Hopper

Ik moet mijzelf verbeteren c.q. aanvullen zie ik. De grondeloze grond van God is het Woord (Logos). Dit was in den beginne bij God. God zelf is niet louter het Woord, want anders zou ik schrijven dat ik zelf God ben en dat is natuurlijk niet zo. Het is het grondeloze wat gekend kan worden door de mens. Daarom dient Joh 1 ook zorgvuldig gelezen te worden. God is bv ook 'memoria' (kennis). God kan nooit omschreven worden. God is zowel eeuwig als 'God gebeurd'.

Geen idee waar dit over gaat, ik heb geen belangstelling voor psychologie. (bron wiki) De psychologie weet niks af van kennen, voelen en streven. Juist omdat zij een wetenschappelijke methode volgt. (bron wiki) Daar is niks mis mee, mensen gedragen zich doorgaans als dieren. Doch de mens heeft twee naturen: degene die uit de evolutie voortkomt, de Adam en Eva natuur. De goddelijke natuur is van een geheel andere orde. Dat is waar de smalle weg over gaat.

Het is idd een toestand van getuige-zijn , het getuige-zijn kan nooit verdwijnen. Het is tevens de presentie (ik ben) en de grondeloze grond van God. Wie God in het verborgene kent, kent ook alles wat geschapen is (de wereld).

Waar het 'ik' niet meer van mij is ben 'ik' geheel in mijzelf gekeerd: de zelf-zelf verhouding. Daar is geen enkel conflict omdat 'de wereld' daar niet is, daar leeft de ziel als een zelf......en is in die zelf-zelf verhouding dienstbaar aan de wereld maar niet langer meer in de wereld.

Mocht het je niet duidelijk zijn, ik heb die weg reeds genomen. Het hoopvolle is reeds verdwenen. Er is geen enkele hoop meer op een betere toekomst.

Mooi, die verschillende talen met elkaar.

Het hoeft geen betoog dat de smalle weg met de nauwe doorgang tot de mystieke dood leidt. Jezus volgen is een persoonlijk sterven zodat het eigen 'ik' niet langer meer als het eigene wordt gezien. Ik ben er nog wel, maar zelfs het 'ik' is niet meer van mij. De mystieke dood wordt je niet aangedaan, je trekt zelf de woestijn in, in navolging van Jezus. Het is de Vader zelf die alleen daar jou kan aanraken waar je zelf niet meer bent. (Niemand komt tot de Vader dan door Mij) Dat Mij kan nooit verstaan worden als een persoonlijk Mij. Dat is het Christus mysterie, liefde doodt de zelfz

Geluk is het meest overschatte onderwerp wat er bestaat. Als je het hebt besef je het niet en als je het niet beseft heb je het wel.

Scherper waarnemen lijkt me een kwestie van zintuiglijkheid: goede oren, ogen enz. Zintuigelijkheid an sich hoeft niet zo'n belangrijke plaats meer in ons leven meer in te nemen. Omdat zintuigelijkheid onze persoonlijke emotionele wereld in stand houdt. Pas als aan de persoonlijke emotionele prikkels geen gehoor meer wordt gegeven kunnen de persoonlijke emoties ten volle worden waargenomen en beleeft. Persoonlijke emoties verdwijnen dus niet, maar zij krijgen een andere plaats waardoor er een geestelijke verdieping ontstaat. Zelflediging, waarmee het gemoed en daarmee het 'zelf' doo

Dus je mag als JG alleen gedoopte personen de maat nemen?

Het onveranderlijke staat juist buiten de fenomenen. (verschijnselen, objecten) Dat lijkt me een zinloze exercitie. Het gaat niet om het observeren wat er in dit hier en nu is. Het gaat om 'dat' wat niet uit het 'eeuwig nu' vandaan kan. Het 'wat' wat er geobserveerd wordt veranderd van seconde tot seconde.

Liefde valt niet te denken i.m.o. Je neemt niemand de maat, je ziet het goddelijke in een medemens. En omdat er maar één God is kan het niet anders dan dat (de enige) God zichzelf weerspiegelt binnen de mensen welke open staan voor Liefde. Geen discussie over M/V, homo of hetero, blank of zwart, christen of atheïst. In de Christusliefde spiegelen we God zelf, waarmee God een gezicht krijgt in de medemens. Zo mag ik het althans ervaren bij tijd en wijle. Die medemens kan een bekende zijn, maar ook een 'vreemde' die je zomaar ergens ontmoet. Uitgerekend 'de liefde' is zonder maat en

Het onveranderlijke is mij bekend, abstracties kom ik daar niet tegen.

