Tomega

In de eerste gemeente namen de mensen wat op hun tafel lag, en ze gaven het weg. Dat is inderdaad niet mijn tafel. Maar het is wel essentie van de twee stenen tafelen. En als die schellen vallen blijkt de cirkel niet te bestaan en pi een onhandig prutsen om te maskeren dat we de tijd niet hebben willen nemen om dwarsverbanden te gaan zien.

Foute voorstelling van zaken. De mens die één geheel is met Christus, zit op de troon van God,ven doet wat Adam deed. Eenheid vraagt onderwerping aan Christus en dat is aan God. De verdeeldheid is geen bewijs van fout zijn. Door de schrift komt kennis en door de kennis komt nuance rn door nuance komen klemtoonverschillen en door klemtoonverschillen komen scheidingen. Een scheiding is een onwettig, maar onderscheid kan heilig zijn. Vraag de diverse kloosterordes maar. Zeker. Mee eens. En wat gesproken is en wordt erkend opgeschreven te zijn, verdient te worden beschouwd als wat geschreve

Het vlees ziet rijkdom, en doet daar wat mee. De geest ziet rijkdom en verloochent het. Wat dr geest is niet van deze wereld. Dat is geen moreel oordeel over het vlees. Maar een richtingwijzer voor de geest. Vraag Ananias en Zafira maar

Zeker. Niet je vlees erft, maar je geest. Maar dat is geen aanleiding of reden om de wet van God die aan het vlees wordt gesteld/opgelegd te negeren en te overtreden.

speculeren is gokken, en gokken is je vertrouwen stellen op het vlees of het toeval, in de hoop dat je vlees er beter van wordt. Dat is nooit geestelijk, want je geloof leert je om te vertrouwen dat God je voorziet van alles wat nodig is om te leven. In wezen is het speculeren gelijk aan het voeden van de oeroeboeroes. Als je dat ook vindt, is de wens van speculatie weggevallen.

Precies diametraal aan wat je schrijft. Wanneer men geen onderscheid maakt is men geestelijk volgens Paulus. Kennelijk versta je Paulus niet. En volg je je een persoonlijke filosofie. En dat mag. Als de mens in een lichaam van een man is, is de mens mannelijk. Dat geestelijk verschillen wegvallen, is geen excuus of aanleiding om het vleselijke weg te nemen als realiteit. De realiteit maakt dat de heer zich gedraagt als niet heersende en de slaaf als niet in bezit zijnde, en de man als niet heersende en de vrouw als niet onderworpene. Toch schikken heer en slaaf en man en vrouw z

Het is wellicht slechts een detail, maar in mijn beleving is er een verschil tussen de kerk en tussen Christus. Als Christus spreekt, doet hij dat via Zijn Woord, dat wij kennen als de bijbel, of hij doet dat via de kerk. Niet alles wat bijbel zegt te zijn, is bijbel, en niet alles wat kerk zegt te zijn is lichaam van Christus. en niet alles wat de kerk is, is gesproken door Christus. Want wat en wie het lichaam ook mag zijn, Christus is het hoofd, en het lichaam is niet aan het hoofd gelijk. En daarom is het Woord, of de bijbel méér dan de kerk. Want wat het hoofd zegt, is méér dan wat het li

Beweging van wat is, leidt tot afremming en stilstand in een omgeving waarin tot nieuwe beweging wordt gebracht. Als er geen acceptatie is van die beweging tot nieuwe inzichten, is de beweging onschadelijk. Het beweegt wel, en brengt en is iets als een superpositie van zijn, maar zij brengt geen verandering van zijn. Maar als de beweging leidt tot nieuwe inzichten en nieuwe perspectieven, dan krijgt die beweging een momentum en een meerwaarde, en wordt het een zuurdesem of kanker van die beweging. Maar als die beweging wordt onderkend geen meerwaarde te brengen, dan brengt zij terug geen veran

