Tomega

Dat kan soms zo zijn. Als jij jezelf moet afsterven, is dat erg persoonlijk. Als jij een ander een oordeel over zich ziet trekken wordt ook voor due ander erg persoonlijk. Als kwaad wordt gedaan door iemand, raakt dat meerdere personen persoonlijk. Niet persoonlijk willen zijn, is geen liefde hebben voor die ander.

Ik spreek vrijuit. Jij spreekt in gebondenheid, en wordt daardoor krampachtig. Wees liever eerlijk en open over dei inhoud. De eerste wet is God boven alles. En de naaste als jezelf. Dat is dus niet jezelf als God, en dat is dus ook niet jezelf onderwerpen aan het vlees en niet wedergeboren wirden. Als jij dan de liefde voor God zo hoog hebt dat jij je eigen lichaam en vlees afsterft, waarom geldt dat dan niet wat jij vraagt van/voor een ander??? Nee, de ander liefhebben als jezelf dwingt jou om hem te wijzen op God. En daarna mag je barmhartigheid en geduld betrachten, maar alleen op het ni

Wie vrede heeft gevonden met de werekd, verzet zich tegen de hemel. Schelden is als het persoonlijk is. Schelden tegen de zonde is tegen een persoon die zondigt, maar dan tegen de zonde zelf, niet tegen de persoon. Het oordeel afroepen of voorzien is schekden tegen de mens die het treft. En correcte heiligen maken zich druk over vorm en wijze, en tot de inhoud geraken ze nimmer. De generatie die de kinderen leert dat ze niet hoeven te zijn, is niet of zij is wel. Is zij wel, dan is het oordeel reeds in wat ze doet. Ze verslindt haar eigen kinderen. Een moeder wil dat niet en een vader mag dat

Lekker makkelijk dussen en doen, als je bent ingekakt en ingeslapen op de schouders of op de schoot van de Susser. Deze pop spreekt voor zichzelf, en zegt jou dat de liefde voor de mens niet het allerbelangrijkste is. Maar de liefde voor God. God vraagt en eist zonodig, dat Zijn Liefde wordt erkend en gezocht. Niet de goddeloze laat-ons-allen-lekker-gedijen-in-begeerte-voor-gemeenschapszin. Merk op, dat Sodom en Gomorra ook een hoog gevoel voor gemeenschapszin hadden, en de boosheid en frustratie trof alleen degenen die zich onttrokken aan wat door de gemeenschap werd ervaren als onderlinge g

De zondaar bevestigen in zijn zonde, en de zondaar een liefdevol onthaal geven in zijn zonde, is verboden. Dat is waarom de wet zegt dat een gescheiden persoon niet mag worden gehuwd. In dat verband is 8nderdaad denkbaar dat iemand buiten lijnen van gezag optreedt als zachte heelmeester. Want als datzelfde gebeurdt via het gezag, krijg je stinkende wonden, en de patiënt vindt daarin dan geen wegwijzer van genezing meer.

De generatie die stelselmatig de kinderen voorhoudt dat ze niet hoeven te zijn wat ze zijn, is een roofdier, en je kunt dat roofdier beschouwen als het beest, dat het kind van de vrouw zoekt te verslinden.

David was een man naar Gods hart. Niet omdat hij niet zondigde, maar omdat hij voortdurend vol vuur en ijver zocht om Gods liefde te winnen en voortdurend zocht hij wat God wilde en voortdurend zoch hij God te behagen. En steeds weer zocht hij verzoening voor wat hij fout had gedaan, zelfs voor hetgeen hij onbewust had misdaan. Dus kun je inderdaad stellen dat liefde emotioneel van aard is. Maar God is wet en God is recht en daarin is Gods liefde. Daarom zijn de tegenstanders van wet en recht niet in de liefde, hoe barstensvol emotie van liefde ze ook kunnen zijn. Dus is de vraag, wat je

Treffend geformuleerd hoe de duivel werkt. Breng de norm als afwijking of ziekte, en stel zo de norm buitenspel. Ik ben bang dat je eens zult leren dat zoals jij het brengt, ook God autistisch is, grote moeite heeft met veranderingen, en nog heel veel kan leren van de ideologie waaruit jij put. Sic. Er is een demonische oorlog gaande. En de alfabetgemeenschap is geen oorzaak, maar gevolg. Geforceerde hokjes als ziekte, sociale afwijking, en orthodoxe leer, acht je een normaal verschijnsel, maar dat het met de alfabetchaos niet deugt, is discriminatie en haast heiligschennis.

