Robert Frans

Welnu, op zondag wordt men geacht niet te vasten, dus tot aan Pasen mag je op zondag in je topic reageren, capiche?

De vastentijd is inderdaad ook de ideale gelegenheid om mooie, nieuwe gewoonten aan te leren. Als het sobere leven je bevalt, dan kun je daarin doorgaan en de volgende vastentijd nog iets soberder aanvangen. Zo kun je jezelf oefenen in steeds iets soberder leven, net zolang tot het genoeg is en de vastentijd gewoon weer de tijd van extra soberheid blijft. Het is echter altijd goed om jezelf nooit te overvragen daarin.

Zeg, was jij niet aan het vasten? Pasen is pas op 31 maart hè?

Daarom denk ik dan ook dat het goed is om eigenlijk nooit partij te kiezen, vooral niet in conflicten waar je zelf niets mee te maken hebt. Elk verhaal kent twee kanten en het is soms heel gemakkelijk om met de ene kant mee te gaan, zonder de andere kant echt met open blik en onbevooroordeeld te horen. Ik denk ook dat het standaard partij kiezen voor de underdog net zo goed kwalijk kan uitpakken, omdat het mijns inziens een wat valse voorstelling is van wat Christus bedoelde met het waarderen van het kleine, het eenvoudige.

Bepaalde kerken zijn in China wel toegestaan, zo had ik begrepen. Uiteraard zijn dat niet de kerken die openlijk tegen het Chinese regime zijn. Zo is bijvoorbeeld de relatie tussen China en de katholieke Kerk nogal, ja, moeizaam.

Ligt eraan. Als die huidige ontwikkelingen niet goed zijn en dus strijdig met de christelijke leer, dan heb ik de plicht er niets van te willen weten. En als ik daarvoor soms een oude zuurpruim zou moeten worden, hoe vervelend ook, dan zij dat maar zo. Zolang ik maar niet te bitter of cynisch word.

Als hypermodern betekent dat we feitelijk de christelijke "oude" leer en moraal overboord moeten gooien, dan ben ik maar liever heel ouderwets. Mij persoonlijk boeit het niet of iets nu modern of ouderwets zou zijn, want dat zijn maar nietszeggende woorden. God zal je straks niet vragen of je wel modern bent geweest, maar alleen of je Hem wel echt hebt nagevolgd en het goede hebt willen doen. Daarbij heeft die "oude leer" wel miljoenen gelovigen geïnspireerd om de handen uit de mouwen te steken, het westerse hedonisme te verzaken, onrecht aan te kaarten en zo werkelijk van betekenis te zijn

Een avond in de week en soms op doordeweekse hoogfeesten de Mis dienen Een ochtend in de week meehelpen bij het onderhoud van de begraafplaats Een ochtend om de week helpen bij het vouwen van de zondagse mededelingenblaadjes

De uitvoering is natuurlijk nogal, eh, apart (hoewel menigeen ongetwijfeld hetzelfde zal denken bij het zien van de ragebol waarmee normaal besprenkeld wordt), maar hier zit wel een echt en diep tragisch verhaal achter. En dan ontroert het mij eigenlijk toch wel. Ook hier zie je weer een beetje de neiging om meer aandacht aan die priester met zijn waterpistool te schenken, dan aan het feit dat daar vele kinderen dagelijks in aanraking komen met dodelijk geweld, drugs en bittere armoede. Die priester geeft door die opvallende actie nu zelfs ons, aan de andere kant van de wereld, aanleiding om

Ik doelde op de relatie, die nu niet meer bestaat. En nee, ik heb eigenlijk geen contact meer met haar, dat is langzaam maar zeker verwaterd.

De boeiende en soms ellenlange discussies tussen christenen en soms erg kleurrijke atheïsten in destijds het Twijfel-forum, waar het er nog veel feller aan toeging dan in de huidige Levensbeschouwing. De discussies tussen katholieken en protestanten, toen de katholieke Kerk nog voluit de Hoer van Babylon werd genoemd. De echt geweldige en fantasievolle thematische kletstopics van destijds, met als absolute hoogtepunten het MacCredible-topic en de Credible Enterprise. De verschillende meetings waar ik bij mocht zijn en die erg gezellig waren (weet nog dat de allereerste meeting een compleet

Hoe kan een kerk ooit beter worden als alle geweldige, rechtvaardige christenen ervan weglopen? Als je dan zo puur en vroom gelovig bent ten opzichte van je medegelovigen, draag je dan niet juist extra verantwoordelijkheid om binnen je kerk hen de weg te wijzen? Onvoorwaardelijk, zonder ooit op te geven, zoals Christus ook nooit opgeeft? Of ben je toch net niet zo puur en vroom en loop je liever weg van het offer? Zelf heb ik het idee dat de kerk vooral ook bestaat bij de gratie van de vrome gelovigen, opdat zij toch nog altijd het Evangelie kunnen horen en de sacramenten kunnen ontvangen. Ma

Ook de paus is echter gebonden aan de katholieke Traditie. Hij is dan ook enkel onfeilbaar als hij dogmatisch spreekt, iets wat hoogst zelden gebeurd. Een paus die iets verkondigt wat tegen de katholieke Leer ingaat, kan dus per definitie niet onfeilbaar spreken.

