Hermanos2

Volgens mij is Sjako de enige moderator hier.
De forum eigenaar is helaas niet bereikbaar dus daarom kan er ook niemand aangesteld worden als moderator assistent. 

De moderatie is welwillend maar onderbezet en daarmee overbelast. Daarom hebben helaas niet alleen gelovigen maar ook teleurgestelden vrij toegang.

Hou je taai broeder. Uiteindelijk komt alles goed. Kwestie van volhouden.

Nou prima. Als jij zoveel tijd hebt en net zoals ik een hekel hebt aan de aanwezigheid van teleurgestelde ex gelovigen (atheïsten) dan doe het voorstel maar aan de moderatie. 

Mijns inziens is het niet correct om God’s acties door de wetenschap te willen laten bevestigen. Als God een voornemen heeft dan verwezenlijkt hij dat. Ook als wij het niet kunnen verklaren. God vraagt om geloof en vertrouwen. Ik heb geen enkel probleem met schepping, ark van Noach, splijten van de rode zee…noem maar op. Mijn God kan Jezus laten opstaan uit de dood. Hij kan zieken genezen en demonen uitdrijven. Wij zijn beperkt in onze mogelijkheden. God niet.
Yep, is allemaal nagerekend. Past prima. 
De ark was een vrij plompe kist. Geen roer, niks. Maar dat hoefde ook niet want God zorgde ervoor.

Grand Canyon strata supports Noah's Flood  Did you know that the rock layers in the Grand Canyon provide strong evidence for the Biblical Flood? The Grand Canyon, with its distinctive layers exposed in the canyon walls, has been carved through a high plateau. However, if we follow the layers into the eastern part of Arizona, we see the same rock units about a mile lower in elevation. In this area, we see significant folding of the layers. According to conventional geology, this uplift and folding occurred long after the sediments had hardened into rock, so it should have caused significant fracturing of the rocks. But this is not what we find. Instead, it appears that the layers—which supposedly represent 300 million years of earth history—have undergone plastic deformation, without fracturing. This suggests the sediments were soft and unconsolidated when they bent. This contradicts evolutionary earth history, but it fits nicely with the layers forming during the Biblical Flood and being bent before they had become hard rock.  https://creation.com/media-center/youtube/grand-canyon-strata-supports-noahs-flood

De wereldwijde vloed is een feit. Zeer zeker. Helaas is het tegenwoordig hip om alle bovennatuurlijke prestaties van God uit de bijbel te filteren. Net zoals de doortocht door de rode zee. God spreekt en het is er. 

Daar ben ik heel blij mee. Het ergste wat men gedaan heeft was de tweedeling in de bijbel. De vellen nieuwe en oude testament moet men meteen na aankoop eruit scheuren. De bijbel is één boek. 

Maar zonder het OT heeft Jezus geen enkele legitimiteit. Ook gaf hij een 'nieuw gebod'. Dat was niet het 'enige gebod'.

Jawel, want kunt je eigen vergeving niet kopen met goede daden.

Over 'selectief de Bijbel lezen' gesproken!
Het is vooral opvallend, dat zowel jij als @Hopper de volgende tekst in jullie citaten weglaten, terwijl met name dit vers kan verduidelijken waarom het precies gaat en wat Gods bedoeling is met de 'Christelijke gemeente':
1 Johannes 5:18 (NBG1951) "Wij weten, dat een ieder, die uit God geboren is, niet zondigt; want Hij, die uit God geboren werd, bewaart hem, en de boze heeft geen vat op hem".
Ik wijs jullie ook nog op Johannes 3:16 waar heel expliciet wordt vermeld, dat God de wereld juist liefheeft.
Uit jullie reactie blijkt heel duidelijk dat jullie zo snel mogelijk het zinkende schip willen verlaten en het liefst vóórdat het ondergaat, terwijl God Zijn Zoon juist heeft gegeven opdat de wereld behouden wordt. Punt is dat de Christelijke Gemeente juist is geroepen om die redding van de wereld gestalte te geven. En wel in het hier en nu!
En dat terwijl de kerken allemaal de neiging hebben om stil op hun eigen vierkante meter te gaan zitten navelstaren in een houding van 'het gaat me niet aan!'
Punt is, dat, terwijl jullie zitten te klagen over hoe slecht het allemaal met de wereld gesteld is, God intussen alle zeilen bijzet om de wereld te redden.
En dus is mijn advies aan jullie: "Ontwaak, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten". 
Dit ben ik met je eens, maar alleen als onze gedachten in overeenstemming zijn met die van God. Dus misschien moeten eerst onze gedachten met die van God worden gesynchroniseerd?

