Hopper

Je maakt eerst een karikatuur van het christendom. Om vervolgens te beweren dat die karikatuur niet deugt. Je snapt toch zeker zelf wel dat niemand in een dergelijke retorische truc trapt.

Het hart weet dingen waar het hoofd geen verstand van heeft.

Dat kun je niet weten voor dat die geestelijke vermogens ontwikkeld zijn. Het probleem waar we tegen aan lopen is dat de natuurmens alles middels logica wenst te bemiddelen. En die logica is dan weer gericht op de wereld en/of de toekomst. Logica gaat dan ook over de wereld en de toekomst. Logica accepteert geen zinloosheid. En zo houden de psychische toestand van begeerte , en de onderontwikkelde affectiviteit (Het geheel van verworven of aangeboren banden die een persoon aan zijn omgeving doet binden) elkaar in stand en daarmee ook onwetendheid in stand van hoe het ook ande

Dovemansoren hebben niet de oren om te horen.........

Johannes van het Kruis onderscheidde twee affectieve zuiveringen, de zuivering van de zintuigelijkheid en de zuivering van de geest.

In onze winst-beluste maatschappij is het het gebruik in de parabel van een munteenheid niet zo geslaagd. (Crypto) Maar in de link staat ook dat de gebruikelijke interpretatie van de parabel is om goed gebruikmaakt van je geestelijke vermogens als christen. Je geestelijke vermogens (en daarmee je zielsvermogens ) zijn je geestelijk kapitaal. Daar speculeer je niet mee, die ontwikkel je. Overigens niet door het goede te doen, zoals anderen aanraden. Goed en kwaad zijn complementair aan elkaar. Je zou toch niet willen dat je door goed te doen, ook ergens het kwaad veroorzaakt.

Jezus zelf is de weg en die weg kan ik niet voor jou afleggen, dat moet je zelf doen. Dus geef al die ingewikkelde ideeën van je met de vuilnisman mee en volg Jezus.

Veel mensen houden van hun verleden zelfbeeld. Ze hebben het er telkens maar over. Hoe X en Y zus en zo deden en niet deugden. En hoe X en Y dat 'het zelfbeeld' hebben aangedaan. Mensen die het slachtoffer hebben als verleden zelfbeeld. Of anderen die zwijgen, zij kunnen hun verleden zelfbeeld niet los laten omdat ze in het verleden een ander iets hebben aangedaan. Of weer anderen die andere mensen haten wegens dat 'wat' ze zijn. Wie homo's haat, die leeft in een verleden zelfbeeld welke hetero moet voorstellen. Ieder beeld heeft een tegenbeeld, dat beseffen de mensen met

Jezus zei : "Indien gij u niet verandert, en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins ingaan." Wat bedoelde Jezus daar mee ? Zonder zelfbeeld uit het verleden komt het zelf daadwerkelijk tot zichzelf. De kinderen hebben nog niet zo'n zelfbeeld. (Een zelfbeeld is bezit!) Je hoeft dus je alleen maar te ontdoen van iets wat je bezit. Zonder zelfbeeld kun je jezelf wezenlijk beleven zonder dat er gedachten aanwezig zijn. Dat is de zelfverhouding, de afwezigheid van de spiegeling van de wereld, maar wel met bewust zijn van de wereld. Dat is de

Daar ben ik het redelijk mee eens, Christus leeft potentieel in ieder mens. Zo staat het ook in het Johannes Evangelie.

De mens -en dan vooral de man- kent het affectieve leven niet. En als het dan even tegen zit, zoals een echtscheiding of een overlijden, dan weet de mens geen raad met al die gevoelens. Hulp zoeken helpt niet, want al die hulpverleners doen ook maar wat. Niemand kan namelijk voor jou het affectieve leven verkennen. Op affectieve wijze je eigen wezen ontmoeten is levenskunst. De kunst bestaat er uit om je eigen intenties waar te nemen. Wat beroert jou? Wat voel je? Wat wil je er mee? Maar zoals we weten zijn vooral mannen bang voor hun gevoelswereld. Mannen moeten altijd maar

Ik zie dat nu, maar mij een spiegel voorhouden is zinloos. Ik spiegel me al tientallen jaren niet meer aan de wereld. Waarmee de innerlijke spiegel zichzelf weerspiegelt. Hetgeen ten dele was is teniet gedaan.

Juist. Waar was Jezus te vinden? Lager dan laag, namelijk aan de voeten van zijn leerlingen. Laat die zich verheven wanende mensen maar in hun eigenwaan. Eigenwaan is een ander woord voor 'ego'. Wie zichzelf hoog plaatst kan diep vallen.

