Desid

O nee he krijgen we dat weer. Kun je precies uit de antieke bronnen aangeven waar vóór de eerste eeuw een opstanding na drie dagen voorkomt? Dit is het equivalent van de mensenvoetafdruk naast die van een dynosaurus of de rechtopsyaande boomstam doorheen verschillende aardlagen. Ik zie het niet als een aanval maar meer als een sneue obsessie met religiebashen. Bovendien doe je nu aan het nodeloos vermenigvuldigen van verklaringen. Er is een uitstekende algemeen literaire verklaring waarom verhalen in de evangeliën soms op OTverhalen lijken. Meer is niet nodig.

In de Griekse vertaling die Marcus gebruikt staat: 'en de (cavalarist) zal zijn hart vinden in dominantie; de naakte zal worden achtervolgd op die dag, zegt de Heer.' Met Marcus 14:50 is 0,0 overeenkomst. Met Marcus 14:51-52 is de enige overeenkomst 'naakt'. Nogal mager, niet? Verder zou het nogal een vreemde verwijzing als het positief bedoeld is, want de profetie gaat er juist om dat niemand de straf ontkomt. Kortom, de hele verwijzing berust op fantasie.

Waarom is het symbolisch/inhoudelijk gezien een goede legitimatie voor de vlucht van de discipelen? In Amos gaat het erom dat God Israël zo hard straft, dat zelfs de sterkste en snelste mannen geen stand zullen houden. Worden de leerlingen in Marcus gestraft dan? Het is wel flauw, want je beperkte iets tot "haha ja typisch iets voor religieuzen" terwijl ik juist aangaf dat het een algemeen literair verschijnsel is.

Wat ik zei gaat over literatuur in het algemeen, dus ook Griekse geschiedschrijving (die trouwens in zekere zin ook religieuze literatuur is). Het is nogal flauw het tot religie te beperken. Het probleem is, dat er op woordniveau slechts één overeenkomst is met Amos 2:16 OG, namelijk 'naakt'. In de regel citeert Marcus de Griekse vertaling, en daar gaat het om een naakt iemand (m.) die wordt achtervolgd. De overeenkomst is dus bijzonder mager. Je zou net zo goed kunnen stellen dat de passage is geïnspireerd op Jozef die vlucht voor de vrouw van de potifar. Het is dus aannemelijker

Volgens mij moet je hier onderscheidt maken tussen de versie van Matteüs en die van Lucas. Volgens Lucas is het teken van Jona een sarcastisch teken (want Jezus weigert een echt teken te geven). Het 'teken' bestaat erin dat de inwoners van Nineve zich bekeerden op het 'teken' van Jona's prediking. Op de dat van het oordeel zullen zij de huidige generatie veroordelen, omdat de laatsten zich niet bekeren, en zij wel, terwijl Jezus belangrijker is dan Jona. Met andere woorden: jullie krijgen geen teken, kijk liever naar de reactie van de Ninevieten op het 'teken' van Jona en neem daar een vo

Nee. Mijn uitspraak dat het onbegrijpelijke teksten zijn gaat te kort door de bocht. Er zit een fors aantal onbegrijpelijke uitspraken tussen.

Ah, 'veel christenen' hebben het weer eens verkeerd. Terwijl de gedachte, dat je de Levende in dit leven kunt en zult moeten ontmoeten, fundamenteel is in alle stromingen. In het vierde evangelie staat bijvoorbeeld dat je het koninkrijk van God niet kunt zien als je niet wedergeboren of van boven geboren bent. Dit woord uit het EvTh biedt dus weinig nieuws ten opzichte van de oudere evangeliën

Dat zeg ik niet. Het is wel een onsamenhangende verzameling van onbegrijpelijke teksten, maar dat is een ander probleem.

Slavenburg is een kwakzalver. Als je op hem af gaat, is dat hetzelfde alsof je alleen de Nieuwe-Wereldvertaling leest en alleen maar WTG-literatuur om kennis met de Bijbel te maken. Of alleen maar Breitbart voor je info over Trump.

Nee, de vergelijking houdt daar op. Ik denk dat het verdedigbaar is dat de mensheid: - lijdt aan ziekte en dood - vaak kwaad ondergaat en veroorzaakt door de menselijke neiging tot het kwade - normen hanteert die in dienst staan van een 'afgod' zoals geld, eros, macht. Het christendom biedt her een remedie voor, om ermee om te gaan. Nee, schuld moet geen aanname of psychologisch presmiddel worden. Maar ik ben het ook beu dat je het nooit meer over schuld zou mogen hebben. Of geluk in dezelfde mate mogelijk is door andere godsdiensten/religies/levensbeschouwinge

Dat klopt, maar als ik adverteer voor een middeltje dat je van je eczeem afhelpt wil dat niet zeggen dat er geen andere middelen zijn. Zoals Robert Frans al zegt: het doel is geluk.

De mens kan zich niet verzoenen met God. Er staat duidelijk in het NT dat God door Christus de mensen met zich verzoent (wat inderdaad wel wat anders is dan zich met de mensen verzoenen). Dat is precies de vraag die Paulus kreeg. Maar de vraag gaat uit van een soort juridische kijk op de zaken: we staan in de schuld, de schuld wordt weggedaan en er is zelfs geen schuld meer mogelijk, dus is het probleem over en kunnen we in theorie doen wat we willen. Helaas is het hoe veel christenen denken, al halen ze dan via de achterdeur weer het verdienstenmodel binnen om de consequentie u

Hét Joodse denken bestaat niet. Allemaal stereotiepen in de categorie negers zijn lui.