Vergeet niet dat Jezus met een zweep de kooplui de tempel uitjoeg en hun kraampjes omver gooide. Hij was behoorlijk boos. 

Zoals gezegd zijn het mooie verzen maar ik zie geen relatie met het verhaal van @MaartenV

De inleidingen van de Nieuwe Bijbelvertaling ontkennen stelselmatig het gezag van God over de bijbel; en zij gaan er eigenlijk bij alle bijbelboeken van uit dat niet God maar hun functie en ambt misbruikende mensen de boel hebben zitten verdraaien. Daar iets van gezag inleggen over wat God heeft gebracht via de bijbel, lijkt mij als in strijd met God en met het uitgangspunt dat er iets van trouw of zuiverheid bij de bijbelschrijvers heerste, verwerpingswaardig te zijn.
Jouw namelijk bewijst weer precies het kletsgehalte, waarover ik al viel. Stop alstjeblieft heel even met kletspraat, en begin met de constatering dat wat ik schreef inderdaad in regelrechte tegenspraak is met  de kletspraat die je bracht. Dat je dan helemaal geen kletspraat brengt, accepteer ik, maar jij moet accepteren dat wat jij zo stellig bracht dus kennelijk toch minder eenvoudig is, dan je dacht. Want een van beide heeft echt ongelijk.
En dan beginnen we bij de bron: 
Hier mis je de kern volledig. Het volk had de feestdag wel gehad en ook wel gevierd, maar nog nooit een zodanig precieze en consequente en veel omvattende betekenis aan gegeven. Zoals het nu werd gevierd, was het nog nooit eerder gevierd, zelfs niet onder Salomo. Het was geen feest meer van het volk tot blijdschap van het volk, maar het was een feest van God, die werd gevierd tot in de details, naar het recht van God. 
Alzo ging het volk uit en haalden ze, en maakten zich loofhutten, een iegelijk op zijn dak, en in hun voorhoven, en in de voorhoven van Gods huis, en op de straat der Waterpoort, en op de straat van Efraimspoort. En de ganse gemeente dergenen, die uit de gevangenis waren wedergekomen, maakten loofhutten, en woonden in die loofhutten; want de kinderen Israels hadden alzo niet gedaan sinds de dagen van Jesua, den zoon van Nun, tot op dezen dag toe; en er was zeer grote blijdschap. En men las in het wetboek Gods dag bij dag, van den eersten dag tot den laatsten dag. En zij hielden het feest zeven dagen, en op den achtsten dag den verbodsdag, naar het recht.
Ik vind het ergens wel heel mooi, hoe je je redenering en denkwijze hier tentoonspreid. Wil ik graag de aandacht op vestigen, zonder commentaar. Jij beroept je op je geloof in Nehemia, om opnieuw kletspraat geaccepteerd te krijgen onder zwakken van geloof en inmiddels ook onder zwakken van verstand.
Maar ik stel vast dat je de tekst van de bijbel veel minder waardevol vindt, dan je eigen gedachtenspinsels,
en stel je een vraag: op hoeveel feesten en op welke feesten werd er geofferd? Een bron geef ik je erbij, zie hyperlink.
Dat is niet omdat ik de idioterie wil ondersteunen van tegenspraak erin leggen waar andere klemtonen liggen, maar omdat ik meen dat ook op je eigen niveau van gerommel, geen uitvlucht geboden worden. 

