Hopper

Gelukkig is het brein niet transcendent, het brein blijft gewoon met beide voeten op de grond. En met de dood sterft het brein inclusief degene die er in woont. Het is de natuurlijke mens die in het brein woont. En alles wat uit de natuur voortkomt (Adam en Eva) wordt geboren en gaat weer dood, zo eenvoudig is dat. De natuurlijke mens kan geloven in een hiernamaals, maar dat helpt hem of haar niets, wat in de lente geboren is gaat in de herfst weer dood. Alleen de liefde is onvergankelijk.

Verstandig is om eerst eens te kijken naar het begrip 'kennis'. En het verband met de rest van de tekst. Kennis is 'dat' waar je inzage in hebt. Je ontwikkelt kennis. En omdat er verwezen wordt naar het Evangelie van Christus gaat het om de specifieke kennis waar Jezus over predikte. Dat is geheime, verborgen kennis. Je kunt geen schooltje openen om die kennis te onderwijzen, ieder individu dient zichzelf al dan niet die kennis zich eigen te maken, zodat je die kennis ook bij anderen kunt herkennen. Zodat je ook valse predikkers kunt onderscheiden van hen die met verstand en hart sprek

Ik had het in die andere draad ook over essentie en daarmee bedoelde ik uiteraard de essentie van Christus welke de mens zich eigen kan maken. Nu lijkt het dan weer dat je twijfelt over de essentie en haal je er weer bij wat ik elders schreef en wat je afkeurde. Ik ben hier niet om jou te toetsen/testen noch ben ik hier om te onderwijzen. Toevallig liep ik gisteren dan weer wel een citaat over de geestelijke mens tegen het lijf. De geestelijke mens die van niemand onderscheiden wordt, maar zelf wel in staat is tot onderscheid, dát is de essentie van de Christus. Daar zit geur noch

Dat lijkt mij ook. Ik kan je helaas niet serieus nemen met je essentie, Hetairos.

1 Korinthiërs 2 9 Maar gelijk geschreven is: Hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord, en in het hart des mensen niet is opgeklommen, hetgeen God bereid heeft dien, die Hem liefhebben. 10 Doch God heeft het ons geopenbaard door Zijn Geest; want de Geest onderzoekt alle dingen, ook de diepten Gods. De essentie van 1 Korinthiërs 2 is dat de natuurlijke mens blind is. Dat kan voor een atheïst nooit een probleem zijn, die is per definitie een naturalist. (Het naturalisme in de filosofie is de opvatting dat er alleen natuur bestaat.) Een atheïst die

Jezus heeft het over Mij volgen. Waar dat heen gaat dat kan degene die volgt niet weten. Het is een onbekende bestemming. En zoals Mattheüs 16:24-25 aangeeft dient de volgeling die zijn leven wil behouden hetzelve verliezen. Al die gelovigen die hun leven willen behouden door in een of ander hiernamaals te willen verschijnen zijn de sjaak. Die zullen hetzelve verliezen. En daarna draait Jezus de zaak radicaal om, wie zijn leven verliest om Mijnentwil die zal hetzelve vinden. Paulus schrijft in Galaten met een andere intentie: hij heeft hetzelve reeds gevonden: niet langer leef

Ik ben het eens met het antwoord van Hetairos. De innerlijke Christus vergelijkt zichzelf niet meer met anderen mensen, noch met goede mensen, noch met slechte mensen. De geliefden in Gods Koninkrijk zijn keuzeloos gewaar van zichzelf. Ingeschaald in liefde komen de juiste keuzes vanzelf in het moment. Dat neemt niet weg dat ik wel een mening heb over goed en kwaad. Het gaat louter om het vergelijken, het oordeel, het de maat nemen. Het oordeel is aan God en aan niemand anders. Het vraagt dus bescheidenheid.