Ik begrijp hier uit dat je de innerlijke autoriteit zoekt. En dat is helemaal okay.

Het probleem van het 'ik' is dat het 'ik' zichzelf bepaald aan de hand van de gekende dingen i.p.v. aan de hand van degene die de dingen kent. Het 'ik' moet dus niet alleen de dingen kennen, maar ook zichzelf mee nemen in het kennen van de dingen. Zodat het 'ik' zichzelf in de verhouding ziet met de denk en ken act van een bepaalde zaak. (Heb ik het nu echt weer over Kierkegaard ? Dat zal toch niet!)

Het menselijk denken zit dusdanig in elkaar dat het niet tegelijkertijd oordeelt en begrijpt. We dienen het Cartesiaanse 'Ik denk, dus ik ben' aan de kant te schuiven en de leer van Jezus te volgen. De mens die zich onthoudt van een oordeel gebruikt zijn denken om te begrijpen. Uiteindelijk blijkt de Zoon ook een waarheid te zijn , maar niet een die uit het denken voortkomt.

Dat ligt genuanceerder. De God van de overtuiging is een ongeopenbaarde God, een dode God. Zelfs als je Johannes 6:57 leest (die over de levende Vader gaat) dan blijft dat ongeopenbaard. De levende Vader zelf is de geopenbaarde God. Dan openbaart God zich aan de mens. In het woord 'openbaren' zit het woord 'baren' en iedere moeder weet wat dat betekent: dat is een pijnlijk proces. Zoals Jezus ons heeft voorgeleefd is Jezus ons ook voorgestorven. Op de plaats van de wond breekt het licht door. Dat proces vergeestelijkt de mens. In de Vader zijn 'zijn' en kennen identiek. D

De geest doorzoekt alle dingen en ook de diepte Gods. De diepte Gods is géén geloofsovertuiging. God openbaart zich in de diepte, daar gaat de Bijbel over. Dat klopt.

1. Nee. De Bijbel beschrijft de dingen Gods. 3. Niemand hoeft de Bijbel te geloven. Er wordt een 'routekaart' mee aangeboden (Ik ben de weg, de waarheid en het leven). Het gaan van 'de weg' zal duidelijk maken of de Bijbel de moeite waard is. Wat ik duidelijk poog te maken is dat het kiert tussen de proloog van Johannes en de kerkelijke opvatting.

God blijft gewoon Zichzelf, wat het grondpersoneel ook moge beweren. Er denkt toch niemand dat God Zich wat heeft aangetrokken van de uitkomst van het concilie van Nicea? https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/d/drie-eenheid# In het Johannes Evangelie staat dat het Woord (de Zoon) in den beginne bij God was. Er was dus een tijd dat de Zoon niet bestond. Anders zou dat in den beginne ook niet geschreven hoeven te zijn. Dus óf Johannes heeft het mis óf de kerk heeft het mis. En toch heeft de kerk bij monde van bisschop Athanasius ook weer gelijk, Jezus

Nergens natuurlijk, alleen beelden bevinden zich ergens. En van God mogen we geen beeld(en) maken. Dus ook geen mannelijk of vrouwelijk beeld, waar iedereen vandaag weer druk mee is. Wat? Kun je je 'nergens' niet voorstellen? Klopt helemaal. Alles wat geschapen is, is ergens. Alles wat geschapen is kun je je dan ook wel voorstellen.

Inderdaad, het vergankelijke (het lichaam) moet zich bekleden met het onvergankelijke. Want dat ons lichaam vergaat, daar hoeft niemand aan te twijfelen. De mens die het onvergankelijke vindt (Je wordt gevonden, maar dat terzijde) die verliest zijn geloof in de dood. Het toont aan dat vlees en bloed geen deel hebben aan het Koninkrijk Gods. En daarin ben ik het eens met Paulus. Je zou eens moeten leren de dingen in verband te zien, Breuk.....maar je bent nogal dogmatisch. Het Koninkrijk Gods kan sowieso niet gedacht worden en is daarmee vrij van dogma.

50 Wat ik bedoel, broeders en zusters, is dit: wat uit vlees en bloed bestaat kan geen deel hebben aan het koninkrijk van God; het vergankelijke krijgt geen deel aan de onvergankelijkheid. Die Paulus dat is me er eentje!

In Christus vervallen alle rollenpatronen. Alleen de vleselijke , ongeestelijke mens houdt vast aan rollenpatronen. Mannelijke leiders zijn zo'n rollenpatroon.

Ik schreef dan ook domweg pech. Pech door onnadenkendheid. Mensen krijgen hun kans in dit leven en wat er na dit leven is weet niemand. Want dat is toekomst.