Wie geen toegang tot kennis heeft, kan buitengewoon nauwgezet studeren, maar dat brengt niets. En wie een buitengewone mate van kennis heeft over detaillistische processen en specifieke vergelijkingsverschillen, die kan die kennis in alles terugvinden, zonder dat dat ook maar iets hoeft te zeggen over het concrete onderwerp van bestudering.
Waar het dan een beetje bijzonder en een beetje verdacht wordt, is waar de eenvoudige kennis waar je geen verstand voor hoeft te hebben die gewoon wordt gegeven, domweg wordt verworpen op gronden van ongeloof, terwijl juist die ontbrekende kennis en die detaillistische en specialistische proces en ervaringskennis wordt verheven als hoogste bron van alle geloof waardige waarheid. 
Volgens mij is dat dan gewoon een barbaarse omgang met iets kostbaars, dat door honden aan stukken wordt gereten om vervolgens op een anatomische tafel te worden ontleed op basis van de scheuren en de primitief veronderstelde totstandkomingsprocessen.
Jij beroept je op een met elkaar eens zijn van toevallig nu net levende beterweters, terwijl je de waarde van de bron verwerpt, die ook vele vele eeuwen geen beterweters tegen zich heeft hoeven doen gelden. Zegt dat iets over het onverstand van de bron en al die eeuwen van doordenkers, of over de irritante arrogantie van de zichzelf verheffende geesten van nu?
Het geval wil, dat de geschiedenis zich van dat met elkaar nu even eens zijn, zich helemaal niets aantrekt. De geschiedenis presenteert zich met een bron, die onmiskenbaar toe te rekenen valt aan het volk Israël en gewaarborgd is geworden door buitengewone invloed ten tijde van Noach, en ten tijde van Abraham en ten tijde van Jozef, en ten tijde van Mozes, en ten tijde van David en Salomo, en ten tijde van Hizkia. Schuif die buikkletsers dan maar liever aan de kant, en richt je op de inhoud van de bron. 
Dat soort redeneringen vanuit volstrekt ongeloof, drijft op dat evidente ongeloof, en niet op een rationele bestudering van een waardevol geachte bron. Wat toch wel zou moeten, als je de bron serieus als bron beschouwt. Het punt is hier dat die zo zelfvergenoegde critici zelf helemaal niet goed lezen of doordacht denken. Maar ze spreken vanuit de buik in een ruimte waar geen tegengas meer wordt gegeven, en waar ongeloof meer gezag heeft, dan geloof. Even een voorbeeld:
2Kronieken 8:12-13
Toen offerde Salomo den HEERE brandofferen op het altaar des HEEREN, hetwelk hij voor het voorhuis gebouwd had; Zelfs naar den eis van elken dag, offerende, naar het gebod van Mozes, op de sabbatten, en op de nieuwe maanden, en op de gezette hoogtijden, drie malen in het jaar; op het feest van de ongezuurde broden, en op het feest der weken, en op het feest der loofhutten.
Het blijkt dus in dit voorbeeld, op grond van de voorgestelde eenvoud van wat jij zegt, dat wat jij inbrengt over zeer geleerde kennisverwerkers als inbreng serieus wordt genomen, waar er maar wat wordt gekletst.
Precies dat, ja. Onbekwaam. Als een bron wordt gevonden van een indianenstam in Amerika van duizend jaar oud, zou de wetenschap van alles fantaseren juist op grond van de waarheid van die bron. Want er is geen tegenspraak door tegenstanders. Maar bij het volk Israël wordt er vooral van alles verzonnen om de bron onderuit te halen als waardevolle bron van geschiedenis van het volk waarover die bron gaat.

Wat een stelling zeg,   Jezus de apostelen en ook bijbelschrijvers namen de schrift letterlijk , weet jij het beter. zou maar oppassen als ik jou was. Hopper.
 
 

Dat lijkt me een te haastige conclusie. Stel dat het inderdaad zo is dat er op dit loden tablet een tekst staat waarin iemand in de naam van YHW vervloekt wordt, dan zijn er best wel redenen om aan te nemen dat hier naar de God van Israël verwezen wordt.

Als je dat graag wilt weten: ja, ik ben een christen.
Dat had je overigens kunnen afleiden uit mijn forumnaam. Het Griekse woord μαθητής betekent 'discipel'. Ik heb die naam gekozen als eerbetoon aan een van de vroegste christelijke apologeten, de auteur van Ad Diognetum, van wie de naam niet bekend is maar die doorgaans wordt aangeduid met hoe hij zichzelf identificeert, als 'Mathetes' (discipel van de Apostelen, Ad Diognetum 11:1).

Ben er blij mee, maar ten overvloede ik heb het artefact niet nodig voor mijn geloof, dat is gegrondvest, het doet mij wel goed als mede onderzoeker vooral ten verstaan van mensen die op een keerpunt staan.

(Weer een losse pols topic. Dus niet over details vallen, maar gewoon mij ff tegemoet komen. Waarvoor dank). 

