Hopper

Ik ga niemand voor bereiden.

Gerrit Achterberg heeft daar over geschreven: Ik heb mijn lichaam prijs gegeven,en prijsgegeven zal ik zingen de nooitgekende sidderingen,waarmee de ziel het bloed binnenvoer en voorgoed mijn lichaam dansen doet, mijn lippen kussen doet,mijn handen streelen. O dalen zonder vallen, zóó verheven, dat men op alle bodem engelen ontmoet. O vallen en verworden, zóó om 't even, dat men zich van zich zelve gansch ontdoet. O vinden van een nooit gevonden leven, tusschen zichzelve en de engelen begroet. Ik weet dat hier de dood mee is gemoeid. Maar des te mee

Deze tekst verwijst naar God zelf. En naar de tegenstelling licht/duisternis. Mensen menen dat ze in de duisternis 'stiekem' (ongezien) kunnen doen. De transcendente werkelijkheid is anders. De moraal? Weest eerlijk en rechtvaardig, want voor God zal niets verborgen blijven. Lukas 12 spreekt van 'binnenkamers' (SV) wat beter de portee aangeeft dan geheime kamer. Waarmee wederom duidelijk voor me wordt dat in het Nederlands vertalen een vak apart is. Binnenskamers wordt een mens gekend door God, of de mens in God gelooft of niet, dat doet niet ter zake. Dat is dus niet g

https://www.theologie.nl/gevoelig-worden-voor-de-aanwezigheid-van-de-eeuwige/ Een contemplatieve levenshouding behoort ook tot de mogelijkheden. Er wordt veel geschreven over die innerlijke stilte, maar wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? Wat in dit artikel naar voren komt is de aanwezigheid van de of het eeuwige. Dat klinkt vaag en dat is ook zo. Maar als je het in je hele levenshouding eigen maakt raak je er vertrouwd mee. In die innerlijke stilte lossen egoïstische gevoelens op, het verzet letterlijk 'de zinnen'. Doen deze gevoelens zich toch weer voor in je leven dan kunn

Mijn opinie is dat (de Bijbelse) Jezus contemplatie onderwees. Voor meditatie kan ik geen aanwijzingen vinden. Contemplatie zie ik terug in Matteüs 10:34. Contemplatie is iets scheiden uit zijn omgeving. Dat 'iets' dat ben je zelf. En dat doe je niet door heerlijk 'zen' zitten te zijn. Dat is een ruw proces, vandaar de metafoor van het zwaard. Van huis en haard gescheiden trekt de geestelijke mens door de woestijn. Niet gericht op God, want dan ben je exoterisch bezig. Alleen in dat Bijbelse beeld van de woestijn is God te vinden. Maar niet door hem te zoeken. Jezus gaat v

Ik hou de dingen graag gescheiden, de liefde des Vaders (Allerliefste klinkt zo zoetig) is geen Bewustzijn. De aard van de Schepping is dusdanig ingericht dat er ruimte is voor niet-liefde. Heersen heeft de connotatie van dominantie, overwicht hebben. Liefde is een zachte, dienende kracht. Het woord 'Vader' is niet voor niets geïntroduceerd. De Bijbelse taal is op sommige plaatsen bijna poëtisch , afhankelijk van de vertaling. Ik hanteer het begrip 'Koninkrijk Gods' en de inwoners ervan zijn de geliefden. Waarmee het een Koninkrijk van liefde is. Iedereen mag toetrede

Ik kan niet veel met wat je schrijft, Neo. De liefdes des Vaders doodt het ego, maar ont-individualiseert de geliefden van Gods Koninkrijk niet. Zij vinden troost en herkenning in elkander en daarvoor is de subject-object relatie noodzakelijk. Ergo, het subject komt tot zelfrealisatie zoals men dat placht te noemen. Zie ook 1 Korintiërs 13:12 , dat vers gaat over de subject-object relatie. In Christus worden we (ook geestelijk) één, de ene geestelijke mens is niet onderscheiden van de ander. Maar uiterlijk (object) behouden we ons gelaat. Anders zouden we de ene mens niet van de

Heb je een verwijzing? Overigens is complete lediging niet mogelijk zonder de Geest. Dus wellicht heb je gelijk.

