Hopper

Klopt, bewustzijn is en blijft onveranderlijk. Het contemplatieve denken zit niet in de hersenstructuur. Waarnemen kun je niet denken. Toch doet ieder mens het de hele dag.

De Ene is idd geen persoon. Wie de Ene verpersoonlijkt maakt er -innerlijk- een beeld van. Vandaar dat er geschreven staat om geen beelden te maken en geen naam te geven. Beelden staan tegenover andere beelden, namen staan tegenover andere namen. De Ene is alleen in zichzelf.

Het blijft onzeker of het judaïsme de eerste monotheïstische religie was. Het zoroastrisme heeft ook goede kaarten. Net zoals het hindoeïsme goede kaarten heeft. Het valt volgens velen niet te weten welke religie de eerste monotheïstische religie was. Sommigen beweren ook dat het judaïsme bij het zoroastrisme zaken heeft weggehaald. Het probleem wat zich voordoet is dat gelovigen van alle monotheïstische religies beweren dat hun God de Ene is. Maar er kan uiteraard maar één Ene zijn. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat alle religies naar de Ene toe leiden. En dat de eerste mon

Van de kwantummechanica weet ik niet zo veel af, dus in verband brengen met bewustzijn lijkt me niet aan de orde. Verder ben ik de opinie toegedaan dat bewustzijn -zoals gezegd- het vermogen is om waar te nemen. En niet het vermogen heeft om te denken. De handeling van het (zintuigelijk) waarnemen is van een andere orde dan de handeling van het denken over hetgeen is waargenomen. Met denken bedoel ik hier dan het discursieve denken en niet het contemplatieve denken. Het vermogen om waar te nemen kan wel een andere presentie voortbrengen. Daar komen we op de Logos (het Woord) uit

Zolang de mens nog het 'goed' (heteroseksualiteit) afmeet aan het 'slecht' (homoseksualiteit) dan meet de mens met een maat en zal hij wedergemeten worden. (Matt 7:2) Dus alle homobashers (Wie de schoen past die trekke hem aan) voldoen niet aan de wet zoals Jezus die gesteld heeft. En zullen geoordeeld worden mét het oordeel waar zij mee oordelen. Er is absolute rechtvaardigheid. Wie niet horen wil die moet maar voelen. De rechtvaardige namelijk meet het 'goede' niet aan het 'slechte' af, die weet dat het 'goede' (Wat dat ook moge zijn) op zichzelf staat. De mensen die de maat

Het probleem met bewustzijn is dat mensen het als een 'ding' beschouwen. Dingen kun je ontvouwen. Gezien dat je bewustzijn niet kunt ontvouwen (omdat het geen ding is), is er ook geen correlatie met reïncarnatie. Wie op 'de weg' een zijpad inslaat doet de meest merkwaardige uitspraken, internet staat er vol mee. Men geeft steeds maar weer een nieuwe invulling aan reeds bestaande begrippen. Terwijl meestal wiki volstaat. https://nl.wikipedia.org/wiki/Bewustzijn Bewustzijn is een vermogen. Net zoals een vogel het vermogen heeft om te vliegen (hoewel dat fysiek is natuur

Ik zie niet in hoe dit een reactie kan zijn op het door mij gestelde.

Daar zijn we het over eens, het dient een ervaren te zijn. En dan kan -indachtig de woorden van Paulus- de liefde zich bij mij niet anders voordoen dan bij een ander. Kortom, Paulus heeft het over 'iets' wat universeel is. Ik vind het helderder in negatie. Omdat liefde vooral met 'willen' te maken heeft. In feite predikt Jezus het niet-willen (Niet mijn wil geschiedde). Dat kun je als een gebod lezen (je mag niet dit, je mag niet dat). Doch ik zie het meer zo dat de mens in zichzelf kan zoeken naar wat hij of zij 'wil'. Liefde is i.m.o. het opgeven van de eigenwillendheid.