Het boek Jesaja wordt, in vergelijking met andere boeken, vaak aangehaald in het NT. Ook door Jezus. Dus het zal wel een heel belangrijk boek zijn, eigenlijk een soort mini bijbel. Een profetische samenvatting of een samenvattende profetie. Wat opvalt is dat God erin vraagt: wie zal ik zenden? Waarop Jesaja zegt: zend mij! God wijst niemand aan maar zoekt een vrijwilliger voor een (ondankbare) klus. Prediken, terwijl je weet dat niemand zal luisteren. Is Jesaja profetisch? Stond het dan al in OT tijden vast dat Jezus de Messias zou worden? Of vroeg God ook aan al zijn mede hemelbewoners: wie zal ik zenden? Waarop Jezus heeft gezegd: zend mij! Zoals je ziet ga ik er dus vanuit dat Jezus een voormenselijk bestaan had bij God.
God zond inderdaad Jezus. Hij werd al vanaf het begin tegengewerkt door Satan. Deze probeerde Jezus te verleiden om hem te aanbidden. Moeten we dan concluderen dat het mogelijk was dat Jezus missie kon falen? Waarom neemt Satan zich anders deze moeite? Gedurende Jezus’ aardse verblijf ondervond hij veel tegenwerking. Jezus zweet bloed als hij bidt tot de Vader. De kruisiging is een enorme uitdaging met geen ruimte om te falen. Pilatus wil Jezus niet kruisigen maar de Farizeeën worden opstandig. Zelfs Claudia, Pilatus echtgenote, zegt dat Jezus rechtvaardig is en dat haar man hier niets mee te maken moet willen hebben. Deze uitspraak doet zij nadat ze een intense droom heeft gehad. Kwam die droom van Satan? Wilde hij de kruisiging verhinderen? Dan zou Jezus niet sterven. Is Satan bij machte om heidenen zaken te laten dromen? Kan hij dat ook bij christenen? Of was deze droom gewoon ontsproten aan Claudia’s eigen brein, waarmee Pilatus’ schuldgevoel nog eens extra gevoed werd. Verhardde God Pilatus’ hart, zodat deze niet kon weigeren? Net zoals bij farao in Exodus.
Mijn bovengenoemde vraagtekens vragen niet om een antwoord. Dat zijn mijn overpeinzingen.
Vragen:
Was Jezus al vanaf het begin de Messias of werd dit daarna besloten?
Kon zijn missie falen?
Opmerkingen:
Het boek Jesaja is geweldig. Broeders, lees het regelmatig.
Onderschat Satan niet. Hij is nog niet gebonden.
Fijne dag!
 
 

Eigenlijk vind ik dit best een goede stelling.

Niemand kan zich dat voorstellen, omdat Gods wezen onbevattelijk voor ons os. Daarom zijn we afhankelijk van Gods openbaring, die ons leert dat Hij van alle eeuwigheid af aan drie Personen is. Alledrie de Personen zijn God, dus eeuwig en ongeschapen. Er kan dus nooit een moment zijn geweest dat Hij maar één Persoon zou zijn, alsof de andere twee later geschapen zouden zijn en dus niet werkelijk God. Toch is Hij wel maar één God. Dat maakt de Drie-eenheid zo'n mysterie.
We kunnen daarvan iets ervaren in het huwelijk, als man en vrouw 'één vlees' worden, terwijl ze toch twee personen blijven. Of anders een volmaakt op elkaar ingespeeld voetbalteam, waarbij elf spelers toch één harmonieus geheel vormen. Maar ook die ervaringen zijn niet volmaakt, zijn slechts voorafschaduwingen van wat God werkelijk ten diepste is. Want God bestaat niet uit drie delen, rollen of functies, maar Hij ís de drie Personen, waarbij elke Persoon volledig de ene, eeuwige en ongeschapen God is, maar er toch drie Personen zijn.
Eventuele functies en bestemmingen zijn daarbij irrelevant. God is 'Ik ben die Ik ben.' Hij ís, onafhankelijk van hoe wij Hem beschouwen en wat wij aan Hem zouden hebben. In de schepping, verlossing en heiliging werken de drie Personen inderdaad volmaakt samen en mogen we schouwen hoe ze zich tot elkaar verhouden. Maar je moet die samenwerking niet verwarren met Gods hele wezen zelf. God ontstaat natuurlijk niet door het scheppen, maar Hij schept omdat Hij bestaat. Door de schepping kunnen wij Hem zien en ervaren in Vader, Zoon en heilige Geest, maar ook als wij Hem niet ervaren, blijft Hij eeuwig Vader, Zoon en heilige Geest. Ook als wij Hem niet benoemen, is Hij.
Dit laatste punt vind ik toch wel belangrijk om extra aan te stippen. Want wij denken graag in functies, in wat wij van elkaar kunnen krijgen en dus ook van God zelf. Maar zo is God niet. Weliswaar schenkt Hij uit liefde ons roepingen en zegeningen voor zijn heilswerk hier op aarde, maar Hij houdt niet van ons omdat wij zo nuttig en functioneel voor Hem zouden zijn. Hij heeft ons niet nodig. Hij houdt van ons om onszelf.
Zo moeten wij ook elkaar liefhebben en in onze menswaardigheid erkennen, ongeacht of we iets van elkaar nodig zouden hebben. Ook als wij 'nutteloos' zouden zijn, geen belangrijke functie zouden bekleden in de samenleving of misschien enkel maar ziek en 'lastig' liggen te wezen, zijn en blijven wij volwaardig mens en kind van God. Jij bent niet geschapen voor een functie, maar voor jouzelf. Jij bestaat niet omwille van een taak, maar omdat God van jou houdt. Al zou heel de wereld wegvallen, inclusief je eigen lichaam, dan nog blijf jij een geliefd kind van God en behoud je in Hem je volle bestaansrecht.
Laat je daarom nooit iets anders zeggen en laat je gedachten nooit toe om zo over God te denken. Want wat voor ons geldt, geldt voor Hem natuurlijk oneindig veel meer.