Correctie: de vastentijd is vorige week woensdag al begonnen, niet afgelopen zondag.

Hmmm, een beetje verder speuren op internet leidde mij onder meer naar dit artikel. Die stelt weer dat de mogelijkheid om de paus af te zetten weliswaar niet in het kerkelijk rechtboek staat, maar er toch wel zou zijn. Het zou dus een ongeschreven regel zijn. Kortom, het is eigenlijk allemaal niet zo duidelijk.

Ik had het ooit van een medekatholiek gehoord, maar weet niet meer zeker wie dat was. Na enige verdieping moet ik echter concluderen dat ik (en die katholiek dus ook) het bij het verkeerde eind had.

Dat leek mij echter nogal vanzelfsprekend.

Niet zo minachtend spreken over oude mensen hè? We hebben genoeg goede pausen op leeftijd gehad.

Nou ja, op zich niet zo raar gedacht natuurlijk. Ik bedoel, de minister-president mag niet voor niets ook hoogstends maar acht jaar regeren. Dus als je met een ambt voor het leven zit, en als voor dat ambt sowieso al flink wat levenservaring en kennis in het geloof nodig is, dan is het natuurlijk best verstandig om een niet al te jonge paus te kiezen. Moet zeggen dat ik daaraan nog helemaal niet gedacht had.

Eh nee. Ampel betekent breedvoerig. Ampel beraad houdt dus in dat het juist heel lang duurt.

Ik had begrepen dat de curie de paus kan afzetten als deze om zeer ernstige redenen zijn ambt niet meer kan vervullen. En dat het geciteerde gedeelte uit het kerkrecht enkel gaat over een vrijwillige abdicatie van de paus.

En die je regelmatig weer moet kiezen als je gezondigd hebt. De meeste gelovigen zijn niet meteen volledig toegewijd en hebben dus niet meteen volmaakt gekozen voor Christus. Dat is ook niet raar, want een beginnende hardloper is ook niet meteen volledig toegewijd aan zijn sport. Het begint allemaal heel simpel, heel pril, en door de tijd heen groeit het uit tot meer. Voorwaarde voor vergiffenis is altijd berouw, je moet oprecht de zonde verafschuwen en je leven willen beteren. Dat is niet om je te pesten, maar omdat God als geen ander weet dat genezing vrijwel onmogelijk is als de patient

Drie woorden voor hetzelfde begrip dus? Mijns inziens ligt het toch anders. Redding en vergeving ontvang je inderdaad bij het doopsel en als je je zonden aan God belijdt. Maar ook na je redding zul je te maken hebben met zonden, omdat het lichaam nog niet is verlost. En ook na je redding kun je je nog altijd van God afkeren, omdat je immers vrije wil heb. Het Offer is eenmalig en eeuwig, maar het zal voortdurend zijn uitwerking hebben in je hart. En die heiliging is geen vloeiende lijn naar boven, zo ervaart elke gelovige. Dus moet je je in feite elke dag weer bekeren en elke keer weer je z

Ik had het dan ook niet over de wet van Mozes. Ik had het over de bergrede en over de andere geboden die Christus ons geeft. Wel als je door die kleine zonde steeds meer verbitterd raakt jegens die ander en als je je niet wil bekeren daarin. Kleine zonden kunnen uiteindelijk zware zonden worden als je er geen korte metten mee maakt. Een gedachte die ook de christelijke mens niet vreemd is. Het is sowieso iets heel menselijks om het kleine te minachten, omdat het immers om het grote geheel zou gaan. Maar het grote geheel wordt nu juist ook gevormd door die kleine dingen. Die kleine regelt

Jezus verkondigde zijn leer niet enkel aan de joden, maar ook aan ons. De bergrede is dus ook tot jou gericht. Het beste is zelfs om te veronderstellen dat de bergrede uitslúítend tot jou is gericht. Dus niet tot je buurman, niet tot je collega, niet tot de overheid, maar uitsluitend tot jou. Als elke gelovige dat doet, dan scheelt dat heel wat geoordeel. Door genade ben je gered inderdaad, maar na die redding ligt er nog een heel leven als christen voor je. Je wordt dan geacht vanuit het geloof te leven, het geloof inhoud te geven. Het geloof is als een mosterdzaadje, dat regelmatig onderh