Hopper

Wat ik maar helder wil hebben is dat ik mijn medemens ontmoet in zijn of haar hart. Zo heb ik een amusant gesprek met een dame van lichte zeden gehad zonder wederzijds oordeel. En zo begrijp ik ook de leer van Jezus, die zelf ook om ging met sekswerkers en belastingambtenaren. Elkaar als mens ontmoeten en niet als wat je bent. P.S. Ook met een belastingambtenaar heb ik in het verleden een leuk contact gehad. Maar dat kwam natuurlijk ook omdat hij mijn aanslag niet controleerde!

Het atheïsme kenmerkt zich door een geloof in naturalisme en afwezigheid van metafysica. Het is ook verwant aan het zgn vrijdenken: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vrijdenkerij In doorgeslagen vorm is atheïsme juist erg dogmatisch. Als je je alleen door de rede, wetenschap en logica laat leiden loop je op 1 been. En op 1 been lopen is op den duur erg vermoeiend. Voor de mens die wat verder kijkt dan zijn neus lang is, is er ook de mystiek en de filosofie. En die categorieën staan diametraal op de rede, wetenschap en logica en de aanname dat er alleen 'de n

Wie wel eens de wereld in stapt komt onvermijdelijk wel eens een 'hoer' tegen (wat een rotwoord, dat heet gewoon sekswerker tegenwoordig). En ook als man zijnde kun je gewoon een gesprek met zo'n dame aangaan. Dan zul je bemerken -zo is mijn ervaring- dat een 'hoer' een méns is. Gewoon een mens waar je een praatje mee kan maken. Geen idee waar die waarschuwing tegen slechte vrouwen vandaan komt, maar dat stukje tekst wat ik daar lees gaat regelrecht tegen de leer van Jezus in. Zo veroordelend...zo de maat nemend.... Ik geloof niet in de heer Satan, maar die zou het geschreven/ingefluist

Dat doet me deugd. Je bent een van de redelijke forumdeelnemers hier merk ik. Niet dogmatisch, maar wel strikt in de leer.

Men moet niet op het strand blijven staan om anderen te zien vechten en strijden.

De doorsnee mens is niet meer dan een denkende aap met kennis van goed en kwaad. Een aap kennis van goed en kwaad geven is als een aap een doorgeladen pistool geven. Dat loopt zelden goed af. (Geen wonder dat God Adam en Eva wegstuurde.) Het is allemaal na te lezen in de bijbel. En ook het antwoord op kennis van goed en kwaad: meet met geen enkele maat. Niet met de maat 'goed', niet met de maat 'kwaad'. Een bijna onmenselijke opgave. Gelukkig is er 'hulp'. De innerlijke Christus.

In de statenvertaling lees ik het volgende: (Math 10: 28 Statenvertaling)

👋

Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat je 'jezelf' leert kennen als je 'jezelf' verloochent. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Nee, het is kennis van goed en kwaad wat het probleem is. De kwestie tot louter 'kennis' terug brengen is niet conform de Schrift.

Tijdens dit leven zijn voor mij al vele (metafysische) vragen opgehelderd. Maar dan bedoel ik geen vragen over feiten (fysica). Maar je hebt zeker een punt dat kiezen voor God op basis van feitenkennis (fysica) zinloos is. Dan blijf je in het denken hangen. De mens gaat niet goed om met de planeet, hetgeen mij verteld dat 'de mens' een mislukt exemplaar is. Redelijkerwijs is de mens binnen een eeuw uitgestorven. Op misschien nog wat kleine enclaves na. Opgeruimd staat netjes.

Je omschrijft contemplatie. En dat je niet wist wat contemplatie is, is een compliment. Je kunt het namelijk nergens leren.

Wat verlossing betreft is misschien Efeziërs 2 : 14-15 wat een aanwijzing bevat. Wat hier staat gaat niet over vechten en strijden maar over een-maken. De Christus heeft ergens een muur gebroken. Wat ik in 15 lees is dat 'die twee' in zichzelf tot een nieuw mens wordt geschapen. Zoals ik dat interpreteer staat er in de mens ergens een muur, er is een gebrokenheid in de mens. Christus maakt van 'die twee' weer een geheel. Het woord 'waarheid' wil zeggen dat het al-tijd waar is. I.m.o. moet je dat niet als een waarheid opvatten zoals wij die kennen.

Een vraag. Komt die verdieping en nieuwe ontdekkingen voort uit contemplatie?

Ik zal Kierkegaard citeren , een bekend christelijk denker: "Als men het kennen zijn rechten wil verschaffen dan moet men risico durven nemen, het leven in, de zee op en men moet schreeuwen dat God het horen kan. Maar men moet niet op het strand blijven staan om anderen te zien vechten en strijden. Pas op die wijze komt men in het kennen tot de ware interpretatie. Maar dat houdt heel wat meer in dan op één been te gaan staan en Gods bestaan even te bewijzen of Hem op de knieën dank te zeggen. " Wat staat hier? Toezien hoe anderen vechten en strijden is zinloos. Negeren is een v

Ik heb 'de sneerder' op GG ook genegeerd. Maar uiteindelijk kreeg deze denkrichting toch de overhand op GG. Ik ben me er van bewust dat ik als ongelovige Jezus-volger een vreemde positie in neem, maar het is wel hoe het in de bijbel staat. Joh 8:12.