Dit vind ik nu net een buitengewoon interessant onderwerp, waar ik veel over nagedacht heb. Tot nu toe zijn dit in het kort mijn gedachten:
Grote rijken verbrokkelen steeds meer als ze te machtig worden. Mythisch wordt hierover verhaald met de toren van Babel. God gedraagt zich daar als het ware als een boer die vol zorgen de stad ziet groeien. Zodra de mens te eensgezind wordt, jaagt God haar weer uiteen en brengt verwarring, mogelijk om te voorkomen dat we door onze macht in combinatie met de zonde onszelf zouden vernietigen. Mogelijk heeft God ook in zijn kerk enige keren zo gehandeld en kan men het grote schisma en de reformatie hiermee verklaren. De ontwikkeling van landbouw en de urbanisatie zijn dan ook relatief recente ontwikkelingen: daarvóór leefden we duizenden jaren lang in kleinere, zelfvoorzienende gemeenschappen. Ook de steden van weleer waren grotendeels zelfvoorzienend en niet te vergelijken met de steden van nu.
De roofbouw begon feitelijk al toen we uit Afrika wegtrokken en de wereld veroverden. Want we kwamen overal nieuwe gebieden met nieuwe dieren tegen, die niet voorbereid waren op onze zeer succesvolle jachttechnieken. Die nog veel effectiever werden toen we de hond domesticeerden en gebruikten bij de jacht. Toen we al jagers-verzamelaars waren, stierven overal waar we kwamen dieren massaal uit, behalve dus in ons thuisland Afrika. Zo hebben ook hier in Europa olifanten, tijgers en nijlpaarden rondgelopen en had Australië véél meer soorten grote buideldieren dan enkel de kangoeroe. Alleen op onze boerderijen werden dieren behoed voor uitsterven, doch tegen een steeds hogere prijs voor de dieren. Elke boerderij was en nog steeds is dus eigenlijk een soort ark van Noach, want zonder hen zouden er geen koeien, schapen, varkens, kippen, etc. meer hebben geleefd.
De razendsnelle groei van de mensheid en de massale verwoesting is pas sinds de industrialisatie echt goed op gang gekomen. Daarvóór werden ook al bossen gekapt, steden aangelegd (ook in de jagers-verzamelaarstijd waren er al megasteden!), mijnen uitgegraven en dus al enige verwoestingen aangericht. Maar nu doen we op dat zo'n grote schaal, dat zelfs het klimaat er relatief razendsnel door veranderd en er veel nu echt onherstelbaar verloren gaat. Ook hoe we massaal met veedieren omgaan is werkelijk ongekend. En de onmiskenbaar grote verworvenheden van de industrialisatie die wij hier nu genieten komen eigenlijk voornamelijk de rijke landen toe, want de arme landen moeten al het werk doen en hun grondstoffen worden ervoor uitgeput.
God is niet tegen ontwikkeling, alleen wel tegen te snelle ontwikkeling op basis van machtszucht en hoogmoed. Zeker de laatste decennia gaan veranderingen letterlijk ongezond snel. Waar een Romein nog prima in de middeleeuwen zich zou kunnen redden, zal een middeleeuwer in deze tijd niets meer begrijpen. Het valt je misschien op dat zowel de natuur als de kerk zich vrij traag ontwikkelen en dat het leven zich middels evolutie zelfs nóg trager ontwikkelt. Alles in de schepping is geënt op traagheid. Waar het waarschijnlijk de bedoeling was dat onze ontwikkelingen langzaam meegroeiden met onze geestelijke rijpheid en met de schepping zelf, generatie na generatie, zodat we pas iets ontwikkelden als we wisten hoe er mee om te gaan, zijn we nog als kleine kinderen met allesverwoestende kracht, zonder werkelijk besef van wat we nu aanrichten.
We zijn goden geworden. We kunnen vliegen, we kunnen op oneindige afstanden met elkaar communiceren volgens organisch groeiende digitale netwerken, we kunnen de natuur onbeperkt terraformen, we kunnen zelfs de ruimte in, we hebben toegang tot oneindig veel kennis, noem maar op. Als goden willen wij macht, aanzien, kracht, vrijheid, noem maar op. En juist in die zoektocht we steeds meer vervreemd geraakt van onze natuur en accepteren we haar steeds minder, wat weer onrust, frustratie en angst veroorzaakt. Bij elke verworvenheid stijgen immers onze verwachtingen exponentieel, véél meer dan de verworvenheid kan bieden. Want de natuur die God zelf ons gegeven heeft, is zacht, kwetsbaar, nederig, gebonden aan Gods liefde, noem maar op. Als Christus ons God volmaakt laat zien, dan meent Hij dat écht. De lijdende, stervende Christus is God. De dood overwinnende Christus is God. God is liefde en liefde is kwetsbaar.
Waar wij rentmeesters hadden moeten zijn, deel uitmakend van een universum vol bezieling, liefde, leven en God, zijn wij nu heersers geworden in een universum die ons koud, gevaarlijk en leeg overkomt, zonder God. Dat is de deal met de duivel die we gesloten hebben, weer mythisch omschreven met de boom van kennis van goed en kwaad: we kregen alles wat we wilden, maar verloren onszelf daarbij. We betalen een steeds hogere prijs voor steeds minder echt geluk, tot wat de duivel betreft we hem alles geven, zonder dat hij er nog iets voor terug hoeft te doen. Ondertussen houdt God het verlangen naar schoonheid, eenvoud, liefde, zachtmoedigheid en geborgenheid in de mensheid brandend, zichtbaar en hoorbaar in onze levensbeschouwingen, kunstuitingen en verhalen, hoeveel as we er soms ook overheen gooien door onze zonden.
Hoe ver God die grote ontwikkelingen laat gaan, weten we niet. Maar mogelijk zal er een punt komen dat we helemaal definitief losgekoppeld raken van onze natuur, dat we Adams dood totaal gestorven zijn, voordat Hij terugkomt en ons weer laat verrijzen als echte, pure, verheerlijkte mensen naar zijn beeld. Hoewel dat punt waarschijnlijk net zo onmogelijk aan te wijzen zal zijn als het precieze punt van de erfzonde, omdat beiden zich immers constant in de geschiedenis herhalen, zowel in samenlevingen als in individuen. Alleen God kent immers onze totale geschiedenis en die wordt ons pas bij het laatste oordeel geopenbaard. Een dag vol schaamte, wroeging en schrik, dat zeker, maar ook vol barmhartigheid, vertrouwen en menselijkheid, voor wie het Licht niet vrezen.
Ongetwijfeld schieten mijn gedachten tekort in het omschrijven wat er werkelijk gaande is en mis ik veel belangrijke details. Er valt ook nog zoveel meer te zeggen dan ik hier nu doe. Ik ga er ook wel vanuit dat het merendeel wat ik hier schrijf onzin is. Maar op hoofdlijnen denk ik dat zowel de erfzonde als Gods voorzienigheid zich ongeveer zo uiten en wij zo samen met of tegen God onze wereld en geschiedenis vormen.

