Hopper

Gaat in door de enge poort, want wijd is [de poort] en breed de weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die daardoor ingaan; want eng is de poort, en smal de weg, die ten leven leidt, en weinigen zijn er, die hem vinden. Matteüs 7:13-14 Het is een eenzame en lange weg. Vandaar de metafoor van de woestijn , niet omdat God in de woestijn woont, maar omdat dat de vindplaats is van God. God is niet te vinden in de geschapen dingen, net zoals de meubelmaker niet te vinden is in zijn geschapen meubelen. Wie tevreden is met de geschapen dingen neemt plaats op het meubel en wacht

Het ego (Adam en Eva) is een logisch gevolg van kennis van goed en kwaad. Het ego positioneert zichzelf gedachteloos als een betere of slechtere ego dan de andere ego's. Zie de moderne 'deugmens' welke zich moreel verheven voelt boven de 'slechteriken'. Of zie de vele gelovigen welke zich inspannen om een 'goed' mens te worden. Jezus zei het al: "Ik goed? Alleen God is goed." Goed is niet goed genoeg, de mens die naar het goede streeft die streeft nog ergens naar en houdt zo het tijdelijke ego in stand.

Het ego is per definitie een verwarring omdat het ego zichzelf als existentie bepaalt in de 'ik en de wereld' verhouding. Wat wil zeggen dat het ego zichzelf als het spiegelbeeldige denkt in deze wereld. Het 'ik denk, dus ik ben' is de Cartesiaanse omschrijving van het ego. Het ego stelt het denken voorop. De ziel welke in de ongrond existeert heeft kennis van het kenvermogen. Het kenvermogen kan niet gekend worden middels het denken. Het ego heeft een veel te grote dunk van het denkvermogen. Het vereenzelvigt zich met het denkvermogen.

Het boeddhistische concept is bekend: mensen worden wedergeboren als verschijnende mens op deze planeet. Ik schrijf dan ook over 'eniggeboren' wat wil zeggen 'als enige geboren'. Hetgeen een geestelijke geboorte is en geen verschijnen in 'de dingen'. Zo zie ik de leer van Jezus: in alle eenzaamheid zonder hoop op een toekomst wordt de mens 'enig' geboren.

Dat is een betere positie dan degene welke ik ken uit de RKK. Ik weet niks van mijn eigen doop af, het heeft geen enkele betekenis voor me.

Bij mij is geen enkele verwarring. Als ziel leef ik als een zelf in de zelf-zelf verhouding in de ongrond van God (het zijn zelf). Als ziel 'heb' ik een verschijning welke verschijnt op het wereldtoneel. Maar omdat ik onthecht ben aan deze verschijning heb ik mijn interesse in de fysieke dood verloren. Het is een tweevoudige existentie welke tevens refereert aan de tweevoudige natuur van de mens. Wat geboren is in de lente zal sterven in de herfst. Wat geboren is als 'eniggeboren' in de liefde van de Vader leeft in eeuwigheid bij de Vader. Niks verwarrends aan. Zolang de ziel no

Ik moet mijzelf verbeteren c.q. aanvullen zie ik. De grondeloze grond van God is het Woord (Logos). Dit was in den beginne bij God. God zelf is niet louter het Woord, want anders zou ik schrijven dat ik zelf God ben en dat is natuurlijk niet zo. Het is het grondeloze wat gekend kan worden door de mens. Daarom dient Joh 1 ook zorgvuldig gelezen te worden. God is bv ook 'memoria' (kennis). God kan nooit omschreven worden. God is zowel eeuwig als 'God gebeurd'.

Geen idee waar dit over gaat, ik heb geen belangstelling voor psychologie. (bron wiki) De psychologie weet niks af van kennen, voelen en streven. Juist omdat zij een wetenschappelijke methode volgt. (bron wiki) Daar is niks mis mee, mensen gedragen zich doorgaans als dieren. Doch de mens heeft twee naturen: degene die uit de evolutie voortkomt, de Adam en Eva natuur. De goddelijke natuur is van een geheel andere orde. Dat is waar de smalle weg over gaat.

Het is idd een toestand van getuige-zijn , het getuige-zijn kan nooit verdwijnen. Het is tevens de presentie (ik ben) en de grondeloze grond van God. Wie God in het verborgene kent, kent ook alles wat geschapen is (de wereld).

Waar het 'ik' niet meer van mij is ben 'ik' geheel in mijzelf gekeerd: de zelf-zelf verhouding. Daar is geen enkel conflict omdat 'de wereld' daar niet is, daar leeft de ziel als een zelf......en is in die zelf-zelf verhouding dienstbaar aan de wereld maar niet langer meer in de wereld.

Mocht het je niet duidelijk zijn, ik heb die weg reeds genomen. Het hoopvolle is reeds verdwenen. Er is geen enkele hoop meer op een betere toekomst.