Het was toen voor esoterisch denkenden ook niet te begrijpen. Iemand die de esoterie beoefent die begrijpt niet zomaar alles. Maar ik kom hier een struikelblok tegen in de discussie met jou. Volgens jou wordt de subject-object relatie opgeheven, dus dan ligt het begrijpen van 'dit' buiten je macht. Waarom? Omdat dit over de subject-object relatie gaat. De Bijbelse Jezus maakt ook gebruik van de subject-object relatie (die ontkent de relatie dus niet): Het licht schijnt in de duisternis. Maar de duisternis heeft het zelf niet begrepen. Schot voor de boeg: het denken kan de subject-

Nee. In Christus is het oog één zien en één liefhebben. Het lichamelijke straalt als de geliefden in Gods Koninkrijk elkaar ontmoeten. Geelzuchtig vind ik een raar woord in dit verband. Ik zou dat woord niet gebruiken. Zelfzuchtig zou beter passend zijn.

Daar kom ik gelijk al in de problemen , tussen mijn oren zit helemaal geen gender. De geest is zonder gender. Hetzelfde praatje als mensen die beweren dat God een Hij, een Zij of zelfs een ZHij is. Het Zijn (ik ben die ik ben) heeft geen gender.

De enige juiste waarheid suggereert dat er ook onjuiste waarheden zijn. Jezus is zelf die waarheid. Een waarheid die juist niet te begrijpen is. Iemand die beweert "Ik begrijp het, ik snap het" , die begrijpt het juist niet. Het denken kan nooit naar die waarheid leiden.

Jezus spreekt in de Bijbel over zichzelf steeds als het hoofdletterige Mij. Het Mij is net zo min objectiveerbaar als het mij (ego). Verder spreekt Jezus over 'Vader' , wat geheel anders klinkt dan 'Heerser'. In de Evangeliën wordt ook gesproken over de liefde des Vaders welke niet in de wereld is. De liefde des Vaders is dus esoterisch van karakter. (Niet objectiveerbaar) Exoterie is eenvoudig, alles buiten ons zelf is exoterisch. Wie God exoterisch benadert , benadert God hetzelfde als de planeet Mars: daarbuiten ergens. Het staat expliciet in de Bijbel, we mogen

https://mens-en-samenleving.infonu.nl/religie/70794-esoterie-exoterie-en-pythagoras.html Ik denk dat de laatste zin bondig is samengevat. Alles wat bestaat (het geschapene) is openbaring van de Geest. Bijbels verdedigbaar. Je zou kunnen zeggen dat de esotericus kennis draagt van de Geest c.q. de geestelijke wereld zelf. Het niet-geopenbaarde. Mysteriën zijn per definitie esoterisch. Het mysterie van het kruis, dáár gaat Jezus' leer over.

Alleen exoterische christenen kunnen beweren dat exoterische en esoterische christenen niet bestaan, esoterische christenen zullen het daar niet mee eens zijn. Jij bent duidelijk exoterisch. https://lucepedia.nl/dossieritem/esoterisch-christendom/esoterisch-christendom

De waarheid doet zich in het geheel niet middels onze zintuigen aan ons voor. Het is de wereld welke zich middels onze zintuigen zich voordoet. Het is de waarheid welke tevens het mysterie is. En daar kom ik bij de Bijbelse Jezus uit met zijn 'ik ben' sprekingen. Alle gezegdes van Jezus tot een logische, systematische en wetenschappelijk-praktische benadering maken, is juist wat exoterische christenen doen. De exoterische benadering is intellectueel/zintuigelijk. Ook de exegese volgen van een kerk is intellectueel/zintuigelijk. Contemplatie is het antwoord voor de weg naar b

De leer van Jezus is sowieso een mysteriegodsdienst. Het heeft een persoonlijk inwijding nodig, maar dan door Jezus te volgen in het licht. Neo volgt naar eigen zeggen een logische, systematische en wetenschappelijk-praktische benadering. Dat is tegen het mysterie in. In principe kun je mystiek in het geheel niet onderwijzen. Toch hebben ook christenen zich met mystiek bezig gehouden. In feite staat er in de Bijbel enorm veel mystiek, maar je moet het kunnen verstaan.