Uiteindelijk gaat het mij om wat ik je al eens eerder schreef: je bent het per definitie niet eens met iemand wiens levensfundament zijn geloof is. Dat maakt jouw per definitie ongeschikt als gesprekspartner als het gaat om geloofszaken.
Het punt bij Barnabas is blijkbaar, dat hij jou op dat terrein toch serieus neemt en zich door jou 'laat opfokken'. Echter, als gesprekspartners zich (per definitie) nooit in elkaars standpunt kunnen verplaatsen, komt geen enkel gesprek echt van de grond en verzand je in onverkwikkelijke monologen, waarbij de meest-gebekte altijd het laatste woord houdt. (Wat overigens niet altijd het beste woord is.)
En waarom richt ik mij niet op Barnabas? Omdat hij, in mijn optiek, in dit geval de mindere partij (de underdog) is en jij in feite de aanstichter bent, omdat je enkel maar reageert als je al van te voren denkt, dat je die ander wel eens even voor schut kunt zetten.
Dat is de reden waarom ik me inmiddels wel twee keer bedenkt voor ik met jou een gesprek over geloofszaken begin. Niet dat ik het idee heb, jou niet van repliek te kunnen dienen, maar gewoon omdat jouw mentaliteit me niet aanstaat. Het forum is voor mij puur tijdverdrijf, dus die tijd wil ik zo aangenaam mogelijk besteden, zonder met een kater te blijven zitten.