Hier zijn dezelfde storende invloeden als op GG. En daarmee bedoel ik niet de gelovigen.

1. Om met Meister Eckhart te spreken: Het hoogste en uiterste wat een mens kan loslaten, is dat hij God omwille van God loslaat. Wat Jezus weer gaf in de woorden: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" 2. Wat Christus betreft kan ik me dan niet uitspreken (zie 1.) Wat Jezus betreft kan ik me richten op de leer welke hij heeft nagelaten. Wat bedoelde hij met dit of dat? Daar kunnen we het over hebben. Iedere leer is multi-interpretabel, omdat niet alle leerlingen zich in dezelfde 'klas' bevinden. (Nu vergelijk ik het maar even met een school, waar je in d

Zoals ik bv Exodus 20:4-6 begrijp is God beeldloos. Omdat God beeldloos is mogen de gelovigen zich geen beeld van van God maken. (Gij zult u geen gesneden beeld maken noch enige gestalte van wat boven in de hemel etc etc). In Joh 1: 18 staat ook dat niemand ooit God heeft gezien. Alle dingen (dus ook jouw en mijn lichaam) zijn door Hetzelve gemaakt. Uit dit en nog meer teksten begrijp ik dat God beeldloos is en de 'dingen' zijn door Hetzelve gemaakt (het geschapene, de schepping). Jezus als zoon van God (Ik en de Vader zijn een) kan dan toch niet anders dan het 'beeldloz

Ter overweging: Jezus was als mens geïncarneerd op aarde. Mens-zijn betekend anders zijn dan de anderen. Ik het uitspreken van het 'ik' ben ik een andere ik dan jij. Jezus was als mens in het uitspreken van het 'ik' ook een andere 'ik'. Anders kon hij bv zijn leerlingen niet onderwijzen. Volgens de bijbel zijn Jezus en de Vader Één (Ik en de Vader zijn Één). Wellicht was er verlatenheid van God nodig om opnieuw Één te worden? Dat alleen het Ene zonder zonde is? Immers: om te zondigen is er een 'ander' benodigd tegen wie je de zonde begaat. Zonder slachtoffer geen dader en zonder

Het is ook een mogelijkheid dat 'Christus' beeldloos is. - Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam. - Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij geherbergd. Misschien is de 'naam' van de beeldloze Christus wel 'Mij/Mijn/Ik'.

Er zijn veel christenen die geloven in een wedergeboorte/wederopstanding in deze wereld. Je kunt dat 'verkeerd begrepen' noemen, maar het is een uitstekend voorbeeld van hoe Christus (of Jezus) door het geloof bepaald wordt. De gelovige in kwestie leest dan in de woorden van Jezus wat hij zelf graag leest. Zijn geest is dan in verwachting van iets. Of zoals de auteur in de door mij geplaatste link zegt: "Je hebt de Bijbel als woord van God nodig om Jezus onder controle te kunnen houden". Je schrijft: "Nu kun je alleen tot God naderen door Jezus." En dat i.c.m. geborgenheid

Ik kom ergens anders een kijk op Jezus tegen die een geheel andere is dan de doorsnee christelijke kijk op Jezus. https://www.theologie.nl/blogs/radicale-theologie-en-deconstructie/ [quote]Ook in de interpretatie van Jezus’ onderwijs gaan er dingen vreemd. Bij ons is wedergeboorte een duidelijk omlijnd proces met duidelijke inhoud, terwijl Jezus de term juist gebruikt om de ongrijpbaarheid van de Geest aan te duiden. Waar wij denken dat wedergeboorte redding betekent, was het bij Jezus het tegenovergestelde. Wie geleid wordt door de Geest is bereid verloren te gaan

Ook binnen dezelfde geloofsstroming zijn er enorme verschillen tussen de gelovigen onderling. Wie meent dat bv katholieken er qua geloof er allemaal hetzelfde in staan heeft het mis. Mijn eigen ouders -beiden katholiek- stonden er heel verschillend in. Mijn moeder geloofde sterk in Jezus, mijn vader liet zijn geloof door Christus bepalen. Ik heb veel geleerd zodoende van 2 mensen die me nabij stonden. Ik op mijn beurt sta als ongelovige weer in een andere verhouding tot 'de Christus'. Ik kijk naar de verkondigde leer, niet naar de persoon Jezus.

Een antwoord op deze vraag is niet echt te geven. Er is een 'lijden' noodzakelijk om dat wat we liefde noemen ten volle te beleven. Niet alle vragen behoeven een antwoord. Niet omdat ik dat antwoord niet kan geven, maar omdat je het antwoord zelf moet ontdekken.

Volledig eens. Van liefde mogen we ons geen voorstelling maken. Daarom zijn de woorden die Paulus aan de liefde geeft (1 Korintiërs 13) voor mij een 'spreken vanuit heiliging'. (heelheid)