus je kan heel sociaal zijn, als je weet en accept

Ik heb geen idee. Ik denk dat de meeste allochtonen echt gewoon aan het werk willen en zich echt wel suf solliciteren, maar gewoon niet aangenomen worden. Misschien ligt het aan het gedrag van een aantal van hun jongeren, dat kan, of het is gewoon een wisselwerking die doorbroken moet worden. Want als jongeren niet aan het werk gezet kunnen worden, gaan ze dan misschien niet juist op straat rondhangen? En als mensen als Wilders maar roepen hoe slecht hun leefwijze wel niet zou zijn, zouden ze dan niet des te meer haat creëren? Ik heb er zelf niet veel verstand van, doe ook maar een paar (ong

Leraren moeten mijns inziens gewoon lesgeven en verder niet. Extra aandacht aan dergelijke onderwerpen kan best, mits het niet de werkdruk van de leraar verhoogt en andere belangrijke vakken ook gewoon gegeven blijven worden. Wiskunde en Engels zijn namelijk ook net zo belangrijk om te leren, daar kun je mijns inziens niet gewoon overheen walsen. Daarbij zal iemand die joden zegt te haten waarschijnlijk alleen maar tevreden knikken als hij over de ellende van de tweede wereldoorlog hoort. Misschien helpt het wel om deze jongeren volop te betrekken in deze samenleving. Zet ze aan het werk tuss

Ooit was eens op het journaal, weet niet meer wanneer, dat een verslaggever per ongeluk een verkeerde afslag wist te nemen en in een wijk terechtkwam die de overheid uit het zicht probeerde te houden. Die wijk was al stukken armoediger, zo ongeveer als een ghetto in Amerika. Floortje was zich er ook al van bewust dat ze alleen te zien kreeg wat de overheid wilde dat ze te zien kreeg en die mensen in het park waren waarschijnlijk inderdaad de rijkere mensen, die in deze stad woonden en daarom gezien mochten worden. Ik denk dat het heel moeilijk tot vrijwel onmogelijk is om een echt goed beeld

Eigenlijk best wel mooi.

Altijd vreemd als mensen gaan roepen dat God toch niet katholiek, gereformeerd of evangelisch is. Alsof iemand dat ook echt beweert. Men beweert alleen hooguit dat men het Evangelie het meest juist verkondigt en probeert na te leven, meer niet. Het is een beetje te vergelijken met de roep dat het toch niet om kerkgebouwen zou gaan. Ook dat wordt door niemand beweert, want sprekende over de kerk in theologische discussies heeft men het altijd over de gemeenschap der gelovigen en nooit over letterlijk het gebouw. Het zijn een beetje stropoppen.

Dat systeem heeft ook haar nadelen. Allereerst kunnen er zo mensen levenslang in de gevangenis komen voor kleine misgrijpen, wat geen recht doet aan de evenredige vergelding. En in Amerikaanse staten waar dat principe werkt, blijkt ook dat als criminelen weten dat ze bij de eerstvolgende arrestatie levenslang of erger krijgen, ze dan veel meer (vuur)geweld gaan gebruiken om dat ten alle tijde te voorkomen.

En dat is dus de moeilijkheid. Want natuurlijk zijn er mensen die haast geen leven meer hebben, die werkelijk ondraaglijk lijden. Maar waar leg je de grens precies? En hoe voorkom je dat die grens steeds verder opschuift? Zo'n man is nog te begrijpen, maar iemand met het Downsyndroom, die ook? Als het om leven en dood gaat, moet die grens mijns inziens wel objectief, tijdloos en niet cultuurgebonden zijn. Maar hoe redelijk de vastgestelde grens ook kan zijn, er zullen altijd moeilijke situaties komen die de grens weer heel hard laten lijken. Maar moet je dan helemáál geen grenzen meer stelle

Hmmm, zou een aardig crewlid Epe dan kunnen veranderen in Ede in de column?

Jezus had wel degelijk de keuze, Hij ging geheel vrijwillig deze weg. God had prima onze zonden kunnen vergeven zonder het kruis, maar het Offer zou meer blijken dan enkel vergiffenis van zonden. God heeft echter geen offers nodig om wat dan ook te doen, dus alles wat Hij doet doet Hij puur omdat Hij het wil. Die kinderen daarintegen hadden geen keuze, omdat kinderen nog niet kunnen kiezen zoals volwassenen doen. En je leven geven voor Christus kan alleen bewust. Elke martelaar binnen de Kerk ging dan ook bewust en uit vrije wil de martelaarsdood in.

En dat is ook het enige wat ik wilde zeggen. Het krijgen van een relatie is nog altijd afhankelijk van de ander, dus je zinnen volledig daarop zetten is niet altijd even verstandig. En daar er dus ook gewoon mensen zijn die geen relatie willen, lijkt mij dat dus niet per se een onnatuurlijke eigenschap. En al zou het iets onnatuurlijks zijn, het is wel iets wat in elk geval binnen de katholieke en orthodoxe kerk wordt gewaardeerd en waaraan vaak speciale roepingen verbonden zijn. Het is dus wel iets moois en edels, als je daarvoor geroepen bent. En die mogelijkheid moet je dus nooit helemaal u

Wat nu als het gebed niet een soort verlanglijstje was, maar enkel het voorleggen aan God wat je bezighoudt en wat je graag zou willen? Misschien moet je inderdaad maar eens beginnen met het voorleggen van dit soort verlangens. Ongetwijfeld zal Hij zulke zelfzuchtige verlangens niet zomaar verhoren, maar is dat dan zo belangrijk? Is het niet veel belangrijker dat je daardoor misschien gemakkelijker tot het gebed komt en je steeds meer gewend raakt vertrouwelijk en argeloos met God om te gaan? Je verlangens zullen dan misschien vanzelf wel vromer worden, maar misschien is dat nog niet eens het