Dat zijn twee verschillende onderwerpen:
1. Paulus wilde wel dat alle mensen waren zoals hij, ongetrouwd en geheel in dienst van God.
2. Het huwelijk is een wettige afwijking op het huwelijk met God. Dat wil zeggen waar normaal in het geestelijk leven de mens alleen verantwoording aflegt aan God, daar legt in een huwelijk de vrouw verantwoording af aan de man, en de man is gehouden om niet alleen aan God onderdanig te zijn, maar ook en niettemin om de vrouw de blijven zien als eerste taak en setting op deze aarde. [Het woord onderdanig is net zo associatief voor velen een ergernis als het woord gezag. Lees dan liever dat de mens verantwoording moet afleggen niet alleen voor het huwelijk met God, maar ook nog eens voor het huwelijk op aarde met menselijke (vleselijke) verbindingen en plichten en aandachtsvelden.] Efeziërs 5, waarin de relatie man-vrouw wordt beschouwd als van gelijke aard als de relatie man-Christus. En ook als je vanwege de geesten van de tijd afwijkt van het schriftuurlijke principe, blijft gelden, staat ook ergens in de schrift, dat man en vrouw niet meer alleen met God te maken hebben, maar op elkaar zijn aangewezen. Zoals ook wettig en heilig gold in het paradijs.
Dat dan het ongetrouwd blijven beter is, is geheel bijbels (als dat inderdaad beter is). In dat geval is de ongetrouwde beter af, want hij heeft alleen te maken met zijn eeuwige heilige verbond met God, en wordt niet (wettig) belast en (wettig) afgeleid door de huwelijkse staat.

Dus je zou kunnen zeggen dat het celibaat meer verheven is. Maar wat verheven is, is wat in de beproeving leidt tot loutering en verheffing. Dat is dus een resultaat van de geestelijke strijd. In die context is het meer verheven noemen, een kort-door-de-bocht gedachte, waarin het menselijke als voorschot wordt genomen op wat nog door God moet worden gelouterd en gezegend. 
Maar dat neemt weer niet weg, dat het celibaat een heilig ambt inhoudt, indien dat wordt gekozen en ingevuld op gronden van dienstbaarheid en eer en verbondstrouw aan God. De formele bevestiging daarvan, is inderdaad te zien als een huwelijkse afkondiging, met hogere geestelijke verhevenheid, dan een gewoon huwelijk. Want bij een gewoon huwelijk verbind je je aan een mens. En bij het celibaat, verbindt je je exclusief aan God. Dat de praktijk dan gruwelen laat zien, geeft wel treffend weer, dat de mens in zwakte niet zo ver komt, en dat de duivel altijd erbij staat te lachen; want hij heeft vanuit zijn aard veel meer vat op de mens, dan God. Niemand komt tot God, dan via het vlees; dat is via de dood en via de duivel. En dat verklaart het concept van wedergeboorte en het moeten afleggen en zelfs kruisigen van het eigen vlees, en een basisinsteek van haat voor alles wat van deze wereld in verbondenheid met het wereldse is.