Ik wilde maar duidelijk hebben dat het de bedoeling is om Jezus te volgen. En gezien dat Jezus al 2000 jaar fysiek niet gezien is kan dat alleen een innerlijk volgen zijn. En dan kom je idd uit bij de door jou geciteerde Galaten 2:20. Dan leef ik niet meer, maar de innerlijke Christus leeft in mij. Hoe zich dat presenteert, daar kunnen we het over hebben. Want bouwen op louter bijbelteksten vind ik erg wettisch en is m.i. een verkeerde weg. Ik ben het dus eens met 'jouw' interpretatie, voor de duidelijkheid.

De zonde dat is de mens zelf, de wereld waarin we leven is het veld van goed en kwaad met mensen met kennis van goed en kwaad. De innerlijke Christus maakt goed noch kwaad ongedaan maar bevindt zich buiten goed en kwaad. Omdat de innerlijke Christus in het huis van de Vader woont. De liefde van de Vader is een schaal voor de menselijke geest. Waar de mens zich aan onttrekken kan is zijn vergankelijkheid en alle vergankelijke zaken. Efeze 6:13 verwijst naar de liefde van de Vader, het is de liefde die de 'wapenuitrusting' is. Een ongelukkige woordkeuze, welke wellicht te verklaren valt ui

Johannes 12:26. "Zo iemand Mij dient, die volge Mij; en waar Ik ben, aldaar zal ook Mijn dienaar zijn. En zo iemand Mij dient, de Vader zal hem eren." Johannes 8:12 "Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben." Mattheüs 16:24-25 " Toen zeide Jezus tot Zijn discipelen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij. Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn

Ik zie dat de discussie over 'God' gaat en over roeping gaat. Wie God zoekt zal Hem niet vinden. https://debezieling.nl/zwemmen-in-god-2/ Precies wat ik (sommige) deelnemers op dit forum zie doen. Hun medechristenen tot broeders verklaren en daarmee tegelijkertijd alle niet-christenen tot niet-broeders verklaren. Wie God in de kerk zoekt (onverschillig welke kerk) zal de God die in zijn hart woont niet vinden. Wie God aanbidt, sluit de 'rest van God' uit. Maar dat kan niet, want God is één. Amen. Enne...succes met de zoektocht naar de al dan niet ware 'God'.

Jij hebt het over een bedachte God. De werkelijke God kan niet bedacht worden, hier eindigt onze discussie daar over.

Wu wei en stappenplan is zoiets als een vierkante cirkel.

Jezus openbaarde niet God, Hij was het vleesgeworden Woord wat onder ons heeft gewoond. En predikte geen gevecht tussen goed en kwaad. Het Woord bevindt zich juist volledig buiten goed en kwaad. Kennis van goed en kwaad was juist de reden dat de mens het paradijs uit is gestuurd, weet je nog? Dus de uitspraak van Jezus (*) waar je naar verwijst gaat over overgave en niet over een gevecht tussen goed en kwaad. (*) ""Jullie moeten niet denken dat Ik ben gekomen om vrede te brengen op de aarde. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar strijd. Ik kom strijd brengen tussen va

Ik haal wel vaker katholieken aan. (Johannes van het Kruis, Teresa van Ávila bijvoorbeeld) Discriminatie is mij vreemd, en deze mystici bewijzen dan je ook middels het katholicisme tot God kunt komen. Maar zelf beschouw ik het katholicisme als niet volgens de leer van Jezus praktiserend. Heilig verklaren gaat al tegen de leer van Jezus in. God is geen persoon, God als een persoon zien is blasfemie mijn inziens. Dan stel je God op hetzelfde niveau als je zelf. En dat lees ik ook af aan deze quote. Mensen die God als een persoon zien hebben zichzelf een God geschapen in hun de

Nu ga je weer uit van een voorstelling. Dat is nu precies het probleem, de voorgestelde God is niet de werkelijke God. Het voorgestelde Woord is niet het werkelijke Woord. Het is de geest zelf die al die voorstellingen schept. En wetten/wetmatigheden ontken ik niet. Hetairos quote een mooie stukje tekst -Johannes 14:23-29- Ik kan daar commentaar op geven, maar dan is dat hoe ik het betreffende stukje tekst versta. Op enige wijze zul je voor het geestelijk domein een 'verstaan' dienen te ontwikkelen. Wie oren heeft om te horen, die hore. Verstaan is een ander begrip van voors