Daar is geen tegenstelling tussen. Er is geen speciale Joodse manier.

Ik zei al dat ik chargeerde, maar oriëntalisme is wel degelijk een probleem wat in dit soort gevallen meespeelt. Wat o.a. Hobble-Frank doet is de manier van vertellen van Joden exotiseren en dat isoleren van rationele geschiedschrijving. Uit onderzoek blijkt al decennia dat er veel grotere overeenkomsten zijn tussen Joden en anderen in de Grieks-Romeinse wereld dan verschillen. Verder is zijn benadering een manier om de evangeliën uit de wind van historische kritiek te houden door ze te exotiseren.

Zeker. Dat is het punt niet. Ik weet heel goed dat niet iedereen Q hanteert. Ik doe alleen niet mee met de mode, vooral op het internet, om eens lekker recalcitrant tegen Q in te gaan. Nogmaals, want je herhaalt jezelf: hoe verklaar je dat 1. Mt en Lc soms akelig veel op elkaar lijken, tot in de kleinste details, wat op een literaire relatie wijst en 2. Dat ze heel vaak van elkaar verschillen, soms heel drastisch. 3. Dat de ene keer Lc een primitievere versie van iets heeft en de andere keer Mt een primitievere versie van iets lijkt te hebben. Bijv bij het teken van Jona. Hie

1. De vergelijking gaat mank. Soms is het eenvoudiger zulke gebeurtenissen te duiden aan je eigen rijvaardigheid. Andere keren kun je samenhang zien als het zes keer dezelfde figuur is, zes keer dezelfde stijl enzovoort. En zo ook bij de evv: als ze in een bepaalde passage voor 95% overeen komen tot in de kleinste woordjes toe, dan moet er een literaire relatie zijn. 2. Nee, maar de Joden zijn star. Lekker stereotiep. Negers zijn lui. Moslims zijn terrorristen. 3. Ik weet wat ik bedoel en jij legt dat anders uit. Dus lees je verkeerd. Ik wil verder best wat aan inhoudelijke zingeving

"Met die redenering wint.. " Waarom? Leg eens uit hoe het methodisch kan dat een eenvoudiger hypothese complottheorieën mogelijk maakt? Ik leg toch juist uit waarom het geen willekeurige theorie is, maar de eenvoudigste verklaring? En jij bent kennelijk ook niet vies van racisme. Verder begrijp je kennelijk niet het verschil tussen het bestuderen, beschrijven en begrijpen van de boodschap van Lucas, wat heel belangrijk is, en het ophelderen van de relaties tussen de bronnen. Het is niet of/of, maar en/en.

als je de evv ziet als midrasj kies je ook voor een historisch-kritische benadering, alleen gelden dan andere genre-maatstaven (waar de evv dus niet aan voldoen). Tussen bronnen van antieke historici zitten ook allerlei verschillen, en moeten historici daar soms ook bronnen veronderstellen waarvan verder niets bekend is. Dat zijn dus geen bezwaren. Tenzij je natuurlijk apologeet bent en bang bent voor onwelgevallige conclusies. 'Degraderen' van evangelisten tot redacteuren? Welnee, wat zijn dat nu weer voor ouderwetse opvattingen. De evangeliën zijn niet in de schoot van het Jod

In de wetenschap is alles een probleem, dus misschien moet je ergens anders spijkers op laag water gaan zoeken? Welnee. De vraag is gewoon hoe je verklaart dat de eerste drie evangeliën vaak hun eigen weergave en stof bieden maar ook heel vaak voor 95-100% overeenkomen en soms woorden twee keer weergeven.

Ja, maar de mensen van de HSV willen natuurlijk niet dat Jefta zijn dochter offert en dus vertalen ze het zo. Maar in het Hebreeuws staat het voorzetsel le dat in combinatie met praten, prijzen, vertellen of beklagen over betekent.

Nee hoor dat is niet nodig. Lucas meldt toch dat hij allerlei voorgangers heeft gehad? Nu, Q is zo'n voorganger.

Er staat gewoon dat Jefta zijn belofte uitvoerde. Dus hij offerde zijn dochter. Zo moeilijk is dat toch niet? Vervolgens staat er dat de dochters van Israël haar elk jaar vier dagen smurften. Op de plaats van smurfen staat het werkwoord tanah, dat iets van vertellen of prijzen of betreuren betekent. Het betekent dus op een of andere wijze spreken over haar en niet met haar.

Of niet volledig! Het reconstrueren van bronnen is heel normaal in de letterkunde en geschiedkunde. Het gaat er dan wel om strikt te redeneren en niet de fantasie te laten heersen.

Je beseft hopelijk dat zendeling hierin niet de beste raadgever is? Ik vind dat allemaal zéér problematisch. Ten eerste is geschiedschrijving ook hoogst subjectief, al gaat het daarbij zeker om het weergeven van hoe het volgens de schrijver gebeurd is. Als je bekijkt hoe Josephus bijvoorbeeld in zijn twee hoofdwerken over Herodes schrijft, dan zie je dat zelfs binnen het werk van één auteur zeer uiteenlopende visies kunnen voorkomen. En antieke historici nemen ook genoeg verhalen op die volgens moderne historici naar het rijk der fabelen verwezen moeten worden. Midrasj is e