Mooi, die verschillende talen met elkaar.

Het hoeft geen betoog dat de smalle weg met de nauwe doorgang tot de mystieke dood leidt. Jezus volgen is een persoonlijk sterven zodat het eigen 'ik' niet langer meer als het eigene wordt gezien. Ik ben er nog wel, maar zelfs het 'ik' is niet meer van mij. De mystieke dood wordt je niet aangedaan, je trekt zelf de woestijn in, in navolging van Jezus. Het is de Vader zelf die alleen daar jou kan aanraken waar je zelf niet meer bent. (Niemand komt tot de Vader dan door Mij) Dat Mij kan nooit verstaan worden als een persoonlijk Mij. Dat is het Christus mysterie, liefde doodt de zelfz

Geluk is het meest overschatte onderwerp wat er bestaat. Als je het hebt besef je het niet en als je het niet beseft heb je het wel.

Scherper waarnemen lijkt me een kwestie van zintuiglijkheid: goede oren, ogen enz. Zintuigelijkheid an sich hoeft niet zo'n belangrijke plaats meer in ons leven meer in te nemen. Omdat zintuigelijkheid onze persoonlijke emotionele wereld in stand houdt. Pas als aan de persoonlijke emotionele prikkels geen gehoor meer wordt gegeven kunnen de persoonlijke emoties ten volle worden waargenomen en beleeft. Persoonlijke emoties verdwijnen dus niet, maar zij krijgen een andere plaats waardoor er een geestelijke verdieping ontstaat. Zelflediging, waarmee het gemoed en daarmee het 'zelf' doo

Dus je mag als JG alleen gedoopte personen de maat nemen?

Het onveranderlijke staat juist buiten de fenomenen. (verschijnselen, objecten) Dat lijkt me een zinloze exercitie. Het gaat niet om het observeren wat er in dit hier en nu is. Het gaat om 'dat' wat niet uit het 'eeuwig nu' vandaan kan. Het 'wat' wat er geobserveerd wordt veranderd van seconde tot seconde.

Liefde valt niet te denken i.m.o. Je neemt niemand de maat, je ziet het goddelijke in een medemens. En omdat er maar één God is kan het niet anders dan dat (de enige) God zichzelf weerspiegelt binnen de mensen welke open staan voor Liefde. Geen discussie over M/V, homo of hetero, blank of zwart, christen of atheïst. In de Christusliefde spiegelen we God zelf, waarmee God een gezicht krijgt in de medemens. Zo mag ik het althans ervaren bij tijd en wijle. Die medemens kan een bekende zijn, maar ook een 'vreemde' die je zomaar ergens ontmoet. Uitgerekend 'de liefde' is zonder maat en

Het onveranderlijke is mij bekend, abstracties kom ik daar niet tegen.

Zalig zijn de armen van geest, we dienen afstand te nemen van geleerde dingen. Mijn geest begrijpt meestal niet wat je schrijft. Ware geleerdheid en daarmee arm van geest is 'dat' wat jouw en mijn geest gadeslaat. Daar hoeft niks gegoogeld te worden, daar hoeft niks afgerekend te worden, dat is armer dan arm. Leeg. Dat wat kent (het zelf) is tegengesteld aan dat wat gekend wordt (de dingen). Het is van een dermate geestelijke armoede dat weinigen er zelfs maar een vermoeden van hebben. Staat allemaal ook geschreven in Joh 1. Zonder het Woord is geen ding gemaakt. Geeste

"Wie Hij van tevoren heeft uitgekozen, heeft Hij ook van tevoren bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters." Het lijkt zo te lezen alsof er een groep mensen vanaf hun geboorte al is voorbestemd. Maar ik lees dat zo niet. Het verwijst volgens mij naar een 'innerlijk verstaan' om ook eerstgeborene te worden. Het is God die ons hart doorgrond en weet wat zich daar afspeelt. Als dat hart nog vol is van eigen wensen dan zal het stil blijven. Het lijkt ook zo te lezen alsof de talloze broeders en zusters dan

De deur van Jezus staat al 2000 jaar open, Hij is zelf die deur. Eentonig is het, het aardse brengt u niets. Doch de verleiding is voor velen te groot.

Daarom raad ik je aan om het aardse (wiskunde en monetaire zaken) los te laten.

Er lopen al tallozen rond op aarde, anders zou het Koninkrijk Gods niet bemenst worden. Dat dat een innerlijk Koninkrijk is blijkt al uit "Wie beheerst wordt door het aardse, kan God niet behagen." Wel rondlopen op de aarde maar niet beheerst worden door het aardse. Het evenbeeld van zijn Zoon is het Woord. Het Woord is alles wat niet 'geworden' is (Lees Joh1), dat kan geweten worden.