Metaforisch laten de banen van de planeten zien dat louter naar het fysieke kijken zinloos is. Waar is de baan van een planeet eigenlijk? Antwoord: nergens. Het zijn de onzichtbare krachten (Zwaartekracht en middelpuntvliedende kracht) die de baan scheppen en vervolgens is de baan nergens te vinden. Immers: als je het punt waar de planeet zich bevindt aanwijst als de plaats van de baan, dan is de baan elders niet. En als je de rest aanwijst als de baan dan is de planeet er niet. Zo is het ook met het Woord. Als je gaat aanwijzen dáár is het, dan vindt je niet niet. Toch is het W

Hier ben ik het dan weer wel mee eens. Het is de ziel die als zelf het geestelijke en materiële verbindt. Doch de verbinding van het geestelijke en materiële kan ook verbroken worden, waarbij de mens bemerkt dat het geestelijke vóór de materie 'was'. Of zoals Paulus het verdeelt in het vergankelijke en het onvergankelijke.

Het Woord is geestelijk gemaakt, daar kan de mens naar terug keren. Op de rest van je bericht kan ik niet reageren, je gaat uit van een voorstelling , maar ik ben geen wettische of kerkelijke gelovige. Zij zijn het die zich beperken tot voorstellingen i.p.v. Jezus te volgen in het licht.

Wat de geestelijke wereld voor betekenis heeft valt alleen te weten door zelf te vergeestelijken. Het is daarbij een aanname dat de voeling met vleselijke eigenschappen stand houdt. Alles wat je aandacht geeft dat groeit, alles wat je geen aandacht geeft sterft af. Dat is de keuze die ieder mens heeft.

Het is geen spot. Er is geen almachtige God. Een almachtige God heeft horigen, een God van liefde wacht geduldig tot de mens in zijn huis komt wonen. Alles wat uit God is, is één. Het is het één-zijn zelf -de liefde- waar de mens deelachtig in kan zijn. God kan niet anders dan zich bekend maken middels het één-zijn. Hoe kan God die één is gehecht zijn aan wat anders? Dan zou God het één-zijn verliezen. Daarom dient de mens zich los te maken van al het geschapene. Binnen het geschapene is het één-zijn afwezig en begeren we zaken welke buiten het één-zijn liggen. Het is de be

De ziel kan alleen zichzelf vinden in de bodem van zijn bestaan waar hij ooit ontsprongen is uit God. (Joh 1:1) Wat zal een mens geven, tot lossing van zijn ziel? (Matt 20:28) Of toch maar liever de wereld winnen en de ziel schade laten lijden?

Als men al niet de moeite neemt om Nederlands te schrijven zal het niet echt van belang zijn.

Het is een van de belangrijkste teksten van Jezus. Om de ziel te laten worden wat de ziel in wezen is , is een radicale afgescheidenheid van je dierbaarste naasten noodzakelijk. Hier beschrijft Jezus de mystieke dood, de slopende, dorre tocht door de woestijn. In dit leven is de ziel een zelfzucht aangedaan. Toen we nog waren als de kinderen (Als gij niet opnieuw wordt als de kleine kinderen, zult gij het Rijk der Hemelen zeker niet binnengaan.) waren we niet aangedaan met zelfzucht. Het "Ik denk dus ik ben" van Descartes is onwaar. De denker kan het Koninkrijk Gods niet binnen gaan.

Je zegt het zelf al: Alles wat uit God is en uit Christus is één met zichzelf (en in zichzelf). Maar de schepping (het geschapene) is helemaal niet één met zichzelf. Overal zien we hoe de schepsels elkaar bevechten en tekeer gaan. Dat is inherent aan de schepping, daar kan God ook niks aan veranderen. (En weg is de almachtige God) Alles wat in het vlees is, is doorgaans in conflict. Het volgens van Jezus is dan ook een geestelijke weg. Alleen in de wereld van de geest is het oorspronkelijke één-zijn terug te vinden. Enerzijds gaat dat niet met het zwaard (Mat. 26:52) , anderzijds