Geen open einde wordt geboden, maar wel openheid van zicht op de geslotenheid ervan, wat zodanig ergert dat het wordt vertrapt en vertreden.

Het is de geest die besluit om te gaan wandelen. Het is de geest die wordt geraakt door geesten van een bepaalde gesteldheid. En daarom is de geest niet te vergelijken met gedachten. Gedachten zijn processen van ordening van de geesten, en gedachten kunnen samenhang geven aan de geesten tot één geest. Maar evengoed kunnen gedachten juist verstorend en geestdodend zijn. Als jij dan zegt dat ik iets verwar, en even daarvoor dat mijn commentaar jou de gedachte geeft dat ik geen notie heb van wat geest is, dan vraag ik mij af of jij wel onderscheidt tussen ziel of individu tegenover wat die z

Als je ideeën hebt van geestelijke begrippen, is goed om ook andere begrippen die raakvlakken hebben met het betekenisveld van jouw begrip, in ogenschouw te nemen, om deze te plaatsen in kaders van jouw begrip. Dan hoef je niet mijn content te lezen naar wat ik niet deel in jouw begrip, maar dan kun je dat door mij gebruikte begrip plaatsen in de eigen door mij gebrachte context en wellicht ook in je eigen begrippenkader. Wat je nu doet, is uitgaan van mijn onbegrip van 'geest' tegenover jouw begrip van wat jijzelf inbrengt onder de term 'geest'. Zonder een plaatsing van wat ik inbreng of ook

De labels die je plakt bepalen de inhoud en zijn waarde. Waarom zou je daar karikaturen gaan plakken? Waarom niet een proeve gedaan, of althans een gesprek daarover, en dan een waardering daarvan, alvorens tot plakken wordt overgegaan?

Ik bedank voor die eer. Wat ik zeg, is wat de natuur is en laat zien. Kijk en zie zelf. Onze natuur spreekt ons misschien niet aan. Maar daar wordt die natuur niet anders van. De natuur spreekt je onverminderd aan, om geest te scheiden van vlees, en fantasie van werkelijkheid, en vrijheid om te doen van acceptatie van wat fysiek is, en om je thuis te voelen bij wat je gegeven is en los te laten wat duidelijk niet aan jou gegeven is. Vrouwen vrijheid terwijl de man werkt, onderdrukken wat de natuur doet begeren, en de buitenlander geven wat des buitenlanders is. Hoezo cancelling.

Als er een vrije keuze is, dan kunnen er geen negatieve consequenties hangen aan één van de keuzes. Wat een drogredenering. Kies voor God, dan verloochen je jezelf en doe je niet meer wat je zelf begeert, maar dan vraagt jouw geest wat God wil, en jouw geest dwingt je lichaam en disciplineert dat om te doen wat Gode welgevallig is.

Er zijn drie fasen van ontwikkeling: 1. Natuur 2. geaardheid 3. vrije wil De mens doet wat hij wil. Heel het gepraat over natuur en geaardheid behoort dus tot de kletskoek om basis, bodem, en voetstuk te creëren voor wat komt en al is, en al was toen het begon.

De vrije keuze komt niet van mij, maar van God. God maakte de geesten zodanig dat ze vrij konden kiezen tegen God en tegen de natuur en tegen zichzelf. Maar God vraagt in die vrijheid om te omarmen en te accepteren en te eren en te respecteren wat God geeft. Wat geeft God? Een lichaam van vlees in een wereld die sterft. En God geeft daarin een geest die wordt gevraagd om de schepping als eigendom van God te eren en te bewerken. Daarin past niet om de natuur de gebruiken alsof het geen vormen en normen heeft, maar bestaat uit vrij licht dat op alle manieren mag worden gemengd. Nee, i

Elke profeet van God zegt dat God terug verlangd naar de tijd van gehoorzaamheid. En elk aantwoord aan God kan zijn, dat wat God vraagt een ideaalplaatje is die rekent buiten Adam en Eva. Is dan je punt, dat God te idealistisch is?