Zalig zijn de armen van geest, we dienen afstand te nemen van geleerde dingen. Mijn geest begrijpt meestal niet wat je schrijft. Ware geleerdheid en daarmee arm van geest is 'dat' wat jouw en mijn geest gadeslaat. Daar hoeft niks gegoogeld te worden, daar hoeft niks afgerekend te worden, dat is armer dan arm. Leeg. Dat wat kent (het zelf) is tegengesteld aan dat wat gekend wordt (de dingen). Het is van een dermate geestelijke armoede dat weinigen er zelfs maar een vermoeden van hebben. Staat allemaal ook geschreven in Joh 1. Zonder het Woord is geen ding gemaakt. Geeste

"Wie Hij van tevoren heeft uitgekozen, heeft Hij ook van tevoren bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters." Het lijkt zo te lezen alsof er een groep mensen vanaf hun geboorte al is voorbestemd. Maar ik lees dat zo niet. Het verwijst volgens mij naar een 'innerlijk verstaan' om ook eerstgeborene te worden. Het is God die ons hart doorgrond en weet wat zich daar afspeelt. Als dat hart nog vol is van eigen wensen dan zal het stil blijven. Het lijkt ook zo te lezen alsof de talloze broeders en zusters dan

De deur van Jezus staat al 2000 jaar open, Hij is zelf die deur. Eentonig is het, het aardse brengt u niets. Doch de verleiding is voor velen te groot.

Daarom raad ik je aan om het aardse (wiskunde en monetaire zaken) los te laten.

Er lopen al tallozen rond op aarde, anders zou het Koninkrijk Gods niet bemenst worden. Dat dat een innerlijk Koninkrijk is blijkt al uit "Wie beheerst wordt door het aardse, kan God niet behagen." Wel rondlopen op de aarde maar niet beheerst worden door het aardse. Het evenbeeld van zijn Zoon is het Woord. Het Woord is alles wat niet 'geworden' is (Lees Joh1), dat kan geweten worden.

Voor mij is dan allemaal new age gedoe. Dat kwam op in het hippie tijdperk. Love peace and happiness. De realiteit was dat John en Yoko wel het Hilton uitzochten en niet een sobere herberg ergens in de ommelanden.

1. Als God Liefde is dan zie ik God in het gezicht van de medemens die ook weet wat Liefde is. God weerspiegelt zichzelf zo in de wereld op gelijkwaardige wijze. Er is per slot van rekening maar één God. Of in Bijbelse termen: "Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen." (Matt 18:20). Uit de komst van Jezus valt idd af te leiden dat God er naar verlangde om mens te zijn. Dat hij uit onwetendheid aan het kruis is geslagen was ook voorspelbaar, want Liefde kan alleen in vrijheid gedijen. Dat betekent tevens dat er vrijheid is om het kwaad te

Gedachte experimenten hebben mijn belangstelling niet.

Daadwerkelijke presentie staat buiten ieder wiskundig bewijs. Ergo: daadwerkelijke presentie kan niet eens 1 +1 optellen. Jezus heeft gezegd: Weest voorbijgangers. Voorbijganger van je eigen leven.

De dingen die men ziet impliceert iemand die ziet. Daar bestaat geen enkele twijfel over. De ziener kan daarmee ook bewust van zichzelf worden i.p.v. dat de ziener zichzelf als present ziet in de geziene wereld. Erg een'voudig op zich, de weg er heen is alleen ingewikkeld. Omdat de mens graag dwaalt, al dan niet door een woestijn.

https://debezieling.nl/god-verlangt-mens-te-zijn/ Als ik Halík goed versta dan is God aanwezig in de schepping. Halík heeft het over een kwetsbare God. Hier kan ik me helemaal in vinden, de éne mens is niet boven de andere gesteld. Dat wat één is -de liefde- kan alleen gedijen in absolute gelijkwaardigheid. Ergo: liefde is die gelijkwaardigheid. Dat wist ik niet, dat het kerststalletje van zo'n recente datum is. Weten we dat ook weer.

Ik heb de wereld van de objecten verlaten en daarmee ook de volgens jou eenvoudige zaken welke mij dan weer ingewikkeld voorkomen. Dat (het verlaten) is tevens de eenzame tocht door de woestijn, maar dat hoofdstuk ben je misschien nog niet aan toegekomen?