Petra, ik ben tientallen jaren terug bewust uitgetreden uit de RKK. Ik heb ook bewust geen kerkelijk huwelijk afgesloten. Mijn huwelijk is allereerst een verbond tussen mijn vrouw, ikzelf en natuurlijk de liefde. De mening van Robert Frans of de RKK over dat huwelijk doet daarbij niet ter zake. Liefde behoort tot het Mysterie en dat moet ook zo blijven. Rest slechts het burgerlijk huwelijk, dat is onze wederzijdse belofte ten overstaan van de gemeenschap waar ik uit geboren ben. Juist omdat ik bewust ben uitgetreden uit de RKK gun ik hen hun eigenaardige opvattingen over van a

Geheel eens. Daarom zegt Jezus ook: Ik bén die waarheid. Heb je die waarheid al ontdekt en kun je er wat over vertellen? Want anders is het een hol begrip volgens je eigen woorden. Let wel: waarheid is een ander begrip dan 'geloof'. 1 Kor 13 geeft een aantal karakteriseringen aan van de liefde. Maar ik zie dat niet als meerdere interpretaties. En ook het karakteriseringen van de liefde is niet de liefde zelf. Overigens zijn een aantal karakteriseringen in negatie geschreven. Dat vind ik zelf de beste omschrijving van liefde: in negatie. Ontkennen wat zij niet is.

Veel moeilijk gedoe over 'het huwelijk'. Allereerst moet je onderscheid maken tussen een kerkelijk huwelijk en een burgerlijk huwelijk. Niet kerk-leden hebben niks te vertellen over het kerkelijk huwelijk. Kerkleden onderwerpen zich aan het gezag van de desbetreffende kerk. Het burgerlijk huwelijk is prima geregeld in Nederland. (En vermoedelijk ook in de ons omringende landen, maar dat weet ik niet zo precies.) En het kerkelijk huwelijk gaat mij niks aan. Want ik onderwerp me niet aan een kerkelijk gezag. En als ik lid zou worden van een kerk, dan dien ik me te onderwerpen

Nergens wordt meer onzin over geschreven dan over bewustzijn. Zoals bv het begrip 'ontvouwing' van bewustzijn. Dat bestaat helemaal niet. Lees 1 Timotheus 6:16 , daar staat in één vers meer wijsheid over bewustzijn dan duizenden van die zogeheten goeroes zo her en der rond strooien. En als je dan toch daar aan het lezen bent, lees dan gelijk vers 17 over een levende God. Wie niet weet wat dat betekent die leeft nog met een dode God in zijn voorstellingsvermogen. Zo iemand heeft een beeld gemaakt van God.

Nee, dat kan niet. We dienen te begrijpen dat ideologie op de ratio is gestoeld. En dat ideologie nergens toe leidt. Ideologie is de brede weg. Ik heb er gisteren ook al ergens opmerkingen over gemaakt. Over Johannes 1. "In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God." Gelovigen interpreteren dat weer op hun eigen manier en daardoor gaat Joh 1 verloren. Alleen als de mens zelf op zoek gaat naar antwoorden (autodidactisch) komt er wat in beweging. Die antwoorden liggen besloten in de mens zelf. Pas toen het Woord was vlees geworden kwam het manneli

Laten we eens inzoomen op de ideologie welke man en vrouw op rationele gronden als gelijkwaardig beschouwt en vanuit dat startpunt een ideologie ontwikkeld. In het leegste begrip van 'zijn' is er geen sprake van een mannelijk of vrouwelijk 'zijn', het is onbepaald. Echter in het aanschouwen van 'de wereld' ontstaat de splitsing van man en vrouw. In het aanschouwen maken we de verdeling van : "jij bent een man" en "jij bent een vrouw". Voorts gaat men op ideologisch/rationele gronden kibbelen of man en vrouw gelijkwaardig zijn. Alleen op die rationele gronden kom je er niet uit. Precies

De bedoeling is juist dat je wel in het ravijn stort: de ongrond. Door de bodem van je bestaan heen zakken.

De smalle weg met de nauwe doorgang.

Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat iedere ideologie een illusie is. Fantaseren kan ik zelf ook als de beste, maar als ik dan weer wakker schiet wacht toch weer het werk en andere beslommeringen.