Zolang de mensheid wolven in schaapsklederen tot leiders aanwijzen, zolang zal er niets veranderen. Transitie, is een mooi woord om het ene kwaad met ogenschijnlijk goed fatsoen om te ruilen voor het andere kwaad. Zoals de mens naïef stapte in het plastictijdperk, stapt de mens vervolgens naïef in het accutijdperk. Maar nooit is het werkelijk naïef, want alle kennis is aanwezig. En de regels geven normen van beter weten in oprechte verbeteringsgezindheid, die in historisch perspectief bewijzen zullen zijn van beter weten in zelfvernietigingsbereidheid. Want uiteindelijk wordt bekend

Dat zegt niets over een ander, maar wel over wat zich afspeelt in je hoofd. Wetenschappelijke gemeenschap => Wat iets is, en hoe iets geplaatst moet worden, is in een meer wetenschappelijke omgeving geen zaak van horen en volgen, maar vooral een zaak van zelf ontdekken en zelf inzien. Lemmingen volgen. De mens onderzoekt, en bewaart daarvan wat waard is om in stand te houden. Cruciaal en respect en met begrip praten over een onderwerp => Waar je over spreekt, is een onderwerp, niet over een mens. Het is niet respectvol om over de gevangenneming te spreken op de binnen

Als ik zwijg, is dat een actie van mij door mij. Dat zei ik reeds. Maar als degene die spreekt van niet integer dat gaat zeggen te behoeve van zijn rust, vraagt die om een figuurlijke klets om z'n oren. Lijkt me relevant voor je om te weten,

Dit is het punt waarop ik gerechtigd wordt om je te schelden en jou te verwijten wat jij en anderen eerder anderen toedichtten. Ik denk niet dat je daar beter van wordt, en ik denk ook niet dat je je open opstelt ten opzichte van wat God zegt. Dan past zwijgen. Mijn stijl is om te gaan quoten en herhalen waar het misgaat. Nu en hier niet.

Je hebt natuurlijk gelijk. Het verwijzen naar omstandigheden, achtergronden, motivaties en instelling, zegt ten principale niets over de zonde an sich. Daarvan zegt de bijbel dat die zum Kotsen is. Een gruwel. Jij denkt dat met een algemeen liefkooshouding en een specifiek breken met wat God geeft om je leven mee te leiden, de wet van wordt vervuld. Maar als God vraagt om te breken met je vlees, is dat iets anders dan het breken met je vlees om weer vleselijk te worden. Bedoeld is om te breken met het vlees om dan geestelijk te worden. Dat is niet meer van hetzelfde vlees in een ander zel

De bijbel biedt meer wetenschap dan de wetenschap. En de wetenschap vraagt meer geloof dan de bijbel.

Dat lees ik. Daarom is de bijbelse melkspijs terug relevant. God boven alles. Dat erken je. Daardoor is jouw liefde niet meer normatief, maar alleen de liefde van God is normatief. God heeft jou geen liefde gegeven om je naaste te behagen, maar God heeft jou liefde gegeven om de naaste uit de dood te trekken. Dat kun jij niet, en daarom doe je een beroep op Christus, terwijl je dan inderdaad je naaste uut de dood trekt, met hulp van God. Of God doet dat ondanks jou, maar door toch jouw boodschap over God. Je kunt je naaste niet uit de dood trekken, door hem vlees en afval te geven. Maar je mo

Als iemand gaat vertellen hoe God liefdevol kan zijn tegen Adam en Eva, kan die persoon erg verbaasd zijn dat het steeds weer leidt tot onbegrip, alsof hij het niet heeft gezegd en niet meerdere keren aangegeven. Geldt dan niet evenzo, dat die persoon zich vragen mag gaan stellen over hoe het zit met wat hij meerdere keren heeft aangegeven?

Dat kan soms zo zijn. Als jij jezelf moet afsterven, is dat erg persoonlijk. Als jij een ander een oordeel over zich ziet trekken wordt ook voor due ander erg persoonlijk. Als kwaad wordt gedaan door iemand, raakt dat meerdere personen persoonlijk. Niet persoonlijk willen zijn, is geen liefde hebben voor die ander.

