Tomega

Daar is mij niks van bekend, revolutionaire geesten voeren oorlog. In het huis van de Vader is geen oorlog. Misschien is het ook meer een verborgenheid dan ik dacht. Christus streed ook, en sprak aan het einde: "het is volbracht". Christus brengt geen vrede, maar strijd, en geen ploegschaar maar een scherp tweesnijdend zwaard: het woord van God. De oorlog is met de wereld, het eigen vlees, en de duivel. En elementen van de strijd, zijn daar waar ze typisch zijn. Dat is bij jezelf, en bij je rust en bij je medemensen en bij de maatschappij waarin je je thuis voelt. Me

Je begrijpt niet wat ik zeg. Mij is het om het even of wordt erkend of tegengesproken. Ik zeg dat dat mijn punt is waarop ik persisteer. Dan volgt normaliter een voortbordurend spreken op dat punt. Maar wie slechts argumenteert, die ziet dat niet en die behoeft dat niet.

Alle wegen leiden naar een huis op aarde, en alleen de breuk met al die wegen, ontsluit de weg tot het huis van de Vader, dat niet op aarde, maar in de hemel is. Dat wil niet zeggen dat revolutionairen er wel komen. Maar wel dat de eenvoud van het huis van de Vader, een revolutionair ingestelde geest behoeft.

De smalle weg in bijbelse zin, gaat niet over de moeizaamheid van de principes, maar over de moeizaamheid om die principes vast te blijven houden, tegen de overwegingen in van vlees en verstand en vermaak. De smalle weg in jouw voorgesteld perspectief, gaat er van uit dat principes nog niet gevonden zijn, en de heldere toekomst nog niet gezien. En de moeizaamheid van het omgaan daarmee wordt ervaren als smal. Dat is een beetje het verschil van de wazige spiegel. De een zegt dat alles wazig is, en de weg dus moeizaam zonder rechte lijnen. Terwijl de ander er op wijst dat er niet staat

Ik heb aangetoond, dat het hoofdstuk inhoudelijk gaat over de zoon van God en/of de gezalfde van God en/of de koning namens God, die ook het erfdeel van de heidenen regeren zal. Erken dat! Ik heb gezegd wat ik heb gezegd. Dat rustte niet op het gezegd zijn, maar op mijn argumenten. Ik heb gezegd dat delen van de bijbel in het Aramees zijn. Erken dat! Want daarmee erken je ook dat het woord bar als zodanig gewoon een Hebreeuws woord is. Dat het ondertussen een Aramees woord is, zegt niet dat het niet Hebreeuws is. net zoals het zijn van een Marokkaan niet wil zeggen da

Ik heb gezegd. Psalm 2:12 is afdoende. De betekenis van het woord als zoon en het gebruik van Aramese woorden is in het Hebreeuws totaal normaal. De stelling dat er geen Aramese woorden in een Hebreeuwse bijbel horen, is ongegrond. De talen zijn zustertalen en de oorsprong is overlappend, en het onderlinge gebruik en uitwisseling is van oudsher gemengd geweest. Het Aramees werd door de Joden gesproken en het werd hier en daar in de bijbel geschreven in uitdrukkingen of tekstgedeelte. Dat wil je hier toch niet gaan bestrijden? Dat bar in het Hebreeuws van de latere tijd zoon betekent, is

Het is het een, zonder die verderfelijke connotatie van jou eraan, en het is ook het andere, namelijk in de rol van Jezus Christus. Maar bedenk goed dat God zeker niet in de hemelen zich nederig en van minder postuur en macht doet gelden, dan Hij is en heeft. Alle knie zal zich buigen voor Hem, en zijn macht en heerlijkheid is van de hoogste orde, en zijn verschijning is het tegenovergestelde van de rol die jij benoemt: God is een heilig verterend vuur.

Jawel, daarom vroeg ik of je een Bijbelcitaat kon geven waar het niet bezittelijk is. Psalm 2:12.