Persoonlijk vind ik wetticisme een van de meest nietszeggende termen binnen het hedendaagse christendom. Men vindt namelijk altijd de ánder wettisch, nooit zichzelf. Want de regels die men zelf aanhoudt komen dan van God en zijn dan heel "bijbels," maar die van de ander niet. Ongetwijfeld zal deze goede man ook naar geboden leven die door anderen weer als wettisch worden gezien. Net zoals de katholieke Kerk een eeuw geleden haar toen veel strengere regels misschien ook als van God zag en daar nu misschien ook weer anders tegenaan kijkt. Het is dus allemaal maar een kwestie van perceptie. Mis

De ziel dus, wat RKDiaken al zei. Wat ik begrijp, is dat de ziel puur een bovennatuurlijke entiteit is en dus geen aanwijsbaar object zoals het lichaam. Je kunt dus niet het lichaam of zelfs de hersenen afspeuren op zoek naar de ziel. De ziel is dus niet gezeteld in het lichaam zoals een piloot in zijn vliegtuig. De ziel is niet er, ze ís. De ziel kan daardoor ook niet echt ergens "heen gaan." Het beeld van een opstijgende ziel naar de hemel, of een neerdalende in de hel, is een mooi beeld, maar slechts een beeld. De ziel blijft ook niet achter op aarde, ontdaan van het lichaam. De hemel, of

Wat ik had begrepen is het begrip atheïsme niet meer dan religieuze vakjargon voor denkwijzen waarin men niet in God of in goden gelooft. Het is dus een kenmerk van een denkwijze, maar niet een denkwijze op zichzelf. Net zoals men op naturistencampings gewone campings ineens textielcampings noemt. Dat zegt ook niets over die gewone campings, want die heb je ook in allerlei soorten en maten, maar meer over dat naturistencampings zichzelf niet als uitzondering plegen te zien. Als religie nooit bestaan zou hebben, dan zou het woord atheïsme waarschijnlijk ook nooit bestaan hebben. Net zoals ni

Zelf geloof ik dat de mens een ziel is. En een lichaam. Hij is gewoon allebei. Het lichaam is niet een of ander omhulsel dat een bovennatuurlijke entiteit zou bergen, want dat is iets te gnostisch gedacht. Beiden zijn één. Zonder lichaam kom je nergens en zonder ziel besta je niet. Het is dan ook niet zo dat na de dood de ziel letterlijk ergens heen zou gaan, zo begrijp ik, maar enkel dat dus uitsluitend het bovennatuurlijke overblijft, gescheiden van het lichaam, dat niet aan te wijzen is of op te zoeken. Het is gewoon, meer niet. Met of zonder God, afhankelijk van hoe de mens hier met lic

Dan nog zijn dat opmerkelijk veel geslaagde pogingen. En had het natuurlijk ook alleen over díé vrouwen.

De hel is niet zozeer een echte lokatie die je kunt aanwijzen, waar zielen zouden rondzweven en branden alsof ze nog een soort van lichamen zouden hebben, maar meer een geestestoestand, net als de hemel. Het is dus iets puur bovennatuurlijks, het is uitsluitend een absoluut zijn zonder God. Daar het dus geen lokatie is, maar een manier van zijn, is het zonder God zijn in de hel naar mijn idee daarom niet strijdig met Gods alomtegenwoordigheid.

Hoezo respectloos? Niemand kan een ander echt gelukkig maken, maar hoogstens aan het geluk bijdragen en de ander vreugde geven. Een man kan dus ook niet een vrouw helemaal gelukkig maken. Ik schrijf dan ook nergens dat die onmacht exclusief aan vrouwen zou zijn toebedeeld. En hoewel ik geloof dat in Christus het werkelijke geluk te vinden is, is het niet zo dat elke niet-christen ongelukkig zou zijn of zo. Want Christus is te vinden in het goede, dus hij die het goede doet en navolgt, kan daarin al geluk en levenszin vinden. Mijn post was dan ook gericht tot Bart, die een vrouw zoekt en die c

Dat is niet waar wat je zegt. Natuurlijk voegt het wel degelijk wat toe, maar het is niet vanzelfsprekend dat je een relatie zult krijgen, dus moet je niet enkel je zinnen daarop zetten. Je kunt een vrouw niet vragen jou gelukkig te maken, want dat gaat uiteindelijk ook niet lukken. Pas als je het geluk al in Christus hebt gevonden en in het leven dat je nu leidt, dan kan een vrouw wel degelijk een waardevolle aanvulling daarop zijn en kan zij wel degelijk je leven een eigen invulling geven. Welke levensweg je ook kiest, het zal enkel het geluk dat je al meedraagt versterken, maar nooit het g

Dat ze zo gemakkelijk hun telefoonnummer weggeven aan een wildvreemde jongen... Maar on-topic: Bart, het is niet vreemd dat je graag een goede vrouw wil vinden om je leven verder mee vorm te geven. Maar ik denk niet dat je haar kan vragen om jou gelukkig te maken. Dat is een last die uiteindelijk niemand kan dragen. Ongetwijfeld zal ze dat wel willen als ze een relatie met je wil, maar uiteindelijk zul je het geluk in Christus en in jezelf moeten vinden. Als je dat namelijk niet doet, dan zal ook een vrouw je niet gelukkiger maken. Misschien in het begin, maar daarna sijpelt het gewone leven

Ongelooflijk zeg, die vrouwen...

Wat leuk om al die veteranen hier weer (even) te zien!