In de Bijbel staat geschreven: Ik ben het licht der wereld; wie Mij volgt, zal nimmer in de duisternis wandelen, maar hij zal het licht des levens hebben. Jezus is dat licht en dat licht is niet om naar te kijken (dan ben je verblindt) , maar om mee te kijken. Wie de Bijbelse Jezus volgt weet dat er geen sprake is van een subject-object illusie. Maar dat het licht wat Jezus is, bedoeld is om op de wereld te laten schijnen. De Bijbelse Jezus opent ons de ogen. En daarmee bedoel ik natuurlijk niet onze fysieke ogen. Jezus laat de blinden weer zien, dat is de mystiek van de Bijbelse

Het zelf van de mens rust in de oerbinding aan een ziel die absoluut zichzelf is en blijft. Deze oerbinding is tevens de binding met de Vader. Dat is een reeds gestorven ziel. (De mystieke dood) Met de 'tweede' dood kan niks anders bedoeld worden dan het fysieke sterven. Zie ook 1 Korinthiërs 2: "Doch de geestelijke mens onderscheidt wel alle dingen, maar hij zelf wordt van niemand onderscheiden." Het van niemand onderscheiden worden is het absoluut zichzelf zijn en blijven. Het is de oer-geestelijke zelf. Wat Sjako schrijft: "Een ziel, de hele mens, sterft "

Nogmaals, ik hanteer geen denkwijze, ik hanteer innerlijke geestelijke ontwikkeling. Schrijven van teksten is altijd mensenwerk, maar deze mensen kunnen geleid zijn door de (universele) Geest. Maar dan is het nog altijd de mens die schrijft , Paulus was een mens zoals jij en ik. Maar omdat hij 'de weg' is gegaan vallen zijn brieven uiteen in een werelds (en daarmee ook cultureel) deel en een geestelijk deel. Een lezer die niet bekend is met 'de weg' kan niet anders dan geloven , een lezer die onderweg is kan er herkenning in vinden. Ik denk niet dat christenen een universele d

Ik kijk niet alleen naar de 4 Evangeliën , maar naar het hele verband in de Bijbel. Je kunt het ene niet los zien van het andere. Bijvoorbeeld Paulus schrijft zijn brieven vanuit de geestelijke ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt , terwijl hij Jezus nooit in levende lijve heeft ontmoet. Hij heeft het over de natuurmens en de geestelijke mens, wat er naar verwijst dat Jezus een geestelijke ontwikkeling onderwijst in de mens. Geestelijke ontwikkeling zoals omschreven staat los van de cultuur waarin een mens is opgegroeid, anders kun je het ook niet over een universele leer hebben. V

Jezus in de Bijbel geeft zelf al aan dat hij 'is' voordat Abraham was. En dat hij als Woord een Incarnatie was (in het vlees geworden). Dat de Evangeliën zich in een tijd en plaats afspelen is helder, maar zijn boodschap (de gezegdes) plaats ik inderdaad niet in plaats en tijd. Ik interpreteer dan ook geheel anders. Omdat ik de cultuur buiten beschouwing laat. De simpele woorden 'weest voorbijgangers' drukken uit om nergens aan te hechten in welke stad of dorp je ook komt. Ze drukken uit om onbewogen te blijven als iemand onvriendelijk is (En als daar een zoon van vrede is, laa

Je plaatst de tekst in een cultureel tijdsbeeld, dat kan nooit de bedoeling zijn. De tekst refereert aan logion 42 van het Thomas Evangelie: weest voorbijgangers.

Volgens de Bijbel heeft Jezus gezegd: "Ik en de Vader zijn één". Er zijn Bijbelse aanknopingspunten die dat één-zijn (de liefde des Vaders) aan duiden en daarmee de weg duiden die de mens kan gaan naar dat één-zijn. De liefde des Vaders ligt niet in de wereld. Maar in dat één-zijn ben je natuurlijk niet God zelf. Er is en blijft maar 1 God, anders zouden we het monotheïsme verlaten.

Over die laatste zin zijn we het eens, alleen God bepaald wie 'in Christus' is. Zo staat het ook geschreven. Het begrip 'christen' is niet zo eenvoudig. JG worden soms uitgesloten van het christen-zijn. En zoals je weet voel ik me allesbehalve verwant met trump-christenen of met oosters orthodoxe oorlogshitsers. Zodoende hou ik het op wat God bepaalt. Dus als ik hier over 'christenen' spreek dan is dat lastig te kaderen. Ik bepaal niet wie christenen zijn. God heeft het laatste woord.