Dus accepteren dat je homo bent ook al was je liever hetero geweest. Lijkt mij een prima insteek. Met die prima insteek, kun je prima accepteren dat je mannelijk bent, en daarom geen geslachtsverkeer kunt hebben met een man, en daarom geen kinderen kunt krijgen. Dat jij dan voortdurend een categorie van 'ware' geaarden onderscheidt, op basis van wat die ware geaarden voelen, is vooral een zaak van jou, en niet van de realiteit. Net zoals een homo meent dat hij een homo is, meen jij dat homoseksualiteit een geaardheid is. Dat is fysiek een feit omdat je dat vindt, maar in de realite

Denk jij dat je vanuit vrije wil blauwe ogen hebt? Denk jij dat je homo kunt worden als je dat wil (als je als hetero geaard bent en niet bi) ? Bij een als-dan redenering probeer je de logica in kaart te brengen, om zo te bezien wat het totaalplaatje oplevert. Wees consequent. De blauwe ogen zijn een fysische verschijning, waar ik best heel anders over kan denken en waar ik als mens best heel ongelukkig over kan zijn. Maar dat verandert niets. Als dat zo is, dan is ook het hebben van een plassertje fysiek, ook als ik daar best heel anders over kan denken en waar

Je mist wat ik zeg. Als jij homo bent, moet je accepteren dat is wat is, en dat dat mogelijk afwijkt van wat je wilt. Het is lastig om om te denken, maar wat ik hier zeg, geldt ook andersom. Vrije keuze, is iets van het stadium na de geaardheid. Geaardheid als argument is slechts een tussenstap van evolutie naar terug dier worden. De aarde is fysiek, geaardheid is aansluiten bij het fysieke en natuurlijke. Daar een breuk maken, is in principe al kiezen in vrije wil naar wat de geesten je opdringen.

Geestelijk is de mens geest, ende geaardheid van het geestelijke is ongeaard. Het moment en de bezieling en de emotie en de invloeden van andere geesten zorgen voor belevingsmomentopnames en sleutelmomenten en aarding in wat andere geesten brengen. Fysiek is de mens wat hij is, en de geest moet dat accepteren als fysisch gegeven. De geest hoeft zich daarmee niet te identificeren. Maar niettemin is de realiteit reëel en is de geest slechts geest. De mens moet leren te accepteren dat wat de geesten in hem kunne willen, wel in het geestelijke gedacht en gedaan kan worden, maar dat dat op gee

"Het kind" dat is de geest of dat zijn de geesten die in dat kind woont of wonen. Het kind vindt daarin een weg, van identificatie en zijn. Dat gebeurt onbewust of bewust en door opvoeding en ervaring, maar uiteindelijk is dat een zaak van voelen, beleven, zijn, die wordt overheerst door keuzes en door een vrije wil. Acceptatie is een vorm van disciplineren van je vrije wil. Zonder discipline, is de mens een dier. Je volgt je begeerte en dat leidt tot strijd, en die strijd vecht je uit als het gaat om botsingen, maar voor de rest volg je gewoon de begeerte van het moment, en de uitkomst

Je hebt helemaal gelijk. Is aangepast. Excuus.

Heel het leven voor alle mensen is er op gericht om te accepteren dat je maar mens bent, en beperkt, en niet in staat te leven wat de geesten in de mens begeren of om andere oorzaken hebben omarmd als gewenst leven. Niet bij iedereen wordt acceptatie gevormd en bereikt, en zulke mensen noem je ongelukkig of getraumatiseerd of stuk. Maar ook die mensen moeten ergens in hun leven accepteren dat hun leven een zucht is, en een moment van geestelijk bewustzijn in een lichaam dat niet bekwaam is om de geesten die er in wonen te dienen. Het lichaam lijdt en sterft af en gaat weg. Dus ergens

Einstein vond het idee van fundamentele onzekerheid moeilijk te aanvaarden. En daarom schreef hij in een brief van 1926, gericht aan zijn collega Max Born, de volgende passage: ‘De theorie levert veel op, maar brengt ons nauwelijks dichter bij het geheim van God. In ieder geval ben ik ervan overtuigd dat hij niet dobbelt.’