Plato had 'de ideale staat' al voor ogen. https://sargasso.nl/plato-8-de-ideale-staat/ Klinkt goed. Mensen van rond de 50 zijn het meest geschikt voor bestuur. Zeker als ze een goede geestelijke training hebben gehad, zodat de potentiële fascisten zoals Baudet en dwaallichten zoals van de SGP er al uitgefilterd zijn. Machthebbers mogen geen bezit hebben of nastreven, dat is een goede zaak. Partners delen vind ik dan weer te radicaal. (Daar heb je het al, onenigheid) Ook een goede zaak. Lokaal produceren , lokaal consumeren. In Plato's staat geen ruimte voor w

Zelfkennis brengt met zich mee dat de wetten van de wereld zichtbaar zijn. Lang verhaal kort: de wereld wordt geregeerd door heb en zelfzucht. Zou ik de wereld willen veranderen dan wil ik de mensen die er op wonen veranderen en dat ligt allereerst niet in mijn macht en ten tweede zou ik dan iets willen 'hebben'. Zie hier in een notendop waarom alle ideologieën of economische systemen gedoemd zijn om te falen. Dan kan ik wel de eigenaar van worden van cognitieve inhoud welke zo een ideologie of systeem inhoudt, maar ik hoef niks te 'hebben'. Ik lees zo her en der wel wat de wereld nu alle

Er ligt nu eenmaal een kloof tussen de innerlijke wereld en de uiterlijke wereld. En dat veranderd nooit. Het enige wat veranderen kan dat ben je zelf. Daarom is 'de wereld verbeteren' ook niet aan mij besteedt.

Beiden. Wie heeft opgelet zal opgevallen zijn dat ik me heb afgekeerd van 'dat wat gezien wordt'. (De wereld laten zijn voor wat hij is). Zo dwingt de mens zichzelf naar binnen. In dat afkeren kan ik ook niks meer 'bezitten' in die zelfde wereld. En geen oordeel meer vellen over 'de wereld'. Maar 'de wereld' houdt natuurlijk niet op te bestaan. Een mening hebben over de wereld is wat anders dan oordelen over 'de wereld'. Daarom bezie ik Jezus ook met andere ogen dan gelovigen. Jezus verwijst overduidelijk naar het 'innerlijke', maar dat innerlijke wordt je nooit gewaar zolang je

De essentie van de waarnemer is nu juist dat hij tijd, ruimte en verschijnselen wél ziet. Zonder tijdruimte bestaat de waarnemer niet. Althans, in de normale actieve staat waarin de mens verkeert. Je zou kunnen zeggen dat 'de waarnemer' receptief is ten aanzien van de geschapen wereld. Dan noemen we dat ego. Dat is een onwetende staat, immers alleen de ziel heeft ook kennis van de waarnemer zelf. En van 'dat' wat ontvangen is buiten de geschapen wereld om.

In de ziel is zelfs geen geduld. Geduld suggereert een tijdsbestek.

Neem nu eens de kerkelijke obsessie met seks. Wat de kerk in feite doet en deed is tegen de gelovigen zeggen dat ze iets niet mogen 'hebben'. Zolang je tegen de gelovigen zeggen dat ze iets niet mogen hebben houden ze juist de begeerte open en daarmee degene die begeert: het ego. Je kunt je hele leven buitenechtelijke seks of homoseks begeren en zo het Zijn tegenhouden. Aan ervaringswerkers heb je dus niks, want de kerkelijke leider heeft zichzelf tot onfeilbaar benoemd. Zijn en 'hebben' gaat nooit samen. Op de wijze waarop ik in de (rooms-katholieke) kerk het evangelie gepredikt

Dan kan dat het Zijn niet zijn. Het Zijn is nergens voor inzetbaar. Het is volledig zich'zelf. Dat is de ziel waar jij niet in gelooft. Daarom is een psycholoog ook alleen nuttig als een soort van brandweerman. De ergste nood lenigen welke zo her en der optreedt. Zodat de mens weer controle heeft over zijn psyche en het verhaal van voor af aan kan beginnen.