Niets lege handen. Slechts de kleinheid van de mens. Opschepperij is een scheldwoord voor wie zich groter voordoet dan hij is. Dan lijkt me dat de nietsnut die de gestelde beschreven almachtige Maker van opschepperij beticht, de echte en onnadenkende opschepper is. Een muis is nog meer ten opzichte van een olifant. Want hoe kan degene die niets vermag, de schepper betichten van opscheppen?

Precies... Gord nu als een man uw lenden; Ik zal u vragen, en onderricht Mij. Zult gij ook Mijn oordeel te niet maken? Zult Gij Mij verdoemen, opdat gij rechtvaardig zijt? Hebt gij een arm gelijk God? En kunt gij, gelijk Hij, met de stem donderen? Versier u nu met voortreffelijkheid en hoogheid, en bekleed u met majesteit en heerlijkheid! Strooi de verbolgenheden uws toorns uit, en zie allen hoogmoedige, en verneder hem! Zie allen hoogmoedige, en breng hem ten onder; en verpletter de goddelozen in hun plaats! Verberg hen te zamen in het stof; verbind hun aangezichten in h

Dat is het woord setting ook. Dat belemmert het woord niet in het Nederlands voor te komen, en mitsdien dus acceptabel te zijn. Uiteindelijk bepaalt het gebruik, wat de taal is. Prachtig weer. Als waar is wat je zegt, en als waarde wordt toegekend aan hoe dat doorwerkt, is er helemaal geen argument om zo strikt het Hebreeuws puur Hebreeuws te zien, Want in dat geval is er geen enkele controle wie wat wanneer heeft zitten aanpassen. En wordt je weer teruggeworpen op wat er staat, waarvan dan inhoudelijk weer helder is, dat het om Salomo gaat, en de gezalfde van God. Gaan we wee

Voeten spoelen

Dat is het veld verlaten van God. Genesis 3:4-5,22 Toen zeide de slang tot de vrouw: Gijlieden zult den dood niet sterven; Maar God weet, dat, ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen geopend worden, en gij zult als God wezen, kennende het goed en het kwaad. Toen zeide de HEERE God: Ziet, de mens is geworden als Onzer een, kennende het goed en het kwaad! Nu dan, dat hij zijn hand niet uitsteke, en neme ook van den boom des levens, en ete, en leve in eeuwigheid.

Dit verraadt reeds dat je er geen kaas van hebt gegeten. Nee dus. Als gezegd, is bar geen Hebreeuws woord, maar een Aramees woord voor "zoon van ..." en past niet goed in dit Hebreeuwse boek, Ik heb er voldoende kaas van gegeten om te weten dat ook kaas in het Nederlands een leenwoord is. Een niet Hebreeuws woord kan prima en erkend Hebreeuws woord zijn, en wordt dan leenwoord genoemd. Wat jou niet goed past, kan er dus wel staan. Waar jij niet bestreden hebt dat Spreuken en Psalmen horen bij David en Salomo, en waar jij zelf inbrengt dat er in Spreuken veel leenwoorden

Voor de goede orde, elke hulpvraag in haar relevant perspectief, blijft hulpeloos en van een hoog epistemologiebevorderend gehalte, zolang je vermijd om concreet te worden. Een kans voor open doel en een niche voor zowel rustzoekers als onruststokers, is om de hulpvraag niet alleen concreet, maar ook simpel en alledaags en normaal en menselijk voor te stellen en te houden. Hoewel een andere niche is dat de juiste concrete vraag op het juiste moment, online onvermoede informatie geeft over plaats en tijd en persoon. Maar vermoeiend is dat wel, waar het enkel gaat om het op tafel leggen van de n

Wat jij hier niet serieus kunt nemen, is inderdaad komisch, en inhoudelijk een belangrijke ondersteuning van wat er wel staat.