Ik spreek vrijuit. Jij spreekt in gebondenheid, en wordt daardoor krampachtig. Wees liever eerlijk en open over dei inhoud. De eerste wet is God boven alles. En de naaste als jezelf. Dat is dus niet jezelf als God, en dat is dus ook niet jezelf onderwerpen aan het vlees en niet wedergeboren wirden. Als jij dan de liefde voor God zo hoog hebt dat jij je eigen lichaam en vlees afsterft, waarom geldt dat dan niet wat jij vraagt van/voor een ander??? Nee, de ander liefhebben als jezelf dwingt jou om hem te wijzen op God. En daarna mag je barmhartigheid en geduld betrachten, maar alleen op het ni

Wie vrede heeft gevonden met de werekd, verzet zich tegen de hemel. Schelden is als het persoonlijk is. Schelden tegen de zonde is tegen een persoon die zondigt, maar dan tegen de zonde zelf, niet tegen de persoon. Het oordeel afroepen of voorzien is schekden tegen de mens die het treft. En correcte heiligen maken zich druk over vorm en wijze, en tot de inhoud geraken ze nimmer. De generatie die de kinderen leert dat ze niet hoeven te zijn, is niet of zij is wel. Is zij wel, dan is het oordeel reeds in wat ze doet. Ze verslindt haar eigen kinderen. Een moeder wil dat niet en een vader mag dat

Lekker makkelijk dussen en doen, als je bent ingekakt en ingeslapen op de schouders of op de schoot van de Susser. Deze pop spreekt voor zichzelf, en zegt jou dat de liefde voor de mens niet het allerbelangrijkste is. Maar de liefde voor God. God vraagt en eist zonodig, dat Zijn Liefde wordt erkend en gezocht. Niet de goddeloze laat-ons-allen-lekker-gedijen-in-begeerte-voor-gemeenschapszin. Merk op, dat Sodom en Gomorra ook een hoog gevoel voor gemeenschapszin hadden, en de boosheid en frustratie trof alleen degenen die zich onttrokken aan wat door de gemeenschap werd ervaren als onderlinge g

De zondaar bevestigen in zijn zonde, en de zondaar een liefdevol onthaal geven in zijn zonde, is verboden. Dat is waarom de wet zegt dat een gescheiden persoon niet mag worden gehuwd. In dat verband is 8nderdaad denkbaar dat iemand buiten lijnen van gezag optreedt als zachte heelmeester. Want als datzelfde gebeurdt via het gezag, krijg je stinkende wonden, en de patiënt vindt daarin dan geen wegwijzer van genezing meer.

De generatie die stelselmatig de kinderen voorhoudt dat ze niet hoeven te zijn wat ze zijn, is een roofdier, en je kunt dat roofdier beschouwen als het beest, dat het kind van de vrouw zoekt te verslinden.

David was een man naar Gods hart. Niet omdat hij niet zondigde, maar omdat hij voortdurend vol vuur en ijver zocht om Gods liefde te winnen en voortdurend zocht hij wat God wilde en voortdurend zoch hij God te behagen. En steeds weer zocht hij verzoening voor wat hij fout had gedaan, zelfs voor hetgeen hij onbewust had misdaan. Dus kun je inderdaad stellen dat liefde emotioneel van aard is. Maar God is wet en God is recht en daarin is Gods liefde. Daarom zijn de tegenstanders van wet en recht niet in de liefde, hoe barstensvol emotie van liefde ze ook kunnen zijn. Dus is de vraag, wat je

Treffend geformuleerd hoe de duivel werkt. Breng de norm als afwijking of ziekte, en stel zo de norm buitenspel. Ik ben bang dat je eens zult leren dat zoals jij het brengt, ook God autistisch is, grote moeite heeft met veranderingen, en nog heel veel kan leren van de ideologie waaruit jij put. Sic. Er is een demonische oorlog gaande. En de alfabetgemeenschap is geen oorzaak, maar gevolg. Geforceerde hokjes als ziekte, sociale afwijking, en orthodoxe leer, acht je een normaal verschijnsel, maar dat het met de alfabetchaos niet deugt, is discriminatie en haast heiligschennis.

Geen open einde wordt geboden, maar wel openheid van zicht op de geslotenheid ervan, wat zodanig ergert dat het wordt vertrapt en vertreden.