De maatschappij gaat aan te veel associatief denken, te veel emotie en te veel gevoeligheid ten onder. Niet te vergeten de procesdenkers die te kust en te keur de ondergang verheffen tot te behappen en te beheersen scenario's. Terwijl de wet te vergeefs blijft prikken en steken, om iets van orde te herstellen. En God steeds blijft zeggen: Ga terug, naar de oude paden, die ten grondslag liggen aan de rust. Jeremia 6:16-20 Zo zegt de HEERE: Staat op de wegen, en ziet toe, en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij rust vinden voor

Dat zeggen de gelovigen maar, en eigenwijs schrappen ze het woord vrees uit hun vocabulaire. Maar dat is een onwettig schrappen van wat wel als wet geldt. Want vrees is een term van goed en van kwaad. Vrees past bij het tegenstaan van God, en het verwerpen van zijn Woord en zijn kastijdingen. 1. Vrees is niet het doel Romeinen 13:3-5 Want de oversten zijn niet tot een vreze den goeden werken, maar den kwaden. Wilt gij nu de macht niet vrezen, doe het goede, en gij zult lof van haar hebben; Want zij is Gods dienares, u ten goede. Maar indien gij kwaad doet, zo vrees; want zij draagt

Hoe we interpreteren dat we er niet aan hoeven te twijfelen dat bronkennis niet bestaat, blijft een vraag voor jou, hoewel ik je zeg dat de bronkennis moet rusten op een wet, welke wet dan ook zijn vermeende non-lineaire signatuur verliest. Wat te binnen moet schieten vraagt een open doel en een vangnet en voldoende afstand om niet persoonlijk geraakt te worden.

Interpretatie als ontsnapping vervalt, waar de wet de weg wijst. Waar aan de bron geen wet staat, is de uitkomst gefabriceerd. Wie de wet niet eert en op een voetstuk plaatst, die interpreteert en maakt zich zijn eigen voetstuk.

Wie God vreest en in Zijn liefde wil zijn, die zegt "Er stáát geschreven !" en die doet wat er staat. Wie God niet vreest en in zijn liefde is, die zegt "Er staat geschreven, máár !", en die doet wat anders.

De ultravioletcatastrofe, ook wel de Rayleigh-Jeans-catastrofe, was een paradox van de laat-19e-eeuwse klassieke natuurkunde, waarbij uit het equipartitiebeginsel zou volgen dat een ideaal zwart lichaam in thermisch evenwicht straling met oneindige kracht uitzendt. Deze werd opgelost met de introductie van kwantummechanica.

Zoals de zon schijnt over alles, ongeacht moraal en wezen. Zoals het onkruid wordt gelaten, ter bescherming (ontzien) van het goede gewas waartussen het is. Zoals het de slechte goed vergaat, en de goede slecht (Job). Zoals Adam en Eva en hun nageslacht mochten voortgaan, hoewel ze zichzelf gediskwalificeerd hadden. Zoals de bergrede de goedwillenden aanspoort ongeacht moraal en achtergrond en (gekozen) bestemming. Zoals de goeden heilig moeten zijn, en op die weg ook goed moeten bewijzen aan slechten. Zoals het heilige van God altijd heiligheid en eer vraagt, ook als het o

Dat valt wel mee; ik vroeg je hoe het zat, waar ik niet zag wat de bewijskracht was van je argumenten. Bij heel die lange lijst van voorbeelden lijkt het enige argument, dat in dezelfde psalm een keer 'ben' en een keer 'bar' voorkomt. Waar 'ben' een veelvoorkomend woord is, is 'bar' niettemin een erkend Hebreeuws woord, vooral waar de heidenen worden aangesproken, en de talen verwant zijn of naast elkaar worden gebruikt. Bij heel die lijst van voorbeelden die steeds dezelfde lijn volgen, had je dat erbij kunnen geven als voorbeelden: Spreuken 31:2 HEB: מַה־ בְּ֭רִי וּמ

Waarom is dat? Je brengt zelf als argument in dat: Als dezelfde psalm spreekt van zoon, dan is het argument dat het geen Joods woord is, maar een Aramees woord, niet erg overtuigend. Het woord is Hebreeuws genoeg om in deze zelfde psalm als zoon te worden vertaald. Dus: als waar is, dat 'Bar' (בְּנִ֥י) alleen in het Aramees een connectie heeft met het woord 'zoon', dan is vers 7 van Psalm 2, ook incorrect vertaald in de Hebreeuwse vertaling die je aanreikt, waar staat: gij zijt mijn mijn zoon (בְּנִ֥י).